Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijne vakanzie hebben. Het is nog steeds de grote zomervakanzie. Iedereen is of gaat weg. Wij niet.
Wij blijven fijn thuis. Ik vind mijn eigen roetiene in mijn huis en tuin het fijnst. Op vakanzie gaan is niks voor mij. Dat vindt ik te spannend en dan wordt ik bang omdat ik dan mijn eigen geur niet heb. Dat klinkt best raar maar zo is het wel. Ik ben een gefoelige jonge die van zijn eigen dingen houdt.
Snektester
Als ik eerlijk ben van mezelf dan kan ik gerust zeggen dat ik een snoepkont ben. Ik lust heel veel en vooral als het met kipsmaak is. Of het nou voor speesjaal voor katten is of niet dat maar niet uit. Met sneks ben ik niet moeilijk en ik wil best altijd snektester zijn. Dat lijkt me echt heel koel. Dat je gewoon alle sneks gratis mag uitproberen en dat je dan je mening mag geven of je het lekker vindt of niet. Nou, zo’n droombaan wil ik wel. Volgens mij is daar een naam voor, namelijk boergondies. Als je boergondies bent wil dat zeggen dat je gewoon alles lekker vindt en dat je ook echt geniet van je eten. Eerlijk is eerlijk, ik ben boergondies! Zoals ik al zei vooral kipsmaak maar ik vind zoete joggurt ook erg lekker. Zeker als er een sausje bij zit van aardbeien, die zijn het lekkerst.
In mijn buik
Soms gaat het ook wel eens anders met snekken en snoepen. Als ik teveel joggurt snoep dan krijg ik buikpijn. Dat is omdat het mensen joggurt is en niet voor katten. Ik vindt het wel kei lekker hoor, al die smaken joggurt en sausjes, heerlijk. Ik krijg het niet altijd van mijn vrouw omdat ze weet dat ik buikpijn kan krijgen. En laatst gebeurde dat dus. Ik kreeg een likje van de lepel met vlaflip. Dat is joggurt met vla en dan nog een sausje erbij in een pak. Dit zit gemengd in zo’n pak die je dan in de winkel kunt kopen. Erg lekker al zeg ik het zelf. Maar ik voelde mijn buik borrelen. Dat is wanneer je spint maar toch weer niet. Of als je buik honger heeft terwijl je al hebt gegeten. Je buik beweegt dan van binnen. Het eet je eten op. Ik denk dat mijn buik niet zo’n fan is van de vlaflip. Ik wel. Ik moest ineens naar de bak, heel erg snel. Dat je gewoon voelt dat je niet moet wachten omdat je dan te laat bent.
Naar de bak
Nou schaam ik me heel erg maar het is niet anders. Soms betekent bloggen ook dat je een onderwerp hebt dat wat gefoeliger is en wat misschien niet altijd even leuk is. Mijn achterwerk laat soms wel eens een windje maar dat was dit niet. Dit was van de vlaflip met de heerlijke aardbeien saus. Ik moest gewoon ineens heel snel plassen. Maar niet plassen als in plassen maar plassen via mijn achterwerk. Nou dat was niet zo heel erg prettig. Ik wist niet eens dat het zo snel kon gaan. Ik was op tijd want ik haalde de bak net. Ik had alleen geen tijd meer om een gat te graven wat ik normaal wel doe. Daarna heb ik er wel een berg kattengrit overheen geveegd want de geur die daar vanaf kwam, rook niet naar aardbeiensaus. Niet eens naar de joggurt of vla, nee, dit was Brammiegeur. En die stonk zo erg dat ik meteen daarna van de bak af sprong. Daarna rende ik even de kamer door van blijdschap. Omdat ik het kwijt was, zeg maar.
Op mijn billen
Maar ik was nog niet alles kwijt. Ik dacht van wel maar dat was niet zo. Ik had gewoon even iets langer op de bak moeten wachten. Nu lag er een spoor door de huiskamer heen en mijn billen waren vies. Ik voelde me alles behalve een katermans. Dit had ik nog nooit eerder meegemaakt en ik vond het niet leuk. Wat moest ik nu doen? Ik had geen zin om mijn achterwerk te poetsen. Dat stonk nog steeds naar Brammiegeur. Misschien moet ik maar gewoon wachten dan gaat het vanzelf wel weg. Natuurlijk kreeg ik daar de kans niet voor want mijn vrouw was er ook. Die was in de keuken bezig toen het allemaal gebeurde. Ik hoorde haar iets zeggen over dat het niet erg is en dat we mijn billen wel even gaan doen. De spoor in de kamer ging heel makkelijk weg. Dat was een doekje en schoonmaakmiddel. Daarmee veegde ze de spoor weg. En daarna maakte ze de vloer nog een keertje schoon met een sterkere schoonmaak zodat er geen restjes achterbleven.
Op de wastafel
Toen dat dus klaar was, was ik aan de beurt. Ik moest naar boven naar de badkamer. Nou ik kan je zeggen, ik ben heel erg boos geweest op haar. Ze zette me in de douche neer en deed de deur dicht. Ze pakte me vervolgens op en zette me op de wastafel. Daar ging de warmwater kraan open. Dat is niet de kant van waar ik normaal water drink. Ik drink altijd van de koudewater kant. Ze pakte een wasdoekje en maakte die onder de kraan nat. Daarna, eerlijk waar, ging ze met dat doekje naar mijn achterwerk! Nou ja zeg. Ik schaamde me al genoeg en nu zat ze aan mijn billen. Ik weet dat ik alles kan bespreken in de blog maar dit wordt toch lastig. Ze zat gewoon aan mijn katermans billen. En toen kwam het. Ik ging blazen en grommen want ik was gewoon boos. Dit is alles behalve leuk. Ik wilde van de wastafel af maar ze pakte me nog beet ook. Ze had me met haar hand vast in mijn nek. En ik kon gewoon nergens heen terwijl ze dat doekje heen en weer wreef.
Honger
Toen we na een paar minuten klaar waren was ik boos en moe en ik had een nat achterwerk. Ze zette me van de wastafel af en deed de deur open. Ik rende kei snel naar beneden naar mijn brokken. Ik was zo boos dat ik honger kreeg. Ik wilde gewoon meteen mijn brokken op schrokken. Ze smaakte lekker, mijn heerlijke kipsmaak brokken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nu wat minder boos begon te worden want er was geen brammiegeur meer van mijn achterwerk en de kamer was schoon en de bak was weer schoon. Eigenlijk mag ik denk ik niet eens zo boos worden. Ik weet het niet.
Mijn vrouw heeft alleen maar mijn billen gepoetst omdat ik dat niet wou doen. Ik denk dat ik gewoon geen likje meer van de vlaflip wil. Ook al is de aardbeiensaus echt heel erg lekker.