Elke keer als ik van de bak kom, wil ik iets. Rennen, miauwen, met de krant vechten. Ja, hoe dat komt, weet ik niet zo precies. Het liefste wil ik meteen spelen, alleen of samen, maakt mij niet uit. Maar liever samen.

Zult u zeggen, die Bertje is ook een softie met dat alles samen willen doen. Dat is ook zo. Thuis hoor ik dat ik zachtmoedig ben, dat is dat je lief kunt zijn en stoer. Dus het is iets goeds.

Als ik alleen speel, wil ik iets van papier. De krant of een propje. Dan ga ik erover rollen en ermee scheuren en ook spring ik er graag op. Even lekker wild doen. Oerkater zijn. Dat is dus omdat ik van de bak kom. Maar eerlijk is eerlijk, ik doe het ook omdat ik weet dat mijn vrouw dan naar me kijkt en van mij onder de indruk is. Want als ik ’s nachts naar de bak ben geweest, ga ik gewoon terug naar bed om verder te slapen. Dan hoef ik niet te spelen.

Nou over het samen spelen. Dat is het allerfijnste omdat het spannend is en omdat het echt iets van ons tweetjes is. Zij zit aan de ene kant van het lintje en ik aan de andere kant. We doen alsof het lintje uit zichzelf beweegt. Soms zit het tussen de krant, soms ligt het op de krant, en het kan kruipen of in de lucht dansen of over het tapijt sluipen, van alles. Ik spring er dan plotseling op zo van bam! Dan pak ik het met mijn voorpoten en ga ermee rollen. Mijn vrouw schrikt altijd wanneer ik keihard spring. Dus dan ga ik na het rollen even bij haar staan, dat ze weet dat ik nog steeds zacht kan zijn. Ze aait even. En daarna beweegt het lintje weer dus ik erop af, dat snapt u.

Ik heb best veel speelgoed maar het lintje vind ik het leukste. Om het lintje maar vooral vanwege het samen. En als u nou toch denkt dat ik een softie ben, dan ben ik dat!! Maar wel een gelukkige softie!!

(dit blog staat evenals andere blogs online bij de Vereniging Kattenzorg)