Weken heb ik er naar uit gekeken en deze keer wordt mijn lange wachten beloond. Het is een kwestie van wie het meeste geduld heeft. Zelfs met alle happen uit mijn jas hou ik het met mijn dikke bontkraag uren vol in de kou. Als ik wat in elkaar duik en me opvouw tot een kleine wolbaal blijf ik lekker warm. Een beetje dutten mag, zolang de oren maar gespitst blijven en de blik gericht op het gat in de grond. Bij het minste geluid ben ik gelijk paraat. Verder zorg ik ervoor dat de wind m’n snorharen naar achteren strijkt en dat ik als een standbeeld blijf zitten. Het meest lastige is het juiste moment te vinden van toeslaan. Niet te vroeg èn zeker niet te laat. Dat is een kwestie van ervaring. Hoe ouder ik word des te beter ik dit fingerspitzengefühl in de poten krijg. Deze kattiek heeft me al genoeg lekkers opgeleverd. Zo ook nu.
Hebbes
Een nieuwsgierig aagje komt naar buiten om te peilen of de lente al in aantocht is. Ik hoor zijn kleine kiesjes klapperen door de ijzige kou. Net als de uk zich rechtsomkeer maakt om snel de warmte van zijn holletje op te zoeken zet ik mijn voorpoot met een stevige klap op zijn staart. Woest kijkt hij achterom.
Zonder verdere discussie open ik mijn kaken en zet ze in een soepele beweging over hem heen. Het muisje is zo klein dat hij precies in mijn bek past. Het voelt warm en zacht. Over mijn tong voel ik ragfijne nageltjes kriebelen. Alleen het staartje bungelt tussen mijn lippen. Ik onderdruk de neiging om hem hier ter plekke te verorberen. Dat doe ik liever zonder kapers op de kust. Thuis liggen ze met een beetje mazzel in katzwijm.
Op kousenpoten sluip ik door het kattenluik. Wat een pech. Het licht brandt nog. Het is te laat om terug naar buiten te gaan. Ik haast me naar de woonkamer waar ik mijn kersverse furriend onder de gordijnen uit mijn bek laat vallen. De kleine gluiperd is sneller boven dan ik met mijn ogen kan knipperen. Foppe komt poothoogte nemen. Net als ik ziet hij het grijze vlekje – amper groter dan een pink – over de gordijnrails rennen. Ik beloof hem al mijn kipsnackjes als hij niks verklapt. Zolang ons mens maar niets in de gaten heeft. Mijn zorgen zijn nergens voor nodig. Vanuit de keuken roept ze dat het eten klaar staat. Dat is vreemd. We hebben al een portie gehad. Ach, wat maakt het uit. Die muis kan wel wachten. In plaats van een voorgerecht wordt het een furrukkulluk toetje. Gretig rennen Foppe en ik op de opvallend volle voerbakken af. Terwijl ik haastig mijn vlees naar binnen schrok, zie ik vanuit mijn ooghoek de deur dichtgaan. Katjandosie, hoe moet ik nou terug naar de muis?
Laffe streek
Vanachter de deur komen onheilspellende geluiden. Het lijkt alsof Mo de meubels aan het verplaatsen is? Wat bezielt haar om dit zo laat op de avond te doen? Waarom gaat ze niet gewoon naar bed? Daar had ze allang in moeten liggen. Waar ik buiten eindeloos geduld heb met wacht liggen, duurt dit wachten veel te lang naar mijn zin. Ik had makkelijk tienduizend bruine knoeperds kunnen vangen voordat de deur eindelijk weer open gaat. Terwijl Mo met een doosje de kamer verlaat, ren ik richting het gordijn waar ik muis voor het laatst gezien heb. Ik rek mijn nek zo ver als ik kan, maar nergens een grijze vlek.
Vanuit het niets hoor ik tante Cato. ‘Zoek je iets, Japie?’ Zat zij al die tijd gewoon in de woonkamer? Ik miste haar al in de keuken. Zij zal em toch niet hebben opgepeuzeld!? Voor ik van wal kan steken, miauwt ze: ‘Ik denk dat dat wat jij kwijt bent, zojuist door ons mens naar buiten is gebracht.’ Ik denk aan het broodtrommeltje dat ze op dit rare uur van de avond in haar handen had en maak de optelsom. Wat een laffe streek. Ik wil me niet laten kennen en ga met opgeheven kop door het kattenluik terug het donker in.
Wraak
Pas als iedereen in dromenland is, kom ik terug. Door een zware grom diep vanuit mijn keel schrikt Mo wakker. Op het moment dat ze de lamp naast het bed aanknipt, bijt ik mijn kaken stevig op elkaar.
‘Nee, Japie, niet doet!’ schreeuwt ze in de stilte van de nacht. Haar gil overstemt het kraken van de breekbare botjes. Happend naar adem kijkt ze toe hoe ik de muis vermorzel. Het zijn maar een paar happen en dan zit hij in mijn buik. Smakkend lik ik mijn snorharen af. Dan pas kijk ik haar aan. Mijn blik spreekt boekdelen. Vanaf nu laat ze het wel uit haar hoofd om mijn amu(i)se af te pakken.
Koppie van Japie
Hee Japie, das een fel-realistisch verhaal. Ik begrijp Mo wel. Mijn 🌟 Jan was ook een muizenvanger, hij zou een aanwinst voor Muisbezorgd zijn geweest. Toen ik voor het eerst een klein staartje uit zijn bekje zag bengelen en het muisje afpakte heeft hij me dagenlang genegeerd. Nu begrijp ik het wel. Toen vond ik het doodeng. En zielig voor het muisje.
Miauw lieve mevrouw Kim,
Uw 💖Jan 💖zou het kattastisch doen bij Muisbezorgd.
Weet u dat er achter de Regenboogbrug ook muizen zijn?
Daar heeft Jan vast zijn poten vol aan.
Ik zwaai extra hard naar hem straks. En ook naar 💖 Mio 💖 en 💖Sam 💖
Koppie van Japie
pssst ik moet van mijn mens bij schrijven dat zij het ook zielig vindt voor de muisjes
🐾🐾🐾
Hoi Japie,
Wat een verhaal Japie, moest wel stiekem lachen toen je wraak nam op Mo.
Muisjes buitenzetten terwijl je hem graag als nagerechtje wil…………..dat kan echt niet toch. Hihihi.
Maar het was wel de perfecte wraak al zeg ik het zelf!
Pootje van Tommy!
Hi Toffe Tommy,
fijn dat je me steunt in mijn wraakactie.
De meningen hier thuis zijn er een beetje over verdeeld.
Volgende keer eet ik em misschien toch maar buiten op. Dat scheelt gedoe. Denk je ook niet?
Koppie van Japie
Hoi Japie,
Mijn vrouwtje zegt dat ze blij is dat ik geen muizen vang want ze vind het eng als ik ze mee in huis zou brengen en ze vindt het ook zielig voor de muisjes. Maar we hebben wel genoten van je verhaal.
Lieve groet van mijn vrouwtje en mij🐈⬛ ook voor Mo.
Miauw furtastische Figo,
Kun je wel af en toe naar buiten?
Muisbezorgd heeft namelijk een pakketje met diepgevroren muizen in je schuur gezet. Zodat je ook kunt genieten van de smaak van krakende verse piepbeesten.
Koppie van Japie, ook voor je vrouwtje
Ja hoor ik kan wel naar buiten en heb het pakketje diepgevroren muizen al gezien. Dank je wel hoor ik ben er erg blij mee😻😻😻🐈⬛
O lieve Japie, wat een kei en keispannend ferhaal!!, zooo heee het was net alsof ik erbij was… zo goed heb je het geschreefen!, en doet jauw mens ook altijd zo raar als je vrienden meeneemt?, hier probeeren ze ze ook altijd af te pakken en dat find ik zooo flouw, als ik zelf al het werk heb gedaan is dat toch niet netjes?, alleen lees ik nau dat je muisjes ook op kan eeten, is dat lekker?, ik neem vrienden altijd gewoon mee om mee te speelen, zal ik folgende keer eens probeeren om te proefen?, enniewee: ik find je een tijger Jaapie, en mijn vrouw zegt dat de footoos zo geweldig zijn, Fooral die met het gordijn roept ze, lieve vriend ik stuur jau en je famielie heeeeeel veel lieve kopjes, ze zijn van Kever!!, ik heb voor jau en Foppe en tante Cato heel veel muissnekkies neergelegd…uhm… ik bedoel kipsnekkies!, en voor je mens een klein reepje witte sjookoolaa, het is klein omdat ze jauw vrienden afpakt!!
Hi Knappe KeverT,
kun je ook spelen met die kleine furriendjes? Dat wist ik dan weer niet.
Wat voor spelletjes doen jullie meestal?
Mijn mens zegt dat ik ook nog achter de muizen aan wil als ze er helemaal niet zijn. Dan klim ik in de gordijnen om te kijken of ze misschien op de rails zitten. Dan begint ze tegen me te brommen dat ik er onmiddellijk uit moet komen. Zooo flauw. Daarom ben ik blij dat je haar op rantsoen hebt gezet met een extra klein reepje. Dat zal haar leren (hoop ik).
Koppie van Japie
Hoi liefe Japie, wat een zo heel spannend afontuur heb je daar met de muis! Mijn ooma zou zo heel hard gillen en mijn vrouw zou lachen. Mijn vrouw vindt muise heel erg mooi en lief maar ooma vindt ze eng. Ik vind ze heel spannend want je kan er achteraan rennen. Maar heel eerlijk Japie, ik weet niet of ik het durf om een muis te eten. Sowieso zou ik het nooit boven ooma kraake want dan krijgt die een hartaanfal en dan krijg ik geen sneks meer of eete. Ik geef je een super zacht neusje want ik vind je heel stoer Japie!!
Miauw mooie Mila,
er gaat echt niets boven een heel zacht sappig muisje. Je kunt het gerust proberen. Misschien wel handig om het te doen als Oma niet in de buurt is. Als je alles keurig achterlaat hoeft ze nooit te weten dat je dit extraatje op hebt.
Laat je het weten als je er een keer eentje hebt geproefd?
Koppie van Japie
Hoi Japie,
Wij moesten wel lachen om jou verhaal!!!
Hier gebeurd dat nl ook!!
Ik, Moby, vind zo’n muisje op zijn tijd ook wel lekker.
En vrouw schreeuwt dan ook zo…….Moby nee laat los, nee niet opeten, neeeee Moby niet doen, ohhhh zijn staartje hangt alleen maar uit z’n bek………Moby spuug uit, ohhhh staart is ook weg!!
Tja Japie het is niet te snappen met onze mensen 😹😹😹
Dikke knuffel van ons allemaal
😽😽😽😽🐔🐔😘
Met jou kan ik miauwen, Moby. Ook een muizenvanger pur sang.
Tja, die mensen van ons. Zulke gevoelige types. Ik hou de mijne toch maar. Behalve dat ze mijn amu(i)se kaapt, is ze verder wel oké.
Groetjes aan je hele familie.
Koppie van Japie