Categorie archieven: Uit het leven van Bert

Leootje en kaamers ferandere

kaamers Ajoooooooooooo allemaal!
Hier ben ik weer!
Leonardo Anshu de Sgrijfer, uw rasende rieporter!
Wat gebeur er tog feel!
Ik kan het soms nie meer follege hoor.
Die tweefoeters die spoore nie.
Hebbe se ons gewoon WEER FERLAATE.
Egt zeeriejeus weer!
Met hun stomme ferkanzie.
Se sijn seefe daage en seefe nagte weggewees.
En er was geen Losjéé!
OppasOpa kwam wel met al se snoepies.
En hij hep ons eete gegeefe en de kattebak gedaan.
Hij hep feeeel te feel eete en snoepies gegeefe, dat was best kikke en lagge.
Mamma font het niet so goet.
We sijn allemaal een beetje te dik geworde seg Mama.
Ën ferwen. Dat ook.
En er was ook een liefe mefrau en die rook naar de beste friendin fan Fre en se was wel egt heel lief hoor.
Se was fan de sagte woortjes en fan de liefe aaitjes en se heef Chester se pilletjes gegeefe en Chester fond het goet dat sij dat deet.
Hij was heelemaal flieft op haar weeges de sagte woortjes enso.
Maar goet.
Seefe daage en seefe nagte waare se dus niet hier maar… erreges.
En Simon, die snapte niet waar Mama was en hij was egt heel bang.
Eerst moeste we erom lagge maar het wert na twee daage al wel egt sielug hoor.
Hij hep sig ferstop en hij wau nie eete en hij sgrok elleke keer as se binne waare foor eete en pilletjes en het waare niet Papa of Mama of Fre.

Weer thuis

Toen se tuis kwaame hep ik se meteen heel goet duidelek gemaak datte we hier niet fan gedien sijn. Ik hep heul boos gekeeke.
Wel fijf mienuute lang.
Toen kwaame se met snoepies en lag ik al beina fanselluf op de gront te rolle weeges ik doe egt alles alteit foor snoepies.
Dus ik bleef niet boos.
Chester was ook niet boos, hij was heel blij en wau meteen knuffele.
En Tiga ook. Die was ook heel eefe boos totdat de snoepies kwaame.

Simon

kaamersEn Simon?
Die hoefde geen snoepies. Hij moest eerst sgreewen. Keihart krijse deet ie.
En ront renne en koppies geefe. Hij was niet boos dat se soo lang ons in de steek hebbe gelaate.
Hij was gille fan se blij dat se der weer waare.
Mafkees.
Nou en toen waare se eefe terug en wij dagte nou eint goet al goet he.
Laate we nau maar weer gewoon gaan leefe want het is wel weer goet gewees met die tweefoeters.
Maar nee.
Gaat Papa ineene helemaal druk loope doen.
Nau is tie wel faaker Alle Daage Heel Druk maar dit was..
Anders.
Hij ging loope en kijke en denke en met Mama praate en agter de kompjoeter en toen riepe se
“IEKEEEJAA!!”
en
“GAMMAAAAA!!”
En foordat we wiste wat er was waare se weer weg.
Alleen Fre bleef sitte dus we sijn met haar gaan knuffele op haar sagte bet met sagte kusses.
Nou en toen kwaame se terug en een dag laater begon het…
kaamersSe stonde bes froeg op en se ginge ineene alle spulle uit de slaapkaamer in de huiskaamer brenge!
Waarom??
Het wor nog feel gekker.
Papa ging ineene alle groote spulle ook uit de slaapkaamer haale!
En sloope!
De heele floer ging eruit!
Hoe dan??
Waarom??
Ik heb wel elleke keer eefe gekeeke als Papa koffie ging drinke.
Toen sag ik dat het groote bet ook was gesloop!
Het stont regtop teege de muur!
Ik ben erop geklomme sodat ik alles nog beeter kon oofersien.
Tiga en Simon hebbe ook gekeeke.
Chester is in de huiskaamer gebleefe en op het balkon.
Weeges hij weet dat hij bes in de weg loop weeges hij wil alteit aandag.
En dat ging nau niet bij de tweefoeters, Chester sei dat hij dat wis.
Iets met jaarelange erfaaring.
Nou en toen ging Papa nog feeeel drukker worde en sweete joh!
Heel appart luggie was dat.
Toen ging hij met groote dinge sjouwe en die ginge op de floer.
En toen ging hij alles weer in mekaar sette en alles weer terug sette en sgoonmaake enso.
Fanaf me uitkijkpos hep ik alles gesien en ik hep sitte mauwe fan joh doe effe gewoon!!
Maar hij ging door en nu staat hun bet er weer en is er een andere floer.
En se sijn weer gaan kijke en meete en praate…
Wat gaat er dan nog meer gebeure!
Chester seg het kom wel goet.
Dit doen tweefoeters nau eenmaal.
Dan finde se een kaamer niet meer goet en dan gaan se opknappe.
Dat was met de kaamer fan Fre ook.
Dan gaan er spulle uit die we kenne en dan koome er nieuwe dinge met een gek luggie eraan en dan gaan se alles weer andersom neersette en dan sijn de tweefoeters blij en wij moete wenne.
En as we eraan gewent sijn en alles is gewoon dan krijge se ineene weer so een tik fan datte se
“IEKEEJAA” roepe of “GAMMAAAA” en dan gaan se wéér een kaamer anders doen.

Snoepies

kaamersNou ik fint dat ik heul hart hep gewerrek fandaag.
Ik hep gekeeke hoe Pappa een heele kaamer ging ferandere.
En ik moes wenne.
Heel erreg. En me broers ook.
En het is nog nie klaar want alles leg nog in de huiskaamer dus morrege gaa er weer feel gebeure.
Dus ik fin dat ik snoepies hep ferdien en ik fin ook dat me broers snoepies hebbe ferdien weeges alle feranderde dinge hier in huis.
Ik hoop dat se gauw weer gewoon saai normaal gaan doen.
Maar met die tweefoeters fan ons weet je dat maar nooit.
Want Mama seg dat het nooit saai is in ons gesin maar dat we wel feel fan elkaar hauwe.
En dat is seeker weete wel waar.
Se sijn gek, die tweefoeters fan ons maar we hauwe wel heel feel fan se.
Seeker as se snoepies geefe.
Dusse… Freee? Maggik een snoepie? Fan Mamma mag ik niet weeges ik wor te dik seg se maar jij luistert soms ook niet he, dus dan mag ik wel een snoepie fan jou?
Weeges dat we dan saame staut sijn?
Ah? Assebief? Eentje maar?
JOEPIE! Dankieweeeel!!!
Ik heb snoepies!
Dag iedereeeen! Tot de folgende keer!
Leootje Anshu de Snoepe… eh.. Sgrijfer

Waarom ik mijn poote dicht bij me wil hebben

poote Van mezelf weet ik, rustig en ontspannen liggen kan ik alleen als ik mijn poote dicht bij me hou. Dus tegen me aan. Of poote tegen zichzelf aan. Echt waar.

Open

Op Feesboek en ook op het blog hier zie ik dat er ook katermannen en poezen zijn die heel anders liggen. Op hun rug dus dat je helemaal hun buik kunt zien. Of opzij en dan de poote oferal de lucht in. Het ziet er eerlijk waar ontspannen en rustig uit en ook dat ik denk zo dat ligt lekker, zo heb je de wind door je buikvacht dat lijkt me ook wel eens fijn.
Alleen ik kan het niet.
Ik bedoel ik durf het niet.

Bang

Froeger moest ik op straat leven en nou ik huiskater ben snap ik helemaal niet meer hoe ik dat gedaan heb, mijn vrouw ook niet. Ze zegt dat ik vast adresjes had waar ik wat kon eete en slaape. Maar ik weet wel dat ik van die tijd angstklachten heb, dus dat ik kan schrikken en dan ben ik een tijdje bang.
Ik kan bang zijn van de postbode aan de deur dan hoor ik stemmen en ik weet niet wat er gaat gebeuren. Of de glazenwasser die keihard geluid maakt op de ramen en ik zie hem geeneens. Als mijn vrouw haar buitenjas aan heeft en dan de huiskamer inkomt dan foel ik me bang wegens dat ik denk ik moet in de taksi naar de dokter dat wil ik niet en ik moet vast. En ik ben ook bang als er opeens harde geluiden zijn of grote auto’s in de straat of enge fogels. En vast nog dingen meer.

Steun

Dan krijg ik steun van thuis en dat helpt. Ik krijg liefe woordjes en ook knuffels, en soms eete van haar fingers dan kom ik weer tot mezelf en dan kan ik weer mijn gewone leefe doen en dat doe ik dan ook. En dan lig ik weer zoals ik graag lig dus met mijn poote tegen me aan.

Hoe ik op bed spring en soms niet

bed“Kom dan Bert,” zei mijn vrouw en ze klopte op het bed. Ik keek nog eens goed. Ja, op bed. Maar hoe dan en waar presies?
Soms gaat het vanzelf en soms helemaal niet.

Tweedes

Als het vanzelf gaat dat is het gemakkelijk. Ik ga als tweedes naar de slaapkamer, loop daar eefe rond, ga aan de paal hangen voor het rekke en strekke en ook voor mijn nagels en dan zegt mijn gefoel dat ik op het bed wil, gezellig erbij. Dus hop, erop. Daar heb ik mijn eigen kussen en vaak ligt daar een kussensloop op of een handdoek of een dekentje, ik wil weleens wat anders daarom is het.

Maar er zijn ook keren dat het helemaal niet lukt. Dan sta ik foor het bed te kijken en het is net of ik van binnen niet meer weet hoe ik moet springen.
Dat komt door de artroosie.
Soms weet ik het opeens. Soms niet. Dan ga ik weer naar beneden, want trappen op en af dat lukt gewoon dat is loope en dan met trappen.

Krieties

Nou zegt mijn vrouw dat ze iets gaat bedenken. Maar ik weet nou al dat ik me krieties foel. Dus ik hoef geen loopplank dat is voor honden. En een klein trapje dat is niks ik ben een grote kater dus ik moet mijn poote ergens op kunnen zetten dat ik foel hier sta ik stevig.
Tim, dat is de kater die hier voor mij was, had ook artroosie. En hij wilde ook geen trapje dat snap ik. Toen kreeg hij van die hele grote kussens voor de bank en het bed om oferheen te lopen. Ik heb dat ook gehad en toen snapte ik wat een dappere kater hij was want ik fond het eng en ik deed het niet.

Knuffels

Dus nou praate we erofer tijdens de knuffels, of nou ja mijn vrouw praat. Ofer op bed springen en wat het gemakkelijk maakt en ofer artoosie en ofer gezelligheid. Ik krijg er wel buik-knuffels bij en eerlijk waar ik luister nooit goed dat kan ook helemaal niet als je moet spinnen. Maar ik lig gewoon stil en ik geniet erfan want artroosie of niet, buik-knuffels zijn superfijn.

Leootje: de Losjéé in ons Huis

Losjéé Ajooooo allemaaal!
Wat is dat tog met die Ferkanzie?
Gaan se ineene dinge wille doen die nie gewoon sijn!
Ik fint dat egt heel stom want se ginge tasse inpakke en druk doen en se sijn weg.
Onse Losjée sit nau buite op ons balkon.
Dat finnik egt heel erreg gek.
Simon sit erbij op het balkon en Tiga loop ook stees naar der toe weeges dat ie Mamma mis.
Dan gaat ie sielug kijke en een beetje huile en dan seg se dat ie een grote jonge is en dan gaat ie bij haar op schoot staan knuffele.
Hij mis Mamma egt heel erg maar ik mag der niks oofer segge want hij is ook groot en stoer natuurlek.
Chester seg de hele tijd fan:
“Piew! Se koome egt heus waar trug!
Dit gebeur nau eenmaal soms, dan moete se ferkanzie en daarna hebbe se weer eenersjie om onse brokkies bijmekaar te ferdiene.”
Nau.
Eers sien en dan geloofe hoor.
Ik hat tog alle koffers en tasse en rug-sakke fan de Losjéé doorgesogt foor snoepies?
En ik font niks maar ik kreeg wel een tik op me bille weeges dat ik me neus niet in andere tasse mag steeke.
Nau dat mag ik selluf weete hoor!
Maar de Losjée keek naar mij, pakte haar tas en ging somaar ineene weg!
De deur uit!
Wij waare ferbaas!
Wat gaa se nau doen!
We waare wel een beetje bang fan dat se dan ook heelemaal weg sau gaan, onse Losjéé.
Maar Tiga sei dat se niet weg-weg kon sijn weeges hij lag op der koffer en die was nog in ons huis met al der spulle.
En inderdaat.
Na uuure slaape kwam se terug en toen ging se mij roepe!
Jaaa se riep fanne:
“Leoo! Leootje! Ik heb SNOEPJES foor je!”
Naauu ik fiel fan puur geluk heelemaal draamaaties uit me hoogste plekkie fan de krappaal so plof foor der foete neer.
Ik heb lietjes gesonge, teege der beene aangespronge en me mooiste buikie laate sien.
Tiga sat met Chester in de fensterbank te kijke en met klijne oogies se hooft te sgudde.
Simon lag te slaape dus die wis fan niks.
Ik ging heelemaal uit me dakkie.
Se hat perresies de goeie snoepies meegenome!
Kettisfektiejons Kip! JAAAAAA!
Hoe wis se dat nau. Lees se gedagte ofso?
We hebbe allemaal snoepies gekreege en ikke een beetje meer dan de res…

Tiga

Wat sit je nau te kijke Tiga.
Hep ik wat fan jou in me krappaal ofso?
Oplasere? Hoeso? Man ik sit net lekker in me ferhaal!
Ik ken tog nie somaar w…
Ok ok OK! Niet slaan ik ga al…
Tiga: “Hè hép heilemaal nie meâh gekreige dan wè!
Dat leik maah zau. Die Losjéé fan ons is bes un slimme vrâh.
Ze hep sitte telle en ik hep mei sitte telle weiges dattik auk un slimme jonge bent.
We hebbe allemaal eefefeel te snaaie gekreige.

Ik hept wel effe een aksie gedaan waah onse Losjéé niet fan terug hat.
Se kon naamelek nie weg!
losjeeIk hept op haah koffâh legge maffe want asje op haah koffâh leg dan ken ze nie weg.
Da’s slim bedag fan mè.
Die koffâh legt me daah tog een pagtè lekkâh!
Hei!! Wat hoâht mèn oâh??
Heif Leejow zitte vetelle dattik hèmwei hep naah onse moedâh en fadâh???
En dattik hep zitte hûile?? Dat ga je nie meinâh!
Ik wil heilemaal nie dat jullie dat wetûh!
Ik bent graut, stoeâh, sterrek en slim en as jè nie lùistere ken LEEJOW dan krèggie van mèn zau un klap op jâh hagses zaudat je achtâhstevore en ondâhstebauve in de kattebak terech komp.
Met je bakkes in de dampende brùine trùi fan Chester die die nauit oprùimp!
Net goet!
Zalle we nâh krège seg.
Mafklappâh.”

Heimwee

Ooooooooo…. Ajooooooooo….hier ben ik weer, Leootje!
Sorrie foor het taal-gebruik fan Tiga, hij bedoel het nie gemeen hoor, hij is gewoon een grote, heeeele groote jonge met een lief klein hartje.
En hij is heeeel stoer en heeeel sterrek en hij heeft helemaaaaaal geen heimwee.
Ja doe je poot maar weer naar beneede Tieg…
Iedereen weet weer dat jij heelemaal harstikke suuper stoer bent!
Weet je wie wel heimwee heef?
Simon heef heimwee.
Simon die snap niet waar Mamma en Pappa nau sijn.
Hij is nog stees soeke en dat was eers grappeg maar nau wor het wel sielug.
We hebbe geprobeer het uit te legge maar hij snappet nie.
Hij blijf digt bij Chester weeges dat Chester Pappa dingen met hem doe so as
‘Boe Boe Buikie Háp’ speele en se oore wasse.
Simon sit nau wel in de nagt met onse Losjéé op het balkon.
Dat fint sij heel gesellig en hij heef laate sien hoe hij se fliegjes fang.

Onse Losjéé is wel heeel goet met eete geefe.
Dat doet se heel perresies en op tijt en dat moet ook.
Eete is Leefe seg ik altijt.
Chester fint dat minder weeges hij krijg se pilletje nau fan de Losjéé en se doet het so goet dat hij se pilletje nie kan uitspoege.
Na se pilletje krijg hij wel meteen snoepies en wij krijge dan ook weer snoepies!
En naa de snoepies krijge we eete fan de Losjéé.
Ooo nau we het hebbe oofer snoepies…
Losjéé! Losjééhéé! Maggikunsnoepie? Assebief?
Mauwe? Losjéé! Assebief? Ik wil erfoor singe!
Miew MAUW Miew MAUWWWW Mieuw mauw mauw miauw mauwwwweeeeeeeeh!
Dit was het ferhaal fan:
De Beroemde Leootje Anshu Leonardo de Sgrijfer en de Sanger en de Snoepiesfanger!
Tot de follegede keeeeer!!!

Wat ik in de badkamer te doen heb

badkamerIk kom haast nooit in de badkamer echt niet, maar deze week ben ik er elke ochtend en zeker weete elke afond want er is daar iets waar ik bij wil zijn.
Er komt water op de grond.

Badkamer

Hoe het kan dat ik naar de badkamer ging weet ik niet meer. Opeens zat het in mijn kop dat ik er water wilde drinken dus ik ging eerst in de keuken staan.
“Wat wil je, Bertje?” vroeg mijn vrouw en ze keek me aan.
Dus ik loop naar de deur van de badkamer.
Die deed ze open. Ik naar binnen, zij ook, en toen keek ik naar de kraan daar en toen wist ze het weer. Ze legde de kraan op de teegels en maakte dat er water uit kwam.
Lekker, water. Ik drinken.
Het was heel snel op en toen maakte mijn vrouw nieuw water.
Daarna ging ik weer naar de huiskamer en zij ging weer naar de keuken.

Donker

En nou doe ik dat dus steeds elke afond. Als ze naar de keuken gaat om eete te maken of dat ze zelf naar de badkamer gaat als het laat is, ik ga ook en dan wil ik water van de teegels.
Het smaakt toch anders dan uit mijn waterschaal. Misschien omdat er ander licht is, het is er best donker dat is spannend.

Oer

Vroeger toen ik nog op straat moest leefe, toen dronk ik graag rijp water. Dat is water dat er al eefe ligt. Het is oer, het is natuur, het doet iets met je. Nou heb ik de hele tijd vers water dat is beter foor mijn gezond maar als katerman wil je weleens wat anders.
Een fonteintje durf ik niet. Dat geluid, nee. Op het aanrecht spring ik niet dat is te hoog, ik find het grieselig. Maar water uit de badkamer dat kan ik wel. Ik zie waar het ligt, ik snap het, en toch is het oer, dus het is een feilig afontuur en daar hou ik het meeste van.