Leootje had het er al over in z’n blog van donderdag, en eigenlijk wil ik het daar vandaag toch ook nog even over hebben: speelgoed.
Al vanaf dag één dat ik op mezelf ging wonen heb ik speelgoed in huis. En dat is inmiddels best wel veel geworden in de afgelopen maanden…
Eefe niet
Net als bij Leootje thuis is er altijd wel iets te vinden waar ik even niet meer mee speel, omdat ik elke dag wel iets anders uit m’n speelgoedbak kan pakken om mezelf en m’n personeel urenlang te vermaken.
Soms sneuvelt er ook wel ‘s wat, omdat m’n personeel niet altijd uit hun doppen kijkt en hun pootmaatje heel wat groter is dan die van mij. Tsja, en als dat niet meer te repareren is verdwijnt ‘t in de prullenbak omdat je daar dan écht niemand meer een plezier mee kan doen.
Maar zodra ik in de gaten heb dat m’n personeel ook maar íets van m’n speelgoed weg wil doen omdat ik er al heel lang niet meer naar omgekeken heb laat ik ook dezelfde dag nog zien dat ik er nog steeds mee wil spelen. Net zoals Leootje en Simon. Dan kan ik het na een dag of wat intensief gebruik weer even links laten liggen, tot dat hele verhaal weer van voren af aan begint.
Balletjes
Eén van m’n favoriete speeltjes op dit moment zijn toch wel balletjes. Zoals bijvoorbeeld die ene van rubber met gaten erin, waar een witte speelgoedmuis in zit die al begint te piepen als ik langsloop. Da’s niet alleen nu heel erg interessant vanwege de cursus ‘Hoe vang ik een Weilandmuis’ die ik volg, maar die bal is lekker zacht en precies ‘t goeie formaat.
Heerlijk, als ‘ie vanuit de woonkamer met een enorme zwieper door de gang richting de slaapkamer wordt gegooid. Ik sta daar dan voor ‘t bed al klaar om te voorkomen dat ‘ie er onder rolt. En wanneer die bal hoog wordt aangegooid, vis ik ‘m met alle vier m’n poten uit de lucht nog voordat ‘ie de grond raakt.
Als er ooit nog ‘s een Nederlands Kattenelftal wordt geformeerd, kan ik zo als doelkat opgesteld worden. Er komt geen bal doorheen.
Wachten
Zo kan het dan gebeuren dat na een tijdje een flink aantal ballen voor het bed ligt, want vaak gooit m’n personeel alle ballen die ze kunnen vinden achter elkaar naar me toe. Meestal ga ik er dan, als de laatste gegooid is, gewoon tussen zitten en wacht tot ze komen om het spel te herhalen, maar nu in omgekeerde richting terug naar de woonkamer. Want ík ga die ballen natuurlijk niet terugbrengen als zíj ze gooien.
Eerste speelgoed
M’n allereerste speelgoed heb ik ook nog steeds, hoewel het al een paar keer op de nominatie heeft gestaan om weggegeven te worden.
Ik kreeg ‘t van de broer en schoonzus van Senior: een pluchen kaasblok met een balletje erin. En een knikkerbaan, die vanuit praktische overwegingen onder de salontafel gelegd werd zodat m’n personeel er hun nek niet over brak. Ik denk dat met dat speelgoed ook m’n liefde voor pootbal is begonnen, dus ‘t mag nóóit weg.
Maar daar bleef ‘t niet bij. Al snel kwam m’n personeel thuis met een uitschuifbare 
telescoophengel, waar veertjes aanhingen. Iets heel anders dan balletjes, maar ik kon m’n jachtinstinct ook daar prima op oefenen. En leren om te balanceren, want als ik met m’n voorpoten op de hengel ging staan dan boog ‘ie zo leuk door…
Tot drie keer toe heb ik ‘m op die manier in stukken gebroken, maar elke keer wist Senior ‘m weer te maken met Duct Tape zodat ik er nog steeds mee kon spelen. Tot de hele hengel bijna van tape aan elkaar hing. En toen ik ‘m voor de vierde keer brak was ‘ie écht kapot en belandde ‘ie toch in de vuilnisbak. Vond ik prima, want met al die lagen tape boog ‘ie toch ook helemaal niet meer zo lekker door.
Gelukkig heb ik nog genoeg andere speeltjes aan een stokje. Die hangen allemaal onder de eettafel, dus ze vallen voor m’n personeel niet zo op als ik er een tijdje niet mee speel.
Veren
Kattenveertjes ben ik trouwens ook dol op maar die raak ik regelmatig kwijt, onder de bank of een kastje. Of m’n personeel gaat er per ongeluk op staan, en dan rollen ze niet meer zo best. Maar ik weet dat in de voorraadkast nog een zakje ligt met nieuwe, in alle kleuren en maten. Dus daar kan ik voorlopig wel mee vooruit zolang er nog geen stoffer onder de bank of de kastjes doorgehaald is door m’n personeel.
Dozen
Met dozen heb ik niet zoveel, maar met tassen des te meer. Ik heb er nu twee voor mezelf, waar de handvatten van losgeknipt zijn zodat ik daar niet in verstrikt kan raken tijdens ‘t spelen. En natuurlijk de papieren zakken, hè. Want die knisperen zo lekker als ik erin duik om er vervolgens de hele woonkamer mee door te schuiven.
Palen
Ook de krabpalen ontbreken natuurlijk niet in m’n huis. Toen ik nog heel klein was kreeg ik een klein kittenpaaltje, waar ik prima mee uit de poten kon. En een platte van karton, waar ik eigenlijk nooit naar omkeek tot ik ‘m pasgeleden weer ontdekte in ‘t hoekje naast de bank. Inderdaad, net toen m’n personeel ‘t idee had om dat ding weg te doen. Best een leuk ding hoor, en ‘t voelt heel anders dan het sisal op m’n krabpaal.
Al snel was m’n eerste krabpaal te kort, en kwam er een hoger exemplaar. En een krabton, waar ik ook nog ’s lekker in kon liggen. Later kwam er nog een stellage bij, waar ik niet alleen m’n nagels aan kon scherpen maar waar ook een holletje en een plank op zit. Best een luxe, al is ‘ie niet zo groot. O, en Junior kwam een paar maanden geleden nog thuis met een grote sisal bol op een vierkante plaat. Die staat nu ook onder de eettafel, maar ik ben er nog niet echt aan toegekomen om uit te testen hoe die vorm aanvoelt om m’n nagels op te scherpen.
Zak
Pas toen m’n personeel met een bijna twee meter lange krabzak thuis kwam die aan het plafond kon worden gehangen, wist ik zeker dat m’n huis een écht kattenhuis zou worden.
In ‘t begin vond ik het heen-en-weer slingeren van die krabzak best wel eng, dus m’n personeel besloot om het onderste stuk op m’n nieuwe krabpaal vast te zetten. Tsja, en toen was er geen houden meer aan, want tijdens m’n zoomies door ‘t huis kon ik nu ook helemaal tot aan het plafond komen. Had ik gelijk een mooi overzicht in m’n woonkamer én de keuken.
Dankzij die krabzak heb ik leren klimmen maar belangrijker, ik kon ook oefenen om weer naar beneden te klauteren. Al koos ik soms ook wel ‘s de weg van de minste weerstand hoor, door me vanaf ‘t plafond in de bank te laten ploffen om daarna op topsnelheid weer verder te gaan waar ik met m’n zoomie gebleven was.
Vis
M’n vang- en vechttrainingen oefen ik sinds kort met Nemo, een oranje-wit gekleurd visje dat met een elastiek aan ‘t plafond boven de bank hangt.
Ik kan ‘m besluipen en naar beneden trekken. En als ik ‘m dan weer loslaat vliegt ‘ie alle kanten uit, zodat ik moet springen om ‘m opnieuw te pakken te krijgen. Of ik geef er een flinke mep tegen en vang ‘m uit de lucht zodra ‘ie mijn kant weer opzwaait. En als ik ‘m dan weer tussen m’n voorpoten vast heb krijgt ‘ie er op de bank flink van langs met m’n achterpoten. Nemo begint dan ook al een beetje pluizig te worden…
Daarna laat ik ‘m weer los zodat ‘ie kan ontsnappen, maar ik krijg ‘m toch altijd wel te pakken, zodat het kat-en-visspel weer van voor af aan kan beginnen.
In gedachten stel ik me stiekem voor dat deze Nemo geen vis maar een Weilandmuis is, waar ik achteraan jaag. Ook een hele goeie oefening zolang ik nog geen echte muis heb kunnen vinden.
Dop
En dan heb ik nog niet eens verteld over m’n speelgoed dat uit zichzelf kan bewegen of geluid maakt. Komt een volgende keer wel, want terwijl ik deze blog zit te mauwen aan Junior zie ik dat er een flessendop op de grond is gevallen die ik nu toch echt eerst even door de kamer moet tikken tot ‘ie onder de koelkast in de keuken ligt…
Dikke knuffel van Joep
Hoi Joep,
Je bent volgens mij een echte durfal, je speelt met alles, je test alles uit en je gaat overal op af.
Nou ik vind dat knap hoor, zou het zelf echt niet durven, brrrrr.
Maar vind het het wel erg leuk om te lezen wat je zoal doet op een dag en dat is best veel, dus geniet er van en heel veel succes met de cursus “hoe van ik een weilandmuis”.
Voor je het weet heb je er een gevangen, en dat vinden ze thuis vast leuk als dat gebeurd.
Pootje van Tommy!
Hoi Tommy,
Dank je wel voor het compliment, maar sommige dingen vind ik écht nog wel eng hoor… Zo liep er vanmiddag een andere kat die ik nog niet ken over m’n achterpad, en toen ben ik toch maar even heel stilletjes blijven liggen tot ‘ie weg was. Andere katten zijn best nog wel een dingetje…
Maar voor wat betreft speeltjes wil ik alles wel uitproberen, al duurt ’t soms wel even voordat ik ’t echt leuk vind. Of niet, natuurlijk!
Ik ben ook benieuwd wanneer ik m’n eerste Weilandmuis thuis breng, vandaag heb ik les 10 nog even doorgenomen, tussen de buitjes door.
Stevige poot terug, Tommy! ????????
Heee lieve Joep, zooo heee wat een boel speelgoed heb, en wat heb je het druk!, mijn vrouw zegt dat je met je neus in de booter bent gefallen, maar hoe ze daar nau bij komt weet ik niet, want ik lees niks over booter aan je neus!, van zo een krabzak had ik nog nooit gehoord, het klinkt spannend!, en heel goed dat je al weet dat speelgoed dat je mensen weg willen gooien altijd ineens het ALLERleukste is, dat is heel belangrijk om te weeten als kat, dus kompliementen van mij!, en het gaat je vast een keer lukken om een weilandmuis te fangen… probeer maar heeeeeeel stil te zijn, en niet te beweegen, en met heeeeeel veel geduld komt het helemaal goed!, heeeeeeeeel veel lieve kopjes voor jau en je mensen, ze zijn van Kever!!!
Haaai lieve Kever, ik weet ook niks over boter hoor, daar heb ik m’n neus volgens mij nog niet ingestoken…
Die krabzak is heel leuk, ik heb er eentje van Quapas! en die is nog steeds niet versleten, ondanks het intensieve gebruik…
Ik herkende helemaal wat Leootje donderdag schreef over speelgoed dat weggedaan moet worden, en misschien zijn er nog wel veel meer kattenvrienden die dat snappen.
En die Weilandmuis die ga ik zeker een keer mee naar huis nemen, en als de eerste eenmaal binnen is volgen er vast nog meer!
Dikke kopjes voor jou en je mensen terug, van mij!
Hoi lieve Joep,
Jij hebt wel heel veel speelgoed lezen mijn vrouwtje en ik. Ik heb eigenlijk niets alleen maar tyraps, een hengel met veren en een laserlampje daar speel ik weleens mee. Ik ben niet zo van het speelgoed. Vrouwtje zegt dat haar vorige kat Solo ook niet van speeltjes hield, gek hé? Toch koop ze regelmatig iets waar ik dan niet naar omkijkt. Vrouwtje en ik vonden het weer leuk om je verhaal te lezen.
Lieve groet van ons
Dank je wel lieve Figo, altijd goed om te lezen dat je m’n gemauw weer leuk vond!
Junior neemt af en toe speelgoed voor me mee en ik krijg ook wel ’s iets als er iemand op bezoek komt. Maar ik vind zeker niet alles leuk hoor, maar ik mauw wel altijd netjes dank je wel. Want wat ik nu misschien niet interessant vind kan over een paar maanden best m’n favoriete speelgoed worden!
Kan best dat het met karakter te maken heeft hoor, dat sommige katten helemaal niet van spelen houden. En dat is natuurlijk ook helemaal prima natuurlijk.
Lieve groetjes terug aan jou en je vrouwtje!
Oooooh ik wil ook een krabsak!!!
Mag ik een keer bij jou de zoemies hebbe?
Lijk me fetkoelkikke man!!
Leootje
Natuurlijk Leootje, jij én je broers zijn altijd welkom om zoomies hier in huis te komen doen, en als je wilt dan zet ik de voor- en achterdeur open, dan kunnen we de zoomies verlengen met een rondje achterpad!
Wil je dan ook mee ’t weiland in om te kijken of we Weilandmuizen kunnen vinden? Voor soepies en snackies wordt gezorgd hoor!
Laat maar weten wanneer…
Ha die Joep,
Zo, dat is een echt kattenparadijs bij jou in huis. Wat een boel speelgoed en allemaal zo verschillend. En je hebt helemaal groot gelijk dat je de ballen niet terugbrengt naar je personeel, maar rustig blijft wachten tot ze naar jou toekomen. Je bent tenslotte geen hondje en verschil moet er zijn.
Wij spelen ook wel, al zijn wij senioren. Maar jij speelt natuurlijk veel meer, want jij bent nog jong. Wij maken wel veel gebruik van onze krabpalen die overal door het huis staan. Eentje heeft een lekker ligbedje bovenop. Toen onze vrouw die had gekocht en hem neerzette, ging Ivar dat ligmandje gelijk en heel regelmatig gebruiken. Een keer lag Jillie er lekker in te slapen en toen keek Ivar echt heel verbaasd. Hij dacht vast dat die paal alleen voor hem was. En verder hebben wij ook een krabkarton op de vloer liggen en daar is Cindel dol op.
Natuurlijk spelen we ook met andere dingen, maar vanwege onze leeftijd slapen we ook heel veel. Maar er is een ding waarmee we nooit spelen omdat die heel raar is. Het is een vis en als onze vrouw een knopje aanzet gaat ie heel raar bewegen. Wij kijken er alleen maar naar, want waarschijnlijk heeft onze vrouw die voor haarzelf gekocht. Wij vinden die vis maar gek.
Lieve Joep, geniet maar veel van al je speelgoed. Jonge katten moeten veel spelen, want dat is heel gezond. Veel zachte kopjes van ons allemaal en een knuffel van onze vrouw.
O, maar als jonge kat kan ik ook veel slapen hoor, zeker als ’t geen lekker weer is om buiten op ontdekkingstocht te gaan. Lekker dutten in de vensterbank, op de bank of ’t grote bed vind ik héérlijk!
Enne, ik moest in ’t begin ook helemaal niks van die vis hebben hoor… Maar nu vind ik ’t leuk om er af en toe een tik tegen te geven. Wordt m’n personeel ook weer vrolijk van! Maar vechten doe ik ’t liefst met Nemo boven de bank.
Zachte kopjes terug voor jullie en een knuffel voor jullie vrouw!
Lieve Joep, wat heb je weer een leuke blog geschreven, Pasa en ik hebben met veel plezier gelezen. En wat speel je fijn met al jouw speelgoed en wat durf je veel. Pasa is niet zo van speelgoed, een muis met een lichtje vind ie wel leuk en kleine balletjes ook. We kijken uit naar je volgende blog. Knuffels van ons lief vriendje.
Hallo Ina,
Dank je wel, leuk dat je ’t met plezier hebt gelezen!
Ik speel inderdaad best veel, maar ik ben ook dol op lekker dutten, of buiten nieuwe dingen ontdekken. ‘k Heb nog heel veel te leren, hoor!
Ik ga de komende dagen ’s verzinnen waar ik het zaterdag over wil gaan hebben, want ik heb nog zó veel te mauwen dat ’t moeilijk kiezen is…
Kleine balletjes speel ik ook mee, maar een muis met een lichtje ken ik niet. Is dat écht leuk?
Knuffels en pootjes, ook voor Pasa!
Wat heb jij veel speelgoed!!!
Zo’n krabpaal lijkt me eindeloos leuk!
Het vrouwtje komt regelmatig met nieuw speelgoed aan, maar meestal kijk ik er niet naar om.. maar ik ben wel blij met mijn nieuwe krabpaal, die komt tot aan het plafond!
En mijn laserlampje! Ik weet heel goed dat de baas het doet, maar ik kan me niet bedwingen.. ik moet daar achteraan en soms spring ik bijna wel 2 meter hoog om het te vangen!
Ik heb er pas een gekregen die oplaadbaar is, ik vreet batterijen zegt de baas.. nah, echt niet.. die lust ik niet..
Hoi Spotje,
Nou ja, wat is veel… M’n personeel past nog steeds bij me in huis hoor!
Leuk dat je ook ’n krabpaal tot aan het plafond hebt, je snapt dus helemaal wat ik bedoel. Kun je daar ook lekker bovenin hangen, met je rug tegen ’t plafond?
Laserlampjes heb ik niet in huis, volgens m’n personeel kan ik daar niet echt m’n jachtinstinct mee oefenen, omdat ik dat lichtje nooit te pakken kan krijgen en dus met lege pootjes achterblijf. Maar ’t is, zoals jij ’t beschrijft, zeker heel erg goed om te gebruiken voor conditietraining! Moet ik toch nog ’s over mauwen met m’n personeel… Wil ook wel ’s zo’n oplaadbare uitproberen, want batterijen lust ik ook niet, hoor!
O, en batterijen
Wauw Joep,
het lijkt wel een speelgoedwalhalla, met zoveel keus.
Misschien kun je een speel-o-theek beginnen?
Met die Weilandmuis komt het echt wel goed.
Veel oefenen met alles wat je al in huis hebt.
Mijn eerste muis ving ik na een jaar oefenen.
Met de cursus van tante Luna heb jij het vast sneller in de poten.
Koppie van Japie