Gisteren heb ik het sporten weer opgepakt. Dus dat ik ga spelen. Soms doet mijn vrouw mee en soms speel ik alleen. Maar toen ging mijn bal stuk.

Die bal had ik al een poos. Eerst vond ik het een stomme bal dus ik deed er niks mee. Toen werd het tropies en daardoor deed ik helemaal niks behalve liggen en wachten tot het tropies weg was. En toen kwam ik weer tot mezelf. Ik kon weer dingen. En ik wilde weer iets doen, en dat was spelen.

Toen kwam ik de bal weer tegen. Die rook naar thuis, dus ik kon er wat mee. Het was een bal speesjaal voor katten, dat zei mijn vrouw.

Hoe ik speel

Als katerman van twaalf jaar oud ben ik niet superduper wild en oersterk, daar moet ik eerlijk over zijn. Dus met een bal doe ik de gewone dingen:

•  ik tik ertegen met mijn voorpoot
•  ik bijt er af en toe in
• ook rol ik ermee dan hou ik de bal tussen mijn voorpoten
•  soms houdt mijn vrouw de bal op aan het touw dan tik ik harder

Dus helemaal niet dat je zegt: Bert wat ben je een wilde katerman. Gewóón spelen.

Bal stuk

Binnen een week was de bal stuk. Hoe die er toen uitzag dat staat op de foto. Ik had er een beetje veel mee gerold misschien, en ook wat hard gebeten, dat kan best, maar serieus waar, dat een bal speesjaal voor katten zo gauw stuk gaat, dat is toch raar?

Eerlijk waar: ik heb dat met heel veel speelgoed. Ook met balletjes. En muizen, daar gaat de staart snel af. Veren krijg ik geeneens omdat mijn vrouw bang is dat ik daarin stik en dat wil ze niet. Ik snap dus niet waarom mijn bal stuk is. Eerlijk echt waar niet.