Toen ik de eerste keer mijn huis binnenkwam lag oferal ketnip, mijn mensen dachten dat ik dat leuk zau finden, Bolle en Beer en Mol en Popje waren er allemaal DOL op, ze konden er niet genoeg van krijgen, dus waren er heeeeeeeel veel speelgoedjes met ketnip, en onder het grote bed waar ik me ferstopte lag ekstra ketnip om rustig van te worden en om mee te speelen.

Zo was het in het asiel ook geweest, ik zat in een aaparte kamer omdat ik zo bang was, Saame met een audere damespoes die ineens haar mens was ferlooren en niet meer wilde eeten, mijn mensen wilden haar ook meenemen maar dat mocht niet van het asiel, omdat we allebei zo bang waren zeiden ze, enniewee in het asiel lag onze kamer fol met ketnip, dat finden katten nau eenmaal fijn spul.

Stroom

Maar ik ben altijd bang geweest van ketnip, ik weet niet eens presies waarom maar ik fond het zoooo grieselig!, ook die takjes om op te kouwen van matatatatabi ofzo find ik moeilijk, maar ketnip was nog wel het ergste, o brrr…. zo freselijk eng!, jullie snappen dus vast wel dat ik hoopte dat ik in een huis zonder ketnippies zau komen en niet blij was dat het oferal lag, maar mijn vrouw merkte al heel snel dat ik reageerde alsof er stroom op stond, zo zei ze dat, en ze haalde alles weg, pfoeh… gelukkig!
Af en toe probeerde ze het weer een keer, en elke keer deinsde ik achteruit, ferstopte me onder het bed en wilde niet meer tefoorschijn komen, dus na een tijdje hield ze er mee op, in de zomer lag ik wel naast de ketnipplanten in de tuin maar als mijn vrouw een blaadje ferfrommelde tussen haar fingers was ik meteen weg, terwijl Mikkie die blaadjes op het dak van het schuurtje kreeg en ervan genoot: hij at ze op, hij ging kwijlen en bleef met grote oogen liggen rollen en was helemaal heppie!

Ik ook hoor, ik was fier jaaren gewoon heppie zonder ketnip, ik heb geen verdoofende middelen noodig om heppie te zijn.

Roze muis

Dat DACHT ik tenminste, want voor mijn twaalufde ferjaardag kreeg ik van oma een roze muis met ketnippies erin, mijn mensen hadden hem eerst bofenin de boekenkast gelegd, maar na een paar daagen liet mijn vrouw me er aan ruiken, ik snuffelde eraan, ik snuffelde nog een keer, ik keek naar de muis, ik duwde mijn hoofd er tegenaan om heel goed te kunnen ruiken, en ineens… werd ik helemaal wild!, ik pakte de muis, beet hem, gooide hem in de lucht en tikte hem met mijn pooten door de hele kamer, ik greep hem steefig vast en schopte hem keihard, ik rende door de kamer met de muis in mijn mond, en ik was echt een tijger, ik was tijgerKever!!, totdat ik ging zitten en een hele diepe zucht deed, echt fanuit mijn teenen, en wat mijn mensen ook proobeerden: ik had geen interesse meer in de muis.
Maar de folgende dag werd ik wéér wild van de muis, en de dag daarop ook, ik snapte ineens wat er leuk is aan ketnippies en aan haai zijn!, maar niet te lang hoor, anders wordt het te gek en ik ben een nette jongen, geen sjunkie.

BAM

Forige week was ik op de leuning van de bank gesprongen en mijn vrouw hield steeds de ketnipaarbei voor mijn neus, ik pakte de aarbei uit haar handen en dan pakte zij hem weer terug, tot na een paar keer tijgerKever ineens kwam en die sloeg zo BAM zijn naagels in de hand van mijn vrouw!, ze moest ervan bloeden maar ze zei ook dat ik er niets aan kon doen, want er zat een dingetje aan de aarbei en daar staat het zelfs op, kijk maar op de footoo!

Elke keer word ik efentjes helemaal wild, ik word tijgerKever en ik raus met de muis of de aarbei, tot het ineens foorbij is en ik heel diep moet zuchten, ik ben weer gewoon Kever die rustig is en lief en die nooit bijt of krabt (nau ja… BIJNA nooit!), en die ZEKER niet schopt tegen speelgoed, ik ben nugter al frolijk genoeg, en ik wil helemaal niet haai worden, dat is nergens goed voor, ik find er niets aan, aan ketnip, wacht eens efen… wat ruik ik?… ruik ik… ruik ik nau echt… KETNIPPIES?!

***

En natuurlijk tetter ik door voor vreede, dat blijf ik doen zolang als het noodig is!!, en ik hoop heel erg dat Mio sterk en gezond wordt!!