Hoi allemaal, daar ben ik weer. Waar zal ik het deze week eens over hebben? Nou over iets wat we allemaal hebben. Je staart!

Ik zat laatst een vliegje te vangen en toen zag Frau dat m’n staartje een bepaalde beweging maakte. Nou en toen ik later in mijn mandje lag ben ik daar eens over na gaan denken. Want naast miauwpraten, praat ik ook met mijn staart.

Veilig

Bijvoorbeeld als ik bang ben. Dan hangt mijn staartje helemaal omlaag of ik verstop hem tussen mijn pootjes. Gelukkig ben ik niet vaak bang, want ik ben veilig bij Frau, maar het gebeurt soms toch. Bijvoorbeeld op die ene avond als er ook allemaal lichtjes in de lucht zijn. Dan zijn er zoveel boemboems buiten dat ik toch wel een beetje bang ben hoor.
Als ik lekkere vogeltjes buiten zie dan ga ik zwiepstaarten. M’n staartje beweegt dan heel snel heen en weer. En dan moet er ook niets in de buurt staan hoor want zwiep zwiep ik zwiep het zo kapot hihi. Gelukkig voor de foguls zit er glas tussen want anders zou ik ze hapsnap zo oppeuzelen.

Omhoog

Wanneer Frau thuiskomt, zeker als ze wat langer weg was, dan staat mijn staartje kaarsrecht omhoog. Ik ben dan gewoon blij dat ze er weer is en dat we weer kunnen knuffelen en dat ik weer op schoot kan en nou gewoon dat we weer samen zijn. Daarna krijg ik natvoer en dat zorgt ervoor dat er nog iets met mijn staartje gebeurt. Die gaat dan trillen, het lijkt dan wel een helicoptertje. En natuurlijk doe ik dan ook mauwen en Frau voor de voeten lopen. Zo blij ben ik elke avond met mijn schaaltje natvoer of wiekentsnek!
Soms hangt mijn staartje in de vorm van een vraagteken vindt Frau. Dat vindt ze er leuk uit zien. Het grappige is natuurlijk en jullie katten weten dat wel, dat als je staartje in een boogje hangt, dat je gewoon super-tevreden bent. Dus niet gewoon oh lekker tonijn tevreden maar echt wow ik ben zo blij dat ik een kat ben en dat ik een furrever home heb tevreden.

Mauwen

En dan hebben we nog de dikke staart. Ik kan de mijne echt heel erg dik maken. Jullie ook? Dan ben ik ook wel echt super boos hoor. Mijn vacht gaat dan ook overeind staan en mijn rug omhoog. Je kan dan maar beter uit mijn buurt blijven want ik bijt ik krab ik gil. Gelukkig ben ik niet vaak boos. Die kat van hieronder doet soms wel zijn best, door rare dingen te mauwen, maar dat negeer ik meestal gewoon maar.
Wat ik zelf heel stom vind is als iemand op mijn staartje gaat staan. Auw! Mieuw! Je ziet toch dat die aan mij hangt, bij mij hoort? Nee Minnie, soms loop je voor de voeten of sta je ineens achter me. Dat krijg ik dan te horen. Nou dan kan je mauwen wat je wil maar daar is geen brokje tussen te krijgen.

Ik ben benieuwd wat jullie ervaring met jullie staart is? Sowieso pootjes en kopjes voor iedereen!
Poot, Minnie

Miauw. Waar zal ik het vandaag eens over gaan hebben? Over harde geluiden. Want die vind ik eng. Behalve als ik zelf hard mauw of van de trap af ren hihi.

Niezen

Een geluid waar ik niet echt aan kan wennen is als ik lekker bij Frau op schoot lig te slapen. En dan ineens voel ik haar buik bewegen en hoor ik heel hard HATSJIE! En als ik pech heb voel ik nog druppeltjes ook. Niezen noemt ze dat. Nou ik vlieg dan van schoot en race meteen weg. Zelf nies ik ook wel eens. Maar dat is heel lief en zacht. Zoals het hoort vind ik zelf.
Wat ik ook en vervelend geluid vind is als twee hondjes ruzie hebben. Wafwafwaf hoor je dan en dat begint zachtjes maar gaat steeds harder. En als het ene hondje sterker is dan het andere hondje dan hoor je ook nog een heel irritant gepiep. De buurtkaters hier doen dat ook wel eens. Maar ja, die versta ik tenminste, ik hoor wat ze mauwen. Dat is dan toch anders he.

Biedoebiedoe

Er is ook een geluid dat Frau en ik allebei irritant en hard vinden. En dat zijn si-re-nes. Die hoor je hier best veel. Want de politiemensen, blusmensen en ziekemensen werken hier allemaal in de buurt. Biedoebiedoe gaat het dan. En als de blikken op vier wielen niet snel genoeg aan de kant gaan dan klinkt het nog harder. Dat weet ik omdat ik voor het raam zit te kijken. Want ja ik vind het geluid niet leuk maar ikke ben ook supernieuwsgierig en ik moet altijd weten wat er gebeurt in de straat.
Weet je wat ik pas echt supereng vind? De wind. Woei woei kraak stommel kraak. Het lijkt overal vandaan te komen en het blijft maar gewoon doorgaan. Soms lijkt het alsof het nooit ophoudt. Nou dan kan ik echt niet meer tsjill liggen hoor. Mauw mauw doe ik dan tegen de wind in de hoop dat ie luistert. Maar dat gebeurt dus nooit. Zucht. Ik heb het ook nog met miewmiew en maaaanang geprobeerd. Dus dan geef ik het maar op en doe ik mijn pootje over mijn oortjes heen. Zodat ik de harde wind net iets minder hard hoor.

Slaap

En er zijn natuurlijk ook geluidjes die ik wel leuk vind. De sleutel in het slot bijvoorbeeld. Jippie Frau is thuis, knuffeltijd! En er is één geluidje wat ik altijd hoor en waar je me altijd wakker voor kunt maken hihi. Dat is het geritsel van het natvoerzakje of van het snoepjes bakje. Dan ben ik echt superraceMinnie en sta ik sneller dan het licht in de keuken.
Hoe zit dat met jullie? Hebben jullie ook geluidjes waar je echt superbang van bent of erg van schrikt? Ik ben benieuwd. En wie weet kunnen we elkaar tips mauwen. Zelf ga ik altijd mezelf verstoppen of bij Frau op schoot liggen. En dan hoor ik lieve woordjes, word ik lekker geaaid en dan val ik vanzelf heerlijk spinnend in slaap.
Poot, Minnie

Bert vroeg mij laatst hoe ik erachter ben gekomen dat je in de wasbak kan slapen. Nou dat ga ik jullie vandaag vertellen.

Frau kwam

Jullie weten misschien wel dat ik eerst een ander huisje had met andere mensen. Maar dat ging allemaal niet goed enzo en toen werd ik naar Stichting Zwerfdier gebracht. Daar mocht ik dingen die ik nooit eerder gemogen had. Zoals op het aanrecht zitten. En dat tassen ook heel leuk zijn om in te kruipen. Maar omdat ik toen nog niet zoveel durfde ging ik niet verder dan soms op het aanrecht. Ik zag de wasbak wel en ook dat mensen daar water vandaan haalden voor mijn waterbakje maar verder deed ik er nog niets mee.
En toen, toen ineens werd er gezegd, Minnie er komt iemand voor je kijken. Dat is nou bijna zes jaar geleden. Die iemand was Frau. En het was liefde op de eerste miauw hoor. Ik wist meteen, nou ga ik naar mijn furrever home. Eerst moest ik wel nog in de kattenmand mee in de otoo. Dat is zo’n blikken ding op vier wielen. Omdat ik graag mee wilde heb ik me netjes gedragen en hoogstens een paar keer zachtjes miauw gezegd.

Huis verkend

Nou en toen we er waren toen heb ik het hele huis verkend. Daar heb ik wel een paar dagen over gedaan hoor. Ik bedoel wij katten zijn een stukje kleiner dan mensen dus het duurt wel even voordat je alles gezien hebt. Maar op een dag was ik in de natte kamer en keek ik omhoog. En daar hing een witte bak. Dus ik werd nieuwschierig en dacht zou ik daarop kunnen springen? Ik ging er eens goed voor zitten, haalde diep adem, deed een oer miauw en sprong. Gelukt! Ik zat in de witte wasbak! De eerste keer ben ik er meteen weer uitgesprongen. De tweede keer bleef ik er wat langer in zitten. En de derde keer was ik al een beetje moe en ben ik gewoon in slaap gevallen. Dat lag dus best lekker. Vooral in de zomer als het superwarm is dan is dat lekker koeltjes aan je billen.

Nieuw huisje

Ik weet nog goed dat Frau een paar zomers en winters geleden tegen mij zei dat we naar een ander huisje gingen. Het eerste wat ik dacht was, en mijn wasbak dan? Mauw gaan we die meenemen, vroeg ik. Frau moest lachen en verzekerde me dat er in het nieuwe huis ook vast wel een wasbak zou zijn.
Dus toen gingen we weer eerst in de otoo om bij het nieuwe huisje te komen. Deze keer was ik wel aan het miauwen. Want ik was echt wel een beetje nerveus. Hoe zou dat nieuwe huisje zijn? Genoeg slaap en speelplekjes voor mij? En het meest belangrijk, een lekkere wasbak?

Wasbak met raam

Toen we er aankwamen moest ik eerst met mand en al twee steile trappen opgetild worden. En toen waren we er en ging het deurtje open. Ik ging meteen alles verkennen. Vier vensterbanken om op te chillen, allemaal balken om de circus Minnie op uit te hangen en bomen vol met vogels. Miauw wauw ik mauwde en purrde zo opgewonden was ik. En toen. Toen zag ik een deur en die deur ging naar de natte kamer. En daar was het hoor. Een witte wasbak. Twee keer zo groot als in het oude huis. Ik ging er meteen in liggen. En nog mooier, er zit ook een raam bij. Dus ik kon nu en tsjillen in de wasbak en naar de vogeltjes kijken. Oh wat was mijn poezeleventje nu miauwgeweldig. Het duurde dan ook niet lang voordat ik in slaap viel en heerlijk lag te dromen.
Ik mag de wasbak bijna de hele dag gebruiken. Alleen vroeg in de ochtend niet en ook niet als het al heel donker is buiten. Dan heeft Frau het zelf nodig. En nee hihi ze gaat er echt niet zelf in liggen hoor. Dat zou niet eens passen. Maar ze moet twee keer per dag haar tandjes schoonmaken. Wij katten doen dat gewoon via onze brokjes maar mensen dus niet. Daar vertel ik een andere keer misschien wel eens over. Het verschil tussen katten en mensen.
Dit was het weer voor deze keer. Kopjes aan alle vrienden hier op de blog.
Poot, Minnie