Ajooooooooooooo allemaal!
Hier ben ik weer!
Leootje uw altijt trouwe raasende rieporter fan het miews uit de stat fan Den Haag!
En er is miews!
Heel feel sellefs!
Wij kunne nie meer op ons balkon!
Het is fersgerikkelek.
Egt nie normaal fint ik.
Pappa heef alles fan het balkon afgehaal.
De planke, de plante, de gesellige bortjes, de stoele, het groene gras egt heus waar egt alles is weg!
Het erregste is dat het gaas wat ons besgerrem teege falle, dat is ook weg!
Nou mooge we nie meer naar buite!
Pappa heef het uitgeleg.
Hij seg se koome het huis fan se buitekant opknappe.
Daarom staan er steigers.
En daarom moest alles fan het balkon af.
Weeges se gaan daar sgildere en nieuwe plafon dingese maake.
Ineene loope der freemde meneere langs ons raam en wij wiste egt heus eerlek waar nie eens dat dat kon!
Wij saage altijt alleen de fooguls fliege maar nog nooit meneere loope so digt bij ons raam.
De eenige die teege ons raam kon koome was de borstel fan de raameseem meneer!
Het is egt een heele raare sietuwaazie hiero.
We mooge nie meer op het balkon maar egt eerlek waar we durrefe ook nie meer.
Weeges al die meneere want se staan ook op ons balkon!
En alles wat we kenne is daar weg.
Alles staat nau op het portiek bij de foordeur.
Pappa seg rusteg maar jonges. Het gaat ook wel weer terug.
As de meneere klaar sijn met opknappe dan gaan Pappa en Mamma saame opnieuw het balkon goet maake foor ons.
En Mamma seg dat se dan sellef ook weer gelukkeg en blij is weeges se fint het niet leuk dat de deur nie meer soomaar oope kan.

Raam oope

Fandaag was het heelemaal raar.
Nau moest der een raam oope weeges er moes gesgilder worde.
Wat dat dan ook beteken.
Fre ging ons roepe en se hat de lekkerste snoepies bij der!
En iedereen moes naar haar kaamer koome weeges sij hat de snoepies dus we sijn allemaal agter de snoepies aangeren.
En Simon rende agter ons aan weeges hij wis nie waarom we ginge renne,
dat snapte hij pas toen de snoepies op de gront laage.
En ineene dee Mama de deur dig!
Saate we met se alle in de gang bij de slaap-kaamers.
En toen moeste we wagte sei Mama.
En Mama ging terug en we hoorde haar praate met de sgilder-meneer en se moes dinge uit de fenster-bank haale en toen ging het raam-dat-nooit-nie-oope-gaat ineene oope!
Dat konde we hoore!
En Tiga sat te maauwe fan lamederin!
Maar Mama sei nee jonge eefe wagte.
En Tiga ging tog door met mauwe weeges hij fint digte deure fersgrikkelek.
Ik ook maar as het digt is dan is het digt en dan gaa ik me snoepies soeke.
Dan denk ik nie meer aan de digte deur.
Chester is op het groote bet gaan ligge saame met Simon weeges Simon was in de war fan alles wat gebeurde en Simon moes worde getroos.
Toen ben ik maar bij Tiga gebleefe weeges anders is Tiga so alleen as hij teege de digte deur roep dat ie oope moet.
Nou en het duurde egt eerlek waar heelemaal nie so lang en toen sei Mama dat we weer in de huis-kaamer mogte koome weeges het was alweer klaar.
Het ruik nau heel gek en Mama seg dat is ferref wat je ruik.

Alleen thuis

Ojaaa en ik moet nog wat fertelle!
Se waare nog eefe weg gewees!
Saate we ineene alleen tuis foor twee daage en drie nagte!
Op se frijdag-aafont ginge se weg toen wij hadde gegeete en toen kwaame se nie terug!
Toen kwam de dag derna onse oppasmefrau die goet is met meediesijne die kwam ons eete geefe en Chester kreeg se pilletjes fan haar. En Simon kreeg se eete onder de bank waar hij sat weeges hij was bang omdat hij het allemaal niet snapte.
En de follegende dag gebeurde dat weer!
En toen de follegende dag kwaame se weer tuis.
Gelukkeg maar.
Se kwaame tuis met feel pos fan de briefebus en pakkies en sakkies.
Niet foor ons maar foor Mama!
Wiste wij feel, se was jaareg en se wert fijfteg fan der leeftijt!
Nou toen waare wij blij dat se weer tuis waare, we kreege weer eete so as het hoort te sijn.
En toen heb ik Mama maar gehollepe met kadoos uitpakke en papiere lintjes konte-rolleren.
Se waare alle drie heel erreg blij, de twee foeters.

Kaatermanne

Weeges se hebbe geseg se blijfe foor altijt bij mekaar.
As Tweefoeters segge we blijfe altijt bij mekaar dan wille se dat ook offiesiejeel doen.
Offiesiejeel is een moeieluk woort for dat se het seerieus meene.
En dat se dan papiere pakke en derop gaan sgrijven met een teekening fan se hande.
Of soiets. Dat wille se dan gaan doen en dat sijn se nau aan het reegele.
Se hebbe het uitgeleg maar egt eerlek waar ik snapte der niks fan.
Maar Fre is ontsettent blij dermee, dat foele we wel!
En Mama en Papa sijn ook heel blij, dat foele we ook!
Se wille dus eigelek gaan segge teege mekaar fan we houwe fan mekaar en we blijfe bij mekaar en met Fre en met onse kaatermanne.
Dat er dus nooit nie niks tussedoor kan koome weeges se wille houwe wat we al hebbe en

dan dus offiesiejeel.
Ik begrijp het nog steets niet maar Fre seg het geef nie Leootje.
Fre seg jullie hoefe der niks foor te doen, foor jullie blijf alles hetsellefde.
Nou as dat so is en se seg het so, dan is het so.
As wij onse snoepies maar krijge en as de deure maar weer oope gaan dan finde wij alles goet!
Soooheeeeejjj!! Ik heb sofeel fertel ik moet nau bij-koome.
Met snoepies in me krappaal.
Freeeeee!! Freee?? Mauwe!! Geef jij me mijn snoepies?? Ja? Jaaaaaaa! DANKIEWEL!
Liefs fan Leootje!

Hooola liefe frientjes, baasjes en frouwtjes, hier is de seeniejorblogger weer, Oscar. En wat hep ik allemaal beleeft deze keer… hier komt het!

Oer

Forige keer had ik al geschreefe dat ik soms ’s nachts aktief ben op mijn ouwe daggie en dan doe ik poikie poink. Vooral nu ik het foorjaar voel en dat het niet lang meer duurt, dan komt ook het oer in mij naar boven. Dan doe ik ook krijse. Maar niet omdat ik dement ben hoor, nee dat is krijse alsof je de poezendames ruikt.

Nacht

Frouwtje vroeg aan mij, Oscar je bent toch wel gehollupe toen je puberkater was? Ze pakte mijn paspoort en ging lezen. Ja toch, zei ze, daar staat in dat je gehollupe bent. Dus jij krijst omdat het foorjaar gaat worden en jij het oer in je, en dan ook gaat poinke als frouwtje slaapt. Laten we het daar maar op houden dan.
Nou, op een keer ’s nachts foelde ik ineens het oer opkomen en ik deed poinke door de huiskamer, huppekee zo op de klimpaal. Dat was leuk joh, en ik deed het nog een paar keer. Jullie weete, ik treen ook foor de mijlpaal dat ik de Paase haal, dus ik dacht, het kan geen kwaad nog een paar keer achter elkaar te poinke, en zo boem op de klimpaal. Jullie weete dat ik wat zwaarder ben geworden sinds ik hier woon en ik goed eet. Dus als ik dan hup op de klimpaal spring is het eggie waar met een boem.
Nou, toen de folgende dag toen frouwtje opstond en de huiskamer binnen liep wist ze niet wat ze zag……de hele klimpaal stond scheef!
Wat hebbie nou gedaan vanacht Oscar? zei ze. Ik vond het een stomme vraag want ik dacht dat zie je toch? Ze zei hoe krijg je dat voor elkaar? Nog zo’n stomme vraag, want ik poink gewoon en dan spring ik met een rotgang op die klimpaal en doe dan ook hard krabbe. Daar is die toch voor?
Nou toen pakte ze een stoel en ging ze keihard met een hamer de klimpaal recht timmere en dat die weer goed vast zat tegen het plafond. Dat was dat, maar ik vond het juist wel spannend dat de klimpaal zo scheef stond.

Streepieszon

Ik zit op streepieszon te wachte iedere keer, maar die kom nog niet zo veel. Ik zou graag het balkon beter willen ferkennen. Maar als het zofeel reegene doet en het buite somber is hebbie niks aan het balkon, en lig ik dan liefer op mijn warme schaapepleed. Ik hoor ’s morgens froeg fooguls fluite. Dan zou je toch zegge het foorjaar moet koome met steeds meer streepieszon in huis?
Het foorjaar komt hoor zegt frouwtje en op grijze dagen met reege, dan halen we het foorjaar in huis. Hiejaasinten hadden we al staan, met liegies van de Kersemus erin. Maar nu hebbe we ook tullupe in een faas, en frouwtje heeft die flakbij mijn stoel gezet. Ik ruik er soms aan en moet eerluk zegge, ik fin het gezellug!

Faalentijnsdag

Jullie hebbe vast ook wel van Faalentijnsdag gehoord hè? En dat het een dag is van saame en liefde, en dat je warm van binne bent. Nou, dat is van de week dus. Fanmorgen kwam er een meneer een groot pakket brengen. Frouwtje zei, kijk eens Oscar, dit is foor jou, een Faalentijnspakket. Het is een liefdespakket omdat we het saame fijn hebben en dat gaan we fieren op Faalentijnsdag. De doos staat dus nog in de gang en ik hep er al een paar keer aan gerooken.
Het ruikt naar niks, maar ik fin het wel spannend. Soms ga ik op de doos zitten want ik geloof toch eggie dat het foor mij is. En ik weet, als het Faalentijnsdag is, dan gaat de doos open, dus wacht ik gewoon af. Maar toch foel ik als oude kater precies aan waneer het een speeziejaale dag is of een gewoone dag of wanneer het wiekent is.

Jarig

Het koomende wiekent is frouwtje jarig zeg ze, op sondag nog wel! Nou, dat is dan een speeziejaale dag en dat gaan we dan fiere. Er komt koffievieziete Oscar zeg ze, en die mensen komen ook naar jou kijke.
Ik weet niet of ik het wel eggie leuk fin, maar als ze mij aaje dan fin ik het best. Ik hou wel van mensen hoor. En als het te druk is ga ik gewoon in de slaapkamer op bed ligge, zo doen we dat! Uiteindeluk heb ik ook liefer dat we gewoon saame zijn en dat het rustug is. Foor drukte ben ik eg te oud.

Asjemenou, heb ik net zitte blogge over reege en grijze daage en dat ik zo ferlang naar streepieszon in huis en foorjaar, komt ineens de zon door en die schijnt zo lekker op mijn faggie. Zo zie je maar he als je poosietief blijft en met ferlangen, dat het komt allemaal.

Ik wens jullie een heele mooie Faalentijnsdag toe met feel knuffels en snekkies, en tot de folgende keer hoor!

De letters van mijn vorige blog zijn amper opgedroogd of ik kan weer in het toetsenbord klimmen met furdrietig meows. Ik had willen schrijven over kippensoep, die ik niet krijg maar wel graag wil. Of over pudding, die ik ook heel lekker vind maar – je raadt het al – niet krijg. Of over een furreselijke kapper die een nog grotere puinhoop maakt van mijn toch al beroerde haardos. Dat komt een andere keer. Deze keer miauw ik wederom over mijn dierbare furriendinnetje met flapperoren, mevrouw Pita Piraat.

Ster

Jullie zagen misschien al dat er vanuit het niets een sprankelende ster is komen stralen die jullie eerder niet zagen. Dat klopt. Het is onze allerliefste Pita die daar fonkelt. Zonder aankondiging is ze haar grote liefdes achterna gereisd.
Op haar nieuwe adres had Pita in mum van tijd vriendjes gemaakt, purrrcies wat we hoopten. Ze had gezellige onderonsjes met Chewie, een grote witte pluizenbol, en met Roosje en Merel. Adam en Bailey probeerden haar wel het hof te maken, maar daar bedankte ze voor. Haar verdriet om Magnum was nog te pril. Na tien dagen in haar kersverse vriendenclubje trok ze zich terug, iets dat haar pleegmam opviel. Ze haalde haar naar binnen om te kijken wat er aan de poot kon zijn. Eerst begon Pita enthousiast haar andere stek te onderzoeken en at haar buikje vol. Een paar uur later zag Anneloes – zo heet haar pleegmam – dat haar kaarsje beetje bij beetje doofde. In haar armen blies Pita heel rustig en tevree haar laatste adem uit. Haar mooie ziel sloeg de fragiele vleugeltjes open om zich bij mannen van haar hart – Gerard en Magnum – te voegen.

Weer thuis

Ik hoef vast niet te meowen dat de schok groot is. Katzijdank kan mijn super absorberende vacht purrrfect tranen deppen. In goed overleg is Pita teruggekomen naar de BBB-familie. De cirkel is rond, nu ze oor aan oor ligt met haar innig geliefde Magnum.
De reacties op onze Beestboekpagina zijn overweldigend. Het is bijzonder om te merken hoeveel mensen geroerd zijn door hun heengaan, zo kort achter elkaar. Het blijkt wel dat het er niet om gaat hoe groot je bent. Het gaat erom welke golfbeweging je maakt in iemands leven. Een rimpeling is al genoeg om een verandering teweeg te brengen. Dat is waar kleine konijntjes groot in kunnen zijn. Dat maakt dat onze Pita en Magnum de harten van zovelen hebben geraakt.
Dag lieverds, we houden van jullie voor altijd.

Koppie van Japie