Tag archieven: Applaws

Deze wiekentsnek kon ik geeneens helemaal op (hele film)

Ik rook het al meteen. Een nieuwe wiekentsnek en deze keer een hele goede. “Het is tonijn,” zei mijn vrouw. Wist ik al.

Tonijn

Ik hou veel van tonijn maar niet van alle tonijn. Sinds ze thuis is overgegaan op natuurvoeding – vooral voor mij dus – heb ik heel veel nieuwe sneks en maaltijden met tonijn geproefd. Dus ik weet dat tonijn elke keer weer anders smaakt. Het ene is echt dat je zegt bleeeh. Dit is het andere.

Geur

Ze was een hele tijd bezig in de keuken, wegens dat het een stevig stuk was, zei ze. Dus die geur kwam helemaal diep in mijn neus.

Ik kreeg het in stukjes want anders was het te stevig en te groot. Misschien is het voor katers en poezen die heel erg veel oer in zich hebben en die het dan leuk vinden om het stuk zelf te verscheuren, dat kan best.

Maar ik ben wat voorzichtiger met die dingen. Plus ik ben nog aan het bijkomen van die hete dagen dat ik de hele tijd lag te liggen en dan een snek met water kreeg en knuffels. Dagen lang. Dus ik voel me nu ook wat minder oer dan anders, wil ik zeggen.

Toen ze het eindelijk neerzetten, begon ik bijna meteen te eten.

Beleving

Het was heel stevige tonijn dus de beleving is dat je echt aan het oer-eten bent. Dat is best leuk. Voor even. Daarna ben je moe want een wiekentsnek moet juist gemakkelijk eten, dat vind ik tenminste. Dus ik kon geeneens alles op. Ook omdat ik best vol zat. Want als je langzaam moet eten dan voel je dat eerder en dan eet je ook minder.

O ja ik hoorde ook in de straat een geluid en dan dacht ik zal ik gaan kijken of zal ik eten. Dus ik ging op het laatst kijken en toen heb ik even in de vensterbank gehangen.

Daarna heb ik de snek opgegeten

In het kort

Applaws tonijn snack. Kost ongeveer twee euro bij de dierenspeciaalzaak.

Gisteren at ik tonijn uit gelei

tonijn in gelei

“Ik heb weer wat nieuws om te eten,” riep mijn vrouw. Ik dacht ik heb pas iets nieuws, dat spul van Almo. Superlekkere kip, daar heb ik over geschreven.

Dit was weer wat anders. Geen kip. Niks van Almo. Het was tonijn in gelei en het merk heette Applaws. Dat is een stomme naam voor een merk.

Plok

Dus ik had eigenlijk veel meer zin in kip en ik begon al krieties te kijken, toen ik in de keuken een plok hoorde. Dat was de tonijn die op het bord viel. Plok. Ik wist niet dat tonijn zo’n geluid maakte.

Toen zei mijn vrouw, dat is de gelei Bert. Ze deed er water bij en prakte alles los met een vork. Ik kon zien dat het moeilijk ging het duurde best lang.

Geur

Terwijl mijn vrouw stond te prakken, moest ik miauwen. Dat kwam omdat het zo enorm lekker begon te ruiken.

Zo’n geur die iets met je doet.

Dat je voelt ik wil eten en nu.NU. NUUUUUUU.

“Nou nou,” zei mijn vrouw.

Toen was het prakken eindelijk klaar.

Leeg

Ik weet eerlijk waar niet wat lekkerder is, dit of die kip. Dit was veel steviger, ik deed er langer over en ik hoefde geen pauze met eten, dit ging in een keer door zoooo wat een lekker spul.

Ik heb mijn bord helemaal leeg gegeten. Daarna keek ik of er misschien iets naast lag. Of eronder.

Nabuiken

Toen ik zeker wist dat het echt helemaal op was, sprong ik op de bank en ik keek mijn vrouw aan. Ze snapte wat ik wilde: nabuiken van het eten. Dus ik op mijn kussen liggen met haar arm om me heen en toen heb ik ik weet niet hoelang keihard liggen spinnen.

Dat was vanwege de tonijn in de gelei. Ik was er helemaal compleet gelukkig van.