Tag archieven: Bolle

De vrouw van Bolle over als je een hele moeilijke keuze moet maken

keuze

Voordat ik begin wil ik iedereen bedanken die ons heeft gemaild, geschreven of gebeld. We zijn overdonderd door al het medeleven.

Troost

We lezen en herlezen alles. Helaas kunnen we niet overal op reageren. Want: geen Facebook. Maar we zijn elke keer weer tot tranen geroerd, en voelen ons getroost. Dat onze lieve, lieve Bol zoveel mensen heeft geraakt. Dat zoveel mensen hebben gezien hoe bijzonder hij is. Dank jullie wel!

Alle mensen van de blog weten natuurlijk hoe geweldig het is om met een kat samen te wonen. Er is niks leukers dan zo’n slimme, lieve en eigenwijze huisgenoot.
Bol heeft een aantal keren geschreven dat wij met zijn drietjes de baas waren in huis, maar hij eigenlijk het meeste. Dat was ook zo. Alhoewel Bol heel bescheiden was en om weinig vroeg mocht hij tóch meer dan zijn mensen. Hij mocht de hele dag op bed liggen, zijn natvoer in de vloerbedeking smeren, met moddervoeten over het bed lopen en nog veel meer. Zo was het met ons drietal Pop, Beer en Molly ook. En zo hoort het ook, vinden wij.
Hij was onze kat en wij zijn mensen. Niet gelijksoortig maar wel gelijkwaardig.

Beslissing

keuzeEn toch zijn er momenten dat je als mens de baas moet zijn. Als je kat ziek is en naar de dierenarts moet bijvoorbeeld. Katten zouden nooit vrijwillig gaan. Maar als mens weet je dat het voor hun bestwil is en neem je ze mee. Of ze willen of niet. Dat is over het algemeen een redelijk makkelijk te nemen beslissing, alhoewel wij daar ook wel over konden dubben. Vanwege de stress voor Bol, en vroeger vooral voor Pop.
Maar er is een nog veel moeilijker moment. Het moment waarop je moet beslissen of het leven nog draaglijk is voor je kat. Het is een beslissing die je maar één keer kunt nemen en die je nooit meer terug kunt draaien. Ik vraag me elke keer weer af “Wie ben ik om over het leven van een ander te beslissen?” Maar géén keuze maken is ook een keuze. En als je van je kat houdt moet je hem of haar ook los kunnen laten, al is dat nog zo pijnlijk.
Ik heb die beslissing al drie keer eerder moeten nemen, maar het blijft elke keer even zwaar. Loodzwaar. Het is ook elke keer anders, want elke kat is iemand anders en elke situatie is anders.

Opzoeken

Bij Bol was na twee nachten in het dierenziekenhuis duidelijk dat hij acute pancreatitis had. Dat is een alvleesklierontsteking. Zijn maag en darmen waren ook ontstoken. Die ontsteking is uiterst pijnlijk, en kan niet altijd genezen worden.
In de kliniek wilde Bol niet eten. Hij zat alleen maar weggekropen in een hoekje van zijn hok, helemaal verstijfd van angst. Hij is één keer gedwongen gevoerd en had een infuus om hem vocht toe te dienen. Iedereen die we spraken zei dat hij vreselijk lief was, maar extreem bang.
De internist zei dat een behoorlijk aantal katten alsnog overlijdt na weken medicatie in de kliniek, “alleen, in een kooitje”. We wilden in geen geval dat Bol zou overlijden in een vreemde omgeving. Vandaar dat we hem naar huis hebben gehaald.
We waren ook bang dat hij zou denken dat we hem achter hadden gelaten, omdat hij iets fout had gedaan. Door zijn verleden dacht Bol altijd dat hij iets fout deed en straf zou krijgen. We zijn hem dus op de tweede dag op gaan zoeken, om hem te laten zien dat we er nog waren. Bol was heel slim. Ik hoopte dat hij op die manier zou begrijpen dat we hem ook weer gewoon op zouden komen halen.

Weer thuis

De dinsdag dat hij weer thuiskwam was geweldig. Hij was zo blij dat hij van gekkigheid niet wist wat hij moest doen. Hij bleef maar kusjes en kopjes geven en kroop stijf tegen ons aan.
Hij at alles wat hij voor zijn neus kreeg en je hoefde maar naar hem te kijken of hij begon al te spinnen.
Hij moest per dag drie verschillende medicijnen hebben, drie keer per dag, via een spuitje in zijn bekkie. Dinsdag lukte dat zonder problemen. We hadden er voor gekozen dat ik het voorlopig zou doen omdat ik er beter in ben. We waren opgelucht en dachten dat het ergste achter de rug was. Hij zou het redden!

Meer slapen

Woensdag was Bol ook nog blij en levendig, maar hij begon steeds meer te slapen. ’s Avonds ging het medicijnen geven moeilijker. Donderdagochtend heb ik hem zijn medicijnen gegeven, en dat lukte alleen als ik hem echt stevig vastgreep. Hij was doodsbang en kroop in de struiken. Hij bleef uren bang voor me. Dat ging net weer een beetje over toen hij al zijn volgende dosis zou moeten hebben. Ik wist dat ik dit niet drie keer per dag wilde en kon doen.
Bovendien kreeg hij ondanks de morfine en andere medicatie duidelijk pijn. Zijn vacht ging pieken, zelfs op zijn hoofd en staart.
Hij kneep met zijn ogen. Hij kon geen rust vinden, was alleen maar aan het dribbelen. Eten ging steeds moeizamer. We wilden niet dat Bol bang zou blijven voor mij en dat hij pijn zou lijden. De genezingskansen waren klein, en gezien zijn extreem angstige karakter was continue medicatie geen optie. Een hernieuwde opname al helemaal niet. Na overleg met twee internisten en onze eigen dierenarts hebben we besloten hem alleen nog zijn morfine te geven. Op vrijdag zou onze dierenarts bij ons thuiskomen.

Overleggen

Zijn laatste twee dagen waren we continu aan het twijfelen. Moesten we hem toch weer op laten nemen, moesten we hem dwingen de medicijnen te nemen? Of moesten we het zo laten? Gelukkig hebben we veel kunnen overleggen. Ik wil vooral mevrouw Bert, mevrouw Loes, mevrouw Door en mevrouw Vlo bedanken. En Bolletjes fantastische specialisten natuurlijk.

Zijn ziel

keuzeBol heeft twee jaar nodig gehad om ons te leren vertrouwen. Hij durfde door mishandeling niet meer binnen te wonen. Toch heeft hij zelf besloten om bij ons te komen wonen, en bij zijn grote liefde Molly.
Maar dat ging allemaal niet vanzelf, daar heeft hij vaak over geschreven. Het heeft hem veel moeite gekost om weer met mensen te durven wonen. En juist daarom wilden we zijn vertrouwen niet beschamen.
Ik zou hem de medicijnen wel kunnen geven, maar dan zou hij in zijn eigen huis en tuin bang zijn. En de enige personen die hij vertrouwde zouden hem dan bangmaken, zonder dat hij snapte waarom. Met bovendien maar een kleine kans op herstel en mogelijkerwijze een chronische vorm van ontstekingen. Of ontstekingen die steeds terug zouden komen.
We wilden niet alleen naar zijn lichamelijke gezondheid kijken, maar vooral ook naar zijn geestelijke. Naar zijn ziel. Hoe moeilijk we het ook vonden, de minst slechte van alle slechte oplossingen in deze situatie was om hem te laten gaan.

Opgelucht

Toen ik Bol had verteld dat ik hem geen medicijnen meer zou geven leek het alsof hij opgelucht was. Zijn morfine heeft hij daarna steeds zelf genomen met wat natvoer. Hij was niet meer bang voor me en gaf weer volop kusjes.
Hij is op bed twee keer in slaap gevallen met zijn kop in mijn hand en met Jeroens hand op zijn buik. Een aantal keren stopte hij secondenlang met ademen en hoopten we dat hij zelf de keuze had gemaakt. Maar nee.
Vrijdag hebben we de hele dag met hem in de tuin gezeten. Hij is nog een keer geborsteld met zijn beebieborstel en zijn tandenborstel. Hij heeft de hele dag kusjes gegeven en gekregen. We hebben hem helemaal sufgeknuffeld.

Op reis

keuzeDe dierenarts kwam om kwart over vijf. Ze zei nadat ze hem had gezien dat we de goede keuze maakten. Bolletje had duidelijk veel pijn en was onrustig.
In zijn eigen tuin is hij op reis gegaan. Zijn lijfje ligt er begraven, naast zijn Molly. We missen hem elke seconde van de dag en van de nacht. Zijn lieve bescheiden aanwezigheid, zijn geluidjes, zijn pluizige haren, zijn zwabberende loopje, zijn knipoor. Alles aan hem.
De glans en kleur zijn weg zonder hem, alles is ineens zwartwit. Of grijzig.
Hij was een geweldig dappere kater die zijn gekwetste hart weer weg durfde te geven. Hij durfde weer te vertrouwen en vond geluk bij ons. En wij vonden intens geluk in zijn gezelschap.
Hij hield van ons en wij van hem. En we blijven altijd van hem houden. Hij is onvergetelijk. En onmisbaar, maar het kon niet anders.

Paradeis

keuzeIk hoop dat hij over de brug in het paradeis is dat hij zelf nog heeft beschreven.
Altijd zon, overal vrienden, liefde en geluk. Nooit meer pijn, nooit meer angst. En zoveel runderhartblokjes als hij maar wil.
In het donker kan hij alles overzien, als ster. Samen met alle andere sterren.
Ik hoop dat hij ons ziet als we naar hem zwaaien.

Dag lief Bolletje, tot ziens.

Loesje vertelt over assie jou erfuunis krijg…

erfuunis

U weet van mij eigen ben ik in mij rouw weeges dat mij vriend Bolle ze ster is geworre. Assie zofeel gefoelig ben als ik van mij eigen dan moet jij jou tijd neeme. Jij heb minder zin in jou dinge van jou leefe.

Van ze slag

Bijfoorbeeld jij ga nie renne door jou huis. Jij ga nie oferal op springe. Jij ga nie rolle assie flinders foel. Jij ben rustig en jij lig op jou denkpaal. Jij eet jou makkareele en jou saardiene, maar jou leeve ga aan jou hart foorbij. Mij vrouw zeg Loes gelukkig ben jij rustig van jou natuur. Maar ik zeg u eerluk, selluf heb ik niks met mij natuur want assie een binnepoes ben dan hebbie geen natuur.
Mij vrouw is ook van ze slag. Zij las mij eigen iedere zondag van mij week Bolle ze letters foor. Dan heb jij saame jou intieme mooment. Mij vrouw mis Bolle ook van ze hart. Nu heb wij alleen zondag en wij heb elkaar. Maar jij foel, jij moet wenne aan jou niewe werkelukheid.

Posduif

Toen kom mij vrouw inees in mij huis en zij zeg: Loes jou posduif is gewees en hij heb iets foor jou eigen meegebracht. Assie in jou rouw ben hebbie nie meteen jou drift of jou aa-nie-moo. Maar jij foel in jou hart, dit is spesiejaal.
Mij vrouw heb mij eigen eers laate snuffele aan zo een mooie, groote doos. Mij hart wis het meteen, jij foel jou emoozie. Mij vrouw zeg: Loes dit is van Bolle en het is foor jou eigen. Mij hart ging oope, jij foel jou kadoo kom uit ze heemel. Het is spesiejaal en emoozioneel. Ik zeg u eerluk, van mij eigen durf ik mij kadoo nie oope te maake. Gelukkig hebbie dan jou vrouw. Zij ken mij eigen zo goed. Zij heb mij knuffels gegeefe en mij kadoo oope gemaak. Jij zit erbij en jij kijk er naa. Mij traan liep ofer mij wang…

erfuunisDoos

Uit mij groote doos kwam Bolle ze Pauwefeer. Misschien kan u ze eigen nog wel herinnere, Bolle was mij grooste koning, keiser vanalle Pauwefeere. Hij deed surfe ofer tasse en dan ze Pauwefeer vange. Op mij footoo kan u zien, van mij eigen heb ik Bolle ze Pauwefeer ook gefange. Maar ik was ook emoozioneel, misschien kannie dat wel kan begrijpe van u eigen. En Bolle ze muis kwam uit mij kadoo en ze touw met iets waar jij mee kan speele. En sneks ook foor assie nog tande heb.
Misschien wil u het nie geloofe maar deze week heb ik gewoon mij tande van mij eigen. Of misschien krijg mij bek ze tande terug assie ze snek op heb. Jij weet het nie en het maak nie uit. Bolle weet het, dan is het goed…

Woorde

erfuunisDan denk jij dattie alles heb gehad, haal jou vrouw inees footoos van mij vriend Bolle uit mij kadoo. Met Bolle ze laaste woorde foor mij eigen. Ze vrouw Cisca heb het opgestuur en mij staart tril inees van ze opwinding. Van mij eigen heb ik er wel ofer nagedach, maar mij hart wil het met u deele. Assie wil kan u Bolle ze laaste letters leeze op ze footoo. Selluf vin ik het nog moeiluk om te hoore.
Mij vrouw heb het mij eigen wel foor geleeze maar jij breek. Jij breek van zofeel emoozie. Wat kan jij zegge, wat kan jij doen? Ik zeg u in mij fertrouwe, ik heb mij heele avond mij traan ofer mij wang gefoeld. Mij vrouw zeg Loes dit is Bolle ze erfuunis. Hij denk aan jou. Dan kan jij nog zofeel in jou rouw zijn, jij foel ook geluk. Dattie soies moois krijg en dattie nu foor alteit buikmaatjes blijf.

Enersjie

Lieve Bolle misschien kan jij mij eigen nog hoore. Dank jou wel foor zofeel mooie erfuunis. Jij blijf foor alteit in mij hart en in mij buik. Want buikmaatjes bennie foor alteit, ook al woon jij nu in Reegeboogland. Misschien kan jij onse vriendjes in Reegeboogland adfies geefe ofer hoe jou buik groot en gezond blijf. Dat is belangrijk. Assie het saame doe kan jij nog meer bereike. Lieve Bolle, jij zal er alteit zijn. Vrienschap tusse heemel en aarde geef mij hart niewe enersjie.

Loesje

 

Kater Dorus over zijn Oompie Bolle

BolleHajooo iedeween. Hette isse weer mij beurt. Ikke ga hut oofer me Oomie Bolle heppe.

Een meel

Oooooh wat was het affeloope week naar.
Foorige week sonnedag kweeg ik opme-eens een meel vanne de mense van Oomie Bolle. Hij was inne een soort fan siekehuis omdat hij teets liep te puuge. En hij moes bjijffe!! De follegenne dag ginge er teets meels oofer en weer. En opmij-eens begon mij frauw ophaareens te huiwe.
Oomie Bolle hat naameluk deselfde siekte as dat mij Oomaa’s Katrien en Catoo ook hat.

Tjoost

Ikke fjoeg aan me frauw wat dat in hielt. Me frauw keek me gesjrik aan. Se sat fan dat het een hewe gemeene siekte is. Dat het katjes, maar ook mense, errug ziek maakt. En dat katjes het meesal niet ooferleefe.
Net as mij Ooma’s.
Ik ging naas frauw legge. Ik hing oofer één poot fan me frauw. Sjootligge durruf ikke niet, maar oofer 1 poot durf ikke wel. Ik lag saggies te snikke. En me frauw tjooste me.

Me bwoertje

Toen mjauwte ikke dat siek sijn stom is. En doodgaan hewemaal!!
Evve dag ik weer aan me bwoertje Poppy. Ook hij wert siek en ging doot. Hij was pas tien weekies. Dan magge tog nie doot gaan?
Me frauw sei me dat er in mij famielie een siekte sit. Dat somaar toeslaat. Willekeurig. Ikke fjoeg dus of ikke die siekte ook hep. Frauw begon te huiwe. Se sei ikke weet hut niet. Het kan, maar het kan ook nie sei se.
Se sei me dat se heel lang bang was datte ik me eerse furrjaardag nie sau haale.
Nau… sat sei fauwt hihihi. Ikke wor al bijna twee-jig.

Siewig

En nau is me Oomie Bolle er opmijeens niet meer. En dat fin ikke siewig foor hem, maar ook foor sijn mense. Sij moete nu doorfaan sonner Oomie. En dat is moeluk.

Hoetjes

Fandaag is het prinsessedag en gaane we swaaie naar al onse frientjes ofer de regenboogbwug. We sette allemaal onse mooiste hoetjes op die mij mamsie sorgfuldig hep uittesogt. Normaal sau ik een priesjow geefe op mij feesboekpagina en instagwam maar ommedat Oomie ooferleede is heppik besjote er een afterpartie fan te make. Dus morge is er op feesboek EN instagram een afterpartie met footoos fan mij en mamsie. We laat dan sien datte we ook pjuikies passe.

Koes

Dit was het foor dese keer.
Ikke sluit af met een dikke koes
Foor Oomie Bolle

Toedeledokie

Dorus

Hoe het leefe is

leefe
Ik rook het al aan de voordeur: er komt heel veel warmte aan. Niet het tropiese. Wel heel warm. Dat is goed als je veel emozies hebt gehad. Warm is troost.

Erfaring

Als moderne katerman ben ik al heel lang op Feesboek en ik heb ook heel lang mijn eigen website. En ik heb best vaak meegemaakt dat vrienden een ster werden. Dat is een moeilijke erfaring. Je hebt een vriend en je meelt en je ziet elkaar elke dag op Feesboek en je gefoel zegt dat het altijd zo zal blijven. Zo is het leefe dan. En daarna is het opeens anders. Bolle schrijft nou nooit geen blogs meer voor de website.

Thuis

Toen Bolle een ster werd, kreeg ik thuis meer knuffels dan anders. Mijn vrouw duwde haar gezicht in mijn vacht en ze zei van alles dat ik niet kon horen wegens dat ze helemaal in mijn vacht praatte, maar ze hoefde ook geen antwoord, dacht ik, dus ik bleef rustig liggen toen ze dat deed. Ook toen ze natte plekken in mijn vacht maakte.

Twintig jaar

Als een vriend een ster wordt, dan heb je dat eigenlijk liefer niet en toch foel je: zo is het leefe. Op een dag ga ik ook een ster worden. Mijn vrouw zegt dat ik eerst twintig jaar moet worden (ik ben nou twaalf) en dan mag ik er weer over beginnen, maar van binnen weet ik: als het je tijd is, dan is het je tijd. En dan ben je klaar op aarde en dan ga je over de Regenboogbrug. Soms kom je even terug, dat heb ik hier thuis gehad, dan was Tim er. Hij woonde hier voor mij en toen mijn vrouw heel emo was, heeft hij zich laten zien. Een paar keer. Voor de troost. En daarna was ze minder emo, dat merkte ik.

Kopjes

Voor mezelf weet ik, als ik leef, dan leef ik. Dus ik geef thuis ekstra kopjes omdat ze nodig zijn en ik ga in de warme zon liggen omdat ik het fijn vind. En mijn vrienden die een ster zijn, die zijn ook bij ons, ook al zijn ze ergens anders. Zo is het leefe.

De vijf mooiste blogs van Bolle

Bolle

Bolle (2005-2020) heeft jaren lang hele mooie blogs geschreven. Ze gaan over gefoel, over liefde, over wat hij leert en over zijn leefe. Hier volgen zijn vijf mooiste blogs.  De andere blogs zijn ook supermooi.

Als je samen bent

Ik heb geleerd dat je er heel veel aan hebt als je samen bent. Niet alleen met mensen, maar ook met katten. Want samen kan je veel meer dan alleen. Als je samen verdriet hebt heeft iedereen een héél klein beetje minder verdriet. Als je samen bang bent is iedereen een beetje minder bang. En als je samen plezier hebt heb je nog veel en veel meer plezier.
Daarom is delen ook zo mooi. Je gefoelens, je ervaringen, je tips voor het gezond, je aandacht: als je het deelt met anderen komt er altijd iets moois terug.
En er zijn altijd wel katten of mensen die iets weten dat je zelf niet weet, en waar je veel aan hebt.
Klik en lees: als je samen bent

 

Als je thuis een man hebt

kadooIk weet nu dat er dingen zijn die een man anders doet. Want een man is geen vrouw.
Mijn man praat bijvoorbeeld met een lage stem.
Mijn vrouw kan praten als een beebiekatje, en ik praat dan ook zo tegen haar. Mijn man kan dat niet. Maar hij en ik praten samen als mannen onder elkaar.
thuis een manVaak maken mannen veel lawaai, en stampen ze en praten ze heel hard. Dat vind ik eng.
Mijn man praat en beweegt heel rustig. Mijn vrouw is juist drukker, en ook lawaaieriger.
Ik lig ’s ochtends vaak naast mijn man in bed, als mijn vrouw al is opgestaan. Ik spring op bed en kruip tegen hem aan. Een beetje hoor, helemaal tegen hem aanliggen durf ik nog niet. En zo slapen we samen nog even. Heerlijk vind ik dat, ik kijk er altijd naar uit.
Klik en lees: als je thuis een man hebt

Over bang zijn en een thuis vinden

mindfoelVroeger was ik de hele tijd bang.
Voordat ik in mijn huis van nu kwam wonen, heb ik al ergens gewoond. Ik wil niet zeggen waar dat was, want ik wil er liever niet meer aan denken. Ik was daar heel bang geworden voor mensen. Want mensen slaan en schoppen, vooral manmensen. Daarom wilde ik niet meer in een huis wonen, en bleef buiten in de tuinen wonen.
Tot ik mijn grote liefde Molly zag. Bij haar durfde ik wel in huis te wonen. En als zij de mensen die er bij hoorden lief vond zou ze wel gelijk hebben, dacht ik.
Ik vond het wel eng. Super eng. Gelukkig durfde Molly zomaar alles in huis, en hielp ze mij door er gewoon te zijn. Tot ze een hele mooie ster werd. Toen was ik ineens alleen. Met mensen, die nu ineens alleen van mij waren.
Klik leer en lees: over bang zijn en een thuis vinden

Als je iets begrijpt

Ik heb geleerd dat ik mijn mensen kan vertrouwen.
En ik heb nog iets begrepen. Soms doe ik iets wat ik eigenlijk niet bedoel, en dan kan ik sorrie laten merken aan mijn mensen. Af en toe als mijn vrouw mijn buik aait zet ik heel zachtjes mijn tanden in haar hand, maar daarna ga ik meteen haar hand wassen. Zo zeg ik dat ik het zo niet bedoelde, dat ik niet echt wilde bijten.
Maar ik snap het ook als mijn mensen iets doen wat een vergissing is. Dat ik een duw krijg, of zoiets. Dat is niet ekspres, en het betekent niet dat ze me pijn willen doen.
Ik heb geleerd wat “per ongeluk” betekent.
Klik hier en lees: als je iets begrijpt

Over wat leeftijd is

Kijk, ik wil wel toegeven dat ik geen kitten meer ben. Dat kun je natuurlijk ook aan me zien, dus ik kan moeilijk doen alsof. Ik zou trouwens ook geen kitten meer willen zijn. Al dat geren en gespring en gespeel – veel te veel werk! Ik word al moe als ik er alleen maar aan denk.
Maar ik ben ook nog niet heel erg oud, zoals mijn Molletje was. Zo oud, dat je in de war bent in je hoofd, en dat je niet meer goed kan horen en zien, en dat je steeds meediesijnen moet krijgen.
Ik zit dus tussen kitten en heel oud in. Kort gezegd: ik heb mijn eigen leeftijd. En ik ben van plan van die leeftijd te genieten. Want je weet nooit precies hoe lang je leeftijd duurt. Je leeftijd kan zomaar ineens afgelopen zijn.
Ik weet dat het zo kan gaan. Dat je ineens geen leeftijd meer hebt. Ik heb het meegemaakt met mijn Molletje. Eerst was ze heel oud en ziekjes, maar had ze nog een leeftijd. En toen was die leeftijd zomaar voorbij.
Ik heb daar heel veel verdriet om gehad, en heb haar een jaar lang nog gezocht. Want ik snapte het niet, dat ze geen leeftijd meer had. Nu weet ik dat het zo gaat. Maar ik ben het er niet mee eens!
Klik hier en lees over wat leeftijd is