Op mijn Feesboek zei iemand dat ik er wollig uitzag. Nou zo voel ik me ook. Lekker met weer wat wintervacht erbij wegens dat het de hele tijd koud is. Dat groeide weer wegens dat ik een gevoelige katerman ben.

Gevoelig, dat is iets van binnen en van buiten. Alletwee. Ik snap niet hoe het kan maar het is zo.

Onzeker

Nou woon ik al ik weet niet hoe lang hier bij mijn vrouw en het is hier stil en veilig en er komt alleen een monteur of een glazenwasser maar mijn vrouw kan ze aan, en toch ben ik onzeker in mezelf. Soms weet ik het even niet meer. Dan is het net of ik van binnen opeens heel klein en bang ben.  Als mijn vrouw thuis is, gaat ze naast me zitten. Of ze aait heel zachtjes en ze zegt dat alles in orde is enzo. Of ze zegt:” Ooo, Bertje toch”  dat heb ik eigenlijk liever niet want dan voel ik me nog kleiner maar het is toch fijn.

Ze zegt ook dat ik gewoon een gevoelige katerman ben. En dat gevoelig goed is.

Warm

Ik ben dus ook gevoelig voor warm en koud, maakt niet uit dat ik een binnenkater ben. Warm dat is zon en knuffels en lekker eten en lente dus dat je kunt rieleksen en dat alles goed is.

En nou is het al een hele tijd weer herfst en volgens mij, nee, ik weet het zeker heb ik weer extra wintervacht. Wegens de natuur en mijn gevoel. Dat ik meer vacht nodig heb. Dus zo kwam het.

Alleen nou hoor ik dat het weer serieus lente gaat worden met warme zon. Dan ga ik vast weer verharen en dat kriebelt.  Wat een gedoe is het als je gevoelig bent.

Gevoelig

Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik wegens het gevoelig zijn ook meer kan genieten. Wegens dat ik alles heel erg voel. Dus aaien is fijner, en lieve woordjes en bij mijn vrouw op bed slapen, en ’s middags samen bankhangen en naar buiten kijken en gewoon alles van mijn leven dat is meteen superduperfijn omdat ik dus gevoelig ben.

Dat is er ook.