Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Wanneer een doos geen doos is of toch wel

doos

Ik blijf het zeggen: een dozenjongen ben ik niet. Daar kan ik niks mee. Gelukkig weet ik nou dat er ook andere katten zijn die hetzelfde foelen. Dus raar ben ik niet. Er is wel iets anders.

Flaanel

In de kamer heb ik al ik weet niet hoelang een doos staan om in te slapen. Eerst deed ik dat niet natuurlijk. Maar ik raakte aan de doos gewend ook omdat die naar thuis rook, dat controleerde ik af en toe, je moet als huiskater zijnde wel weten wat er in huis staat natuurlijk.
Mijn vrouw had er flaanel in gelegd, een hele stapel.
Na een tijdje had ik er genoeg van. Dus toen sliep ik weer gewoon op de bank.

Dekentje

Maar nou rook ik dat er een nieuw dekentje in lag, ik bedoel dat lag altijd ergens anders en nou was het in de doos. Zegt mijn vrouw: “Misschien wil je het proberen, Bertje.” En ik kreeg alvast een zachte knuffel.
Ja, als ze zo gaat praten en doen dan ben ik een watje van binnen. Dus ik in de doos. Ik dacht hoe foel ik me nou.
En toen wist ik het. Dit is helemaal geen doos meer. De voorkant is weg en de bovenkant ook. De zijkanten zijn minder hoog. Ik kon erin zitten en liggen zonder dat ik me opgesloten voelde. De lucht is ook gewoon dus niet dat ik eraan ruik en weet dat er iets vreemds in heeft gezeten.

Genoeg

Ik moest wel wennen. Want een dekentje op een plaats waar ik het niet verwacht dat doet iets met mijn gefoel. Daarom kijk ik op de foto zo ingespannen. Ik ben aan het foelen en aan het denken over het gefoel. Is dit een doos of niet. Wat doe ik hier eigenlijk. Zal ik een dutje gaan doen.

Na de foto had ik er opeens genoeg van. Misschien ga ik nog wel een keer daar liggen in die doos die geen doos is maar op de bank lig ik fijn en daar hoef ik nooit te wennen.

Mijn gezond is nou best wel goed

gezond

Elke keer als Loesje mij meelt, vraagt ze hoe het met mijn gezond is. Dan geef ik altijd eerlijk antwoord want dat hoort, en zeker weten als je verkering hebt. Mijn gezond is nou beter dan ervoor, folgens mij.

Hoomeeoo

Ik heb dus een gefoelige maag en de dokter zei dat ik pree-diejebiet was dus toen kreeg ik ander eten en nieuwe sneks en daarin zaten meedisijnen maar ik zeg een snek is een snek, dus die eet ik.
En toen kreeg ik hoomeeoo-druppels.
Daarna kreeg ik weer andere druppels, mijn vrouw zegt dat het nu twee weken is al. Ik foel me beter. Dat kwam best snel.

Gefoel

Op een dag werd ik wakker, ik lag boven op bed en mijn vrouw sliep nog en ik dacht, Bert aan de slag, dus ik ging meteen in de aksie en ik controleerde de straat, het was nog geeneens overdag. Dus dan foel je je beter in je gezond, als je uit jezelf dingen wilt doen.
Ik ging ook weer een beetje spelen. Niet heel veel want ik ben wel seeniejor. Maar toch wel iets met een balletje.
En de avondknuffel beneden vond ik fijner, ik ging harder spinnen en ik wilde dat het de hele tijd doorging, dan heb je gefoel voor het leefe, hoor.
Het eten smaakt me ook beter, al hoor ik thuis dat ik meer brokjes moet eten. Eerlijk waar dat lukt gewoon niet altijd. Mijn maag is kwetsbaar dat weet ik. Overgeefe doe ik haast nooit meer.
Ik slaap lekker, dat kon ik altijd al goed. Maar ik wil nou ook vaker samen hangen op het tapijt, dat je bij elkaar bent en dan foel ik me samen, dus dat doen we ook meer. Wegens mijn gefoel.

Gezond

Gezond is hoe je je in je lichaam voelt en hoe je van binnen bent en dat is bij mij nou beter. En dat is presies goed op tijd voor de lente wegens dat er dan zon komt en daar kan ik dan van gaan genieten.

Opmerking mevrouw Bert:
Bert is patiënt bij Leonie Noordhoek
https://www.leonienoordhoek.nl/

Ik heb een heel raar lentegefoel

lentegefoel

Ik weet zeker dat er lente aan komt, ik heb een raar gefoel, de dingen zijn hetzelfde en toch anders, dus dan is er iets aan de hand.

Wiewlucht

Na de sneeuw dacht ik nou wordt alles weer gewoon en dat was ook zo. Voor eefe. Toen kwam de verandering. Beneden aan de voordeur rook ik dat de lucht anders was, net of er een beetje wiew in zat. Dat kan niet en toch leek het zo.
In de huiskamer was er ’s morgens meer licht. En het raam ging soms open, dan kwamen er van die wiewluchten in de kamer. Snappen doe ik het niet maar het gebeurt.

Geen rust

En vanmorgen bij de ochtendknuffel kon ik helemaal niet zo goed ontspannen als anders. Gewoon is dat ik ga liggen en dan ben ik rustig en als de buik-knuffels komen dan raak ik diep in mezelf rielekst. Nou dat lukte niet. Ik lag te liggen en toen wilde ik een brokje eten. Toen sprong ik in de vensterbank en ik kwam weer terug, en daarna ging mijn vrouw aan haar werktafel zitten en ik vroeg om een snek die kreeg ik. Normaal wil ik daarna zachtjes in slaap geaaid worden maar nou had ik geen rust, ik ging beneden kijken en boven en pas na een poos toen ik echt keimoe was toen ging ik een dutje doen. En erna was ik meteen keiwakker.

Genieten

Ik foel dat ik misschien ga verharen. En dat er meer zon komt. En dat ik superveel van het leefe ga genieten.

Maar mijn vrouw zegt dat het ook kan komen door de nieuwe druppeltjes van de hoomeeoo-dokter. Nou dat kan maar het kan zeker weten dat er lente aan komt en daar moet ik iets mee, dat zegt mijn gefoel en daar luister ik naar.

De straat is weer de straat

straat

Nou gelukkig de sneeuw is weg. Ik kan mijn straat weer zien en dat er mensen lopen en wat ze doen. Zult u zeggen maar jij bent toch een binnenkater Bert. Jawel. Juist daarom.

Als binnenkater heb ik graag dat alles in mijn leefe elke dag hetzelfde is behalve dan mijn afondeten. Daar wil ik elke dag iets anders voor en maakt mij niet uit wat het is als het maar lekker is, dus daar ben ik heel gemakkelijk in.
Dus behalve dit hou ik niet van veranderingen.

De straat

Het is mijn werk om de straat te controleren en ik heb ook nog ander werk in huis, maar daar gaat het nou niet om. Wel om de straat.
Ik zit in de vensterbank en ik kijk, ’s nachts en overdag. ’s Nachts is meer voor mezelf als hobbie omdat ik dan naar de autolampen kijk die komen en gaan, dat is zo mooi, daar kan ik een hele tijd naar kijken en dan ben ik ontspannen en dan ga ik op bed slapen bij mijn vrouw.
Overdag is om op te letten, dat er in de straat geen gekke dingen gebeuren. Het leefe moet veilig zijn.

Anders

Maar met die sneeuw was alles anders. Er waren minder mensen en als er mensen waren dan liepen ze raar. Of er kwamen kinderen die schreeuwen en rennen, eerlijk waar, waarom dat moest dat snap ik niet.
Het moeilijkste was dat ik de straat niet meer zag. Overal lag de sneeuw, en wat is dan wat? Ik wist het niet goed.

Gewoon

Gisteren kwam het gewone terug en vanmorgen was de straat weer de straat. Alles is in orde, zag ik. De mensen waren er weer en ze liepen gewoon. De auto’s en de bussen reden weer zoals ze eerst reden. Dus ik foelde me rustiger in mezelf en na de controle heb ik tefreden geslapen, echt heel lang, dat was superfijn.