Vorige keer vroeg Mevrouw Bert zich af of Bert ooit op schoot zou durven en/of willen. Er waren veel reacties. Waaronder eentje van Bert zelf, later in de week: dat hij het nog niet wist of hij het ooit gaat doen! Maar wie weet schrijft Bert op een dag een blog dat hij zo heerlijk op schoot heeft gelegen.
Weer heel veel dank voor iedereen die heeft meegedacht.
Nierdieet
Vandaag is de vraag van Mevrouw Loes, de vrouw van onze eigen Loesje Huispoes.
Zij schrijft dat Loes chronisch nierfalen heeft, en dat bij de laatste bloeduitslagen bleek dat de nierwaarden weer verhoogd zijn.
Loes is, zoals waarschijnlijk bekend, geen echte fan van haar nierdieet. Op dit moment probeert Mevrouw Loes haar één keer per dag nierdieet (natvoer) te geven en één keer per dag gewoon natvoer aangemaakt met Ipaktine, wat de nieren ontziet. Dat gaat de ene dag beter dan de andere. Brokjes eet Loes graag, maar de dieetbrokjes lust ze heel wisselend.
Loes weigert doorgaans al het eten waar iets chemisch doorheen zit, dus toevoegingen aan haar eten zijn lastig.
Hoewel Loes gek is op paté lust ze van haar nierdieet alleen paté van de merken Integra Protect en Beaphar, ondanks dat Mevrouw Loes al van alles heeft geprobeerd.
Gelukkig en gezond
Uiteraard wil Mevrouw Loes zo lang mogelijk gelukkig en gezond bij zich houden. Op het moment is het balanceren tussen dat gelukkige en dat gezonde, waarbij kwaliteit van leven voor Mevrouw Loes op één staat. Zonder de gezondheid van Loes uit het oog te verliezen.
Mevrouw Loes is benieuwd of andere mensen nog tips of adviezen hebben, en zegt dat alle ideeën welkom zijn, ook vanuit totaal andere invalshoeken.
Ik waag me niet aan de medische kant van chronisch nierfalen, en het hoe en waarom van een nierdieet. Die kennis heb ik uiteraard niet.
Maar ik herken heel goed het probleem dat Mevrouw Loes hier schetst. Zeker bij chronische ziektes is het een moeilijk vooruitzicht dat je kat voortaan altijd of nooit meer iets moet of mag. Er zit vaak een wereld van verschil tussen wat medisch gezien het beste zou zijn voor je kat, en wat je kat zelf wil. Wat doe je dan? Hoe kun je zorgen dat je kat zijn of haar medicijnen of dieet binnen krijgt, zonder dat het een gevecht wordt?
Een goed nierdieet bevat minder eiwitten, fosfor en zout dan gewoon eten, en is juist rijk aan vitamine B en goede vetzuren.
De meeste katten vinden nierdieet veel minder lekker dan “gewoon” eten.
Daarbij komt dat katten met nierfalen een beetje misselijk kunnen zijn, wat eten niet echt aantrekkelijk maakt. Katten redeneren bovendien dat ze misselijk zijn geworden door wat ze gegeten hebben. Vaak willen ze daardoor iets niet meer eten na het één of twee keer wel te hebben gegeten.
En ze hebben een goed geheugen. Dat hebben ze ook nodig om te overleven in het wild. Als katten in het wild één keer iets hebben gegeten dat bedorven was of mogelijk giftig maken ze die fout niet nog een tweede keer. Dat zou dodelijk kunnen zijn. Maar helaas geldt dat ook voor eten waar bijvoorbeeld een vieze pil in zat. De eerste keer zullen ze het misschien nog eten, maar daarna (een hele tijd) niet meer. Want vies = mogelijk giftig!
En omdat katten zo goed kunnen ruiken is het bijna onmogelijk om ze te foppen met iets door hun eten.
Over en door het eten
Er bestaan allerlei middeltjes die je over of door ”gewoon” eten kunt doen, om te zorgen dat het beter is voor nierpatiëntjes. Inderdaad Ipakitine, en vaak wordt ook Fortekor genoemd. Dat zijn fosfaatbinders. Er zijn hiervan meerdere middelen en merken te verkrijgen. Via de dierenarts, maar ook op websites als Dierapotheek.com en MedPets.nl.
Ik zag dat er wel tien verschillende soorten drankjes of poeders zijn om over het eten te doen. Helaas zijn al die spullen behoorlijk aan de prijs, en is het natuurlijk altijd maar de vraag of Loes ze gaat (en blijft!) eten.
Ik zou ook zeker eerst de dierenarts vragen of Loes het mag hebben!
Als Loes echt geen nierdieet meer wil eten is seniorenvoeding een mogelijkheid. Die is over het algemeen beter voor de nieren, en in ieder geval minder slecht dan gewone voeding.
Het is belangrijk dat Loes genoeg vocht binnen krijgt. Dus nat voer is eigenlijk het beste, eventueel nog met wat extra water er doorheen. En veel drinkbakken door het hele huis heen, of eventueel een waterfonteintje.
Soms kan het ook helpen om natvoer even op te warmen in de magnetron. Dan ruikt het sterker (bah????) en dat kan zorgen dat Loes het toch gaat eten.
Wij hebben zelf twee katten met chronisch nierfalen gehad; Grote Beer en Molly.
Grote Beer kreeg nierbrokjes van Trovet. Dat was het eerste proefzakje dat ik openmaakte en het viel meteen in de smaak. Daarnaast at hij ook andere brokjes, tegen haarballen.
Molly at ook de Trovet-brokjes. Speciaal natvoer weigerde ze pertinent. Dus kreeg ze het natvoer dat ze altijd had gehad, met Ipakitine er overheen. En ze kreeg Semintra door haar natvoer, via de dierenarts. Semintra vermindert de eiwitten in de urine. Mol heeft het altijd redelijk goed gegeten. We hebben ook Pronefra geprobeerd, maar dat lustte ze niet.
Mol en Beer waren allebei rond de 16 toen bij hun seniorenonderzoek bleek dat ze chronisch nierfalen hadden. Beiden waren erg eigenwijs, en erg gehecht aan wat ze altijd hadden gegeten. Dus wij hebben een soort middenweg gezocht tussen het ideale dieet volgens de dierenarts en het dieet dat Beer en Mol ideaal vonden.
Blijven eten
Het allerbelangrijkste is dat Loes eet. Dat geldt voor elke kat. Niet eten is heel schadelijk voor katten, en vreemd genoeg juist extra voor dikke katten. Nou is Loes natuurlijk net zo min dik als Kever dat is, maar toch 😉
Waarschijnlijk zal het nodig blijven om verschillende merken en soorten eten af te wisselen. En om iets een tijdje te geven en het dan op te bergen en te vervangen door iets anders.
Op MedPets.nl zag ik een proefpakket met allerlei kleine verpakkingen van verschillende merken nierdieet. Voor €16,95 is dat misschien leuk om te proberen.
Je kunt ook altijd allerlei merken een mail sturen om te vragen om proefzakjes van iets. Want elke keer meteen 2 kilo, of 20 blikjes is ook zoiets…
Ik hoop dat Loes haar levenswerk zo mooi rond kan houden, dat ze gezond blijft en van haar eten en haar leven kan blijven genieten.
En ik hoop op heel veel tips!
Mevrouw Kever
Ook een vraag?
Ook een vraag om tips en advies? Mail de vraag naar huiskaterbert@xs4all.nl, dan maakt mevrouw Kever er een mooi stuk van voor op het blog.
Lieve mevrouw Loes en lieve Loes zelf,
mijn nicht Minoes Snoezepoes had ook nieren die er andere ideeën op na hielden. Voor di-eten en vieze pillen trok ze haar lieftallige snoetje op. Witjas was weinig poesitief over haar gedrag.
Toen ze een keer zo ziek was dat we dachten dat haar laatste uurtje was aangebroken kreeg ze van witjas een prikje onder haar jas waar vocht doorheen ging. Daar knapte ze enorm van op. Witjas leerde haar mensen hoe ze zelf voor kraan konden spelen en gaven Minoes twee keer in de week een onderhuids infuus (zo heet dat met een moeilijk woord). Minoes moest altijd wel brommen, maar na een extra kroel en snackje was het weer goed. Ze heeft de witjassen versteld doen staan door nog tweeënhalf jaar langer op aarde te blijven.
En haar dieetbrokken Renal Select ging ze uiteindelijk wel eten. Door het extra vocht was ze niet meer misselijk.
Het is een best een beetje spannend zo’n naald in je jas, maar mogelijk past dit een beetje beter bij je, Loesje. Daarvoor ken ik je niet goed genoeg. Om alvast te weten, dat water smaakt of ruikt nergens naar. Ook niet naar vis. Dat is wel weer jammer.
Zacht kopje voor jou Loesje en voor je vrouw
Van Cato.
Ook van de jongens Foppe, Japie en CW
Pssst we ken(n/d)en meerdere katten die nierdieetbrokken moeten eten. Na uitgebreide smaaktesten komt Renal Select als beete uit de bus.
Lieve Cato,
hier mevrouw Loes. Loesje vindt het moeilijk om te reageren want ze zegt, het gaat wel over mijn eten en mijn gezond. Maar jij weet dat ik het goed bedoel en daarom wil ik je bedanken voor je lieve reactie.
Loes drinkt goed en ze eet goed, zolang het niet geemies is en ze lust maar heel weinig smaken van natvoer als het nierdieet betreft. Ik hoop niet dat het ooit zover komt Cato maar mocht dat wel zo zijn dan zal ik denken aan wat jij mij vertelde. Over de prik onder je jas. Ik weet nu al dat ze daar helemaal niet blij mee gaat zijn, maar misschien als ze zich daarna beter gaat voelen dat ze het dan wil accepteren.
En wat de brokjes betreft. Je hebt helemaal gelijk wat betreft Renal Select. Dat zijn brokjes die Loes ook lust. Niet iedere dag helaas, maar wel met periodes.
Lieve Cato dank je wel voor je reactie en ik ben onder de indruk van al jouw kennis,
Liefs van mevrouw Loes
Lieve Cato, wat ben je toch een slimme dame! Japie gaat nog heel veel van je leren, en dat zal vast ook nodig zijn…
Het is goed om te weten dat je van te weinig vocht (en te weinig eten) als nierkatje misselijk kunt worden. En dan heb je natuurlijk helemáál geen zin meer in eten.
Dank je wel voor je reactie, en veel succes met Japie! Onze Mol zou het wel weten; streng aanpakken werkt het beste, vond ze. Dat deed ze bij haar “broers” Pop en Beer, en ook bij Bol.
Heel veel zachte knuffels voor jou en je hele familie, ook van Kever natuurlijk!,
Mevrouw Kever.
Ikke kan uwes niet hellepe mamsie ????????
Ikke mag gewoon awwes eete. En me frauw hat fjoeger aween een bwaasgwuiskat. En sei fon haar eete ook nie om te pwuime.
Koeskoes mamsie
Lieve Dorus,
hier mevrouw Loes. Jouw mamsie heeft er vandaag geen zin in vrees ik. Ze is bang dat we van alles gaan bedisselen rondom haar eten. Je kent je mamsie.
Maar ik ga haar zeggen dat haar beebie gereageerd heeft en dat jij haar altijd steunt. Daar zal ze wel blij mee zijn. Dat heeft ze ook nodig.
Dank je wel Dorus en ook voor je vrouw,
Mevrouw Loes
Lieve Door, wat ben je toch een lieve jongen, dat je je mamsie zo goed helpt!, en van die blaasgruisbrokjes hoor ik ook niet veel goeds…, heel veel liefs voor jou en je mensen, ook van je poomsie natuurlijk!
Mevrouw Kever.
Mijn Romke had ook nierfalen, maar weigerde pertinent bierblikjes en nat voer. Dus ben ik inderdaad ook eigen voer blijven geven met de toevoegingen. Hij kreeg toen Felix en Sheba. Ik wist ook niet beter in die tijd hoor, en ik kookte kipfilet voor hem, dat vond hij erg lekker dus werd door Sheba gemengd. Hij kreeg driemaandelijks een vochtinfuus en heeft toen nog 2 jaar geleefd toen was hij echt op. Bij hem was het echt acuut hoor, niet beetje bij beetje. Dat was in de jaren 90…. pijn had hij niet volgens dierenarts want dan was het een ander verhaal geweest. Toen hij op was, had hij pijn, want hij beet mij, nooit in zijn leventje gedaan. Toen ik die dag bij dierenarts kwam was hij stervende.
Tegenwoordig krijgt mijn trio kwaliteitsvoer. Dat is geen garantie hoor, want mijn Famke van 10 heeft een gevoelig maagje en lust ook niet alles. Zij krijgt dieetvoer en dat was hard werken, want echt lusten deed ze het niet. Ik mixte er brokjes doorheen van haar oude voer, erg gemakkelijk ook omdat zusje dat nog eet. Maar tot ons grote plezier veranderde producent het voer, daar was ik wel bang voor, want Famke eet het gewoon niet als ze het niet lust. Maar jippie ze vond het heerlijk. Inmiddels ben ik met haar 5 jaar verder en ontdekte ook dat ze eerst nat voer moet eten en dan brokjes en dat een leeg maagje problemen geeft. Ook elk gestolen brokje kan problemen geven. Dus heel streng geworden, als de andere 2 een snoepje krijgen bij bezoek en als mijn hulp er is, krijgt Famke een paar eigen brokjes. Elke dag krijgt ze een stukje Cat Yum, omdat ik ontdekt heb dat ik daar medicatie bij haar naar binnen krijg, andere mogelijkheden lukken niet. Dus toch maar aan laten wennen en als ze echt weer veel last van haar maagje heeft mede door haar en nee pasta krijg ik er niet in, dan krijgt ze een injectie. Inmiddels ken ik de signalen en gaat het goed.
U kent Loes inmiddels en weet waar ze op reageert en welke signalen ze geeft, ik wens U beiden nog een goede, fijne tijd samen.
Hallo mevrouw Charlotte,
dank voor u reactie en wat moeilijk moet dat zijn geweest met Romke. Bij Loes heeft de arts nog nooit gesproken over een vochtinfuus maar wellicht staat haar dat in de toekomst nog wel te wachten. Tot zo ver drinkt ze goed, maar dat is geen enkele garantie voor de toekomst natuurlijk.
Ja het blijft passen en meten vaak als ze iets gaan mankeren. Het lijkt me met een poes met een gevoelige maag ook niet makkelijk, zeker niet als er nog twee in huis rondlopen. Je wil ook niemand voortrekken of achterstellen. Hier heb ik ook nog te maken met een dementerende kater. Ze willen graag hetzelfde eten en dan ook nog het liefst het eten van de ander. Ik voel me hier ook soms een soort van oppasser die er zorg voor moet dragen dat iederen het juiste eten krijgt.
Loes is van nature echt een heerlijke eter. Maar door allerlei toevoegingen van medicatie is ze veel voorzichtiger geworden. Ze vertrouwd het vaak niet. Gelukkig eet ze de Ipaktine op dit moment goed, zodoende kan ik haar ook met een wat geruster hart haar lekkere dingen geven. Maar er is een hele tijd geweest dat ze alles weigerde wat ook maar in de buurt kwam van nierdieet.
Laten we inderdaad hopen dat Loes nog een hele tijd te gaan heeft. En dat ze dat op een voor haar zo prettig en smakelijke manier mag doen.
Dank u wel voor het meedenken,
een lieve groet van mevrouw Loes
Dag Mevrouw Charlotte,
Wat verdrietig van Romke, maar wat goed dat hij het nog twee jaar heeft volgehouden.
De nieren zijn blijkbaar toch een zwakke plek bij katten, bijna elke oudere kat heeft er problemen mee.
En ook al is er inmiddels een grote variatie aan nierdieet voeding, het valt vaak toch niet in de smaak.
Het zou een heel stuk schelen als medicatie en dieetvoeding smakelijker was, maar blijkbaar kan dat niet.
Wat een geluk dat Famke het vernieuwde dieetvoer heerlijk vindt!
Een aai voor de katten, en dank u wel voor uw reactie!
Mevrouw Kever.
Goedemorgen Loes & en mevrouw Loes, mijn ervaring met poezen is als ze iets niet willen eten ze het ook echt niet eten. En Loes kennende doet zij dat zeker niet.
( Ik ben geen voorstander van dwangvoeding.) Maar sommige dingen eet Loes wel en dat is bemoedigend.
Ik heb een blaasgruispoes gehad die alle dieetvoer weigerde en 20 werd op gewoon voer.
Ben ooit door een dierenarts gewezen op “Yarra”. Zou prima voer zijn voor mijn twee oudere poezen. Ze lustten het allebei niet. Toen ook maar weer overgeschakeld op Gourmet etc.
Een pasklare tip heb ik niet.
Wens u en Loes heel veel sterkte! En kijk uit naar haar donderdagse letter.
Hallo mevrouw Kim,
ja het is me wat met de eigen wil van onze poezen. En het is helemaal waar, Loes eet niets meer wat ze niet lekker vindt of niet vertrouwd. Neem van mij aan, ze kan overdrijven, maar met eten overdrijft ze nooit…
Loes is een echte lekkerbek en dat gun ik haar zo. Maar het is ook belangrijk dat haar nieren ontlast worden. Het is passen en meten en proberen wat kan en wat lukt. Soms gaat het tijden goed, dan weer tijden niet en dan is het ook zo. Kwaliteit van haar leven staat voorop, maar in die kwaliteit zoek ik de marge waarin ik Loes zo ongemerkt mogelijk toch wat kan ontlasten. Maar het is hier soms een dolle boel met ook nog een dementerende kater die denkt dat hij weet hoe het moet.
Wat fantastisch dat de blaasgruispoes 20 jaar heeft mogen worden. Ik zou er meteen voor tekenen! En Loes ook denk ik stiekem.
Dank voor de reactie, ik denk zomaar dat Loes morgen haar zegje nog wel gaat doen,
een lieve groet, mevrouw Loes
Lieve Mevrouw Sam ????,
Ja, die ervaring van iets niet willen heb ik ook. Katten zijn heel moeilijk over te halen om iets te eten dat ze niet willen eten. Ik kijk altijd vol verbazing naar vrienden met honden die pilletjes gewoon in een brokje doen – en dan wordt het opgegeten!
En zeker als iets langdurig gegeten moet worden, is het lastig als je kat het niet lust.
Twintig is een prachtige leeftijd, en dat met blaasgruis!
Bedankt voor de reactie, en een aai voor Sam,
Mevrouw Kever.
Hallo Mevrouw Loes.
Hier de scullary girl van Muzette.
Ik heb zelf geen ervaring met katjes die nier problemen hebben.
Wel via een forum over gehoord.
Daar krijgt een kater Semintra en krijgt het dagelijks met een spuitje.
Verder eet hij nierbrokjes en nier natvoer.
Van alle medicatie die ik in de afgelopen jaren aan mijn trio moest geven hebt ik pillen/drankjes altijd apart gehouden van het eten.
Zodat eten en chemisch eten geen connectie werden.
.
Sparkle en Fynn waren niet altijd makkelijk maar ik had het voordeel dat Sparkle om te kopen was met snoep en Fynn ook wel,maar minder dan Sparkle.
Fynn was het lastigste,maar heeft het prima kunnen leren.Al was hij ook een meester in verstoppen in zijn wang en ergens uitspugen…..maar ja zijn schilklier pillen mochten niet gemalen worden dus niet veel keus.
Ik kende mijn mannetje en hij wist ook wel dat ik wat medicatie betreft strikt was/ben.
Het voordeel dat ik had, was dat Muzette natuurlijk al jaar en dag 2 x per dag pillen krijgt en hij dat van zien dus wel kende.Alleen vervangend personeel kon hij bedotten en vond ik her en der een pil terug als ik eens een paar dagen weg was geweest.
Wellicht kan Loesje ook leren om medicatie die in pil of vloeibare vorm komt,zo te nemen{ snoepje toe} Met de poeder over het eten heb je dat niet natuurlijk.Of kan je zelf de poeder in een capsule doen?Ik weet van iemand die dat ook deed.
Pillen kan je ook in snoep doen of easy pill.M.n Sparkle was dol op easy pill.
Het kan even duren om het aan te leren en misschien leert Loes het nooit,maar bij mij was het een kwestie van volhouden.Nooit boos worden en zelf rustig blijven en lukte het eens een dag niet,was het geen ramp.Het werd een deel van de ochtend en avond routine.
Dat Loes op een of andere manier blijft eten in wel het belangrijkste.Met haar grote hart in haar levenswerk,heb je bij niet eten meer kans op lever vervetting en dat is ook niet de bedoeling.
Heel veel sterkte en ik hoop dat er iets komt waardoor Loesje haar medicatie beter kan en wil nemen.Kwaliteit van leven staat voorop.
Wellicht is er een katten forum voor nierkatjes waar je tips kan krijgen?{net zoiets als het diabeten katten forum}
Dikke knuffel voor Loesje !!En veel sterkte mevrouw Loesje.
De scullary girl van Muzette,En sterren Fynn en Sparkle
Mia
Hallo mevrouw Scullary girl,
dank voor de uitgebreide reactie en ik vind het fascinerend om te lezen dat er katten zijn die medicijnen in snoep of gewoon zo kunnen innemen. Geloof me, ik heb het hier zeker geprobeerd. In snoepjes die ze lekker vindt, in allerlei soorten en maten kauwsticks, tussen de brokjes. En het resultaat is tot op heden toe altijd weer hetzelfde. Mocht het al één keer lukken dan eet Loes daarna nooit meer de sneks, of de kauwstick waar ik het pilletje in verstopt had. Dat is net zo komisch als dat het tragisch is. En zo uit de hand lukt al helemaal niet, laat staan dat ik het in haar bekkie zou moeten duwen.
Uiteindelijk kom ik er steeds weer op terug dat het onder of door haar eten moet. Op dit moment blijft dat gelukkig beperkt tot de Ipaktine maar wellicht zal ze ooit weer antibiootie krijgen of iets voor de nieren. Ja dan begint het hele gedoe weer van voren af aan. Je vraagt je toch af waarom het de farmaceutische industrie maar niet lukt om voor dieren appetijtelijke medicijnen te maken. Ach wat zou dat een uitkomst zijn. Ik zeg antibiootie in de smaak van Volendamse garnalen. Nou ik denk dat Loes vooraan zou staan. Maar helaas.
Ik ben het overigens volledig eens met wat je schrijft over medicijnen en de connectie met eten. Die zou er zeker ook niet moeten zijn. Maar ik zou bij Loes echt niet weten hoe ik het anders voor elkaar zou moeten krijgen.
De antibiootie zal waarschijnlijk de eerstvolgende keer per injectie gegeven gaan worden. Dat zou al heel veel schelen, hoe lastig ik het ook vind om Loes daar weer mee te moeten belasten. Maar het is een laatste soort van alternatief.
Ik wil nog even zeggen dat ik groot respect heb voor hoe je al jouw lieverds steeds hebt verzorgd en geholpen bij al hun lichamelijke kwaaltjes en problemen. En nu ook nog bij Muzette, echt ze mogen alle drie in hun pootjes klappen met zo’n lieve Scullary girl. En stiekem denk ik dat ze dat ook doen,
liefs van mevrouw Loes
Lieve Mevrouw Scullary girl, dank je wel voor je reactie!
Net als Mevrouw Loes heb ik veel bewondering voor het feit dat het jou altijd lukt en is gelukt om je katten medicatie te geven!
Een goed idee trouwens, om eten en medicijnen uit elkaar te houden. Daar heb ik nooit zo bij stil gestaan, maar het is inderdaad goed om bij het eten niet de associatie te krijgen dat er tegelijkertijd enge dingen kunnen gebeuren.
Maar ook hier was vaak de enige mogelijkheid, net als bij Loes, om iets door het eten te doen. Easypill heeft niemand hier ooit maar willen proeven!
Onze Molly kreeg ook Semintra, gewoon over haar eten. Maar ik begreep dat het een tijd uit de handel was, waarom weet ik niet.
Haha, en die Fynn, wat een slimmerd! Pop die hier vroeger woonde deed dat ook, en het is hem ooit zelfs bij de dierenarts gelukt om één pil vijf keer uit te spugen. Daar was ik vreemd genoeg toch ook wel weer trots op…
Liefs, ook voor Muzette,
Mevrouw Kever.
PS ik bedoel dat eten en medicatie geen connectie worden.Staat een beetje verkeerd om geschreven sorry
Mia
Ik had het begrepen en het heeft me zeker wel weer aan het denken gezet. Maar ja, Loes is Loes….
Ik weet het.Loes is erg slim en zeker als het op eten aankomt.Haar reuk en smaak is niet aangetast door de chronische nies …..
Ik ben het volledig met jullie eens dat de farmaceutische industrie eens moet nadenken over een goed smaak in of een laagje over de medicatie.
Een gat in de markt!!
Ondertussen is het voor mevrouw Loes echt een zorg.Ik hoop dat de antibiootie inderdaad per injectie mag Geen idee waarom vroeger wel en nu niet.
Wellicht ook een financiële voordeel voor de farmaceutische industrie.En antibiotica beleid.Dat er resistentie is opgetreden.
Voor Loes zou het een uitkomst zijn mbt de nies problematiek..De nieren is wel weer een dingetje wat ook zo moeilijk op te lossen is.
Mbt het geven van medicatie…. gewoon geluk dat ze het geleerd hebben.Al was ik wel getraind in vroeger jaren.In Londen veel op kinderafdelingen gewerkt als verpleegkundige.
Hallo mevrouw Loes en mevrouw Kever,
Ik heb (helaas) 3 katten met nierproblemen en alledrie willen en zijn ze weer anders.
Allereerst onze Oliver, die het goed deed op Royal Canin Select brokjes, ik deed daar altijd semintra overheen. Dat vind/vond Oliver geen probleem. Helaas heeft Oliver nu suikerziekte en moet hij wennen aan andere brokjes.
Bjarne weigerde dieetbrokjes te eten. Nu heb ik op de site van medpets brokjes voor katten gevonden met nierproblemen, het merk is van hun eigen dieetlijn. Hoewel Bjarne met de hand gevoerd moet worden gaan deze brokjes er wel in. ‘S-avonds krijgt Bjarne gewoon natvoer van verschillende merken, en dat gaat met wat hulp van mij wel naar binnen. Verder krijgt Bjarne 2x per dag wat Semintra rechtstreeks in zijn bekje, dit accepteert hij goed.
En als laatste Bikkel de makkelijkste, Bikkel eet en lust alles, dus ook de Royal Canin select brokjes, Bikkel krijgt verder geen medicatie.
En ten slotte wil ik je nog het volgende meegeven. Het allerbelangrijkste is dat Loes eet, want kwaliteit van leven is tenslotte belangrijker dan kwantiteit. Hoewel we allemaal onze schatten heel lang bij ons willen houden, gaat hun welzijn toch voor alles.
Liefs Marian en de bende.
Hallo Marian,
dank je wel voor je reactie en jeetje zeg, ik neem mijn petje voor je af. Wat een zorgen heb jij de laatste tijd gehad met en om je lieverds. Maar het is wat je zegt, we willen onze lieverds allemaal zo lang mogelijk bij ons houden. En ook zo gelukkig mogelijk. Kwaliteit van leven staat altijd voorop. Dat zal jij bij jouw lieverds ook wel hebben. Jeetje zeg, Oliver heeft het wel zwaar te verduren gehad. Maar hij is er nog gelukkig, mede dankzij al jouw goede zorgen en inzet. En als ik jouw verhaal zo lees moet je ze alle drie op hun eigen manier ondersteunen. En dan heb je er nog twee rondlopen. Ja dat is een hele klus. Ik sta hier al vaak met mijn handen in het haar.
Op dit moment doet Loes het echt boven verwachting goed. Maar de ervaring heeft me geleerd dat het ook zomaar weer terug bij af kan zijn. Bedankt dus voor je tips, ik ga zeker ook eens kijken naar de brokjes van de eigen dieetlijn. Hoe meer afwisseling hoe beter. Dan blijft Loes waarschijnlijk het langst tevreden.
Heel veel sterkte Marian met Oliver, Bjarne, Bikkel en zeker ook met de dames,
Mevrouw Loes
Lieve Marian/Mevrouw Bende, dank je wel voor je reactie. En wat een zorgen, voor je lieverds! En dan zul je ook altijd zien dat alle drie de heren met nierproblemen iets anders willen… en wat geweldig dat ze dat dan ook krijgen!
En jij gebruikt dus ook Semintra? Wij gaven dat aan Mol, en ze at dat altijd redelijk makkelijk. Maar het is een tijd uit de handel geweest, en ik wist niet zeker of het weer verkrijgbaar was.
Wat zou het toch geweldig zijn als medicijnen en dieetvoeding in heel veel verschillende smaken te krijgen zou zijn, én in kleine verppakkingen! Dat zou vooral bij brokjes handig zijn, ik snap niet waarom dat altijd meteen twee kilo is.
Heel veel succes en sterkte, en ook plezier natuurlijk, met je lieverds, en veel liefs,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever en lieve mevrouw Loes, en lieve Loesje,
Dieet-eten behh brrrr niet lekker, lust ik niet, eet ik niet…. Je ziet de tekstballonnetjes boven het hoofd van onze lieve poezels verschijnen he? Onze lieve, nu ster, Minoes had ook last van klieren en nieren. Ik moet zeggen: soms een waar getob, zorgen en alsmaar proberen het beste te doen.
Wat al in verhaal van mevrouw Kever staat, heb ik het mix pakket van Medpets geprobeerd. Ik denk dat ik er enthousiaster over was dan Minoes ???? Nee, ik heb niet geproefd hoor…. Maar vond het prettig van diverse smaakjes een verpakking te hebben om te proberen. Minoes trok haar lieftallige neusje ervoor op. Liep weg bij haar bakje om vervolgens om eten te vragen. ECHT eten!
Ik stel me zo voor dat Loesje eenzelfde manier van doen heeft t.a.v. eten wat ze persé niet wil.
Zo mogelijk alle merken nier-dieet hebben de revue gepasseerd. Maar niets bleek een succes. Dus Minoes heeft gewoon voer gegeten, voornamelijk nat voer. Royal Canin Renal brokjes, gingen redelijk. Dát dan weer wel.
Wat ze graag luste was BIBI kant en klaar vers voer. In kleine porties verkrijgbaar bij dierenwinkel (diepvries). Maar andere merken vers vlees liet ze staan.
Minoes was heel vaak misselijk. Wilde daardoor ook haar liquid snack met pil voor schildklier niet opeten. Of überhaupt niet eten. Vochtinfuus bij de witte jas hebben we niet gedaan. Daarmee hadden we dramatische ervaringen opgedaan met onze kater Felix (ster) en zagen dit voor onze ‘’blijf een beetje van mijn lijf poes’’ Minoes niet als een goede keuze.
Cerenia (tegen misselijkheid) of eetlustopwekker: allemaal fijn, maar dan moet poes-lief wel haar snackie opeten met dat spul erin. En dan nog wil zo’n pil wel eens niet werken.
Poeders door het eten of Simentra: geen succes… Kortom: je staat met je handen in het haar, voelt je regelmatig wanhopig, verdrietig, machteloos en ondertussen geniet je je suf van de aanwezigheid en liefde van en voor je poese-dame. Wat zou ik nog graag een potje pil-verstoppertje met haar doen, of het zoveelste blikje eten openmaken in de hoop dat …..
Lang verhaal, samengevat: kwaliteit boven kwantiteit. Poezen hebben zo hun eigen-wijze en als pillen of dieet eten niet willen, ben je als mens toch een beetje ‘’uitgepraat’’. Ik denk dat het vooral is om dát te accepteren en er het beste van maken. Met liefde is elke keuze vanuit het hart een goede keuze.
Lieve Loesje en lieve mevrouw Loes jullie kunnen lezen en schrijven met elkaar en ik denk dat jullie er samen wel uitkomen. Doe maar genieten met HOOFD-letters. Veel liefs, maria
Lieve Maria,
dank je wel voor je liefdevolle reactie, ik heb er eigenlijk niks aan toe te voegen. Wat je verteld over de prachtige Minoes komt me heel bekend voor. Het gaat hier ook vaak zo, zeker als er weer pillen in het spel komen. Ha ha ja dan komt Loes ook meteen de keuken weer in en vragen om ECHT eten. Ach het is me toch een poezevrouwtje. Het is een lekkerbek pur sang en dat gun ik haar zo. Daar zou ik eigenlijk liever niets in veranderen maar in alle good will doe ik dat toch ongemerkt. Door te proberen om haar toch haar medicijnen te laten eten of op andere manieren haar zo gezond mogelijk te houden. Maar Loes bepaald zelf haar grens, als ze niet wil dan accepteer ik dat. Dat kost me soms heel veel wanhoop en hartzeer maar het is net als met naar de dokter gaan. Soms is genoeg gewoon echt genoeg. Loes bepaald en ik volg, maar in de marges die ik zie of krijg probeer ik haar toch zoveel mogelijk te ondersteunen. Het is passen en meten met heel veel liefde en geduld.
Loes is nu veertien en de jaartjes gaan tellen. Maar zolang ze kwaliteit van leven heeft zijn we alle twee gelukkig. Dat is echt de insteek en dat Loes haar levenswerk in ere kan houden.
Jeetje wat lijkt me dat vreselijk moeilijk als je lieverd echt alles weigert. Gelukkig was er dan BIBI kant en klaar versvoer. Ik weet niet of ik Loes daar een plezier mee ga doen maar ik ga het wel een keer proberen. Al is het maar voor zo nu en dan. Ik denk dat Oopa Floris er nog weleens heel gek op zou kunnen zijn. Dus dat zou dan ook prima zijn. Zusje lust echt alleen maar brokjes dus die gaat daar nog niet eens naar omkijken.
Ik hoop trouwens dat Loes ook nooit aan een vochtinfuus hoeft. Maar we laten komen wat komt en ondertussen proberen we om met kunst en vliegwerk en heel veel liefde Loes zo lang mogelijk tevreden en gezond te houden. Met de K van kwaliteit van leven.
Dank je wel Maria,
Mevrouw Loes
Lieve Maria,
Dank je wel voor je reactie, en wat herken ik wat je schrijft!
Dan niet zozeer met nierdieet, maar met andere medische toestanden. Op een gegeven moment wordt het middel soms nog erger dan de kwaal, en dat kan nooit de bedoeling zijn. En je hebt katten in alle soorten en maten, sommige zijn vrij makkelijk met medicatie en anderen willen absoluut niks medisch. En ik ga niet in gevecht met mijn katten, dat hebben we één keer gedaan bij Pop (in een handdoek proberen te rollen…) en dat NOOIT MEER!
Bij ons vielen eigenlijk alle heren onder dat laatste, en alleen onze dame Molly heeft jarenlang medicijnen genomen. Maar dan wel als oorzalf, iets wat echt een geweldige vondst is!
Hoe vaak heb ik niet wanhopig het zevende blikje open getrokken, of de zoveelste pil in iets geprobeerd te verstoppen… en op het moment dat we besloten dat niet meer te doen kwam er rust. Maar helaas ook onvermijdelijk een hele snelle achteruitgang.
Gelukkig krijgt Loes nu toch allerlei lekkers te eten, en daarbij ook ongemerkt nog wat nierdieet.
Liefs en een aai voor Muppet,
Mevrouw Kever.
Hoi,
Ik heb geen ervaring met nierproblemen bij de katten.
Maar we hopen dat er heel veel tips binnen komen voor Loes en evt. andere katten ❤❤
Dikke knuffel van ons allemaal
????????????????????????????
Lieve Ceciel, dank je wel voor je reactie!
Ik hoop ook dat er een “gouden tip” bijzit voor Loes!
Liefs,
Mevrouw Kever.
Lieve Ceciel,
dank je wel dat je toch wilde reageren. Er zijn al heel veel tips binnengekomen waarvan ik hoop dat Loes er blij mee gaat zijn. Als is het maar dat ze andere brokjes of natvoer kan gaan proberen.
Ik ga het allemaal met haar bekijken.
Dank je wel en liefs,
Mevrouw Loes
Beste mevrouw Loes,
Ik zou graag de gouden tip willen geven, maar ik weet het gewoon niet. Wat heb ik eigenlijk gemakkelijke katten gehad. Blaasgruisdieet, nierdieet, het werd gewoon door iedereen opgegeten en ook de andere katten aten ervan. Injecties bij suikerziekte kon ik gewoon geven zonder problemen, want de aandacht en de kriebels die daarbij hoorden werden toch wel erg fijn gevonden. Pillen stopte ik gewoon achter in hun keel en mijn vingers zitten er nog steeds aan. Misschien heb ik wel heel gewillige katten, al spartelen ze natuurlijk wel behoorlijk tegen. Nagels knippen lukt mij bijvoorbeeld echt niet, helaas.
Ik hoop echt dat Loes toch haar nierdieet gaat opeten. Het is zo jammer dat we dieren niet wijs kunnen maken hoe nodig en belangrijk zo’n dieet is. Onze Lisette is er oud mee geworden en daar ben ik nog steeds erg dankbaar voor.
Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.
Veel liefs van Marjoke en kopjes van de poezels.
Beste Marjoke, bedankt voor de reactie.
Wat heerlijk dat je katten altijd hun dieet aten, dat scheelt al zoveel zorgen.
Ik was zelf altijd verbaasd om te horen dat mensen hun kat een pil kunnen geven. Pop bijvoorbeeld beet niet, krabde niet en deed niet gemeen, maar hij kon wriemelen als de beste. Zelfs bij de dierenarts kreeg hij het nog voor elkaar om vijf keer een pil uit te spugen, terwijl hij door drie mensen werd vastgehouden! Bij Bolle en Kever lukt(e) het nog wel om ze een pil te geven, maar dat zou zeker niet elke dag lukken.
Het is zeker jammer dat we onze katten niet duidelijk kunnen maken waarom iets nodig is, of goed voor ze is. Het is vreselijk als ze bang voor je worden door medische dingen, die juist goed bedoeld zijn. Daarom zou het zo fijn zijn als medicatie en dieet in veel verschillende smaken zou bestaan.
Liefs,
Mevrouw Kever.
Hallo Marjoke,
dank voor je reactie en ja die gouden tip? Ik weet ook niet of die bestaat maar het feit dat er zoveel mensen hebben willen reageren en toch mee hebben willen denken is eigenlijk al goud.
Het is inderdaad een groot geluk als je je lieverds alles kunt geven wat zowel gelukkig maakt als ook gezond. Het beste en het fijnste is gelukkig, maar als gezond om de hoek komt kijken ben je ook blij als ze mee willen werken. Helaas is dat niet altijd zo en dan slaat de wanhoop je soms om het hart. Loes doet haar best, na het laatste moeilijke bezoek aan de dokter lijkt het haast of ze op haar manier haar schoudertjes eronder heeft gezet. Maar de ervaring heeft me ook geleerd, het kan ook zomaar weer over zijn en dan begint het gedoe weer. Dan is het wel heel fijn als je bv een pilletje zo in het bekkie kunt doen met behoud van vingers. Dat vind ik toch altijd een prestatie. Daar hoef ik bij Loes nog niet eens aan te denken.
Knap dat het jou altijd gelukt is. Ja ik denk dat je daar heel blij mee mag zijn. Loes staat net toe dat ik haar oogjes schoonmaak en dan nog met veel creativiteit.
Maar alle tips neem ik mee waarbij haar geluk altijd de grootste raadgever zal zijn.
Dank je wel,
Mevrouw Loes
Hoi Mevrouw Loes en Mevrouw Kever,
Ook heb geen ervaring met nier dieet voor katten en poezen.
Hoop dat er veel bruikbare tips binnen komen voor Loesje, dat zou geweldig zijn.
Pootje van Tommy!
Hoi lieve Tommy, dank je wel voor je lieve berichtje!
Ik hoop ook dat Loes en Mevrouw Loes goede tips krijgen, en dat Loes lekker kan blijven smullen!
Een zachte knuffel,
Mevrouw Kever.
Lieve Tommy,
hier mevrouw Loes en wat lief dat jij ook mee wil denken over Loesje en haar een gouden tip zou willen geven. Dat zal ik haar zeker vertellen en ik weet zeker Tommy dat haar hartje gaat spinnen.
Je bent een echt vriendje,
Liefs van mevrouw Loes
Hallo mevrouw Loes en mevrouw Kever,
Ik heb ervaring met vochtinfusen, zowel voor Tjieta (overleden in2013) en al een paar keer bij Tjessi na gebitsingreep omdat herstel lastig was. Het is mogelijk het zelf te leren om te doen dan is er geen DA nodig. Misschien een idee. Hopelijk vindt je iets wat bij Loesje/jullie past.
Liefs,
Miranda, het mensenmeisje
Lieve Miranda, dank je wel voor je reactie.
Wat geweldig dat je zelf hebt geleerd om infusen te geven! Dat scheelt een hele hoop stress voor een kat, want dierenartsbezoek is toch elke keer weer moeilijk.
Op het moment is het gelukkig nog niet nodig dat Loes infusen krijgt, maar het is zeker iets om te onthouden, ook voor mijzelf!
Nogmaals bedankt, en liefs van
Mevrouw Kever.
Hallo Miranda het mensenmeisje,
dank je wel voor je reactie en wat knap dat je zelf infusen hebt kunnen geven. Jeetje het lijkt me ook heftig maar als je daarmee je lieverd nog een tijdje gezond kunt houden. Of ter herstel, ja dan is het wel een uitkomst als je dat zelf kan doen. Ik weet van Loes dat ze echt liever niet naar de dierendokter gaat. En ik denk zelf ook wel dat je veel zelf zou kunnen leren.
Dank je wel, mocht het ooit zover komen dan weet ik waar ik de ervaring kan halen,
Liefs mevrouw Loes