Ik heb een rare week en toch was elke ochtend als de vorige ochtend. Als de dag begint, ben ik beneden. Mijn vrouw komt, ik krijg knuffels en ze zegt hoe de dag heet en ze doet het raam open.
Ik ruiken.

De lucht

Ik ruik de luchten. Dan weet ik er komt regen er komt wind er komt zon of er komt van alles, en deze week was elke ochtend weer helemaal anders ook al was het hetzelfde. Ik heb storm gehad dat was eng, in huis bleef het donker en er was herrie buiten. En er waren ook dagen met gewone lucht dan ging ik ontspannen. Nou komt het kei-hete weer dat ruik ik aan de lucht al.

Hetzelfde op de dag is ook dat ik elke ochtend een snek krijg met een pil erin tegen de artoosie. En dat ik ontbijt krijg, lekker stukjes in saus daar hou ik van. En dan weer knuffels. Misschien is dat het allerfijnste van mijn leefe, eerst eete en dan knuffels.
En ik heb dan vers water. Dat is lekker maar ik hou ook van rijp water, dat weet ik nog van toen ik op straat moest leven.

Bang

Ik doe dus mijn leefe per dag. Dat is genoeg. Ik heb vaste dingen die gebeuren en daar heb ik rust door van binnen, dat ik me feilig voel. Er ferandert elke dag iets op een dag en daar moet ik mee dielen, zegt mijn vrouw, dus dat doe ik. En daarom heb ik mijn vaste dingen nodig, dat ik weet wat er ook gebeurt dat is mijn gewoon. Mijn gewoonte.
Op feesboek zeggen mijn frienden soms van O Bert het wordt troopies of o Bert het wordt de hele tijd reege en kou, en dan foel ik altijd een beetje bang van binnen komen. Eefe maar. Want dan weet ik het weet: als je je leefe per dag doet, is dat genoeg.

Nou, het kammen is dus anders dan het was. Eerst was het heel zachtjes, een soort aaien, en ik moest er toch aan wennen maar van binnen wist ik: dit is eigenlijk best fijn. Dat zachte. En ik kreeg er liefe woordjes bij en ook gewoon aaien.

Dus dat ging best goed.
Alleen toen werd het kammen seeriejeus.

Ondervacht

Ik moet eefe zeggen dat ik een dikke vacht heb. Ik bedoel de vacht die onder mijn vacht zit, dat heet de ondervacht. Daar heb ik korte haren maar wel feel en dik ook. Dus daar ferhaar ik nou alleen die haare die blijfen soms hangen in mijn vagt.
Eerlijk waar het lukte me niet alleen. Dan ging ik wassen en al die haare, nou, ik moest soms ofergeefe.
En toen kwam die kam in huis en toen liet ik me kammen.
Aan dat kammen ben ik nou een beetje gewend. Soms laat ik me ook oferdag kammen en op mijn andere zij.

Dieper

Maar toen feranderde het, gewoon op een afond. Ik lag ontspannen op mijn matje en toen foelde ik dat de kamp dieper ging naar mijn ondervacht.
Ik lag helemaal stil te foelen wat er nou weer gebeurde.
En ik stopte ook met knorren.
Spannend.

Schaar

Op een andere afond pakte mijn vrouw het schaartje en ze ging ermee in mijn vacht. Knerp! Knerp! ik hoorde en foelde het. Ze knipte de harde stukken weg. Nou dan blijf je vanzelf stil liggen zeker weete.
Erna ging ze aaien en ik foelde het: opeens kon ik weer over mijn heup geaaid worden, daar zit de artroosie en aaien is dan moeilijk en fijn tegelijk.

Gefoel

Bijna alle harde stukken zijn nou uit mijn vacht. En ik laat me nog steeds kammen. Als je een oudere kater aan het worden bent, dan moet je eerlijk zijn ofer wat je niet meer kunt. En nou mijn vacht weer bijna helemaal in orde is, en nou met het kammen, nou komt het vast helemaal goed met mijn vacht, dat is mijn gefoel.

Sinds ik me laat kammen, is mijn vagt anders. Netter, geloof ik. Maar dat is aan mijn ene kant, wegens dat ik alleen ’s avonds aan kammen doe en dan lig ik op mijn matje op mijn andere kant. Dus alleen mijn ene kant kan worden gekamd.

Andere kant

Soms lig ik oferdag anders en dan wil mijn vrouw de andere kant kammen maar dat wil ik niet. Want ik foel, kammen dat is voor als het laat is en avond en dat je dan aaien krijgt en liefe woordjes en dan ga je ontspannen en dan begin je zo aan de nacht.

En ik find, beter half gekamd dan niet gekamd.

Harde stukken

Maar dat kammen kan tot op mijn heupen. Daar zit de artroosie in, al een hele tijd. Dus daar is het wassen ook moeilijker. En daarom zitten er daar ook harde stukken in mijn vagt. Mijn vrouw friemelt eraan omdat ze de harde stukken weer zacht wil maken.
Soms lukt dat een beetje dan blijf ik liggen.
Soms weet ik van : hou op en dan kijk ik van nee en dat stopt ze ook.
Dan gaan we weer aaien met de hand, daar hou ik toch het meeste van.

Schaar

Op een afond zei ze: “Bertje, je hebt een klit in je vacht.” Ik wist dat natuurlijk. Een keihard stukje waar ik helemaal niks mee kon, al heel lang niet. Toen ze eraan friemelde, keek ik meteen van nee. En toen ging ze weer aaien maar ik foelde gewoon dat ze aan die klit dacht en wat ze ermee moest. Niks dacht ik nog.
Maar toen kwam het.
Ze ging naar de keuken, haalde het kleine schaartje en toen, ik lag nog gewoon te liggen, toen knipte ze een gat in mijn vagt.
De klit was weg.
Ik kreeg erna aaien en ik ontspande weer. Je kunt het folgens mij niet eens zien, maar ik foel het gat toch zitten, en wat ik erfan moet denken, dat weet ik geeneens goed.
Maar weg is weg, dat is zeker weete poosietief.

Toen de snek op het bord ging, rook ik het al. Goed spul. Lekker spul. Ik kon geeneens wachten met eete ik begon meteen. Tonein uit de natuur, helemaal zonder iets erbij.

Lekker

Het was eerlijk waar de lekkerste snek ter wereld. Helemaal tonein en lekkere stevige stukken en toch zacht om te eete. Dat is belangrijk wegens dat ik helemaal niet meer al mijn tanden heb.
Dat bord heb ik leeg gegeten, achter elkaar, zo lekker was het. Erna liep ik naar mijn matje om uit te buiken en te knorren dat ging vanzelf.
“Nou nou, Bertje” zei mijn vrouw. En dat ze mij nog nooit zo gezien had. En dat het een hele dure snek was geweest. En dat ze blij was dat ik zo goed at, het was gezond spul.
Ik hoorde het aan maar ja als je ligt uit te buiken dan luister je nooit zo goed, dat weet iedereen behalve dus mijn vrouw.

Hapjes

Hoe gaan die dingen. Een paar dagen later kreeg ik dezelfde snek weer.
“Kijk eens, Bertje,” zei mijn vrouw blij.
Ik was net eefe bezig ik weet niet meer waarmee, maar ik keek toch eefe. Zo ben ik nou eenmaal. Ik rook de snek en ik zag het bord en ik wist het weer.
Maar ik had geen trek.
Ik weet niet waarom. Het was ook, die snek kende ik nou al en die eet-erfaring was een nieuwe erfaring dan hoeft het toch niet de hele tijd.
Dus uit beleefdheid nam ik een paar hapjes. Toen ging ik in de fensterbank liggen, er was zon en het raam stond een beetje open, dus het was presies goed.

Later kwam ik weer in de kamer en het bord was weg. Ik at een brokje, ik dronk wat water en ik dacht nou mooi dat alles weer gewoon is, dat heb ik het liefste.

Woordje van mevrouw Bert
Het was tonijnsnack van Applaws. 100 procent natuur. Pets Place, 2.49 euro.