Tag archieven: aaien

Katrientje over: als ik geaaid wil worden

aaienEn daar isse ikjes weer. Vandaag ga ik het over aaien hebben. Dat vind ikjes niet altijd even prettig. Komt door vroeger zegt vrouw altijd.

Soms geniet ik heel erg veel van aaien, maar soms duik ik ineen omdat ik bang ben daarvoor. Dan zakt mijn lijfje terwijl ik gewoon doorloop. En dan hoor ik vrouw tegen man zeggen van laat maar. Ze is bang. En dat vind ik stom van mij eigen. Want waarom zou ik nu eigenlijk nog bang zijn?
Ik heb nog wel eens een mensenkind gezien hoor. En die liet mij gewoon lopen. En ze speelde ook heel leuk met mij. En ik speelde met haar. En toch had ik zoiets van oppasje, dit is een mensenkind en mensenkinderen zijn eng. Want jij bent hun speelgoed.
Ze mocht mij ook niet aanraken.

Naast mijn vrouw

Ik lig graag naast mijn vrouw op mijn eerlijk ingepikte wolletjedeken. En soms krijg ik heerlijke aaitjes. Ooooh en dan geniet ik hoor. Ik geef haar dan likjes op haar hand. Soms wel een heleboel. Maar soms wil ik het niet.
En dan rrrrr ik en kijk ik haar boos aan. Echt boos. En dan zegt vrouw sorry.
En ik kijk haar dan aan met doe dat niet meer. En dan laat ze me ook met rust.

Op de trap

Als ik op de trap mag nouuuuu oooooh dan wil ik helemaal plat geknuft worden hoor. Dan zet ik mijn spinnertje op luid (lees standje 1) en dan mekmek ik en man krijge kopjes. Oooooh dan geniet ik gewoon van de aaitjes.
Soms zo erg dat ik per ongelukje krasjes maak op vrouw haar arm met mijn naaguls.
Ze zegt dat ze het gelukkig niet erg vind, en als het perongeluk op mijn poottattjetoe gebeurd ze weer naar opa jan toe gaat om het bij te laten werk.

Mijn man

aaienMijn man mag mij aaien, maar alleen als ikjes het goed vin.
Hij is een manmens, en die zijn toch eng. Hij weet dat ikjes het toch te spannend vind. Maar wat ik raar vin van mezelf is dat hij mij smorregens vroeg wel mag aai. Ooooh en dat is dan weer fijn.
Maar gelukje vind man het niet erg. Hij zegge altijd dat ikjes zijn meissie ben en blijf. Ooooh toen werd ik best wel verleeg hihihi.

Dit was het weer voor dees week.

Veel liefs en een kusje
Katrien (raar prinsesje van beroep)

Aaien helpt altijd tegen alles behalve soms

aaien

Als knuffelkater hou ik van aaien. Voor elk moment van de dag en soms ook ’s nachts is er een andere aai. Zacht aaien met een beetje friemelen heb ik graag na het eten. Ben ik naar de bak geweest dat wil ik een stevige hand met gesprek. Over mijn kop heb ik het liefste een of twee vingers, niet meer.

Als je een knuffelkater bent dan betekent dat niet dat je alle knuffels altijd goed vindt. Het betekent dat je verstand van knuffels hebt. En dat je er precies in bent. Het is net als mensen die heel graag eten, die lusten ook niet altijd alles.

Rustig

Aaien helpt mij ook om rustig te worden. Zacht en langzaam en dan heel soms een lief woordje erbij. Ik begin te gapen, ik rek een pootje uit, ik zucht en dan wil ik in slaap doezelen en dan moet ze erbij blijven voor de gezelligheid. Want ik slaap wel maar ik weet dat soort dingen toch. Daar ben ik knuffelkater voor.

Spanning

Alleen als ik schrik dan wil ik niks aan mijn lichaam.  Hoor ik een knal dan moet ik opletten en tegelijkertijd wil ik dat niet want ik vind het eng. Dus dan heb ik spanning. Omdat ik twee dingen tegelijkertijd voel. Dat is moeilijk. En dan kan ik er eerlijk waar niks meer bijhebben. Dus ook geen aaien. Ik moet dan wachten tot het weer kan.

Bijkomen

De spanning komt heel snel maar gaat heel langzaam weg. Daarna moet ik bijkomen, en dan wil ik zacht aaien van kop tot staart en terug. Maar dan geen gekus op mijn pootjes of gefriemel met mijn staart, wat mijn vrouw zo leuk vindt om te doen. Ik kijk even van: hè-gets, en dat snapt ze meteen.

Vorig jaar waren er heel veel knallen en nou ook en zo komen we er doorheen, dat we op elkaar letten en mijn vrouw zegt ook met hulp van Boven.  Ik hoop dat we allemaal veilig blijven en dat we kunnen bijkomen.

Als je blijft verharen

De winter is voorbij en ik ben nog steeds aan het verharen. Dat valt tegen. Ik had echt gedacht,  een paar weekjes en dan is het klaar. Het kriebelt soms. En jeuken ook al. Wat te doen?

Zelf kan ik wel aan het wassen blijven, maar dat is niet genoeg. Er kwam een borstel in huis. Een rode.  Hij is zacht en toch stevig. Eerst moest ik er nogal aan wennen, dat lukte doordat de borstel gewoon in de huiskamer lag en er gebeurde niks mee. Ik rook er af en toe aan.

Op de borstel zitten een soort pinnetjes. Ze zijn zacht en stevig tegelijk. Af en toe neemt mijn vrouw de borstel en dan aait ze me daarmee heel voorzichtig. Dat helpt bij het verharen. De losse haren komen er dan uit. Ze laat me altijd zien wat erna in de borstel zit, dan wil ik daaraan ruiken. Het is zo vreemd, het ruikt naar mij en toch ben ik het niet.

Eigenlijk wil ik niet verharen. Maar wat doe je ertegen. Niks.

Wat me echt helpt, en beter dan die borstel, is dat mijn vrouw me aait met een heel klein beetje vochtige hand. Ze likt dan aan haar hand. En dan aaien. Ik vind dat niet vies, hoor, als u dat soms dacht. Het is juist fijn.  Wat het ruikt gewoon, haar hand is warm, ik weet dat zij het is, en het helpt. Elke keer ga ik spinnen.  Maar het hoeft niet de hele tijd.

Weet u ook iets dat helpt bij verharen? Speciaal snoep ofzo? Dan lees ik het graag bij de reacties!!