Al maandenlang krijg ik heel veel advertenties en suggesties voor vriendschapsverzoeken op Feestboek. En heel eerlijk gemauwd, ik vind ‘t helemaal niet erg als m’n personeel die wegklikt. Want wat moet ik met een volautomatische kattenbak als ik een prachtig mooi en enorm weiland naast m’n achtertuin heb, waar de buurtkatten en ik boodschappen voor elkaar achterlaten en geurvlaggen planten, om te laten weten dat we daar al controles hebben uitgevoerd?

En ik wil helemaal niet op vakantie naar een ver land dat ik helemaal niet ken, ik weet alles in m’n eigen buurt te vinden en dat is lekker vertrouwd. Dure auto’s, daar kan ik niks mee en een bril heb ik denk ik helemaal niet nodig want ik ruik m’n brokjes, snekkies en natvoer al zodra de verpakking open gaat.

Poezendame

Totdat ik een paar weken geleden een foto van een charmante zwart/witte poezendame zag staan. Haar personeel Sylvia heeft een eigen bedrijfje en zij, Sandy, doet de eindcontrole van alles dat de deur uit gaat. Maar het ging niet zo best met het bedrijfje, want de posts die ze deelden raakten ondergesneeuwd door de bedrijven die veel budget hebben om te adverteren. Dus ze dachten erover om maar te stoppen.
Nou hebben mijn personeel en ik een zwak voor kleine zelfstandigen en we willen altijd graag helpen, dus ik heb hun noodkreet op m’n eigen pagina gedeeld. Maar daar bleef het niet bij. Er moest natuurlijk ook iets besteld worden, dus de website van Hippe Snuffelzakjes werd van voor naar achter doorgespit. En van links naar rechts, en van boven tot onder. En ik moet zeggen, het was heel moeilijk kiezen hoor, want je kan wel mauwen dat een snuffelzakje een snuffelzakje is, maar het oog wil ook wat. Ik zag mezelf nog niet kathousiast worden van een stofje met zachte lieve kleurtjes, of iets met katten erop, of met lintjes er aan. Nee, ik wilde iets stoers! En alsof dat nog niet moeilijk genoeg was, welke geur moest m’n snuffelzakje eigenlijk hebben?

Tas

‘t Heeft toch wel een avondje gekost om een keuze te maken. Ik was intussen alweer in de vensterbank gaan liggen slapen, want het duurde me gewoon te lang. Ik liet de keuze wel aan m’n personeel over…
De volgende ochtend hoorde ik dat de bestelling geplaatst was. Het wachten kon beginnen. Omdat het bedrijfje eigenlijk bijna bij mij om de hoek zit, besloot m’n personeel de bestelling zelf op te halen, en vorige week zaterdag was het dan zover.
Ik kreeg een prachtige papieren tas, waar allemaal zakjes in zaten. Met stickers erop, zodat m’n personeel kon lezen wat er in zat. Hadden ze voor mij niet hoeven doen hoor, want zodra het zakje opengemaakt werd kwamen er héérlijke luchtjes vrij. De stof was lekker zacht, met wilde dierenprints. Tsja, ik wilde stoer, en dat heb ik gekregen…

Katdeautjes

Als extra zaten er ook nog drie katdeautjes bij. Een balletje met tijgerprint en ‘n rammeltje erin (hoe wisten Sylvia en Sandy dat ik van pootballen hou?) en een kleine gele muis. Kan ik mooi mee trainen voordat het muizenjachtseizoen weer losbarst. En er zat ook nog een extra snuffelzakje met ketnip bij. Met twee roze lintjes er aan. En roze en rode katten er op. Nou hoor ik je mauwen, Joep, da’s toch helemaal niet stoer? Nou, laat ik je verzekeren, zodra het zakje open ging heb ik er helemaal niet meer over nagedacht hoe ‘t er uit zag, ik duwde m’n neus in ‘t zakje, nam ‘m tussen m’n poten een heb er heerlijk mee gespeeld. Aan de lintjes getrokken, maar die zaten heel stevig vast en zitten er na een week nog steeds aan. Ik heb er in gebeten, tegenaan getrappeld, mee gerold en lekker ondergekwijld. Net zolang tot ik moe gespeeld in slaap viel, met het snuffelzakje tussen m’n poten…

Ketnip

Toen ik na m’n dutje weer wakker werd voelde ik me heerlijk relaxed. En ik had honger. Hebben jullie dat ook, als je met ketnip gespeeld hebt?
Terwijl ik wat brokjes zat weg te knabbelen had m’n personeel ‘t zakje op tafel gelegd om te drogen voordat ‘ie weer opgeborgen werd. Want zo gaat dat hier in huis met ketnipspullen, die laten ze niet slingeren. Ik mag nu elke dag een zakje uitkiezen om mee te spelen, maar soms heb ik er gewoon even geen zin in omdat ik liever naar buiten ga of omdat ik buurtcontroledienst heb. Of gewoon even lekker een dutje wil doen in de zon.
Toch heb ik in de afgelopen week ‘t meest met het zakje met de lintjes gespeeld, hoewel de combinatie van ketnip, matabi en valeriaan ook heel erg interessant is. Ik snap trouwens nog steeds niet dat er zóveel lekkere luchtjes in één zakje passen…

Dus, ik heb nog een hele hoop zakjes uit te proberen, naast de twee die de afgelopen week al favoriet waren. Maar daar heb ik nog alle tijd voor, want ondanks het lekkere weer van gisteren is ’t nog lang geen zomer…

Stevige poot en zachte kopjes,
Joep