Bijna anderhalf jaar geleden kreeg ik m’n eigen FeestBoek pagina. Onder personeelstoezicht natuurlijk, want ik was toen nog veels te jong om zelf allenig de hele wereld over te gaan. Ik had ook nog helemaal geen snekkies gegeten van leptopgebruik, dus alle hulp was welkom. Want ik mauwde geen tweebenerstaal, en ik had m’n personeel hard nodig om m’n verhalen om te zetten naar letters die tweebeners met een beetje ervaring konden lezen. Of voorlezen, natuurlijk.
Leptop
Niet alleen dat, maar als kittenkater kreeg ik het ook niet voor elkaar om maar één letter op het toetsenbord in te tikken. Die dingen zijn gewoon niet gebouwd op kattenpoten. Ik kon wel met één stiletto een letter aantikken, en als dat had gemogen zou ik nu volgens een perfect 2-nagelsysteem kunnen tikken, maar m’n personeel voelde er niks voor om elke letter voor me te spellen. En volgens hun hier zou ‘t op den duur ook teveel toetsenborden gaan kosten.
Dus kwam er leptoptijd, waarin ik samen met m’n personeel op het scherm kon meekijken.
We begonnen altijd met een foto uitzoeken en ik mauwde daar dan iets over terwijl m’n personeel het vertaalde naar tweebenerstaal. Dat kreeg ik dan weer teruggemauwd om te checken of het verhaal klopte. Want als startende sjoernalist moest ik daar natuurlijk wel streng op blijven, vond ik.
Vrienden
Op die manier hebben we een hele lange tijd bijna dagelijks iets gepost over een belevenis op die dag. Uiteindelijk waren Junior en ik elke dag wel even bezig om iedereen te antwoorden, en ik kreeg volgers op mijn pagina uit Zuid-Afrika, Canada, een paar 
Verenigde Staten en andere landen waar ik nog nooit van gehoord had. Maar ook dichter bij huis werd ik ‘ontdekt’.
Volgers werden Vrienden, waarmee lief en leed gedeeld werd. En zo begon mijn wereld steeds groter te worden dankzij andere katten en hun personeel, maar ook met blafvrienden en hier en daar een fladder- en knaagvriend wisselde ik graag van gedachten.
Er kwamen ook tweebeners zonder huisdier die vrienden werden, terwijl ik écht geen allemanstweebenersvriendje ben. Maar zo naast m’n eigen personeel, in de vertrouwde veiligheid van m’n eigen huis, mauwde ik er op los alsof ik iedereen al jaren kende. Dat was altijd gezellig, zo saame met z’n allen.
Verandering
’n Week of 6 geleden begon er iets te veranderen op m’n FeestBoek, zonder dat ik daar blijkbaar iets aan kon doen. De mensen in het bedrijf bij wie ik m’n pagina had aangemaakt vonden blijkbaar dat ik nog meer vrienden nodig had, en deden de meest vreemde voorstellen. Soms moest ik wel 25 verzoeken om te volgen wegklikken voordat ik de berichten van m’n eigen lieve vrienden zag. En dat vrat best wel veel tijd. Ik merkte dat ik FeestBoek op deze manier toch niet meer zo leuk vond als voordat die andere mensen zich ermee gingen bemoeien, en ik zat een heel stuk minder samen met m’n personeel achter de leptop om m’n verhaaltje te doen…
Misschien zag die grote baas van FeestBoek dat als een uitnodiging om nog meer rotzooi op m’n pagina te gooien, want ineens kreeg ik ook allerlei advertenties te zien waar ik helemaal geen belangstelling voor had. Zoals van een bedrijf dat vond dat ik wel een haartransplantatie kon gebruiken. Ik snap niet waar ze het idee vandaan halen, want zowel ik als m’n personeel zijn prima tevreden over onze vacht.
Ik kreeg een uitnodiging om te komen werken bij de overheid. Maar ik heb al een heerlijke baan, lekker dicht bij huis, met prima arbeidsvoorwaarden. En of ik belangstelling had voor een vakantiehuis op Curaçao, naar een dansfeest wilde komen of yoga wilde leren. Nee, nee en nog ‘s nee.
Net zo min als dat ik aluminimale deuren in m’n huis wil laten zetten, schoenen of een nieuw huis wil kopen of naar de sportschool wil. Ik heb m’n eigen trainingsparkoers naast m’n huis, lekker in de buitenlucht. Dus ook allemaal nee.
Advertenties
Ik geloof ook nooit dat m’n personeel blij zal zijn als ik de auto ga inruilen bij een garagebedrijf aan de andere kant van ‘t land. En ik hoef helemaal geen brilletje, ik zie alles wat ik wil zien en de rest ruik ik wel, dus die aanbieding van een brillenwinkel tweehonderd kilometer de andere kant op, die heb ik ook weg laten klikken.
Maar ik ben een beetje bang dat ik met alleen wegklikken niet meer van al die advertenties af kom. Nee, m’n personeel moet aangeven waarom we die reclame niet willen zien, dan laten weten dat we ‘m niet meer willen zien en dán pas kunnen we ‘m afsluiten. Maar dat geduld hebben we na 28 ongevraagde advertenties vaak niet meer, dus ik doe op dit moment nog maar weinig met m’n eigen Feestboekpagina.
Drukte
Stilletjes hoop ik dat het ook allemaal ooit over gaat, die drukte op m’n pagina. Net zo plotseling weer verdwijnt als dat het er ineens onverwachts op stond. En dat ik, als ik ‘m over een tijdje weer ‘s open, gelijk de berichten van m’n eigen lieve vrienden weer zie zonder al die gekkigheid er omheen die ik eerst moet wegklikken. Want ik mis m’n Feestboekvriendjes toch wel…
Stevige poot en zachte kopjes,
Joep
O,Joep.
Wat een ellendige ellende.
Das nie leuk allemaal.We hoeve die dingen ook allemaal nie.
We wille ut gewoon gesellig hebbe met mekaar en wie weet weer een weiland fees.
Missgien een kerseboom fees in ut weiland of in ut foorjaar.As de paashaas kom.
We leese graag je berigten weer op ut feestboek as al die stomme berigten nie meer somaar koome !
We stuur onse sterk sijn pootjes en hopelijk tot gauw.
Steefige poot fan Rannoch en en Aiydan.
Hoi Joep,
Dat is ook heel irritant als je allerlei reclame op je eigen pagina ziet verschijnen waar je niet om gevraagd hebt.
En je kan er ook eens niks mee, snap daarom ook heel goed dat je even stiller bent op je pagina.
Hoop echt dat al die stomme reclame rommel gauw weg is zodat je weer lekker op je pagina kan posten wat je wilt.
Pootje van Tommy!
Heee lieve vriend Joep, wat een gek gedoe op je Feestboek!, welke kat heeft er nau aluumiemiemum deuren noodig, en wat zijn dat trauwens?!, mijn vrouw zegt dat ze wel interesse heeft in dat fakansiehuis op kuuraasau, maar ze denkt dat dat best duur is, dus doe toch maar niet roept ze, o ik hoop dat al die reklaames snel weer weg zijn Joep, en dat je weer met je vrienden kan praaten, want daar heb e Feestboek voor, en niet om een brilletje te kopen!, ik ben blij dat je hier ook je letters zet, want hier is geen reklaame, hier zijn we SAAME met vrienden, en dat is het allerfijnste dat er is!, ik stuur je heeeeeeeel veel lieve kopjes, ze zijn van je vriend Kever!!, en ze zijn ook voor je mensen, en ik ben een tas met snekkies aan het inpakken, en dan doe ik mijn reegenjas aan en kom naar je toe, ik bel twee keer aan, dan weet je dat ik het ben!
Mis jou ook, Joepiejo, zie je zo weinig op je pagina😔 Maar je hebt helemaal gelijk hoor, dat is ook zo, zo irritant!! Ik heb ook alleen m’n vaste rijtje zoekgeschiedenis waar jij ook in staat en alles wat binnen komt, verder kijk ik ook niet meer😔 liefs van mij 🥰
Hoi Joep
Wat ontzettend vervelend voor jullie!!!!
Maar ondanks alles blijven we toch vrienden hoor!!
En we kunnen altijd jou belevenissen hier gewoon lezen.
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽🐔🐔😘
Miauw Joep
We snappen heel goed wat je bedoelt. Daar hebben wij een “oplossing” voor gevonden. Op de FB-pagina van huiskater Bert waar jouw furhaal is gedeeld, laten BBB met fotootjes zien hoe wij FB anders hebben ingericht. Hopelijk helpt dit.
Koppie van Japie
Oh lieve Joep wat naar.
Het viel vrouwtje en mij al op dat je niet zoveel meer op fb was om je belevenissen met ons te delen. Wat vervelend van die advertenties. Vrouwtje en ik lezen namelijk heel graag wat je allemaal meemaakt maar we begrijpen wel dat het heel irritant is hoor die advertenties.
Lieve groet van mijn vrouwtje en mij ook voor je bedienden.