Katten zijn geweldige dieren. Ik zou zelf niks nadeligs over ze kunnen bedenken.
Maar veel mensen hebben er moeite mee dat katten jagen. En elke kat vangt en eet nou eenmaal vogels, want dat is hun instinct.
Tenminste, dat hoor je vaak. Maar is dat eigenlijk wel zo?
Een kat vertoont zowel instinctief als aangeleerd gedrag.
Instinctief gedrag is aangeboren gedrag. Het is gedrag dat elke kat van nature vertoont.
Aangeleerd gedrag is gedrag dat een kat eerst moet zien bij iemand anders. En dan moet leren door het zelf te oefenen en te herhalen.
Nuttig
Wilde katten jagen om aan hun voedsel te komen. Ze eten vooral muizen en ratten.
En dat was nou nét de reden dat mensen katten ooit hebben gelokt, door ze voedsel en onderdak aan te bieden.
Vanaf het moment dat mensen aan landbouw gingen doen werden katten nuttige dieren. Vooral toen er genoeg voedsel was om te kunnen bewaren. Om te voorkómen dat alle voorraden werden opgegeten door muizen en ratten liet men katten rondlopen.
Vanaf die tijd zijn katten duizenden jaren gebruikt als muizen-en rattenvangers.
De eerste katten die met mensen samenleefden waren nog vooral afhankelijk van wat ze zelf vingen. En daardoor overleefden alleen de katten die het beste konden jagen. Deze katten werden als heel waardevol gezien, en hun kittens werden verkocht voor hoge bedragen.
De huiskat heeft dus duizenden jaren specialisatie op jagen achter zich. En waarom? Omdat dat handig was voor mensen.
Katten zijn obligate carnivoren. Dat wil zeggen dat ze vlees nodig hebben. En dan ook voornamelijk vlees. Zonder de voedingstoffen die ze uit vlees halen kunnen katten blind worden, holle botten krijgen, en uiteindelijk overlijden aan hartfalen.
Katten in het wild jagen gemiddeld 12 uur of meer per dag. En dat zal ook wel moeten, willen ze genoeg te eten vangen.
Huiskatten
Maar hoe zit dat dan met huiskatten, die gewoon een bakje brokjes hebben staan?
Al in 1920 zijn er (nogal dubieuze) onderzoeken gedaan waarbij groepen kittens meteen na de geboorte bij hun moeders werd weggehaald, en door mensen werd opgevoed. Andere groepen kittens mocht wel bij hun moeders blijven.
En wat bleek?
De katten die door mensen werden opgevoed konden niet jagen. De katten die bij hun moeder opgroeiden konden dat wel. Tenminste, ALS de moeder een jager was.
Er zijn verschillende manieren om het woord jagen uit te leggen.
Je kunt zeggen dat het betekent dat je prooien achterna zit en probeert te vangen. Maar je kunt er ook mee bedoelen dat je die prooien vangt én doodt.
Instinctief proberen katten iets dat op een muis lijkt te vangen. Kijk maar naar huiskatten die op een balletje, veter of stoffen muis “jagen”.
Maar het doden van een prooi moet een kitten worden geleerd door de moeder. Dat doet een moederkat door voor haar kittens een levende prooi mee te nemen. En door die prooi vervolgens met een nekbeet te doden. De kittens mogen daar op een gegeven moment zelf mee oefenen. Waardoor ze leren hoe ze een prooi kunnen doden en eten.
Kittens van een moeder die niet jaagt, of kittens die zonder moeder zijn opgevoed, zullen dus wel jagen. Maar niet doden. En ze hebben vaak ook geen idee dat een vogel of een muis eetbaar is!
Sommige mensen zien katten als sadisten, omdat ze spelen met een prooi. Maar dit zogenaamde spelen (aantikken met een poot, oppakken en in de lucht gooien, enzovoorts) is een manier om uit te vinden hoe gevaarlijk een prooi is voor de kat zelf. Een rat kan bijvoorbeeld flink bijten. En door dat “spelen” vermoeit een kat zijn prooi, waardoor hij minder risico loopt.
Dat spelen zie je ook bij katten die niet weten hoe ze een prooi niet kunnen doden. Ze hebben instinctief iets gevangen, en weten dan eigenlijk niet wat ze er mee moeten doen.
Maar er zijn ook huiskatten die jagen en doden, terwijl ze net een bakje brokjes achter de knopen hebben.
Dat komt omdat jagen voor een kat niet direct met honger is verbonden.
In het wild heeft minder dan 50% van de jachtpogingen succes. En er zijn periodes met weinig prooidieren. Als katten zouden wachten met jagen tot ze honger hebben, lopen
ze het risico om te sterven van de honger. Daarom jagen katten als ze een prooi zien, dan is het eten maar vast binnen.
Andere huiskatten jagen omdat ze steeds hetzelfde eten krijgen. In het wild eet een kat 10 tot 20 keer per dag een kleine prooi. En die prooi kan een vogel zijn, een muis of een hagedis, of nog iets anders. Sommige huiskatten jagen dus voor variatie in hun voedsel, of omdat ze thuis maar één of twee keer per dag te eten krijgen.
Cadeautjes
De katten waar ik mee heb samen gewoond waren allemaal heel anders, wat jagen betreft.
Grote Beer was een hele goede jager. Hij doodde zijn prooi met een nekbeet, en at hem vervolgens op. In het restaurant waar hij eerst woonde, hadden ze hem een belletje om gedaan. Om vogels en muizen te waarschuwen. Dat getingel is gekmakend voor de kat zelf, en het is niet duidelijk of muizen en vogels er van schrikken. Bovendien weten slimme katten, zoals Beer, precies hoe ze moeten lopen zonder dat dat belletje tingelt.
Beer schudde alleen voor onze keukendeur even met zijn hoofd, zodat wij wisten dat hij er zat.
Pop was een goede jager, en at zijn prooien ook op. Helaas wilde hij ons altijd even laten zien wat hij gevangen had. En dat ging nog wel eens mis. Daardoor hebben we meerdere levende vogels in huis gehad, en ook muizen en kikkers. Meestal konden we die weer gezond en wel naar buiten brengen. Verder bracht hij ons altijd regenwormen, nachtvlinders en rupsen. Omdat hij die zelf toch niet lustte, haha!
Mol was een heel goed jaagster, maar deed het eigenlijk niet vaak. Alleen toen ze nog niet bij ons woonde en dat wél graag wilde, kwam ze ons elke dag een levende vogel brengen. Wie zou er tegen zo’n aanbod nou nee kunnen zeggen…????
Als Mol iets gevangen had en ik ging naar buiten en stak mijn hand uit, legde ze het beestje (levend en wel) in mijn hand.
Ons Bolletje kon binnen tien seconden een muis of een rat vangen en doodbijten. Zonder er mee te “spelen”, meteen hóp. Hij heeft dan ook jarenlang buiten moeten overleven. Wij hebben een keer een jonge rat van hem gekregen. Verser dan vers, en om zelf mee te oefenen…
Maar Bol heeft nooit, maar dan ook nooit, een vogel iets gedaan. Hij leek niet geleerd te hebben dat vogels prooidieren zijn. In de zomer zaten vogels vaak op nog geen meter afstand van hem, en hij keek niet op of om. Alleen als ze te brutaal werden dribbelde hij er wel eens op af, om te laten merken dat het wél zijn tuin was.
En wat zal ik eens zeggen over Kever? De gigantische kater die zich meteen onder het bed verstopte, toen ik hem een filmpje met een vogel op de iPad liet zien. Of die doodsbenauwd naar binnen kwam rennen als er een koolmeesje overvloog. Maar die ons dan toch vier levende jonge ratjes heeft gebracht.
Inmiddels ziet hij vogels trouwens wel als iets om achterna te zitten. Maar dan op zijn eigen manier. Dus al vrolijk tetterend en toeterend. Voorlopig hoeven prooidiertjes zich geen zorgen te maken!
Blote voeten
Volgens recente schattingen kan nog maar 40 tot 60% van de huiskatten in Nederland jagen en doden.
Daarbij komt nog dat het grootste gedeelte van de prooien die een kat vangt uit knaagdiertjes bestaat. Zelf vind ik dat net zo zielig, maar voor veel mensen zijn vogels “zieliger”.
Er zijn tegenwoordig dus ook heel veel katten die geen idee hebben dat ze een muis of een vogel echt zouden kunnen vangen, laat staan dat ze ze zouden doden en opeten.
Ik ben zelf ook niet altijd blij geweest als ik in een afgekloven muis stapte. Vooral niet als ik op blote voeten liep. En we probeerden prooien altijd te redden, als dat nog kon.
Ik ben zelf een strikte vegetariër, en wil geen enkel beest eten. Maar ik zie jagen op en doden van prooien als iets wat bij katten KAN horen. Iets dat bovendien heel lang door mensen is gestimuleerd en aangemoedigd, met fokken en al. Dus hoe zou ik ze dat kwalijk kunnen nemen?
En wie weet kan over honderd jaar geen enkel kat meer jagen.
Ik ben benieuwd hoe anderen hier over denken!
Heb je een kat die alles vangt wat los en vast zit, of heb je een kat die angstig zit te kijken naar een grote spin?
Heb je wel eens cadeautjes van je kat gekregen? En ben je daar blij mee?
Mevrouw Kever
Ik heb, in totaal, 6 katten gehad. Poekie, grietje, catootje, katrientje, poppy en doorie. Van de 6 waren er maar 2 die vingen en doode. Griet had zelfs een volwassen rat gemold en gescalpeerd. Poekie had nooit wat gevangen. Ze keek er niet eens naar om.
Catootje en katrien waren alle 2 muizers. Alleen kreeg catoo nooit de kans bij katrien. Katrien gaf me altijd kadootjes. Verschillende keren legde ze een muis(soms levend, meestal dood) voor johan zijn voeten. Ze keek hem dan aan met zo’n blik van tjop tjop. Hup, vang jij er nou maar 1 voor mij. 1x vond ik een dode babymuizenfamilie in de keuken. Keurig in een kringetje neergelegd door katrien. 1 uur later ving ze moedermuis. Die legde ze voor mij neer. Keek me aan met zo’n trotse blik. Moeder lag te stuiptrekken. 3 schokken later was ze(gelukkig) dood. Mijn gedachte was van wat ben je ook een in en in gemene kat.
Van poppy weet ik niet hoe hij zou zijn geworden. Doorie en muizen vangen is 1 grote slapstickfilm. NIET dus!! Hij vangt alleen veren. Daar is hij megafel in. En ook razendsnel!!!
Lieve mevrouw Doorie,
Dank je wel voor je reactie!
Leuk om te lezen hoe verschillend katten kunnen zijn, met jagen.
Een kat die niet jaagt en niet doodt is wél zo rustig.
Ik vond het vooral moeilijk als we weer een halfdode prooi kregen, en de kat die die prooi had gebracht had er geen interesse meer in. Omdat ze dachten dat wij hem dood zouden maken. En dat moest dan ook… Dat was niet altijd even fijn (op zijn zachtst gezegd), daar heb ik echt wel bij staan huilen.
En toch is het een cadeau dat je krijgt, een verse prooi. Je wordt gezien als een soort groot kitten, dat mag oefenen met een prooi doden. Maar je kijkt toch even anders naar je kat, als ze ineens zoiets doen. Zoals jij naar Katrien keek.
Ik heb er geen problemen mee dat Kever ook alleen balletjes en propjes vangt, net ala Door. ALS het Kever al lukt, haha!
Liefs,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
wat een mooi en interessant verhaal weer. Goed om ook eens de geschiedenis van het jagen onder de loep te nemen. Dan kijk je toch ineens met bredere ogen naar dat oerinstinct dus dank je wel daarvoor.
Ik moet zeggen dat ik niet zo heel veel ervaring heb met katten die jagen omdat ik het grootste gedeelte van mijn leven binnenkatten heb gehad. Heel veel jaren geleden, een soort van ander leven, had ik ooit een kat Frutje die door de maïsvelden struinde. Of ze ooit iets gevangen heeft weet ik niet maar ze kwam een keer thuis met een soort van ijzerdraad die uit haar rug leek te steken. Meteen naar de dierenarts natuurlijk. Bleek dat ze in een hazenval was gelopen en dat ze dat wonderbaarlijk had overleefd. Het ijzer zat helemaal om haar middel maar door al die haren in haar vacht zag je daar niks van. Het leek dus op een poes met een ijzerdraad uit haar rug. Ik schrok me wild maar het liep gelukkig goed af. Zij had waarschijnlijk genoeg jachtinsticnt want ze was vaak op pad en zo nu en dan lag er wel iets in de tuin.
Nu leef ik met drie binnenkatten waarbij ik bij Oopa Floris nog steeds het meeste jachtinsticnt zie. Hij loert vaak naar buiten of er misschien vogels op de railing van het balkon zitten. Nou dan zie je gelijk de jager in hem opstaan, kwetteren en met de poten tegen het raam slaan. Zusje loert vooral op spinnen, vliegjes en alles wat zich maar insect durft te noemen. Die vangt ze en eet ze op. Loes ziet het allemaal met lede ogen aan, ik geloof niet dat zij veel jachtinsticnt heeft meegekregen. Of ze is teveel verwend dat kan ook ha ha. Bart kwam vroeger speelgoedmuisjes brengen. Als ik lag te slapen ging hij die vangen en legde die in mijn bed. Zo lief…
Als de lente ontluikt zal ik het weer eens goed in de gaten houden. Maar ik verwacht er op voorhand niet heel veel spektakel van. Gelukkig kan Loes wel eten uit mijn handen slaan als het haar te lang duurt. Dat zie ik dan maar als haar eigen oer…
Dank je wel voor deze mooie overweging en al het werk wat je er weer in gestoken hebt,
Liefs mevrouw Loes
Lieve mevrouw Loes,
Dank je wel voor je reactie!
Wat een vreselijk verhaal over Frutje (geweldige naam trouwens!). Gelukkig maar dat ze het overleefd heeft. Volgens mij zijn dat soort vallen al lang verboden, maar of iedereen zich daar aan houdt? Punt met dat soort vallen is dat ook hazen vaak alleen maar met een poot vast komen te zitten. En zich los gaan trekken. Walgelijk. Nog los van allerlei andere dieren, of mensen, die er in vast komen te zitten. Zo bekeken is het jachtgedrag van katten nog helemaal zo sadistiach nof niet…
Waarschijnlijk boffen vogels maar dat Oopa Floris niet bij ze kan komen, en Zusje ook niet. Zelfs als ze niet zouden kunnen doden klinkt het alsof ze wel vogels zouden vangen en flink verwonden.
Dat insectenvangen en eten deed Pop ook. Die at alles wat bewoog. Behalve dan dus regenwormen, rupsen en nachtvlinders. Alhoewel hij die ook nog wel eens met een heel vies gezichtje opat als hij dacht dat wij ze af gingen pakken, haha!
Die Bart, dat hij je toch ook prooien bracht, wat lief! Wat heel zorgzaam.
Wij zeiden altijd bedankt als we iets kregen. Ook al waren we er zeker niet altijd blij mee… gelukkig bracht Pop vaak takjes of steentjes of blaadjes. Dan is het net wat makkelijker om te bedanken 😉
Loes zal niet te verwend zijn, want dan zou ze toch op een gegeven moment wel ergens achteraan gaan. Maar ze is gewoon geen jager. Behalve op jouw handen met eten dan ???? Wat is ze ook een heerlijke druif!
Liefs,
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever, wat een interessant verhaal weer over onze geliefde huistijgers, die muizenvangers of speelgoed-vangers kunnen zijn.
Jullie hebben een grote variatie aan jagers en vangers en niet-jager zoals Bolle in huis gehad.
Alleen Siep had ooit toegang tot een klein plaatsje buiten achter bij het huis. In vorige reactie schreef ik al dat hij samen met buurkat probeerde duiven te vangen. Meestal zonder succes. Toch heb ik een paar keer een dode merel in huis getroffen die hij ergens heeft neergelegd. Niet persé bij mij komen brengen. Ik vond ze boven op de overloop bij de badkamer. Overal veren en in alle eerlijkheid was ik niet echt blij met het aanzicht ervan.
Siep is met mij meeverhuisd naar een flat en werd flat-kat. Alle poezels erna zijn allemaal binnen katten geweest. Wel mekkeren naar vogels maar verder geen aanstalten maken.
Muppet is dol op kleine kriebeltjes; alles wat miniscuul is met pootjes en vleugeltjes. Aan haar merk ik of er soms eentje binnen is gewaaid en langzaam (of snel) over het tapijt beweegt. Soms verdwijnt het diertje in haar en soms lukt het ons het beesie te vangen en buiten te zetten.
Dank je wel voor deze boeiende en leuke blog, veel liefs en prrrr prrrr van Muppet bbzzzz
Lieve Maria,
Dank je wel voor je reactie!
Leuk dat Siep en de buurkater de krachten bundelden, ook al hadden ze niet altijd succes. Duiven hebben de truc dat ze héél dik in de veren zitten, en die los laten als ze worden vastgepakt.
Vaak zijn vogels die gevangen worden ziek of verzwakt. Dat waren eigenlijk alle duiven die hier gevangen zijn. Ze konden bijvoorbeeld niet meer goed vliegen, en liepen alleen nog maar over de grond. Dan wisten we al weer hoe laat het was…
Kan me heel goed voorstellen dat je niet blij werd van de aanblik van een dode merel. Ik vond gevangen prooien ook altijd een vreselijk gezicht.
Dat mekkeren naar vogels is zo leuk om te zien en te horen, elke kat maakt weer andere geluidjes. Siep proefde in gedachten eigenlijk al de vogel 😉
Dat insecten jagen is ook zoiets dat de ene kat wel doet, en de andere totaal niet. Pop at ook alle beestjes op, behalve dan wormen, rupsen en vlinders. Die kregen wij dus. Mol en Beer lieten insecten met rust. Bol likte vaak mieren op, en heeft twee keer een wesp gevangen. En opgegeten! Gelukkig kon hij ze weer uitspugen. Maar ik ken genoeg katten die door een wesp in hun keel of lip of tong zijn gestoken.Kever zit heel geïnteresseerd naar alles wat in de tuin kruipt te kijken, maar doet er verder niks mee.
Muppet is dus toch echt een huisTIJGER. Voor die kriebelbeestjes in ieder geval.
Liefs, en prrrr prrrr terug voor Muppet!
Mevrouw Kever.
Lieve mevrouw Kever,
Wat leuk zo af en toe een onderwerp over katten. Zoiets deed Francien van Westering heel erg lang geleden in haar eigen kattenblog . Dat vond ik altijd interessant en het was leuk hoe mensen daarop reageerden. Helaas bestaat dat blog allang niet meer.
Maar wat betreft mijn eigen katten : ik heb eigenlijk altijd binnenkatten gehad, die wel met speelgoed deden alsof ze een goede jager waren. Ook werden er wel verdwaalde vliegjes gevangen en soms ook niet, maar die werden nooit opgegeten.
Wat ik mij wel herinner is mijn lieve poes Sproetje. Ze kwam uit het asiel, was zwerfster geweest en was gevangen omdat ze zwanger was. Sproetje vond het binnenleven prima en hoefde niet naar buiten te gaan. Maar op een keer vloog er een wesp door de kamer en Sproetje probeerde die te vangen. Het was maar een klein poesje, maar ze sprong bijna 2 meter in de lucht, al klappen met haar beide voorpoten om het beest ertussen te vangen. Daarbij keek ze bijna scheel van opwinding. Ik had die dag een afspraak, maar ik durfde nog niet weg. Ik wist niet wat die wesp zou doen en bovendien was ik bang dat ik mijn huis met allemaal kapotte spullen terug zou zien. Uiteindelijk lukte het mij om die wesp met een mepper dood te slaan en Sproetje werd ook weer rustig. Zo kende ik mijn lieve en zachtaardige Sproetje niet.
Verder wordt hier momenteel niet zo gejaagd. Ivar vindt de vogels buiten wel interessant en dat laat hij ook horen. Filmpjes speciaal voor katten op de computer vinden ze ook wel leuk en dan raken ze het scherm aan. Maar toen ik een paar jaar geleden een muisje in de kamer had, kon ik het beestje zelf gaan vangen en buiten zetten. Geen kat die ernaar keek. En naar die enge grote huisspinnen wordt ook niet omgekeken, helaas. Die worden af en toe door een hulpvaardige buur gevangen en desnoods zet ik de stofzuiger als wapen in, brrrr……..
Groetjes,
Marjoke (deze keer zonder de “mening” van de katten).
Lieve Marjoke,
Dank je wel voor je reactie, en ook voor de complimenten!
Het kan inderdaad heel verrassend zijn om een kat, die je als heel lief en zachtaardig kent, ineens een roofdier te zien worden. Dan merk je toch dat ze van oorsprong jagers zijn. Het ene moment staan ze lief tegen je te kirren, of liggen op schoot, en het volgende moment zijn ze een beest(je) aan het vangen en doodbijten. Dat is nogal confronterend. De eerste keer dat ik dat meemaakte was ik echt wel geshockeerd.
Omdat onze katten altijd naar buiten mochten hebben we allerlei soorten vangsten binnen gehad. Van kikkers tot vogels tot ratjes. Soms dood, soms nog levend maar gewond (dat was veruit het ergste…) of soms helemaal ongedeerd. En dan moesten we om vier uur in de nacht een vogel naar buiten zien te krijgen, met drie katten die zich er mee stonden te bemoeien en wel wilden “helpen”.
Dus wij vinden het prima dat Kever alleen balletjes en propjes vangt. En dat Bol na die ene jonge rat niks mee naar binnen nam. Maar gewoon in de tuin liet liggen, al dan niet half opgegeten. Hij dacht waarschijnlijk “Die moeite om een verse prooi te brengen ga ik niet nog een keer doen als het toch niet gewaardeerd wordt”.
Wat geestig dat jij zelf muizen en spinnen moet vangen. Is er tenminste één echte jager bij jullie in huis ????
Liefs,
Mevrouw Kever.
Eind 1998 kwam Bob, een Brits Korthaar kitten, in mijn leven. De eerste 8 jaar leefde hij binnenshuis. Na een verhuizing naar een huis met katveilige tuin ontdekte hij het buitenleven. Het bleef bij kijken.
Tot een vriendin op bezoek kwam en vertelde dat haar kat steeds met muizen thuis kwam. ‘Bob, niet hoor,’ reageerde ik, ‘die heeft nog nooit een echte muis gezien.’
Diezelfde nacht kwam hij de trap op. Diep vanuit zijn keel klonk een geluid dat ik hem nooit eerder had horen maken. Snel knipte ik het nachtlampje aan. Op dat moment opende hij zijn bek en liet iets los dat gelijk onder het bed schoot. Terwijl ik op handen en knieën onder bed tuurde, ging Bob zich languit op bed liggen wassen. Met een zaklamp ontdekte ik uiteindelijk twee kleine kraaloogjes.
Uren later had ik het doodsbange maar verder gelukkig ongedeerde diertje weer veilig buiten gezet. Het was Bob’s eerste muis. Daarna heeft hij nooit meer iets mee genomen. Alsof hij zich wilde bewijzen na het gesprek dat ik die middag met mijn vriendin had.
Dag lief mens van Bob,
Dank je wel voor je reactie!
Ja, dat komt ervan 😉
Hier lag op een gegeven moment elke dag een rat in de tuin. Zo ge zien ongedeerd, behalve de doorgebeten nek. Ik heb nog meerdere keren tegen onze buurvrouw gezegd dat Bol dat nooit zou doen. Dus deed hij het op een gegeven moment voor. In een paar seconden had hij de rat gevangen en doodgebeten. Daarna was het weer voorbij.
Moraal van dit verhaal; katten horen alles, en willen niet belachelijk worden gemaakt. Of je nou Bob heet of Bol.
Je zou het toch haast denken…
Haha, die Bob! En die arme muis. Gelukkig dat je hem of haar kon vangen en naar buiten kon zetten. Dat vangen valt nog niet mee, weet ik uit ervaring. Ik kreeg er (nog) meer respect voor katten van. Vooral ratjes zijn héél slim en gaan zich goed verstoppen. Ik vergeet nooit de blik van een jonge rat die zich tussen een kast en de muur had geperst, rechtop staand, toen hij zag dat ik hem zag. De schrik in zijn ogen.
Hij heeft, levend en wel, in een emmertje het huis mogen verlaten,
Liefs,
Mevrouw Kever.
Hallo Mevr Kever . Ik hoefde nog niet naar bed dus ik mag sjijfjes doen. Hier komen wij niet buiten maar wij vinden jagen leuk. 1 keer vond het vjouwtje het sielig want we hadden een kleine spin te pakken. De hele groep in een kring en of het afgesproken werk was de 1 gaf een mep de andere bleven geduldig wachten tot de spin bewoog en hups een mep en pootjes eraf . Mijn vjouwtje vond dat zo erg dat ze het magiërs woord Mmmm gebruikt en dat is noeppies. Dus de spin werd even met rust gelaten hij leefde gelukkig nog dus netjes buiten gezet . Hier jagen ze wel op een vlieg en er zijn meesters in het vangen . Vogels op de schutting is tetteren en een enkeling probeert tegen het raam te tikken in de hoop dat de vogel naar binnen komt. Ikjes Faalentino ben een roofsedier mijn muisjes maak ik stuk maar springen ik kan het wel maar ik ben niet zo lenig segge se . Ik vrees als ze ooit in de toekomst wellicht naar buiten mogen dat het een ren gaat worden want ik vrees dat enkele toch een vogel gaan pakken.
Dag lieve grote jongen, het petekind van Kever!, wat leuk dat ik je nou ook eens “spreek”!
Wat een tijgers zijn jullie, dat jullie zomaar een spin hadden gevangen! En je weet natuurlijk nooit wat zo’n spin allemaal kan doen – straks bijt ie jullie! – dus ja, dan moet je steeds een tikje geven. Gelukkig maar dat jullie vrouw het magische woord zei! Dat deed ik ook vaak als iemand iets gevangen had, dan trok ik snel een blikje open en tikte daar tegenaan. Maar dat hielp niet altijd. Vooral Pop dacht nog wel eens “Leuk en aardig, zo ‘n blikje. Maar ik heb hier een muis, die is veel lekkerder”.
Kan jij ook vliegen vangen? En wat doen jullie dan met die vlieg? Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik wel eens een klein beetje misselijk werd als hier een vlieg werd gegeten, door het geluid dat dat maakt. Bah. Maar ja, ik ben dan ook geen kat.
Goed dat jullie tegen de ramen tikken als jullie een vogel zien. Dan weet de vogel tenminste waar hij heen moet!
En ik lees dat je een echte tijger bent, met je muizen! Dat is knap vind ik, want speelgoedmuisjes zijn best heel moeilijk te vangen. Vraag maar aan je peteoom!
Lieve Faalentino, dankjewel voor je letters, en het geeft niks als er soms verkeerde letters tussen zitten!
Ik vond het leuk om van een kat te horen over jagen. En ik denk dat jij een supertijger bent! Je Pepeoom roept dat hij je een dikke koes stuurt, en ik stuur jou en je familie een dikke knuffel!
Mevrouw Kever.
Oooh ik sie ferkeerse letters. Het moet zijn pootje op de spin.
Een dikke koes terug. Hier eten er sommige inderdaad vliegjes . Mijn vjouwtje segge dat ze denkt dat ik ook fliegjes lust maar ik hebsse nog niet gegeetse. Ik lusse eggies alles segge se hier en altijd wil ik alles proberen eerst met mijn tanden en dan met mijn pootjes . Doe ik ook met de muisjes. Ik heb feel oer in mij segge se maar ik ben nog klein?
Nou, moet je je voorstellen als je helemaal groot bent…dan ben je echt een grote tijger!
Ik weet niet of vliegjes lekker zijn. Mij lijkt van niet, maar ja, eigenlijk zou ik ze eerst moeten proeven om dat zeker te weten. Goed zo dat je alles lust, net als je Pepeoom! Dan wordt je groot en sterk, met veel spieren (vooral) op je buik!
Veel liefs,
Mevrouw Kever.
Alleen mijn kater Dusty was een goede jager die ons verraste met vogels en muizen. Hij at ze nooit op. Dat Romke, Wieb en mijn huidige trio Famke, Lotje en Romy mij nooit verrassen met muizen en vogels zijn komt omdat zij binnenkatten zijn en Dusty kon heerlijk naar buiten.
Maar vliegen en vlinders evt die binnen komen vliegen moet ik vangen en buiten zetten, want zij overleven dit trio niet. Met zijn 3en er achter aan is zo oneerlijk en ze vangen ze zo uit de lucht. Dus jachtinstinct zit er in. Famke en Romy spelen meer met de hengeltjes terwijl Lotje prooi vangt en doodt als het ware.
Dag Charlotte,
Dank voor je reactie! En sorry voor mijn late reactie!
Ja, dat is nog eens een verrassing, een levende muis of vogel 😉 Hopelijk waren ze niet gewond, en kon je ze weer naar buiten zetten.
Binnen is er (gelukkig) minder te vangen, afgezien van de nodige kruipende en vliegende insekten.
Ik zag hier bij Pop, Beer, Mol en Bol dat ze bij speelgoedjes ook dat gedrag vertoonden wat jij beschrijft van Lotje – de prooi doden. Er tegenaan trappen, het tussen je tanden houden en met hun kop zwaaien (de kat dus) en het heel hard bijten.
De vogels en muizen boffen maar dat Lotje, Famke en Romy niet buiten kunnen jagen, denk ik zo.
Liefs,
Mevrouw Kever.