Tag archieven: borstkroelen

Als je moeilijk eet

Soms krijg ik  Instinctive van Royal Canin voor mijn avondeten. Het is voor moeilijke eters, dus extra lekker en het ruikt ook heel erg goed. Ik ben geen moeilijke eter, hoor. Het is meer dan ik soms iets wil dat extra heel erg extra lekker is. En dat is dit.

Ik eet het dus heel graag. Dat heeft ook een nadeel. Dat is: ik eet het heel snel. Nog net niet in een tempo dat ik ervan moet overgeven, maar veel scheelt het niet. Eigenlijk zou ik twee zakjes beter vinden, dan moet je vanzelf wel even pauzeren denk ik. Maar dat hoef ik hier niet te verwachten, ook al niet omdat er altijd brokjes staan.

 

Kijk zo ziet het er dus uit. Je ziet meteen al dat het gemakkelijk eet, echt hapklare stukjes zijn het en de saus is ook heel goed. Als gewoonlijk krijg ik er wat extra water doorheen, dan is het nog zachter en eigenlijk heb ik dan meer saus alleen dunner, daar heb ik geen bezwaar tegen.

Dit eet ik in minder dan tien minuten op. Dan is mijn bord meteen leeg en schoon. En daarna wil ik graag een snack. Gewoon om lekker te kunnen blijven eten. Krijg ik dat niet, dan accepteer ik dat wel uiteindelijk, zo is mijn karakter. Plus ik weet dat ik later op de avond weer wat krijg.

Instinctive van Royal Canin is dus ideaal voor moeilijke eters of als je trek hebt in iets erg lekkers. Ben je zenuwachtig en eet je daardoor snel, dan zeg ik: niet doen. Het wordt schrokken en overgeven. Het is gewoon zo, sorry dat ik het zeg.

Ben jij een moeilijke eter of juist helemaal niet? Laat even een berichtje achter  bij de reacties!!

 

Superknuffels

Er zijn gewone knuffels en er zijn superknuffels. Dat weet iedereen. Maar ik weet het pas sinds kort. Omdat ik meer durf, daar komt het door.

Ik heb nou twee soorten superknuffels ontdekt.

Het eerste is vachthappen. Dan lig ik op het kussen op de bank of op mijn tapijtje, en dan na het gewone aaien ben ik heel ontspannen. Dus ik rek me uit en ik lig lekker slap op het kussen, nou en dan begint het. Mijn vrouw komt heel dichtbij met haar hoofd en dat vind ik geeneens eng maar fijn. Ze stopt haar gezicht zachtjes in mijn vacht, maakt niet uit waar en dan neemt ze een zacht hapje van mijn vacht. Het is geen bijten. Het is happen. Zacht en stevig tegelijk. Soms praat ze erbij en eerlijk waar, ik heb geen idee wat ze zegt maar het maakt me niet uit want het klinkt goed. Dat je voelt, ga door, ga door.

Van vachthappen word ik superontspannen daardoor wist ik dat het een superknuffel was.

De tweede superknuffel is borstkroelen. Dat gaat anders maar het begint hetzelfde. Ik lig op mijn zij. Kan boven op bed zijn of ergend beneden. En mijn vrouw ligt voor me. Eerst het gewone aaien, net als bij het vachthappen. Daarna friemelt ze met haar vingers op mijn borst en dan eerst heel voorzichtig zodat ik aan het gevoel kan wennen. Daarna gaat ze onder mijn kin en terug naar mijn borst en dan weer naar boven en zo de hele tijd. Vind ik superduperfijn, serieus waar.

Ik wil elke dag vachthappen of borstkroelen of allebei en dat gebeurt dus ook. Het gekke is dus dat ik vroeger geeneens wist dat dit bestond. En ik weet niet wat er nog meer voor fijns is. Misschien ontdek ik dat pas als ik tien jaar wordt, dat is op 3 juni van het volgende jaar. Het leven is best spannend, vind ik.

(dit blog verscheen evenals andere blogs bij de  Vereniging Kattenzorg)