Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Hoe het is om een dier te zijn

dierHet is vandaag Dierendag dus iedereen heeft een beetje een biesondere dag. Ik ben dus zelf een dier en mijn vrouw zegt dat ze een zoogdier is dat mag best van mij maar daar gaat het niet over.

Huisdier

Ik ben dus een dier. Presies gezegd: ik ben een huisdier. Dat betekent dat ik als dier zijnde een huis heb om in te wonen en voor mezelf dat ik de hele tijd thuis blijf om te doen waar ik zin in heb. Wat is dat voor leefe?

Nou, best fijn.

Gewoon Bertje

Als huisdier krijg ik lekker eten, en ik heb gezelschap (mijn vrouw als zoogdier, ze wil echt dat ik het opschrijf), ik heb mijn eigen ferantwoordelijkheden om mee te helpen en ik heb hier ook veel plekken waar ik lekker kan slapen. Dat is belangrijk wegens dat ik al ouder ben, ik ben dus nog presieser gezegd een seeniejor huisdier.

Maar daar denk ik overdag nooit aan en ’s nachts ook al niet. Dan ben ik gewoon Bertje. En toch wegens dat het Dierendag is ga ik toch anders over mezelf denken. En over anderen, want een dier ben je nooit alleen, dat is ongezellig.

Helpen

Voor ik hier kwam woonde ik in het asiel. Soms denk ik aan de andere katten van de afdeling, zouden zij ook een thuis hebben gevonden? Ik hoop het. En ik hoop ook dat de mensen van het asiel ook andere katten van straat halen die ziek zijn, net zoals ze bij mij hebben gedaan. Vandaag gaat mijn vrouw wat geld storten namens mij bij het asiel, dan hebben ze weer een beetje meer geld om hun werk te doen. Vroeger hebben anderen het asiel geholpen met geld en zo konden ze mij verzorgen want ik was eerst heel ziek voordat ik beter werd.

Ik hoop dat iedereen die dat wil huisdier kan worden, wegens dat het een fijn leefe is. Dat is mijn wens voor Dierendag.

Wat priefee voor mij is

priefee

Als katerman heb ik ook tijd voor mezelf nodig. Dat kan opeens opkomen. Ook na een hele fijne knuffel dat ik foel: nou moet ik even op mezelf liggen. Die tijd is dan priefee.

Hoe doe ik het

Priefee is best moeilijk want ik wil ook samenzijn en niet alleen zijn en toch is het zo dat ik dan vooral met mezelf moet zijn. Wat doe ik dan?

  • na een knuffel op de bank draai ik me op mijn andere zij, dus dat ik met mijn kop van mijn vrouw af lig, dan weet ze genoeg
  • soms ga ik achter de kastjes liggen toen is deze foto gemaakt, mijn vacht zat helemaal niet netjes en mijn staart ook al niet. En het riesiekoo van daar liggen is dat mijn vrouw denkt Bert is niet goed, hij iesoleert zich, we gaan naar de dokter. Dus ik ga voor de zekerheid maar  heel erg soms daar liggen.
  •  ik kijk van: hè

Aaien

Priefee is ook belangrijk tijdens het aaien, dat er geen gekke dingen gebeuren. Ik heb beifoorbeeld graag dat mijn staart met rust gelaten wordt. Die heb ik nodig voor evenwicht en daar moet ik op kunnen rekenen. Een keer ging ze met mijn staart fluitspelen, het moet niet gekker worden hier!!! Dus toen heb ik heel intens gekeken en sindsdien is het nooit meer gebeurd.
Ook gefriemel aan mijn pootjes is priefee al vind ik het soms wel fijn.

Bak

En nou ik een gefoelige maag heb, is wat ik in de bak doe ook belangrijk voor mijn gezond. Laatst keek ze er heel blij naar en ik dacht dat is priefee het hoeft niet op de foto, maar dat snapte ze gelukkig.

Rust

Het is belangrijk dat je voor jezelf weet wat priefee is. Dan heb je rust in je leefe. Want als je met mensen woont, dan woon je samen, maar je bent ook iemand van jezelf en voor jezelf, dat je een eigen persoon bent bedoel ik. En dan heb je recht op je priefee, en dat is voor iedereen weer wat anders.

Waarom ik een serieuze katerman ben

katerman
De dag begon laat maar toen de dag er was, toen kwam ook de zon. En ik dacht: Bert, pak je kans. Ga een warm oortje halen.

En dat deed ik.

Goede oor

Ik ging precies goed liggen. Dat duurde best een poos omdat ik rustig en veilig wilde liggen en dat mijn goede oor in de zon moest en niet mijn andere oor, waar iets mee is.
Daar is een stukje af. Het bovenste stukje. Wegens dat het duidelijk moest zijn dat ik een jeweetwel-kater ben. Dus nu heb ik twee verschillende oren, en iedereen zegt dat het niks uitmaakt voor wie ik ben en dat geloof ik eigenlijk ook wel. Maar ik weet het toch.

Toen ik goed lag en ik de zon voelde, toen is deze foto gemaakt. Het is goed te zien dat ik in de zon liggen serieus neem. Dat is ook zo want ik ben een serieuze kater. Dat is een beetje van mezelf en ook wegens dat ik gefoelig ben en dan ben je eerst bang en daarna serieus.

Tijd

  • Serieus dat is:
    soms ben je langzaam met iets dat is omdat je zeker wilt weten hoe iets gaat en moet, als je het niet zeker weet dan ben je onzeker en dat wil je niet, dat geldt voor alles dus ook voor een warm oor
    Langzaam is dus goed.
  •  het kan ook zijn dat je gewoon stil staat omdat je over iets na moet denken en als je vrouw dan roept “Loop eens door Bert” omdat je dan toevallig voor de deur staat, dan komt dat helemaal niet goed uit met het nadenken
  •  je hebt als serieuze katerman tijd nodig om alles dat je meemaakt te ferwerken, dus dat duurt gewoon langer als toen je een kitten was

Snel

Toen mijn oor warm was, kreeg ik een tevreden gevoel van binnen. Lekker hoor, zon op je vacht. Daarna werd het te warm en toen ging ik uit de zon. Ik sprong meteen weg toen het te warm want serieus of niet, soms moet je tóch snel zijn.

Knuffels of eten, dat was de vraag

knuffels
Het was laat op de avond, en mijn vrouw en ik stonden klaar om naar de slaapkamer boven te gaan, en juist op dat moment zag ik dat ik nog een hapje had staan.

Hoe kon ik dat gemist hebben? Ik rook meteen dat het een heel goed hapje was, er zat tonijn in en dat lust ik graag. En ruiken is eten, bij mij tenminste wel. Dus ik wilde erheen, mijn poten begonnen al te lopen maar mijn kop zei Bertje wacht even.

Die-lemma

Want als mijn vrouw en ik aan de nacht beginnen, dan krijg ik op bed altijd een lange knuffel met liefe woordjes en fraage of ik een fijne dag heb gehad. Dat is gezellig samen op bed. En ze stond dus klaar om naar de trap te gaan. En ik ook, tot ik dat hapje rook. Wat moest ik doen? De snek? De knuffels? Ik wist het even niet. Het was een die-lemma, zo heet dat, ik weet dat wegens dat ik in een huis met boeken leef en die boeken geef ik kopjes, dus zo komen er allemaal nieuwe woorden in mijn hersens.

Lekker

Dus ik stond er gewoon te staan.
Mijn vrouw ook.
Ze snapte mijn die-lemma en zei: “Ik wacht wel even, Bert”. Toen ging ze terug de huiskamer in naar haar werktafel. Ik meteen naar mijn hapje natuurlijk. Man, man, wat lekker. Er zat ook wat saus bij. De laatste tijd eet ik niet zo gemakkelijk wegens dat ik een gefoelige maag heb, maar door dit hele lekkere kreeg ik opeens weer zin in eten.
Dus toen het op was, snuffelde ik aan mijn brokjes. Viel best mee, eigenlijk. Ik nam een brokje. En nog eentje. Even pauze.
“Daar wacht ik niet op, Bertje,” zei mijn vrouw en toen liep ze naar de trap om naar boven te gaan. Ik liep gauw mee, want mijn hapje was op, ik wilde de knuffels niet missen en die brokjes kon ik later zelf nog eten. Mijn die-lemma was voorbij.

Als je helemaal nieuw eten krijgt

eten

Ik had dus een haarbal. En de week erna weer een haarbal. Niks aan, hoor. Maar de dokter zei dat ik van binnen gefoelig was en dat ik ander eten moest.

Samen

Wat doe je eraan als huiskater? Niks. Je eet wat je krijgt en als je geen zin hebt, dan kijk je moeilijk of je loopt weg en dan krijg je wat anders, zo gaat dat. Ik bedoel zo ging dat bij mij. Want mijn vrouw bedenkt wat ik voor avondeten op mijn bord krijg en ik bedenk dan of ik zin heb om dit op te eten of dat ik liefer wat anders wil. Er is altijd van alles in huis, dus er komt altijd wat anders. Avondeten doe je samen.

Diejeet

Maar nou heb ik dus diejeet. Voor als je maag en je van alles van binnen heel gefoelig zijn, dus dan is het eten voor van binnen gemakkelijker en misschien komt er dan nooit meer een haarbal. Die heb ik ook liefer niet.

Brokjes

Eerst kwamen de brokjes. Mijn vrouw deed op mijn schaaltje aan de ene kant mijn gewone brokjes en aan de andere kant mijn nieuwe diejeet-brokjes.
Ik erheen en ruiken.
Langzaam snuffen zodat ik goed weet: zo ruikt het.
Best lekker, eigenlijk.
Dus ik pakte een brokje en kraakte het weg. De maat was goed, ook al was het kleiner dan de oude brokjes. Ik vond het best te eten. Niet vies en ook niet dat ik de hele tijd meer wil eten, zoals ik wel met sommige sneks heb.
Nou heb ik dus alleen deze brokjes voor gefoelige katers.
Mijn vrouw zegt dat ik nou eenmaal gefoelig ben.

Avondeten

Na de brokjes kwam het avondeten. Daar ben ik nog mee bezig. De zalm vond ik best lekker. Wat ik van het stoofpotje vind, weet ik nog niet. Aan de kip kan ik misschien wennen. Dus daar schrijf ik een andere keer over, als ik het weet.
Misschien vind ik de gefoelige brokjes wel lekkerder dan de andere brokjes.