Tag archieven: bertje

Hoe ik tegenwoordig mijn brokjes eet

brokjes

Elke nacht eet ik van mijn brokjes en soms doe ik dat ook overdag. Eten is voor als je honger hebt en als je trek hebt en ook voor de gezelligheid. En ik ben best presies in hoe ik eet.

Bordjes

Over mijn bord wil ik alleen zeggen, dat het een vrouwendingetje is en ik aksepteer het ook al eet ik net zo gemakkelijk van een krant. Maar thuis houdt mijn vrouw van bordjes met bloemen en met goud en weetikwat allemaal. Ik eet ervan wegens dat mijn snorharen dan veilig zijn. Dat is voor mij personlijk belangrijk. Dus die bordjes maken me verder niks uit als katerman zijnde.

Bergje

Het liefste eet ik van een hoek. Dus aan de ene kant van het bord en dan zo verder eten naar het midden. Maar de laatste tijd eet ik steeds in het midden van het bord, waar een bergje brokjes is. En als brokjes op heb, moet mijn vrouw er weer een bergje van maken dan kan ik verder eten.

Gezelligheid

Ze weet niet dat ik dit ook zo doe voor de gezelligheid. Want ze praat dan altijd even tegen me van dat ik een goede eter ben en ik krijg een knuffel en soms kijkt ze even hoe ik dan verder eet en dan krijg ik een compliement.
Dat is ook belangrijk bij het eten, gezelligheid.

Eten om het eten is alleen als je trek hebt.
Dan maakt het verder niks uit.

Avondeten doen we altijd samen, zij heeft haar bord en ik het mijne en soms kijk ik even om zodat ik kan zien hoe zij eet en zij kijkt af en toe hoe ik eet. Dus dat is ook gezellig.

Een snek eet ik vooral van haar vingers, daar is ze nou aan gewend.

Eten is heel belangrijk, dat krijg ik thuis vaak uitgelegd maar in mezelf heb ik het gefoel dat samenzijn toch ook heel belangrijk is misschien wel meer.

Wat mijn staart zegt als ik eet

staart
Als katerman op leeftijd heb ik aandacht en tijd nodig voor de dingen van mijn leefe. En dat is zeker weten zo als het om eten gaat.

Aaien

Eten is gemakkelijk en toch gaat het niet vanzelf. Brokjes zijn het gemakkelijkst. Die eet ik ’s nachts het meeste want dan kraakt het zo lekker dat hoor ik dan goed in mijn kop. En ’s morgens tijdens de ochtendknuffel, als we op het tapijt liggen, dan sta ik soms even op om een brokje te eten. Daarna gaat de ochtendknuffel verder. Mijn vrouw zegt dan: “Aaien leidt tot eten.” Daar zit iets in.

Strak

Voor avondeten heb ik mijn consentraazie nodig. Ik sta voor het bord en weet dit ga ik allemaal opeten. Dan steek ik mijn staart strak naar achter en begin.
Dat is dus te zien op de foto.
Het is best iets met spanning en inspanning en dat ik echt bezig ben dus dan kan ik even nergens anders op letten.
Mijn vrouw praat dan ook niet tegen me. Alleen als ik even ophou en haar aankijk dan zegt ze wat. En dan eet ik weer verder.
Dus eigenlijk zegt mijn staart dan: niet storen, ben aan het eten.

Snek

Met een snek hoeft zoiets niet. Een snek is zo op dus dan hou ik mijn staart gewoon zoals die is, behalve als het een nieuwe superheerlijke snek is, dan komt er emozie in mijn staart en dan ga ik ermee trillen. Houdt vanzelf weer op.
Nieuwe sneks heb ik nou weinig wegens mijn gefoelige maag, maar heel soms gebeurt het toch.

Gefriemel

Als mijn staart verandert dan foel ik altijd van binnen dat er nou even niks moet gebeuren, geen gefriemel aan mijn kop of lichaam en helemaal niet aan mijn staart. Gelukkig snapt mijn vrouw dat, en ze doet dan niks en even later is alles weer gewoon dus dat is goed. Dan heeft ze gehoord wat mijn staart zei.

Hoe een snek nog lekkerder smaakt dan anders

snekIk weet iets nieuws. Dat is hoe een snek nog lekkerder smaakt dan anders, dus lekkerder dan ik van een bordje eet of van de krant en dat ga ik nou vertellen.

Zachte gefoelens

Toen de dokter een tijdje geleden hier op bezoek kwam, zei ze dat ik een oudere kater was. Of aan het worden was, dat weet ik niet meer. Dus dat ik aan het veranderen was en eerlijk waar, dat merk ik aan mezelf. Misschien komt het daardoor of door de pil die ik nou neem voor mijn geestelijk gezond, maar ik ben rustiger in mezelf. Ik heb meer zachte gefoelens in mezelf. En zo ontdekte ik het van die sneks.

Het gebeurde vanzelf, een keer lag ik met mijn vrouw op het tapijt en ik zag iets van een snek op haar vinger, dus ik dacht lekker, en ik likte het weg en toen was het op.
Jammer hoor, op.
Mijn vrouw keek me aan en ze zei niks en toen zei ze: aha
Ik dacht hoezo dan.

Schoteltje

De dag erna kreeg ik mijn ochtendsnek weer op een schoteltje. Maar ze ging er deze keer bijzitten, stopte haar vinger in de snek en stak die naar me uit.
Ik eten.
Nou mooi niet dat ik zelf naar het schoteltje liep.
Weer iets van haar vinger.
En zo ging het de hele tijd tot de snek op was.

Eerlijk waar, het smaakt zo veel beter. Het eten is gezelliger en die vinger is warm en de snek ruikt dan ook lekkerder dus dat is voor de beleefing van het eete ook goed.

Poosietief

Sinds ik weet dat een snek op die manier lekkerder is, eet ik nooit meer van een bordje. Sneks eet ik van vingers.
Eigenlijk wil ik zo ook brokje voor brokje eten, maar mijn vrouw zegt, Bert daar begin ik niet aan. Het avondeten moet ik ook zèlf van het bord eten maar die sneks, die zijn nou ekstra lekker dus dat is poositief.

Wat er is met mijn geestelijk gezond

gezond

Het is dus zo dat ik nou pillen neem voor mijn geestelijk gezond. Dat is een taaboe. Want iedereen denkt dat katers sterke stoere mannen zijn. Dus ik wil eerlijk zeggen wat ik nou beleef.

Van mezelf heb ik al sinds ik weet angstklachten. Dat is van vroeger toen ik nog op straat leefde. In het asiel kreeg ik heel veel zorg en kriebels achter mijn oor en toen ik een thuis vond ook en langzaam kreeg ik zelfvertrouwen.

Gefoelig

Al woon ik hier nou heel erg lang, ik bleef toch gefoelig voor enge dingen, zoals:

  • grote geluiden in de straat
  • de glazenwasser
  • op schoot zitten dat doe ik ook al niet
  • in een doos kruipen mij niet gezien
  • als ik naar de dokter moet
  • als de dokter hier komt

Nou en vast ook veel meer wat ik nou eefe niet weet.
Dus ik ben snel bang.

En nou heb ik al een tijd een gefoelige maag en dat doet ook wat met me. Soms krijg ik mijn avondeten geeneens op. Dat is een eng gefoel. Je wil eten en je wil het niet. Dus toen de dokter hier was zei zei dat ik iets moest voor mijn geestelijk gezond. Dat ik dan weer een sterke katerman kon worden van binnen en dan is het leefe gemakkelijker voor me. En dan slaap ik ook minder omdat ik het dan leuker vind om wakker te zijn.

Hapje

De pil heet: Zylkène.
Het smaakt nergens naar dat weet ik zeker omdat ik de pil in een snekhapje krijg en dat kan ik gewoon eten, en als het fies smaakte dan liet ik het gewoon staan.
En werkt het? De eerste dag had ik meteen een beter gefoel maar dat kan ook zijn omdat het snekhapje superlekker was. Het is nou wel zo dat ik me rustiger van binnen voel, dus dat is poosietief. De dokter zei dat ik het langer moet nemen.
Dus dat wil ik gewoon heel eerlijk zeggen. Dat er ook katermannen zijn als ik, die voor hun geestelijk gezond hulp nodig hebben van de dokter. Daar schaam ik me niet voor en ik hoop dat niemand dat doet.

Waarom ik nog steeds geen dozenkater ben

dozenkater

Ik weet het. Bijna elke kat vindt een doos supergeweldig om in te zitten. Op Feesboek zie ik heel veel fotoos en mijn vrouw ziet die ook. Dus laatst toen er een doos in huis was, wist ik het al.

Of ik in de doos wilde.
Nou nee, dacht ik.
Hè Bertje, zei ze.
Dus ik dacht dan probeer ik het.

Overloop

De doos stond op de overloop dat is waar je staat als je niet weet of je naar de ene kant wil dat is naar de keuken of naar de andere kant dat is dus de huiskamer.
Ik wilde dus naar beneden om aan de voordeur te ruiken maar toen stond er die doos. Dus ik ging meteen naar de keuken om tegen mijn vrouw wat te zeggen. En ook voor knuffels, omdat ik het toch moeilijk vond.
Lukt niet, hè Bert, zei ze.
En ik dacht wist ik al.

Wennen

Soms wil ik iets niet. Of ik durf het niet, dat is misschien hetzelfde. Of ik heb geen zin, maakt niet uit waarom niet. En dat is altijd zo met dozen, klein of groot maakt niks uit, ik kan er gewoon niks mee. Wel slaap ik heel soms in een doos maar daar zijn veel stukken uit en daar heb ik maanden aan moeten wennen dus dat is anders en met een doos voor het gewoon lukt het niet.

Truukje

Toen verzon mijn vrouw een truukje. Ze maakte de doos plat en legde die in de huiskamer. Dus de overloop was weer in orde, dat is poosietief.
Ik was net op de bak geweest en toen kwam ik weer de kamer in en wat gebeurt, ik zie meteen die doos. Nou mooi niet dat ik daar overheen loop of dat ik er voor de gezelligheid op ga zitten. Dus ik liep er met een grote bocht omheen, zonder de doos aan te raken, sprong op de bank en keek heel intens naar mijn vrouw.
Ze keek terug.
Sorry Bertje, zei ze.

Even later was de doos weg en toen kreeg ik knuffels, en ze zei dat ik het niet meer hoefde te proberen. Dus toen kon ik gaan slapen en dat deed ik ook. Het leefe was weer in orde en dat heb ik het liefste.