Er is een boek uit dat heet Catfulness. Het gaat over dat katten voordoen hoe je moet leven. Dat je in het moment moet blijven.  Het boek is een bestseller. En daar wil ik iets over zeggen.

Kijk dat je als kat dingen aan je mens leert, dat is prima. Doe ik ook. En van je mens kun je als kat weer dingen leren. Heb ik ook. Maar het moet niet gekker worden.

Boek

Dat boek Catfulness zegt dat katten de besten zijn in mediteren en in het hier en nu zijn en dat wij het helemaal weten. Dus dat mensen moeten doen wat wij doen en dan zijn die mensen gelukkig en wij waren het zogenaamd al. Dat klopt niet, hoor:

• als ik een gek kwartiertje heb, ren ik keihard door het huis en dan ben ik helemaal niet aan het mediteren
• heb ik echt trek in een snack dan leef ik niet in het hier-en-nu maar in het moment dat ik een snack ga krijgen en was dat maar nu!
• of als ik schrik van een moeilijk geluid buiten, dan voel ik me best lang onzeker en dan heb ik knuffels nodig om me weer mezelf te voelen

Ik ben dan wel een kat maar misschien ben ik niet Catful.  Dat soort dingen weet je niet precies van jezelf, ik niet tenminste.

Samen

Ik heb meer dan twee jaar ervaring met samenwonen met mijn vrouw. Het gaat heel goed en ik weet hoe dat komt. Zij zegt altijd dat ik kattendingen moet doen die zij niet hoeft te snappen, en zij moet mensendingen doen waar ik niks van hoef te vinden. Dat vind ik ook. Dus ik kan kat zijn en zij kan mens zijn. Het is niet zo dat zij alles weet of ik dat ik alles kan. We leven samen, en we leren wel van elkaar maar zij doet niet aan  catfulness en ik doe niet aan humanfulness. Dat wilde ik even zeggen.