Interview met de grote witte dove Jolijn

Ze is groot, wit en doof. En Jolijn is een gelukkige poezevrouw, dat ook. Samen met Blue en Ivy heeft ze een Faceboek-pagina waarop ze haar leven deelt. Als huiskater wilde ik natuurlijk meer van haar weten. Dus ik vroeg om een interview.

Hoi Jolijn  fijn dat je meedoet!! Ik begin bij het begin. Hoe oud ben je en met wie woon je?

Ik ben 8 jaar geworden in maart en ik woon samen met twee tweebeners ( ééntje is altijd op pad met een truck) en met Blue en Ivy. Blue is een grijze Main Coon, zijn leeftijd weten we niet maar hij is op leeftijd en sinds een paar weken ook blind. Ivy is een ADHD Persje van drie jaar oud. En ik ben een Noorse boskat.

Noorse boskaters zijn heel groot! En jij eh… mag ik het zeggen tegen een poes?  Best heel erg groot.  Weet je hoeveel je weegt?

Ja, ik ben aan de grote kant voor een dame van dit ras. Ik weeg (hou je vast) zeveneneenhalve kilo. Volgens de dierenarts ben ik te zwaar maar ik slaap heel veel door mijn doofheid. Ik eet alles wat los en vast zit als ik de kans krijg. Overdag knabbelbrokjes en s`avonds een half zakje natte drap, ik heb een voorkeur voor vis.

Lekker, vis!! En dat eten kun je er misschien weer af gymmen met je twee huisgenoten.  Wat spelen jullie het liefste?

Als het even kan, spelen we buiten. We hebben een mandje vol speelgoed en mijn voorkeur is iets met Catnip. Ik lig ook heel graag binnen tussen de lamellen in de volle zon.

Buiten spelen als je doof bent, hoe is dat eigenlijk? 

Als ik wakker ben, zoek ik het hoogste punt op en hou alles in de peiling. Ik reageer ook op handgebaren van het personeel. Wanneer de tuindeur open is, voel ik dat door de luchtstroom. Ik ben ook heel gevoelig voor licht, ik ben gek op vuurwerk en van een flitscamera word ik ook wakker. Mijn reukorgaan is ook super ontwikkeld door mijn doofheid.

Dat wist ik allemaal niet. Je bent dus niet zielig omdat je doof bent.  Wanneer ben je het gelukkigste?

Op de bank, bij het vrouwtje op schoot. Ik kruip als het kan omhoog maar mijn gewicht is gauw te zwaar en dan moet ik het met haar schoot doen. En ik ben gelukkig als de klok naar vijf uur loopt in de middag want dan gaat het keukenkastje open voor onze bakjes. Ik ben doof maar ik sta er als eerste.

Hoop dat je hiermee iets kan en een beetje snapt hoe ik in elkaar zit.

Dankjewel Jolijn, en tot ziens op Facebook. De pagina van Jolijn, Blue & Ivy is hier.

 

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *