Tag archieven: binnenkater

Binnenkater en de kou buiten

binnenkater Veel mensen denken nou die Bertje is een binnenkater, die voelt de kou niet. Dus ik dacht daar ga ik over vertellen deze keer.

Iedereen voelt dat het nou anders is dan in de zomer. Maakt niet uit of je binnenkater bent of een wilde tijger in de jungle. Je hebt oer in je en dan voel je zulke dingen. En ik dus ook.

Achterwerk

Mijn Facebookvriend Bram  vroeg deze week een paar keer aan mij hoe ik een warm achterwerk hield. Eerst snapte ik het niet. Dat gaat toch vanzelf. Maar toen het toch kouder werd, begreep ik het wel. Bram is daar gevoeliger dan ik dus hij wist het eerder. Of waar hij woont is het kouder, dat kan ook. Bram gaat ook een tuin in, scheelt ook al.

Dus wat ik doe voor een warm achterwerk is:

  • mij laten aaien, dat is ook gezellig
  • half onder een dekentje liggen, alleen een beetje, helemaal is te moeilijk voor me
  • uit de vensterbank blijven, daar voel ik dat het geen zomer is

Dat zijn belangrijke tips hoor. Ik zeg het er maar even bij.

Helpen

Toen ik vroeger op straat moest leven, was de kou veel moeilijk dan nu. Dan heb je hulp nodig. Dus als u denkt ik wil helpen, dan kunt u misschien wat geld geven aan een dierenasiel. Ik kom zelf uit het Dierenhospitaal in Den Haag, die hebben me van de straat gehaald. Anders had ik nooit dit huis gevonden en was ik nooit een binnenjongen geworden.

Pootjes

Oja, het is ook belangrijk dat je pootjes warm blijven. Ook voor mensen. Dus je moet geen gekke dingen doen buiten en het is beter om binnen te blijven. Vind ik eigenlijk altijd wel. Ik hou mijn pootjes warm door veel rekken en strekken, en door slapen onder de deken en ook door wassen. Ik hoop dat het snel weer zomer is.

Het leven als binnenkater (blog)

Ik kan hier niet naar buiten. We hebben geen tuin en ook al geen balkon. Dus ik zit de hele tijd binnen. En dan krijg ik weleens de vraag of ik me als binnenkater verveel. Typisch een mensenvraag vind ik dat.

Eerst over het binnenzitten. Vroeger heb ik op straat geleefd en dat moet u niet romantiseren. Ik weet dat er films zijn waarin je dan katten leuk over de daken ziet lopen enzo. Die katten hebben het samen gezellig. Honger kennen ze niet. En ze zijn ook nooit ziek. Nou, toen ik straatkater was, ging het heel anders. Ziek en in de war belandde ik in het Dierenhospitaal. Het duurde maanden eer ik weer een beetje normaal was. Dus denkt u echt dat ik weer naar buiten wil?

Nou over verveling. Ja, soms verveel ik me. Dan denk ik: wat zal ik nou doen? Ik heb dan al: gespeeld, geslapen, op de trap gerend, ik ben dan al in de badkamer geweest om water van de flesdoppen te drinken, ik heb vanuit de vensterbank naar de straat gekeken of er iets gebeurde en daarna ben ik weer geslapen en toen heb ik wat brokjes gegeten.
Dus dan weet ik niks meer om te doen en dan verveel ik me.
Dat is heel erg hoor. Je voelt dat je van alles kunt doen en er is niets om te doen. Bleeeh.

Ik ga dan vanzelf miauwen. Dan vraagt mijn vrouw: “Bertje, wat is er?” Ik loop over het tapijt naar haar toe, ze zit altijd aan tafel te computeren, en ga daar verder miauwen terwijl ik haar strak aanstaar.
Zij: “Bertje toch!”
Ik: “Meeeeew!!!”
ZIj: “Waar heb je behoefte aan?”
Ik zwijg meteen en zet een paar stappen terug.
Zij: “Wil je brokjes?”
Ik doe niks.
“Heb je dorst?”
Ik beweeg geen poot.
Zij: “Wil je misschien… samen spelen?”
Daar moet ik over nadenken, maar voordat ik het antwoord weet, heeft ze een lintje gepakt en daar friemelt ze mee. Onder een krant nog wel!! Het kraakt een beetje. Ik erheen: bam op de krant! Meteen verveel ik me niet meer.

Dus vervelen is eigenlijk helemaal niet erg, want dan komt er altijd wel iemand op het idee om samen iets fijns te doen. En dan is alles weer in orde.

Dit blog verscheen ook bij de Vereniging Kattenzorg. Daar staan alle Bertje-blogs!