U ziet het meteen: er zit iets in mijn ooghoek. Iets dat uit mijn oog komt ofzo en dat daar even blijft hangen.  Geeft niks, dacht ik.

Hoe dat verdwijnt, weet ik niet precies. Soms valt het eruit. Of het gaat weg als ik mezelf was en met mijn pootjes over mijn kop ga. Ik vind het niet zo belangrijk. Maar ik weet wel, dat sommige mensen er meteen iets aan willen doen.  Het afvegen. Het schoonmaken. Een doekje, een wattenstaafje, een hand, een weet ik het. Ik hou daar niet van.

Kijk, als het echt erg is en het zit er te lang, dan heb je als kat wat hulp nodig. Zit het in twee ogen en ruikt het raar, dan is de kans groot dat je wat onder de leden hebt. Dus even naar de dokter, want je weet maar nooit.

In alle andere gevallen hoeft het niet. Als ik voor mezelf spreek, kan ik eerlijk zeggen dat ik schoon op mezelf ben. Netjes. Grote stukken van mijn vacht zijn wit en die hou ik mooi in mijn uppie. Dus als er wat in mijn ooghoek zit, en ik was het niet weg, dan valt het er wel uit. Niks mis mee.  Vind ik.