Vorige keer ging het over katten en vuurwerk. Inmiddels is al het geknal gelukkig achter de rug. Ik hoop dat alle katten weer hersteld zijn van de schrik. En ik hoop van harte dat dit het laatste jaar was met zoveel vuurwerk. En dat nog wel ondanks een vuurwerkverbod.
Het luikje
Deze keer heb ik een vraag over Kever.
Sinds bijna een jaar mag Kever de tuin in, wat hij graag en vaak doet.
Al bijna net zo lang heeft hij twee kattenluikjes tot zijn beschikking. Maar tot nu toe is dat geen succes. Tot een maand geleden probeerde hij niet eens of hij iets kon met die deurtjes.
Na heel veel oefenen is hij nu zover dat hij vanuit de tuin naar binnen kan door het luikje open te duwen. Helemaal zelfstandig! Maar hetzelfde lukt hem dan weer niet bij de keukendeur, terwijl dat luikje exact hetzelfde is. Naar buiten gaan (dus het luikje de andere kant opduwen) lukt ook niet.
We hebben wel eens geprobeerd om hem in het gangetje te laten zitten, in de hoop dat hij dan zelf het luikje naar de keuken open zou doen. Los van het feit dat ik dat zielig vind, heeft het ook geen zin. Want hij doet het niet.
Hoe werkt het
Kever is een heerlijk jochie, zonder enig ruimtelijk inzicht. Voor Kever is het zo dat wat hij ziet de werkelijkheid is. Dus als hij een dicht deurtje ziet denkt hij dat dat altijd zo is, en komt hij niet op het idee om het open te doen.
Beer, Mol en Bol kwamen allemaal al door het luikje voordat ze hier officieel woonden. Alleen aan Pop hebben we het uit moeten leggen, maar die had in zijn vorige huis een luikje dus hij snapte het principe.
(tekst gaat verder onder video)
Tot nu toe stonden de luikjes open op elastieken, behalve in de nacht. Maar dat wordt nu nogal koud.
We hebben al honderden keren op onze knieën naast Keef gezeten, en hem laten zien hoe het luikje werkt: je duwt het de kant op waar je naar toe wilt. Tevergeefs.
Maar waarom kan hij dan wel naar binnen komen uit de tuin? Let wel: dit doet hij alleen laat op de avond! Overdag gaat hij gewoon net zo lang tetteren totdat wij de deur open doen. En als je dat niet doet blijft hij gewoon buiten zitten…!
Elke keer als hij zelf naar binnen komt krijgt Keef heel veel complimenten, en hij vindt dat zelf ook wel terecht en komt al trompetterend van trots binnen, haha!
Ik hoop dat er veel tips komen, zodat Kever trots kan toeteren omdat hij zelfstandig zijn luikjes kan gebruiken.
Mevrouw Kever.
Ook een vraag?
Ook een vraag om tips en advies? Mail de vraag naar huiskaterbert@xs4all.nl, dan maakt mevrouw Kever er een mooi stuk van voor op het blog.
Hallo mevrouw kever.
Waarom zou hij het zelf doen als hij DE perfecte bediende heeft gevonden?
Hij tettert en je vliegt voor hem. Hij is best heel slim, vind je ook niet?
Met grietje hadden we ook een luikje. Die stond dag en nacht open want ook zij ging er niet doorheen als ze ertegenaan moest duwen. Poekie wist het wel. Met katrien en catootje was het luikje weg wegens een verbouwing.
Maar zij mekkerde niet en waren geduldig. Doorie wil alleen naar buiten als wij in de keuken staan. Dan huilt hij. Zomers wil hij al om half 5 smorgens naar buiten.
Ik vrees dat je zijn bediende blijft. Hij heeft je zover gekregen en dat gaat hij echt niet opgeven ????????
Heb je het al eens met een stikkie geprobeert? Dat je het “klem” zet in het luikje en zodra hij het wil pakken dat het naar buiten valt? Zodat hij er echt doorheen moet om zijn beloning te krijgen?
Liefs
Mevrouw doorie
Lieve mevrouw Doorie,
Dank je wel vopr je reactie!
Ja, de Keef heeft ons goed afgericht, haha! En hij blijft maar tetterend buiten zitten, hij geeft niet op. Vaak ga ik ook maar de deur opendoen omdat de hond naast ons mee gaat blaffen met Kever. Dus dan is er een heel concert buiten, en dat maakt het niet makkelijk om af te blijven wachten of Kever het zelf gaat proberen.
We hebben het geprobeerd met zijn stikkies, maar zelfs dan doet hij het niet.
Wat grappig dat Poekie het luikje wél snapte, en Grietje niet.
Ik had nog nooit gehoord van katten die het niet kunnen leren, maar inmiddels heb ik van meerdere katten begrepen dat zij het na jaren nog steeds niet snappen. En ook van katten die altijd blijven denken dat het luikje maar één kant op gaat. Ik vermoed dat Kever daar ook onder valt…!
Gelukkig doet zijn toeter het altijd prima, dus we weten altijd meteen wanneer hij iets wil. En inderdaad: dan rennen we. Want opgeven? Daar heeft meneer nog nooit van gehoord. Dat heb je met die zwarte siamezen uit Amsterdam ????
Liefs,
Mevrouw Kever.
Hallo mevrouw Kever,
Heel moeilijk…….hier in huis heb ik geen kattenluikjes.
Misschien is het een idee om het luikje en het stuk voor en achter het luikje in te spuiten met wat catnipspray.
Hij gaat er dan tegen duwen (denk ik) en het luikje gaat open/dicht.
Hij stapt dan misschien erdoor heen omdat hij rondom catnip ruikt.
Heel veel succes en een dikke knuffel van ons allemaal,
????????????????????????????????????
Lieve Ceciel,
Dank je wel voor je reactie!
Het probleem met catnip is dat Kever daar vreselijk bang voor is. Maar we hebben het geprobeerd met lekkere dingetjes. Nee hoor, hij gaat er niet uit zichzelf doorheen. Wél als wij het voor hem omhoog houden, of als het met elastieken omhoog staat.
Maar hij doet het niet zelf, behalve dan vanuit de tuin naar binnen.
Inmiddels zou het luikje en het plastic er omheen ook naar hem moeten ruiken, er zit in ieder geval genoeg aarde en haar aan!
Nou ja, gelukkig heeft Kever zijn toeter altijd bij zich…;-)
Liefs voor jullie allemaal, inclusief kippetjes!
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever en lieve Kever, tja, naar binnen en naar buiten daar hebben onze kattenpoezels hun personeel voor he? Wat zullen we dan met luikjes gaan tobben? Je hoort en ziet het bijna in hun blik van ‘’doe het selluf maar’’.
Zonder gekheid nu: hoe treffend dat Kever soms wel van buiten naar binnen komt, door het luikje. Je zou dan denken dat hij het principe van het luikje open duwen snapt? Wat gaat er in dat koppie om?
Ik zag eens een artikel of documentaire over katten en kattenluikjes. Daaruit begreep ik dat het naar buiten gaan door zo’n luikje als onveilig voor een kat kan worden ervaren. Je weet immers niet wat of wie er aan de andere kant van dat luikje zit? Is het daar wel safe? Ze hebben geen overzicht van wat zich aan de andere kant van het luikje bevindt.
In die docu (of artikel) werd gebruik van luikje stap voor stap opgebouwd; buiten werd een soort veilige zone gecreëerd met b.v. plantenpotten of andere afscheiding. Naarmate de katten helemaal door het luikje naar buiten durfden, werd de veiligheidszone in fases afgebouwd.
Maar ja, dan moet je nog wel eerst een mep tegen het luikje geven om überhaupt naar buiten of binnen te willen, he? En daarin ontbreekt het mij ook aan kennis of ervaring.
Zou het helpen iets lekkers aan de andere kant van het luikje te leggen?
Ik hoop dat er goede tips komen. En anders? Is dit wat het is. Kever is Kever en Kever doet de dingen op zijn Kever’s. En gelukkig heeft hij een thuis waar dat kan en waar hij geliefd is om wie hij is.
De luikjes van jullie harten staan wagenwijd open, daar hoeft hij niks voor te doen.
Veel liefs, maria en prrrr prrrr prrrr van Muppet
Lieve Maria,
Dank je wel voor je reactie!
Kever doet inderdaad dingen op zijn Kever’s, en dat is toeteren om aandacht en hulp bij alles.Vooral zijn klaaglijke tettertjes zijn heel moeilijk te negeren. En die zet hij dan ook volop in bij de luikjes.
Goed idee van een veilige zone rondom het luik maken, dat is vooral buiten natuurlijk belangrijk. Ik zal eens proberen om iets neer te zetten zodat het luikje wat meer beschut is.
Het vreemde is dat Kever niet eens probéért of hij het luikje open kan krijgen. En dat terwijl hij sinds een paar weken dus wel snapt hoe hij vanuit de tuin naar binnen kan komen. Die kennis heeft hij vervolgens nooit toegepast op het luikje dat zo’n twee meter verderop in de keukendeur zit.Dat zou namelijk exact dezelfde beweging zijn, en toch snapt hij dat niet. Net zo min als dat hij ooit heeft begrepen dat een deur die op een flinke kier staat verder open geduwd kan worden.
Ik vermoed dat het nog een flinke klus gaat worden om Kever zijn luikje ooit te laten gebruiken. Maar dat geeft niks. Voor de luikjes van onze harten had hij inderdaad snel de sleutel gevonden!
Veel liefs, en prrr prrr terug voor Muppet!
Mevrouw Kever.
Lieve Maria,
Dank je wel voor je reactie!
Kever doet inderdaad dingen op zijn Kever’s, en dat is toeteren om aandacht en hulp bij alles.Vooral zijn klaaglijke tettertjes zijn heel moeilijk te negeren. En die zet hij dan ook volop in bij de luikjes.
Goed idee van een veilige zone rondom het luik maken, dat is vooral buiten natuurlijk belangrijk. Ik zal eens proberen om iets neer te zetten zodat het luikje wat meer beschut is.
Het vreemde is dat Kever niet eens probéért of hij het luikje open kan krijgen. En dat terwijl hij sinds een paar weken dus wel snapt hoe hij vanuit de tuin naar binnen kan komen. Die kennis heeft hij vervolgens nooit toegepast op het luikje dat zo’n twee meter verderop in de keukendeur zit.Dat zou namelijk exact dezelfde beweging zijn, en toch snapt hij dat niet. Net zo min als dat hij ooit heeft begrepen dat een deur die op een flinke kier staat verder open geduwd kan worden.
Ik vermoed dat het nog een flinke klus gaat worden om Kever zijn luikje ooit te laten gebruiken. Maar dat geeft niks. Voor de luikjes van onze harten had hij inderdaad snel de sleutel gevonden!
Veel liefs, en prrr prrr terug voor Muppet!
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
ja dat is een lastig probleem van meneer Kever. Hier in huis hebben we geen kattenluikje dus ik kan er weinig zinnigs over zeggen.
Wat ik wel weet via vriendinnen die meerdere katten hebben, is dat ze het dan makkelijk van elkaar leren. Maar daar heeft Kever in dit geval niets aan.
Wat ik ook weet is dat de geur van zijn mensen vaak heel goed kan werken. Dat is veilig en vertrouwd en trekt vaak toch de aandacht van hun hart. Ik heb ooit met Jamie, de poes voordat Floris kwam een hele strijd gevoerd om haar in zo’n hangmandje aan de verwarming te krijgen. Van alles geprobeerd, van snoepjes tot catnip tot erbij gaan zitten. Nou ja je snapt dat vond ze allemaal erg leuk maar in het mandje ging ze niet. Toen heb ik het mandje van de verwarming gehaald, in de stoel gezet en ben ik er zelf maar in gaan zitten. Nou toen wist mevrouw niet hoe snel ze erbij moest komen zitten. En vanaf het moment dat ik opstond was het HAAR mandje. En dat is het altijd gebleven waar ik het ook plaatste.
Nou snap ik dat jullie niet in het luikje kunnen gaan zitten of er zelf doorheen gaan kruipen. Maar misschien kunnen jullie iets bedenken met jullie geur?
En anders vrees ik dat Kever gewoon Kever is, gespecialiseerd in één richting. Heel bijzonder toch?
Houd ons op de hoogte en we hopen allemaal dat Kever op een goede dag iedereen gaat verrassen,
Liefs mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Dank je wel voor je reactie!
Ja, het makkelijkst zou zijn als Kever een andere kat door het luikje zou zien gaan. Alhoewel, het schiet me nu te binnen dat hij een buurkat meerdere keren door het luikje zag gaan, toen die nog de tuin in kon komen. Dat was blijkbaar nog niet genoeg om Keef het idee achter zo’n luikje te laten snappen.
Wat een geweldig verhaal van Jamie en haar mandje! En we zouden inderdaad eens kunnen proberen om het luikje “in te smeren” met een kledingstuk dat wij gedragen hebben. Goed idee, dank je wel!
Het eenrichtingsverhaal kennen we al van Pop. Die heeft wekenlang gedacht dat de kattentrap alleen naar boven ging… totdat hij Beer de eerste keer naar beneden zag lopen op de trap.
Gelukkig vergeet Kever zijn toeter nooit mee te nemen,, om ons te vertellen wat hij wil… ????
Liefs,
Mevrouw Kever.
Dag Mevrouw Kever, hier Fietje.
Waarom moet mijn vriend Kever zelf het luikje openduwen als hij U daarvoor als personeel heeft aangenomen?
In Ede, bij Baas Jaap hadden wij ook een kattenluikje, maar alleen Dikke Rooie gebruikte het. Wij ,de anderen poezen en katers, glipten wel eens achter hem aan, maar meestal ging ik buiten op de vensterbank van de huiskamer zitten, en dan deed Baas Jaap braaf het raam voor mij open. Zo hoort het toch?
Eén keer ben ik door het luikje naar binnen gekomen, maar toen vroor het 10 graden, en Bas Jaap hoorde me niet roepen. Maar toen heb ik hem gestraft door niet tevoorschijn te komen toen hij me buiten liep te roepen. Pas toen ik hoorde dat hij heel angstig was toen ik niet kwam toen hij voor het huis liep te roepen, kreeg ik toch wel medelijden, en ben ik ik de vensterbank gesprongen om te laten zien dat ik binnen was.
Hij kwam naar binnen en riep dat ik een snertkat was, maar hij knuffelde me bijna plat. Rare jongens hoor, die bazen!!
Later heeft Baas Jaap het deurtje open gezet, en een dikke leren lap voor het luikje gehangen tegen de kou. Als ik een goede bui had, gebruikte ik het luikje dan wel eens, maar liever liet ik het raam voor me open doen of de achterdeur. Je hebt personeel of je hebt het niet 🙂 !!
Maar misschien kunt U toch de truuk van mevrouw Loesje eens proberen, en zelf door het luikje proberen te gaan 🙂 !! Ik hoor graag de verhalen van Kever daarover 🙂 .
Heel veel kopjes, ook voor meneer Kever en Kever.
Fietje.
Dag lieve Fietje,
Dank je wel voor je reactie!
Ik weet wel zeker dat Kever vindt dat jij gelijk hebt en dat wij er zijn om de deur voor hem open te houden. En dat doen we dan ook maar. Maar zeg dat alsjeblieft niet tegen Kever, anders leert hij zijn luikje nooit.
Kever gaat, net als jij vroeger, vaak door het raam. Dat moeten wij altijd voor hem open doen, want daar zit natuurlijk geen luikje in.
Ik vind het wel een goed idee om een dikke lap voor het luikje te hangen. Ik zat zelf aan vilt te denken, want dat heb ik weleens gezien bij iemand die we kennen. Dank je wel voor de tip!
En over zelf door het luikje gaan: we kunnen tot aan onze schouders erdoor. En dat hebben wel al gedaan ????
Nou is het voordeel wel dat het luikje hier nooit op slot hoeft. Gewoon het deurtje naar beneden is al genoeg!
Heel lieve groetjes voor jou en je vrouw, van ons alle drie,
Mevrouw Kever.
Hallo Mevrouw Kever en lieve Keverbaas. Sam is een binnenpoes; het enige luikje waar ik ervaring mee heb is het luikje van een kattenbak. Mijn poezen van toen, Millie en Elvis reageerden er heel verschillend op. Millie interesseerde het niet, die ging gewoon. Maar Elvis verdomde het. Poepte op de grond naast de bak. Deurtje er toen maar uitgesloopt. Elvis blij en ik ook.
Knuffel voor Kever.
Hoi Kim,
Dank je wel voor je reactie!
Die Elvis! Ja, zo’n deurtje van een kattenbak is hetzelfde idee als een kattenluikje.
Ik heb vaker gehoord van katten die er pertinent niet doorheen wilden.
Wij hadden toen Kever hier kwam al een kattenbak zonder deurtje maar met een kap. En eentje zonder kap. Die met kap gebruikte hij nooit, dus we hebben de kap eraf gehaald. Toen ging hij er wél op.
We gaan eens wat proberen met de tips die we hebben gekregen. En als niks werkt blijft het luikje op elastieken open staan. Als Kever maar gelukkig is. De baas is hij sowieso al, net al onze andere katten 😉
Liefs, een voorzichtige aai voor Sam,
Mevrouw Kever.
Al mijn katten waren altijd de baas.????
En zo hoort het ook, toch?!
Lieve Mevr Kever , allereerst even onze dank voor de lieve woorden op de kaart. Elani leeft voort in de harten van haar kinderen en achterkleinkinderen. Hier hebben we geen luikje wel een paar op de kattenbakken. Maar dat merken we hier ook er zijn die echt niet op de bak met klep gaan. En vooral de kittens hebben te maken met de grote die het soms leuk vinden het klepje dicht te houden. Jiekkie gaat echt niet op een bak met klep want hij kreeg als kitten de klep tegen hem aan. Of Kever is een superslimme kater waarom moeilijk doen als er personeel is of het kan voor hem angstig zijn. Wellicht is er vroeger iets gebeurd dat hij denkt no way. Ik vermoed dat als Kever zijn luikje niet meer heeft hij het misschien wel zal proberen maar met deze temperaturen… Faalentino heeft al gezegd dat hij zijn Pepeoom zeker zal helpen want die krijgt inmiddels alle deuren open. Vol trots ligt hij dan in mijn hobbykamer het toetsenbord van de pc is favoriet. De muis op de grond en gelukkig zit alles in doosjes en bakjes en opgehangen. Nu is dat voor hem geen probleem maar echt alles is leuk om te ontdekken.
Mevr Kever eksjuus het luikje moesse natuurlijk het klepje zijn.
Geen probleem, ik gebruik die woorden ook door elkaar heen!
Lieve mevrouw Faalentino/Sylvia,
Dank je wel voor je reactie!
Fijn dat de kaart er is, en nogmaals sterkte gewenst natuurlijk.
Dat het niet gebruiken van het luikje iets te maken kan hebben met vroeger, daar heb ik nog niet zo bij stil gestaan, dus dank voor die tip!
Kever wilde niet op de bak met een kap, hij gebruikte alleen de andere, open bak. Dus hebben we die kap uiteindelijk weg gehaald. Dus wie weet is het inderdaad iets van vroeger, van de kattenbak.
Het heeft er ook zeker mee te maken dat hij weet dat wij toch wel komen om de deur open te doen. Maar ik vind het verbazingwekkend dat hij nog niet één keer heeft geprobeerd om zelf dat klepje open te duwen!
Nou ja, we blijven het proberen. En als hij het nooit leert dan blijven de luikjes op elastieken staan. Misschien kan Faalentino dan een keer aan Kever uitleggen hoe hij deuren opendoet. De kleine slimmerik! Dan heb je weer andere problemen…????
Veel liefs,
Mevrouw Kever.
Kever denkt ga lekker zelf door dat luikje en doe nu de
deur maar open ????????
Dat zit er dik in, dat hij dat denkt, haha!
En natuurlijk doen wij altijd de deur voor hem open, dus helemaal ongelijk heeft hij niet…????
Mevrouw Kever.