Tag archieven: Bolle

Kater Bolle over hoe druks voelen

Bolle

Sinds een week of twee krijg ik druppels. Elke dag eentje. Het zijn groenige druppels en ze smaken heel vies. Naar paddestoelen en rotte blaadjes en mos. Het zijn druksdruppels.

CBD

Op het flesje van de druppels staat CBD-olie 2 %. Het is gemaakt van kanaabis, vertelden mijn mensen. Maar je wordt er niet stoont van. De olie is voor honden en katten, daarom zit er geen alkoohol in maar zalmolie.
Ik krijg die druppels vanwege de reenoovaatsie. Ze helpen me om niet bang te zijn. Dat zou ik zonder die druppels zeker weten zijn. Heel erg bang zelfs. Nu schrik ik ook wel eens, maar het gaat veel sneller over.

Druppels

Loesje vroeg me vorige week hoe het voelde, die druks. Ze was er best benieuwd naar.
Ik heb gezegd dat ik er een stukje over ging schrijven, dus dat doe ik. Spesjaal voor Loes!
Ik moest er wel even over nadenken, want ik weet niet presies wat die druppels met me doen.
Ik ben niet haaj en ik zie niet allemaal gekke dingen. Het is best moeilijk om te vertellen hoe ik me voel, na zo’n druppel.

Warme zachte wolk

Ik kan het het beste zo omschrijven: dat ik me door de druks niet zoveel aantrek van al het lawaai en de veranderingen.
Ik merk het allemaal wel maar ik ben veilig binnen, met mijn mensen. Mijn mensen tillen me op het grote bed, doen de gordeinen dicht, een lampje aan en de raadioo. We knuffelen en dan ga ik goed liggen. Dat luistert nauw, ik moet altijd in een half krulletje liggen. Toen ik hier net woonde moest ik persee naar de deur van de slaapkamer kijken, nu kan ik ook andersom liggen. Maar wel altijd als een half krulletje. Zo val ik in slaap. En eerlijk waar, door die druppel slaap ik urenlang. Ik word nergens wakker van, ook niet als de mannen staan te boren in de muur van de slaapkamer. Ik lig gewoon op bed, maar het voelt alsof ik op een warme zachte wolk lig. En op die wolk zweef ik zo in slaap. Ik droom over mijn Molletje, dat we samen op onze stoelen in het zonnetje liggen, over stukjes runderhart eten, over mijn lieve vrienden en vriendinnen van de blog, of dat ik bij de verwarming lig in een pluizigzacht mandje, dat Billy en ik buiten samen met de veren spelen, dat ik op mijn rug in mijn grasveld lig en dat alles goed is. Allemaal superfijne dingen, waar ik blij van word. Dus je snapt wel waarom ik zo graag slaap.

Knuffel

Als ik weer wakker ben ga ik buiten in mijn tuin kijken maar ik kom meestal snel weer naar binnen.
Ik speel met mijn man of met mijn vrouw eventjes met de veer. En na de veer is het alweer tijd om te knuffelen.
Ik knuffel ekstra veel, door die druks. Misschien is het dus wel die druks waar je wel eens over leest, dat je iedereen lief vind? Ik blijf maar kopjes geven en kusjes en likjes aan mijn mensen en ik kruip heel dicht tegen ze aan. Ik krijg ook heel veel kopjes en kusjes terug. Maar nooit likjes, dat vind ik wel jammer.
Na het knuffelen eet ik een paar brokjes, mijn mensen stoppen me in op het grote bed, en hop! ik val zo weer in slaap.

Stoont

Helemaal in het begin heeft mijn vrouw me per ongeluk een keer teveel gegeven. Toen was ik wel een beetje stoont. Ik kon geeneens meer goed lopen en ik had hele grote ogen.
Ik heb bijna niets gegeten, dat vond ik teveel werk. Ik wist niet meer goed wat ik deed en als ik me probeerde te wassen lukte dat niet. Want terwijl ik mijn tong uitstak om mijn buik te wassen was ik al vergeten wat ik ging doen. En dan bleef mijn tong buitenboord hangen. Ik heb de hele dag geslapen en mijn vrouw voelde zich heel erg schuldig.
Nu krijg ik eksakt één druppel en niet meer. Die druppel gaat in mijn eten. Mijn vrouw doet die druppel op de bodem van mijn kom, legt er dan een beetje saus op en geeft het aan mij. Meestal eet ik dat per ongeluk op. Als ik het doorheb, dat die druppel in mijn eten zit, laat ik meteen mijn eten staan. Hoe lekker het ook is. Dan doet mijn vrouw de druppel op haar vinger en doet die vinger aan de zijkant in mijn mond, langs mijn tanden. Jakkes, dat is echt supervies. Ik probeer die druppel altijd uit te spugen, maar dat lukt niet. Gelukkig krijg ik meteen iets lekkers te eten, om die smaak weg te halen.
Met die ene druppel kan ik gewoon alles doen wat ik wil en ben ik niet in de war. Alleen slaap ik dus meer.
Mijn dierendokter weet dat ik die druks neem en hij vond het prima. Hij zegt dat het voor veel katten en honden een goede oplossing is.

Druksdieler

Dus tegen Loes zeg ik: je kunt het een keertje proberen. Maar het is wel vies, dat is een probleem. Daarom denk ik ook niet dat je snel te veel neemt. Misschien doe je wel heerlijk over je Bertje dromen, en over Katrientje en beebiePop en fanieljefla en tonijn, als je druksdruppels neemt!
Ik wil wel wat bewaren voor iedereen die het wil. Dan kom ik het op de fiets langsbrengen. Want ootoorijden mag niet, met die druks. Bovendien heb ik geen reibeweis.
Of word ik dan een druksdieler, als ik andere katten van die druppels geef?

O ja, je wordt er niet verslaafd van. Gelukkig maar, want ik wil niet zo worden dat ik straks al mijn veren en pluusjen muizen en brokken ga verkopen voor druks!

De stijger bij de buren

buren

Mijn katervriend Bolle heeft heel veel stijgers om zijn huis en nou staat er bij mij eentje bij de buren. Bolle is aan de druks. En ik nou ook.

Stijger

Stijgers zijn moeilijk. Ik zie mijn stijger de hele tijd en die staat niet eens tegen het huis aan. En toch kan ik het zien als ik schuin door het raam kijk. Dan doe ik ook, en dan voel ik spanning. Dan zegt u Bertje kijk dan niet maar dat is ook weer moeilijk. Ik wil weten wat er gebeurt.

Ik hoor mannen in de straat met harde stemmen praten.
Ik zie die stijger en soms staat er een man op. Soms weer niet.
Het kan ook zijn dat het stil is nou dan let ik helemaal op.
Ik weet niet wat het is en wanneer het weggaat.

Spul

Mijn vrouw is pas naar buiten gegaan om tegen die mannen te praten. En te vragen wat ze deden en waarom. Toen wist ze het en daarna heeft ze het dus tegen mij verteld. Ik snap het dus wel maar ik voel moeilijke gefoelens.
Toen deed ze nieuw spul in mijn oude banaan. Die rook opeens superduperlekker dus ik hap! de tanden erin en ermee door de huiskamer rollen. Daarna was ik van het ene moment op het andere keimoe dus toen ging ik op mijn kussen hangen en lekker met mijn rug naar het raam.

Glazenwasser

Nou en wat gebeurt er, ik hoorde keiharde geluiden tegen het raam van gebonk en sppoeshh water ertegen. Meteen had ik van binnen dat gefoel van moeten kijken. “Het is de glazenwasser, Bert,” zei mijn vrouw. Ze kwam bij me zitten en dat was best fijn want het was best moeilijk dat ook nog erbij. Na een poosje hield het op. Gelukkig.
Toen ging ik bijkomen.

Oer

Eerlijk waar ik snap niet hoe Bolle het doet. Veel druks en hij heeft twee mensen die voor hem zorgen dus dat helpt heel veel. Maar ik denk dat hij van binnen heel erg oer is, meer dan iedereen denkt en weet.

Loesje vertelt: assie jaarig ben van jou eigen…

jarig

Mij vrouw kwam vanmorgen zachtjes naar mij groote bed, van me eigen wilde ik uitslaape. Maar mij neus rook mij tonijn, mij kop en mij lijf was alert. Offie weer een kitten ben.

Jaarig

Mij staart deed zwiep zwiep, dat hebbie van mij hartjesdinnetje Katrientje geleerd. Dattie zwaai met jou staart assie jou wilde sensazie heb. Mij ooge stonde groot, offie zo jou aanval ga doen. Van me eigen doe ik nooit mij aanval, ik geef er niks om. Mij neus was geprikkel, mij snorhaare in mij krul.
Begin mij vrouw ineens te zinge van ze eigen. Lang zal jij leeve lieve Loesje, in jou gloooriaaa. Jij weet niet wat jij meemaak assie soiets hoor. Ik kreeg knuffels en mij slingers. Mij vrouw bedoel het goed, ik zeg u eerlijk voor mij eigen hoef het niet. Maar mij oog zag mij vis, mij poot sloeg erop, Mij vrouw deed niks, zij keek mij liefdevol aan. Ik ging heel hard spinne van mij geluk. In mij poot mij tonijn. Dan ben jij wel heel echt jaarig van jou verjaardag.

Verandering

Assie jaarig ben dan verander jij van jou leeftijd. Mij vriend Bolle heb er ooit zo een mooi stukje van geschreeve. Hij zeg dat jou leeftijd soms wel jou geheim is maar jou leeftijd is altijd nu. Toen heb ik wel daage in mij hier en in mij nu gezeete, jij weet nooit of er iets verander. Van me eigen hou ik niet van verandering, dan weet jij niet wat er ga gebeuren.
Assie een andere leeftijd krijg wat krijg jij dan. En waarom krijg jij feest assie van jou leeftijd verander. Mij vrouw zeg dattie dan ouder en wijzer word. Jij krijg steeds meer erfaring van jou leeve. Mij beebie Door heb nog bijna geen erfaring van ze leeve. Hij doe ze dinge en hij denk er niet bij na. Mij verkering Huiskater Bert heb veel erfaring en hij is mij wijste kater van mij feesboek. Dan denk jij veel na en jij loop niet meer in jou zeven sloote tegelijk. Jij weet, jij kan er ook één voor één inloope. Mij Bert is van ze eigen zó wijs, hij loop nergens meer in. Hij is nu een huiskater en hij heb geen sloot in ze huis. Assie ouder wordt van jou leeftijd weet jij dat allemaal. Jij kan het navraage aan mij vriend Bolle, die heb erofer geschreeve.

Leeftijd

Van me eigen weet ik, jij vraag een poes nooit naar ze leeftijd. Daar hebbie niks mee te maake, ieder heb ze eigen preifussie. U weet mij preifussie zit hoog in mij vaandel maar ik heb mij vrouw toch gevraag naar mij eigen leeftijd. Assie van jou asiel kom dan hebbie daar niks over te zegge. Jij kan wel drie jaar wille zijn maar misschien ben jij er wel vijf. Jij krijg er geen ideekaart bij, jij moet het er maar mee doen. Van me eigen weet ik wel, ik was klein en ik had nog een maatje minder. Dan hebbie jou kleine leeftijd en jij heb veel tonijn noodig om in jou nu te koome.
Nu ben ik mij eigen maatje meer, van mij gewicht en mij leeftijd. Dan ben jij wel goed bezig. Assie jou gewicht in jou geld waard ben dan heb ik van mij eigen vast mij hele groote leeftijd. Mij vrouw zeg Loes, jij ben vandaag 12 jaar geworde. Dan voel jij jou eigen ineens wel een groote poezedame met jou hele groote honger. Offie 7 tonijne en 5 garnaale in één keer kan verslinde.

Feest

Mij vrouw vroeg of ik mij feest wilde? Ik zeg u eerlijk, een feest vind ik moeilijk. Van me eigen geef ik niks om feest, dattie dan gezellig moet doen. En assie jaarig ben met 40 graade dan kan jij somaar bezwijke assie jou tonijn ruik. Van me eigen lig ik liever rustig op mij denkpaal, dat ik kan droome van mij Bert. Mij hart is nog aan het herstelle van mij verdriet om mij hartjesdinnetje en mij beebiePop. Dan ben jij al helemaal niet in jou stemming voor jou feestje. Mij vrouw ken mij, zij laat mij in mij eigen waarde. Zij verwen mij met mij verjaardagsnek en zij kom mij regelmatig mij soepje brenge. Dat ik ook goed drink. Van me eigen wil ik ook mij verjaardagsmeedietasie doen, dat is belangrijk. Dat ik mij nieuwe leeftijd kan voele en dat het dan toch gewoon is.

Liefde

En assie dan toch een wens mag doen heb mij hart maar één wens. Dat er niks meer gebeur en dat iedereen kan herstelle. Dat mij beebieDoor groot en gelukkig wordt en mij beebiePop thuiskom op ze arm van mij soolvrouw. Jij kan nog zo mooi van jou leeftijd worde, assie jou hart niet oope kan stelle voor jou liefde hebbie niks. Vandaag is mij dag van mij hart. Dat is mij kadoo…

Liefs van Loesje

Van de vrouw van Katrientje voor iedereen

katrientje

Hoi iedereen,

Dit is het moeilijkste blogje wat ik ooit heb geschreven. Ik hoef jullie niet te vertellen wat een rottijd we achter de rug hebben. Iedereen die zijn/haar lieverd verloor weet waar ik doorheen ben gegaan. Eerst paniek, Katrien weigerde totaal eten. Oke, weekendarts bellen. Krijg je te horen dat je kan komen, maar dat het wel 100 euro kost om binnen te komen. Ja? En? We komen!! Wat kan mij dat geld schelen.

Er werken daar echt lieve mensen. Prikje hiervoor, dingetje daarvoor. Ik had toen nog de hoop dat het goed zou komen.

Volgende dag naar de Overtoom gebeld. Ze mocht meteen komen. Geprobeerd bloed te laten prikken. Och wat vocht ze. Niet gelukt. Volgende dag weer. Toen lukte het wel. Wat waren we blij. Dan begint het wachten.

Blijven dwangvoederen, ondanks dat ze goed dronk toch water ook gegeven. Ondertussen ging er een mailstorm vanuit hier naar Loes, Bert en later ook Bolle. Op mijn verzoek hielden ze het stil. Ik wilde niet dat het bekend werd dat ze ernstig ziek was. Ik reageerde niet tot nauwelijks op (privé)berichten. Mijn kop stond er niet naar. Hoe lief de berichten ook waren, ik kon het niet. Ik wou het ook niet. Er waren buiten Loes, Bert en Bolle nog drie die wisten dat het fout ging. Natuurlijk Truke de Boer, en Mila en Jip. Hun vertelde ik het twee dagen van te voren pas. Ook zij respecteerde mijn wens om het stil te houden. Waarvoor mijn dank. Ik vroeg best veel. Te veel.

Donderdagmiddag ging het echt achteruit.
Veel gehuild, nog veel meer geknuffeld met Katrien. Vrijdagochtend half negen belde ik de dierenkliniek op de overtoom. Ik mocht kwart over tien komen. Ik wou Trien niet meer pesten met dwangvoederen. Mijn man belde om half zeven zijn werkgever op. Hij kon niets meer zeggen. Piepte wat. Wat een superwerkgever heeft hij. Hij kreeg gewoon meteen vrij. Ondanks dat er op vrijdag een personeelstekort is.

De tijd tussen half negen en tien uur vloog voorbij. Katrien lag in de slaapkamer. We tilde haar kwart voor tien op, belde een taxi en gingen naar Joyce.
We kwamen bij Joyce aan, er kwam een vrolijk pupje uit de behandelkamer. Moest best wel glimlachen om dat vrolijke hummeltje. Raar hè? Jong leven er uit, en mijn kat eindigde daar haar prachtleventje.
Joyce kwam op ons afgelopen. Ik begon gelijk te huilen. Ze sloeg een arm om me heen. We liepen naar haar behandelkamer en ik zei gelijk geen geprik, geen gepor. Niets.
Ze kreeg gelijk een slaapprikje. We gingen met Katrien naar een ander gedeelte in de praktijk. Joyce was zo lief voor ons en Katrien.

Katrien sliep in no-time. Zo snel. Ik zat op de vloer, Johan op zijn hurken naast me. Joyce gaf ons koffie. Ik nam er maar één slok van, gaf de rest aan mijn man. Ik kreeg een berg zakdoekjes. Op mijn verzoek kreeg Katrien nog een slaapprikje.

Opeens voelde ze kouder aan. Joyce kwam er aan gerend met een stethoscoop. Ze zei dat ze nog heel zwak ademhaalde. Na 5 minuten klapte Joyce de tafel uit. Ik had een badhanddoek neergelegd en daar werd ze opgelegd. Toen ze het laatste prikje in haar pootje kreeg was het over. Het prikje zat nog voor drievierde vol. Het is wel leeggespoten in haar.
Wat waren we blij voor haar dat het afgelopen was. Maar mijn God, mijn meissie. Zeventien jaar lief en leed gedeeld. Over.

We bleven nog, geloof ik, nog ruim een half uur bij haar lijfje. Toen vroeg ik om de haartjes die van haar pootje was afgeschoren in een zakje. Nog even met Joyce gesproken. Ze zei dat het zo mooi ging, zo zachtjes. We zaten ook nog over de eerste keer te praten, dat zij Trien en Toot als eerste daar hun prikjes gaf. En hoe Trien als een malle over de behandeltafel vloog met dat prikje in haar nekje.
We legte de handoek over haar lijfje, gaven haar de dikste kus die we maar konden geven.
Katrien werd dezelfde dag opgehaald door het dierencrematorium. Ze is met meerdere andere diertjes de volgende dag gecremeerd.

Katrien is aan dezelfde ziekte overleden die haar zus Catoo had. Plus haar levertje gaf het op. We gingen naar huis lopen. Geen zin om met roodbetraande ogen in een bus en tram te moeten zitten. Onderweg wel ff een terrasje genomen. Eventjes bijkomen. Even het lege huis uitstellen.
Bij thuiskomst meteen Bert, Loes en Bolle gemaild.
Klinkt misschien heel gek, maar we waren heel rustig, heel kalm. De stress om te knokken was over.
De vermoeidheid kwam. We hadden alles op stil gezet. Na een paar uur toch even kijken. Toen zagen we opeens echt zo veel berichtjes. We schrokken er zelfs een beetje van.
Al die berichtjes bij Loes en Bert en op Trien haar pagina. Zo lief. Ook op instagram zulke lieve berichten. Zo hartverwarmend. Onze dank daarvoor. We konden ze alleen niet allemaal meteen lezen. Te pijnlijk. Te veel verdrietig. Soms lazen we er een paar, stopten dan even.
Dat zo’n klein katje zoveel los kon maken.
Vergeten doe ik dat kleine grote meisje nooit. Ze zit in mijn hart, samen met haar zus Catootje en de andere lieverds Grietje, Poekie en mijn hondje Sweety.

De dag dat Katrien 17 werd begon mijn nachtmerrie.
Ik was bang dat ze de 18 niet zou halen.
Poekie werd 12.
Catoo werd 12.
Griet werd 17. Bijna 18.
Mijn hondje werd 15.

Katrientje Katrien had een prachtleeftijd gehaald. Ik had alleen gehoopt dat ze nog iets ouder mocht worden. Nog meer mocht beleven met haar hartjesdinnie Loes.
De hoedjesshow (idee van Loes) was super. Mijn hemel, wat zaten we ons suf te lachen. Op mijn verzoek maakte we er een tante en nichtjegebeuren van. Mila en bebiepeuterkleuterpuubertantebaikertjik Kyana deden mee. We lagen blauw van het lachen. De voorpret die we hadden. Maar wat jullie niet weten… er is nog een SSSST of 2.
Die komen gewoon. Geloof me, het gaat zo geweldig worden. Katrien blijft ook gewoon in het boek. Zij is de bedenkster er van.
Jullie moesten eens weten hoeveel mails er rondgingen. Honderden!!

Arme Mevrouw Bert. Wat een werk. Door de spoedcursus hoe schrijf ik blogjes wist ik een beetje hoe het moest. Toch werd het best moeilijk. Want wat moet je nou precies schrijven. Ondertussen begon ik dus ook blogjes te schrijven. Oh wat erg. Ik was nerveus. En om eerlijk te zijn… de eerste blogjes waren verschrikkelijk. Niet om aan te zien. Toen ik wat meer zelfvertrouwen kreeg stroomde de woorden uit me.
Soms had ik binnen een uur een heel blogje geschreven. Schreef ik zelfs blogjes vooruit.
De mooiste vond ik de blogjes die een “staartje” kregen. Bijvoorbeeld het blogje van de dingen die ze niet mocht. Hoe stom ze dat ook vond. Ik zat hier, in mijn uppie, zo te schateren van het lachen. Ook toen Bert de volgende dag hetzelfde opbiechtte wat hij vernield had.
En dan het muisjes in de whiskas blogje. Ik wist echt niet dat BBB het over had genomen en er een pracht van een 1 aprilgrap van had gemaakt. Ik had, heel serieus, informatie ingewonnen bij de whiskas. Het is toch ook raar dat deze smaak niet bestaat.

Dan haar ellendige ellende vakantieblog. Alsof we haar zwaar verwaarloosde. Elke ochtend zag ik een boos katje die om eten zat te vragen op het nachtkastje.
En dan de kerstbloggen. Wat een werk!! Soms vervloekte ik mezelf er om. Ik moest met de bus naar het asiel omdat mijn man moest werken. Alleen reed de bus giga om. Het duurde ruim een uur eer ik er was, terwijl je er op de brommer zo bent. Er moesten foto’s gemaakt worden. Tigtallen. Het asiel werkte zo heerlijk mee. Ik mocht overal komen. En dan Loesje. Al die foto’s bewerken. En mijn verhaallijn afmaken. Maanden waren we bezig. In september zaten Loes en Trien al in kerstsfeer. Maandenlang jullie pesten met ssssst.
De nacht voor het uitkomen had ik weinig tot niet geslapen. Zo zenuwachtig was ik. En dan het eindbedrag. Super!!
Oorspronkelijk zou het maar een driedaags blogje worden. Maar het liep een beetje uit. Beetje maar.

En dan eindig ik met Bert, Loes en Floris.
Bert… sorry dat Katrien jou een beetje opzij duwde. De liefde tussen Katrien en Loes was diep en sterk. Kwam niet aan één van hun, want dan kreeg je de ander op je dak. Bert stond er bij en keek er naar hoe de liefde tussen de dames groeide. Katrien had respect voor de relatie tussen Bert en Loes. En Loes had hetzelfde respect voor de relatie tussen Trien en Floris.
Om eerlijk te zijn… de dames hadden als eerste een trielasie en later zelfs een kwartetje. Maar natuurlijk was de liefde alleen met de eigen partner en Loes en Katrien samen.
Deze liefde zal voor altijd blijven. Inclusief de bijkomende vlindertjes in het buikje. Och wat was ze verliefd op haar monnamoer. Floris blijft mijn schonezoon en Loes mijn hartjeskat.
Hopelijk blijf ik hun soolvrouw.

Veel liefs
Anita

kater Bolle over: als je ineens een kusje mist

kusje

Toen ik nog in de tuinen woonde, met alleen maar katten, was er eigenlijk niets dat ik miste. Natuurlijk vond ik het jammer dat ik geen huis had, dat het koud en nat was buiten, en dat ik maar af moest wachten of er eten was.

Maar dat was minder erg dan samen met mensen in een huis wonen en met een riem geslagen worden. Of geschopt worden, terwijl ik nooit presies wist wat ik fout deed.
Nee, ik vond het wel prima, zo zonder mensen.

Knuffels en kusjes

Maar toen ik verliefd werd op mijn Mol en bij haar in huis kwam wonen, merkte ik dat er
iets bestond dat ik nog niet kende. Iets dat mensen ook kunnen doen, behalve gemeen zijn. En iets dat ik nooit meer zou willen missen.
Kun je raden wat dat is? Ik bedoel natuurlijk knuffels en kusjes geven.
Zeker weten is het fijn dat ik nu droog zit als het buiten regent, en dat ik het warm heb als het buiten sneeuwt en dat ik altijd te eten heb. Daar ben ik heel blij mee. Maar de knuffels van mijn mensen, dat vind ik toch wel het allermooiste dat er bestaat.

Molletje

Ik wist in het begin helemaal niet wat het was, dat knuffelen. Maar ik keek het af bij mijn Molletje. Die vond het heerlijk. Het kon haar nooit teveel zijn. De hele dag door werd ze geknuffeld door mijn mensen, of kreeg ze kusjes. En brommen dat ze dan deed! Soms kreeg ze een zacht kusje terwijl ze lag te slapen, en dan deed ze eventjes een klein spinnetje.’s Nachts sliep ze tegen mijn man aan geklemd, of in de armen van mijn vrouw. Ze viel altijd spinnend in slaap.
Ik snapte wel dat dat knuffelen dus iets heel bijzonders moest zijn, als mijn Mol het zo leuk vond.

Brommen

De eerste keren dat ik geaaid werd, beet ik steeds na een paar aaien, of ik krabde. En tegelijkertijd was ik ook aan het brommen.
Gek hè?
Ik beet voor de zekerheid, dat mijn mensen wisten dat ik dat kon. Dat ik gevaarlijk was.
Ja, zo dacht ik toen nog. Ik dacht dat ik maar beter meteen kon bijten dan dat ik weer geslagen werd. Gelukkig bleven mijn mensen het proberen. En ik ook.
Nu vind ik knuffelen geweldigfantasties. En het allerallerallerfijnste vind ik het als ik kusjes krijg. Die krijg ik heel vaak. En ik krijg ze overal. Vooral bovenop mijn hoofd. Maar ook op mijn buik, op mijn oren of mijn neus en soms zelfs onder mijn tenen. Ik vind het allemaal even fijn.

Kusjes en kopjes

Ik geef ook kusjes terug. Ik doe mijn mond een beetje open en wrijf dan met mijn mond langs de neus van mijn vrouw of man. Eerst krijg ik drie kusjes, en daarna zij. Dat hoort zo, drie is een mooi getal vind ik. Ik geef ook likjes aan mijn mensen. Vooral aan hun neus. Als mij vrouw me kust, lik ik haar over haar neus. Of op het plekje op haar hoofd, bovenaan middenin haar gezicht, waar haar haren beginnen. Bij mijn man geef ik zijn handen een wasbeurt. Dat zijn een heleboel kusjes!
Nu krijg ik, net als mijn Molletje en Pop en Beer vroeger, de hele dag door knuffels en kusjes. En ik geef ook de hele dag kusjes, en kopjes.

Dat kleine kusje

Je zou dus zeggen dat ik niks tekort kom. En dat doe ik ook niet. Maar toch mis ik sinds een tijdje iets. Ik kreeg namelijk bijna elke dag een klein kusje op mijn wang. In ieder geval kreeg ik dat elke zondag. En ineens krijg ik dat kusje niet meer.
Dat komt omdat ik dat kusje van prinses Katrientje kreeg. Dat schreef ze altijd onder haar antwoorden aan mij, op de blog. Maar Katrientje is een prachtige ster geworden. En sterren kunnen geen kusjes geven. Dus daarom mis ik dat kleine kusje nu.
En nu zou ik zo graag prinses Katrientje een keer een klein kusje op haar wang teruggeven. Ik bedoel dat netjes natuurlijk, want Katrientje heeft verkering met Floris en ik met mijn Mol. Maar gewoon een klein kusje op haar wang, omdat ze een vriendin van mij en van ons allemaal was. En omdat ze zo biesonder was.
Hier komt ie Katrien, spesjaal voor jou! Dank je wel voor alles!
kusje