Het begon allemaal met een berichtje op de blog bij Bram. Cisca de vrouw van Bolle vroeg of ik niet ook veertjes en ketnip wilde. Daarvoor moest er natuurlijk wel een postduif naar mijn mandje komen.
Veertjes
Dus ben ik een goed miauwgesprek met frau aangegaan. Ja maar Minnie jij speelt nooit met veertjes, je hebt zelfs een keer een vogel opgegeten kreeg ik te horen. Miauw zei ik, toen was ik nog een jong poesje en nu ben ik ouder. Enne ik krijg nooit veertjes van jou dus kan ik er ook niet mee spelen hè. Nou miauw daar had ik haar mooi tuk! Dus ik mocht terug miauwen waar mijn mandje staat.
Plok
De postduif die mijn envelop moest bezorgen had helaas wel wat problemen. Want het waait de laatste tijd erg hard waardoor de postduif een paar keer flink uit koers is geraakt. Maar zaterdagochtend deed de telefoon tiktik dat hij eindelijk in de buurt was. Nou ik was echt zo opgewonden! Ik heb wel drie keer de trap op en afgerend. En uitgebreid met mijn muis gespeeld terwijl ik luidkeels miew miew riep. Het werd wel opmijeens donker en net toen ik zielig miew zei hoorde ik plok.
Plok is het geluid als er iets bezorgd wordt.
Oh ik was zo blij! Daar was de envelop! Frau maakte de envelop voor mij open want mijn pootjes trilden te erg hihi. Nou en jullie kunnen het op de foto wel zien wat ik allemaal gekregen heb en hoe blij ik er mee ben.
Reserve
Veren zijn echt mijn nieuwe favoriete speelgoedje geworden. Wat zijn die leuk zeg. Je kunt er mee kroelen. Of in de lucht gooien en dan weer vangen. Erin bijten kan ook maar dan gaat ie wel snel stuk. Dus heb ik nu één veer liggen en de rest ligt als reserve in de kast. Natuurlijk heb ik de veer ook meteen aan mijn muis voorgesteld. Nou heb ik twee spelevriendjes. En ik heb naar de muis gemauwd dat ik haar echt niet zomaar vergeet hoor. Want met mijn roze muis spelen vind ik ook nog steeds superleuk.
Takje
Er zat ook een takje in met allemaal groene blaadjes eraan. En ik kreeg me toch een drang om daarin te gaan bijten en om erop te gaan sabbelen. Ik ging op m’n rug rollen. En miauwen. En spinnen. Oh oh wat was dat superduperbiesonder zeg! Frau zegt dat het ketnip is. Ik had nog nooit echte verse ketnip gehad dusse ik werd van een klein beetje toch best wel haai hihi. Daarom was het ook beter om de blaadjes niet te lang bij mij te laten. Op de foto kunnen jullie zien dat ik het er niet zo mee eens was dat het afgepakt werd. Voorpoten, achterpoten, ik gooide alles in de strijd om de blaadjes bij mij te houden.
Wegens mijn haai zijn mocht ik niet ook meteen hebben wat in het plastic zakje zat. Eerst je roes uitslapen in je mandje, Minnie. Dat kreeg ik te horen. Dus één donker nog wachten. De volgende dag was het zover en mocht ik een stukje valeriaanwortel uit proberen. Ik likte het op en wachte. En wachte. En wachte. Mauw? Er gebeurde niks. Nou dat weten we dus ook weer. Van ketnip word ik helemaal wild en van valeriaan dus niet.
Foto
Er zaten ook twee mooie foto’s van Bolle in. Daar heb ik spinnend en liefkozend kopjes aangegeven. Want ook al wist ik heel goed dat hij furrever bij Mol hoorde toch was ik een beetje flieft op hem. Op z’n mooie vachtje, goede snor en prachtige ogen. Nu kan ik furrever naar hem kijken. Ik wil de frau van Bol ook superveel kopjes geven want zij is echt zo lief! Een echte kattevriendin.
Nou dit was mijn blog weer voor vandaag. Kopjes en pootjes voor iedereen hier bij de blog.
Van mij, Minnie.
Deze keer gaat mijn blog over het blaasmonster. En nu denken jullie natuurlijk, Minnie noem jij jezelf nou een blaasmonster? Nee, ik heb het niet over mijzelf.
Nou en dan is er dus het grote blaasding. Die maakt heel veel geluid. Echt zo eng. Ik heb er zelfs wel eens een keer tegen aan geplast. In de hoop dat het dan stuk zou gaan. Maar nee helaas. Als het aan gaat dan sluip ik snel weg. En dan ga ik van een afstandje zitten kijken. Soms lukt het me om op de bank een beetje verstopt te kunnen wegdoezelen. Maar dat duurt nooit lang. Want dat stomme blaasding gaat door het hele huis heen. Dus dan lig je net weg te dromen of een lekker sappig muisje. En waar eerst het muisje dan nog piep piep zegt gaat het ineens grommen. Eerst zachtjes en steeds harder. Totdat ik dan mijn oogjes opendoe en zie dat hellepie het blaasding komt eraan. Nou dan race ik meteen weg naar een veilig plekje.
Ook wil ik nog wat vertellen over de plank boven de warme plaat. Die was er eerst niet. Mensenopa vond dat een kat toch niet zonder lekkere vensterbank kan. En omdat hij superhandig is, heeft hij toen er eentje voor mij gemaakt. Ik kan daar op superlekker slapen, liggen, controle doen en gewoon zitten. Hij is wel een beetje hoog en dat is niet altijd even handig. Want soms heb ik een katmerrie. Dan droom ik dat honden achter me aanzitten en dat ik moet rennen voor m’n leven. Nou en als ik dan wakker schrik dan ligt mijn staartje niet altijd goed in positie. En au, dan val ik dus wel eens van de vensterbank af.
Afgelopen zondag was het Dierendag. En alhoewel frau elke dag lief voor mij is (ik ben nu eenmaal mama’s mooie prinsesje), vandaag werd ik nog eens extra verwend. Ik heb een nieuwe krabpaal gekregen. Nou en dat was wel nodig ook hoor. De vorige had ik met krabben in al die jaren he-le-maal gesloopt. Nu heb ik dus een nieuwe en die ben ik meteen flink uit gaan testen.
Loesjedinnie had het laatst over tijd. Frau is 41 en op de televee zeggen ze nou steeds dat je met 40+ oud bent. Dus ik zo van miauw miauw je bent een seenioor. Toen liet ze me een stukje lezen van Dokter Kat. Daar stond in dat als je als kat of poes 7+ bent je ook een senioor bent. Nou toen heb ik wijselijk mijn bekkie maar gehouden en heb ik maar wat kopjes gegeven.
Mauw, het is weer mijn week. Ik wil beginnen met iedereen een hele dikke knuffel te geven. Dat is altijd wel fijn om te krijgen.
Op een andere dag was ik lekker vensterbank controle aan het doen. Ik zat lekker te genieten van alle voorbij vliegende vogels. In gedachte was ik ze allemaal aan het vangen. Ik was zo in gedachte dat ik ineens schrok van een heel hard geluid. Wooeeee woeeee woeeee. Meteen ging ik onder het bed zitten. Au mijn oortjes wat is dat voor geluid! Toen ik wat tot rust was gekomen, herinnerde ik me dat ik dit nare geluid vaker heb gehoord. ‘s Avonds mauwde ik tegen frau wat er gebeurd was. Die legde me uit dat het testen is voor als er gevaar is. Nou mauwde ik terug, dat kan toch ook zonder geluid. Ikke was er echt van geschrokken en de hond van de buren ook. Die zat de blaffen als een wolf.
Het laatste waar ik het over wil hebben is de trap. Ik ren hem op en af en weer op en af. En dat het liefst in de nacht want dan hoor je het geluid zo goed. Wat ik ook wel eens doe op de trap is mijn staartje vangen. Dat is niet altijd even handig en soms val ik dan een paar treetjes naar beneden. Als frau dat ziet dan moet ze meestal wel een beetje lachen. Ook moet ik vaak de trap afrennen om mijn natvoer te vangen. Dat heb ik dan in de lucht gegooit om heel oer te vangen, maar het valt soms de verkeerde kant op. Dan moet ik dus snel de trap af om het te pakken.
Frau zegt dat ze vaak rare dromen heeft waarin van alles gebeurd. Nou ik heb toen maar eens een hartig woordje met haar gemauwd.
Ik kom aan bij de balie waar iedereen zicht moet melden. Snel poot ik mijn naam neer en pak mijn goodiebag. Die krijgt elke deelnemer. Waauwie wat leuk zeg. Er zitten kattesnoepjes in en natvoer van meneer Royaal Konijn. Ik loop met mijn katdootjes naar een leeg kattemand en krul mijzelf er in op. Erg lang kan ik niet rusten. Want er komen katten mijn kant opgelopen.
Minnie… Minnie… Minnie de Poes! Huh hè wat? Verdwaasd kijk ik uit mijn oogjes en zie frau voor me zitten. Ze moet lachen om mijn verbaasde kopje. Als ik haar mauw wat ik allemaal gedroomd heb moet ze nog harder lachen. Je bent me er wel eentje, Minnie, zegt ze. Kom maar lekker op schoot dan krijg je een lekkere lange knuffel van mij.