Hoi allemaal, hier Izzy. Neeeeee het gaat niet over bietsen, ik doe dat wel nog hoor hihihihihi. Maar vandaag mag ik namens ons allemaal een woordje doen.
We hebben hier onderling toch wel wat zorgen gehad over onze vrouw. Echt waar jullie lezen het goed… over onze vrouw.

Raar

Zoals jullie weten is onze vrouw al maanden aan het vertellen dat het niet meer lang zou duren dat ze voor altijd bij ons zou zijn.
Dat er geen wekker meer zou aflopen, dat ze niet meer hoefde te gaan werken, dat wij de hele dag naar buiten mochten.
Toen het er langzaam op aan ging werd ze toch wel zenuwachtig… en even dachten we dat ze zich zou bedenken.
Maar toen kwam de postbode met een grote doos die vol zat met kadoos voor haar en voor ons. Allemaal leuke en lekkere dingen voor als ze niet meer hoefde te werken.
Ppppppfffffff wij blij want nou kon ze zich echt niet meer bedenken want als ze dat wel deed moest ze al die leuke en lekkere dingen terug geven hihihihihihi.
Maar ze werd toch steeds zenuwachtiger want mij Izzy noemde ze Belle en Belle noemde ze Tica, Moby werd Dopey en Dopey werd Moby.
Soms was dat wel eens gemakkelijk want als iemand van ons iets deed wat niet mocht hoefde je niet te luisteren naar een verkeerde naam.
Ze gaf ons zelfs te vroeg eten en verwonderde zich erover dat we niets aten.
Toen op een avond ging ze weer weg en toen ze thuis kwam was ze blij maar ook eigenlijk wel wat verdrietig.
Ze had weer kadoos bij zich maar deze keer alleen voor haar zelf. Dat was voor ons niet zon probleem maar dat ze een beetje verdrietig was wel.

Wat Dopey zei

We begonnen ons af te vragen of ze niet voor altijd bij ons wilde zijn?
Om beurten gingen we met haar knuffelen en Dopey kroop in bed dicht tegen haar aan. Toen kwam Dopey ons vertellen dat ze gezegd had:  ‘Dopey nog 2 dagen werken en dan ben ik heerlijk voor altijd bij jullie.’
Wat een opluchting was dat om te horen… gelukkig. We hebben er zonder dat vrouw het in de gaten had een klein feestje van gemaakt.
Toen kwam de dag dat de laatste keer de wekker afliep om te gaan werken.
Wij zijn meteen met haar opgestaan en voordat ze ging werken kregen we heellllll veelllll snoepjes. En toen ze vertrok zijn we haar achter de ramen gaan uitzwaaien… ze moest er wel om lachen want normaal deden we dat nooit. Maar ja vandaag was ook geen normale maar een bijzondere dag.

Thuis

En toen ze thuis zou komen heb ik, Izzy, iedereen opgetrommeld om weer voor het raam te gaan zitten.
Ze stapte uit de auto en zagen we dat ze bloemen en nog meer kadoos uit de auto pakte. En eenmaal binnen zei ze: ‘Zo mupkes dit was het dan en nu ben ik voor de echt altijd bij jullie.’
Wij moesten er ook wel een traantje om laten en hebben allemaal met haar geknuffeld.

Genieten

En nu… is het lang leve de lol bij ons. ’s Morgens gaat de achterdeur en het keukenraam open (als het mooi weer is) en mogen we naar buiten. ’s Avonds als het donker begint te worden hoeven we pas naar binnen. En als ze al eens even weg gaat dan blijft de achterdeur open (we kunnen de tuin toch niet uit).
Als ze koffie maakt uit haar nieuwe koffieapparaat dan krijgen we steevast een beetje van die opgeschuimde melk… en die is nog lekkerder dan de snekjes. Maar lekkere snekjes krijgen we ook nog.
We kunnen nog vaker met haar knuffelen.
We slapen wat langer zonder dat de wekker ons wakker maakt.

Maar onze zorgen over vrouw zijn gelukkig helemaal voorbij en we genieten met volle teugen van elkaar.
En als een van jullie mensen gaat stoppen met werken en ze gaan raar doen maak jullie maar geen zorgen want het komt helemaal goed.