Het is voor mij een bijzondere dag want vandaag, op de dertigste van deze maand, mag ik precies m’n dertigste blog aan jullie presenteren.
Heel eerlijk, ik had niet gedacht dat ik ooit zo ver zou komen toen ik hoorde dat Bert over de Regenboogbrug was gegaan omdat z’n leef-tijd bij Mevrouw Bert op was. In de weken daarna keek ik niet naar de leptop om, ik had gewoon helemaal geen zin meer om nog een blog te laten opschrijven. Ik kon écht niks verzinnen dat leuk of interessant of belangrijk genoeg was om over te mauwen…
Boep
Inmiddels weet ik dat dat gewoon kwam omdat ik Bert kwijt was. Hij was m’n inspiratiebron, m’n leermeester (oooh, en best wel een beetje strenge hoor, als hij vond dat ‘t even nodig was) en m’n vriend. Ook al kenden we elkaar helemaal nog niet zo lang, voor mij leek het alsof Bert m’n hele leven al bij me was. Eigenlijk hetzelfde gevoel als dat ik had toen Bram plotseling vertrok. Want ook hij was net zo wijs als Bert en als jonge kittenkater wist ik toen al gewoon gelijk dat ik van allebei nog heel veel kon leren.
‘k Had me zelfs voorgenomen om, als ik eenmaal net zou oud en wijs zou zijn als Bram en Bert, dat ik m’n naam zou gaan veranderen in Boep. Want ik wist toen heel zeker dat de wijsheid die zij hadden en hun talent om prachtige letters te kunnen schrijven iets te maken moest hebben met de B waarmee hun naam begon.
In je hart
Intussen ben ik er achter gekomen dat het gevoel dat ik toen had, alles te maken bleek te hebben met iemand heel erg missen. Ik heb daar lang met m’n personeel over zitten mauwen, en zij herkenden het wel. Ze zijn al héél veel ouderderder dan ik en hebben al heel veel meer lieverds over de Regenboogbrug moeten laten gaan. Elke keer weer voelden ze die enorme leegte, zoals ik die ook had gevoeld in ‘t afgelopen jaar. Ze mauwden me dat alle mooie herinneringen die je samen gemaakt hebt zorgen dat iemand voor altijd in je hart blijft wonen, ook als je ze nooit meer kunt knuffelen, of kopjes geven. En dat ze stilletjes nog steeds naar al die mooie sterren knipogen, omdat andere tweebeners het vaak maar raar vinden als ze ineens naar een ster zouden gaan staan zwaaien.
Nou, ik vind dat helemaal niet raar hoor, en ik weet zeker dat iedereen die iemand mist daar ook niks raars aan zou vinden.
Letters
Toen Mevrouw Bert vroeg of ik weer wilde gaan bloggen was ik net bezig om alles wat ik in de weken daarvoor had gevoeld een plaatsje te geven. En hoe vaker ik weer achter de leptop zat te mauwen, hoe steviger en mooier dat plaatsje werd. Met Bert dicht bij me in de buurt kon ik alle letters weer laten intikken.
Want ik wist dat niet alleen hij, maar ook Bram met me mee zou kijken, zolang ik blogs blijf mauwen. Omdat echte vrienden elkaar nooit meer kwijtraken…
Kater
En zo ben ik alweer dertig blogs verder. De zeven zaterdagen nadat Bert vertrokken was en alle dagen daartussen in heb ik veel nagedacht. Over vrienden, over ‘t leven, over de Regenboogbrug. Maar ook welk natvoer favoriet is en waarom ik sommige speeltjes in huis helemaal niet leuk meer vind en andere juist ineens wel.
Ik denk dat ik in die tijd ook begon te veranderen, van de kittenkater die ik was naar de echte katermans die ik nu geworden ben. Da’s best nog wel even wennen hoor, want ik moet helemaal zelf gaan bedenken hoe ik me als kater moet gaan gedragen omdat m’n moeder me daar nooit iets over gemauwd heeft. Volgens m’n personeel ben ik gewoon nog even lekker aan ‘t puberen, maar ik heb echt geen idee wat ze daarmee bedoelen.
O, en ik denk nu dat ik toch m’n eigen naam maar hou, voor de rest van m’n leven. Ik ben er nou eenmaal aan gewend, en volgens mij kan ik ook met een naam die met een J begint prima wijs worden en blogs mauwen.
Zachte kopjes en ‘n stevige poot,
Joep
Hoi Joep,
Als een dierbare vriend over de regenboogbrug gaat dan is het leven even niet meer zo leuk als voorheen, je mist je vriend en dat is heel normaal.
Ook ik mis Bert heel erg en de dagen nadat zijn leef – tijd op was, wist ik even niet waar ik het zoeken moest.
Maar net wat je zegt Bert en ook Bram en alle andere vrienden die over de Regenboogbrug zijn gegaan leven in onze hart door, vergeten doen we ze nooit Joep.
Wat mooi dat je al je dertigste blog hebt gemaakt, weet zeker dat Bert en Bram super trots op je zouden zijn.
Ik ben dat ook heel erg op jou, je doet het super goed.
Je wordt al een volwassen jonge katerman, met af en toe nog wat puber streken en dat mag best vind ik.
Pootje van Tommy!
Lieve Tommy,
Nou, precies dat! Ik wist gewoon even niet meer wat ik moest doen toen Bram vertrok, en toen Bert ook nog weg ging vond ik dat ook heel moeilijk…
Maar gelukkig weet ik nu zeker dat iedereen die over de Regenvoogbrug gaat voor altijd heel dicht bijons blijft!
Dank je wel voor je lieve letters, vriend.
Maar ik weet nou nog steeds niet wat tweebeners bedoelen met ‘puberen’. Dat ga ik straks ’s even haarfijn uitzoeken… Maar nu eerst even een dutje, op de vensterbank boven de verwarming!
Pootje terug, Tommy!
Hoi lieve Joep,
Wat ontzettend lieve en wijze woordjes heb je gemaakt. Ik weet zeker dat Bram af en toe kijkt en dat hij super duper trots is op jou. Je bent al zover gekomen en je groeit enorm elke dag weer. Of het nu Boep of Joep is, voor ons blijf je een heuse Joepsaurus! Ik vind het ook heel erg knap dat je door blogt ondanks al het gemis want dat is het. Wij missen Bertje ook en Loes en Brammie en alle andere sterren. Maar juist de kracht vinden in gemis, dat is ijzersterk zijn. Pet je af Joep!! Je bent een super slimme sterke lieve katermans. Zacht kopje en neusje van ons thuis.
Lieve Mevrouw Bram,
Dank u wel voor de mooie complimenten, deze blog heb ik gewoon recht vanuit m’n hart gemauwd…
Ik hoop wel dat Bram en Bert een beetje trots op me zijn, en ik voel me ook steeds meer een echte Joepsaurus worden!
Bram en Bert en Loesje en Oscar en alle andere vriendjes die al over de Regenboogbrug zijn gegaan zouden niet willen dat we verdrietig blijven over hun vertrek, maar genieten van onze leef-tijd, zoals zij dat ook hebben gedaan. Ze blijven voor altijd bij ons!
Zachte kopjes terug, en een heleboel neusjes. Maar wel eerlijk verdelen, hè! 😻🐾
Heee lieve vriend Joep, oooo wat een mooie letters heb je laten intikken, ik werd er efentjes emo van, want vrienden missen is moeilijk, ik snap je helemaal, en helemaal wennen doet het nooit, er blijft altijd een barst in je hart als een vriend een ster wordt, maar door die barst blijf je altijd aan je vriend denken, en gelukkig kunnen we naar ze zwaaien als ze in het donker aan de heemel staan, maar het wordt nooit meer presies zoals het was, en dat is ferdrietig, ik find wel dat je de allerbeste leermeesters hebt gehad die er bestaan!, Bert en Brammie waren wijs en gefoelig en eerlijk, dat is fantasties, en ik denk dat ze het belangrijk zauden finden dat jij jezelf bent, en jij bent Joep!, ik find Boep een gaafe naam hoor, echt waar, maar jij heet Joep en zo ken ik jau!, oooo en ben je eerlijk waar een puubert?, dat is Pokon hier ook!, zooo heee ik word al moe als ik eraan denk, Pokon durft alles en doet alles, en als mijn mensen Nee zeggen doet hij het tóch en hij woont hier niet eens!, lieve Joep ik kom jauw kant op met een tas fol snekkies, en voor je mensen heb ik gefulde speekuulaas, ik klop op de achterdeur als ik er ben, okee?, tot zo van je vriend Kever!!
En natuuuuuurlijk gefeeliesietettert met 30 blogs!!
Lieve Keef, wat heb je dat weer mooi gemauwd… Want ja, alle vrienden blijven altijd SAAME!
En ik ben er heel trots op dat ik Bram en Bert gevonden heb, al was het maar voor even. Ze zijn nu een deel van mij geworden, want ik heb heel veel van ze mogen leren.
Af en toe loop ik ook nog door het huis te stuiteren, maar ik weet wel precies wat ik wel en niet mag, dat heb ik van m’n moeder geleerd voordat ik op mezelf ging wonen. Vooral geen spullen van m’n personeel slopen, want zij slopen mijn spullen ook niet…
Maar soms vind ik het ook heerlijk om lekker rustig voor ’t raam naar buiten te kijken, of boven de verwarming in de vensterbank te dutten. Misschien ben ik straks wel uitgepubert en word ik eindelijk een volwassen kater. Maar een beetje kattekwaad moet op z’n tijd kunnen, toch?
Dank je wel voor de tas met snekkies, ’t is altijd gezellig om die samen met jou te snoepen en daarna een lekker dutje te doen voor je weer naar huis gaat. En zoals je zelf gezien had was m’n personeel heel blij met de gefulde speekuulaas, dat is altijd lekker. Was jouw personeel ook blij met de boterletter, en zijn alle snekkies die je hebt meegekregen ook thuis gekomen, of had je die onderweg al opgegeten?
Nou lieve Keef, bedankt weer voor alles. En voorzichtig met die Zwarte Pieten hè, ik zou niet willen dat je in de zak meegaat naar Spanje, want dat is best wel heel ver weg om elke keer gezellig langs te komen!
Liefste Joepiejo, je doet het perfect, ik ben zo blij met jou, je maakt iedere week hele leuke, mooie blogs, je bent een hele slimme jongen🥰❤️ Lief neusje van mij🥰
Lieve Wanda,
Dank je wel voor je mooie letters, ik ga nou even in een hoekje van de bank liggen bloozen…
Lief neusje en zachte kopjes terug!
Oh Joep jij kunt zulke mooie blogs schrijven. Bert en Bram vinden vast dat je het fantastisch doet. Maar je moet wel gewoon Joep blijven heten hoor want het zit niet in een naam hoe je bent maar gewoon hoe je van nature bent en dat zit wel goed bij jou hoor.
Groeten van je vriend Figo🐈⬛ook voor je bedienden.
Lieve Figo,
Dank je wel voor je lieve letters! Ik kan niet anders zijn dan wie ik ben, al heb ik heel veel van Bram en Bert geleerd…
Heel veel zachte kopjes van mij en groetjes van m’n personeel voor jou en je vrouw!
Lieve Joep
Gefeliciteerd met je 30e blog 🥳🥳
En puber nog maar lekker even verder……..op jou leeftijd hoef je nog niet wijs te zijn!!!!
En als je uitgepuberd bent dan groeit de wijsheid vanzelf want die komt met de jaren!!!
Oh ja en gewoon mooi Joep blijven heten hoor!!
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽🐔🐔😘
Lieve Ceciel, Moby, Dopey, Izzy, Belle, Dotje en Pippie en natuurlijk ⭐️ Panda en ⭐️ Tica,
Dank je wel voor de complimenten! M’n personeel zegt ook altijd dat wijsheid met de jaren komt, maar ze vinden me nu al vaak een slimme katermans, al ben ik nog niet eens twee jaar oud…
Maar ik leer snel zeggen ze. Dus dat wordt wat als ik straks ouder ben!
Intussen weet ik nog steeds niet wat puberen is, maar ik denk dat tweebeners daarmee bedoelen dat je dingen gaat uitproberen. Wat leuk is en wat niet, wat je wilt blijven doen of juist niet meer. En daar ben ik eigenlijk m’n hele leven al mee bezig, dus daar ga ik nog wel even mee door want er is nog zó veel om te ontdekken!
Dikke knuffel terug!