Soms voel ik het zelf, dat ik de laatste tijd meer durf. Ik woon hier morgen precies elf maanden en het is net of het huis groter is dan in het begin. Ik ben al een paar keer op de berging geweest, ik kom vaak in de badkamer en ik slaap al een paar weken boven. “Het is ook jouw huis,” zegt mijn vrouw.

Aan de badkamer ben ik nog aan het wennen. Eerst wist ik niet wat ik er moest doen. Er staat een bak, maar daar ga ik nooit op. Toen ontdekte ik de flessen achterin. Ik erheen en eraan ruiken. Ze roken lekker. En ik zag dat er water op lag en toen ik daar iets van oplikte, was het lauw. Dat krijg ik nooit in mijn schaaltje. Dus ik heb alle doppen helemaal afgelikt, heerlijk!! Al was er een fles toch erg vies maar gelukkig kreeg ik toen meteen lekkere brokjes.

De berging vind ik eng en opwindend. Dus daar wil ik steeds in. Het staat er vol en het ruikt naar van alles, het is gewoon niet te snappen. Ik vind het zo jammer dat ik de deur niet zelf kan openmaken, dat moet mijn vrouw steeds doen en ze heeft er haast nooit zin in. Sta ik daar te wachten voor niks. Dan is samenwonen beroerd, hoor. Als kater ben je erg afhankelijk en dat voel ik op zo’n moment.

Oja die badkamer. Ik kom er  bijna elke ochtend. Gewoon waar mijn vrouw bij is. Eerst durfde ik dat niet.  Nu voel ik me daar op mijn gemak, al blijfthet  opletten. Laatst viel er water uit de douchekop. Ik schrikken en wegwezen uit de badkamer. En ik vond het ook griezelig toen er een raar geluid konk uit een fles die mijn vrouw in haar hand vasthield. Toen ben ik  snel weggerend, de huiskamer in.

En toch heeft de badkamer iets. Het trekt me aan. Met z’n tweetjes badderen, zegt mijn vrouw dan uitnodigend. Maar ik wil niet nat worden! Zij wil het wel. Nou, dat doet ze dus maar als ik er niet bij ben.

Elke keer als ik naar de badkamer ga, voel ik dat het net zo spannend is  als de berging. Ik weet nooit precies hoe het er is en hoe het gaat. Soms moet ik keihard miauwen en pas dan doet ze de badkamerdeur open. Meestal kan ik dat zelf. De deur laat ik  open staan, natuurlijk.

Samenwonen blijft vol verrassingen. Ik wil hier nooit meer weg.

Dit blog is met andere blogs ook te lezen bij de Vereniging Kattenzorg.