Categorie archieven: Bram en Mila

Bram over toen hij veel sneeuw had

sneeuw

Hoi lieve allemaal, afgelopen week was speesjaal want toen had ik de vijfigste blog geschreven en dat is kei veel. Er waren allemaal liefe reejaksies over dat ik niet onzeker hoef te zijn en dat mijn verhalen mooi zijn.

Dat vind ik fijn om te horen. Als katerman zijnde doet het me goed.Ik foel me iets sterker en dan durf ik ook meer. Dat is dapper ben weet ik nu. Ik heb namelijk iets gedaan en dat ga ik nu met jullie delen.

Witte flokke

sneeuw Het gebeurde afgelopen week. Ik weet niet meer welke dag maar ik weet wel dat het toen keihard sneeuwde. Sneeuw zijn witte flokke die uit de lucht komen. Ze zijn best koud. Ik heb er een op mijn neus gekregen en toen foelde ik dat. En als de zon erop schijnt, schittert het allerlei kleuren. Het was afgelopen week ook echt heel koud want ik mocht van mijn vrouw niet elke dag naar buiten. Mijn vrouw legde me uit dat mijn poote dan befroore kunnen zijn en dat doet zeer als ze dan weer warm worden. Toch deed ik aan de deur zeuren. Dat is omdat ik gewend ben om te zeuren maar ook omdat ik echt naar buiten wilde. Ik wilde weten hoe koud het nu echt was.

Heel koud

Eerst deed mijn vrouw niks toen ik aan de deur stond te zeuren. Maar na een tijdje zei ze tegen mij dat ik misschien heel even mocht als ze klaar was met het poetsen van haar bak. Gelukkig heb ik mijn eigen bak en niet die van haar. Maar dit was het hem nu, ik moest ineens op de bak en ik wilde dat graag in mijn eigen tuin doen. Dus toen ging ik keihard zeuren. Dat is wanneer ik het echt meen en dan komt de mauw ook echt van diep. Ik heb dan heel veel kracht in mijn buik en die moet er dan uit. Dan kan ik heel lang een mauw doen. Mijn vrouw begreep de mauw gelukkig en ik mocht heel even zei ze. Want het is nog steeds heel koud buiten en er was heel veel sneeuw. Eerst wist ik niet of ik wel dapper ben. Want er was echt heel veel sneeuw. Een hele berg. Maar door al die liefe reejaksies van de afgelopen week de blog, durfde ik gewoon naar buiten.

Kasteel bouwe

sneeuw Eerlijk is eerlijk, sneeuw is niet fijn aan de poote. Eerst is het droog en daarna wordt het koud en nat. Dat koude en natte wist ik al van de flok die op mijn neus was gevallen. Toen was er ook een keertje sneeuw maar die sneeuw bleef niet liggen. Nu was er ineens een berg en ik paste er helemaal in. Met mijn poote spurtte ik naar de bak en toen ik daar was feegde ik al het sneeuw weg want ik wil wel mijn gewone bak. En dat lukte me. Met mijn vacht foelde ik de wind. Die was ijskoud. Ik foelde dat ik eigenlijk snel naar binnen wilde omdat het zo koud was. Maar ik deed wat ik moest doen en dat deed ik snel. Dus vlug een gat maake met mij poote, vlug even een kasteel bouwe en daarna weer begrave.

Toen was het Bram in snelle aksie moode want alles was koud. Mijn billen, mij poote en mij oore, alles was koud. Mij vrouw stond bij de keukendeur op me te wachten en deed meteen de deur open toen ze mij aan zag komen. Ik ben deze week niet meer buiten geweest todat het weer wat warmer is geworden. Want zo koud is niet fijn.

Bram: dit is een speesjaale blog

speesjaale blog

Hoi lieve allemaal, fandaag is het vijftig bloggen geleden dat ik voor het eerst deed bloggen. Ik wist niet eens of ik wel kon bloggen toen Bertje mij vroeg of ik wilde bloggen.

Feranderingen

Dat kwam omdat ik niet wist wat bloggen was. Nu weet ik het wel want ik heb het geleerd. In bloggen vertel je wat je allemaal meemaakt. Je eigen afontuuren. Het zijn leuke en spannende afontuuren maar soms ook verdrietig als er bijvoorbeeld een vriend van ons allemaal over de regenboogbrug gaat. De eerste blog schrijven was heel spannend voor mij. Ik wist niet welke reejaksies er zouden komen, als er een reejaksie kwam. Dat weet je op dat moment gewoon niet. Het is afwachten. Door de blogs heen heb ik een aantal feranderingen gemerkt aan mezelf en deze wil ik graag met jullie delen.

1 Onzeker

Ik ben nog steeds onzeker maar al minder dan eerst. Voorheen durfde ik niet zomaar over een onderwerp te praten maar nu wel. Bijvoorbeeld toen ik te veel fla had gesnoept en ik ineens naar de bak moest. En dat daarna mijn billen gewassen moesten worden omdat ze vies waren. Eerst durfde ik dat niet te zeggen. Toen heb ik ook aan Bertje gevraagd of het wel in de blog kon. Want wie leest het allemaal en is er dan geen schaamte? Maar Bertje vertelde me dat het bloggen juist gaat om wat er allemaal in je leven gebeurd, dus ook dit soort dingen. Toen durfde ik al wat meer. Soms vraag ik nog steeds aan Bertje of het een goede blog is of niet. Maar ik ben nou eenmaal een gefoelige katermans.

2 Kontakt

Voordat ik deed bloggen deed ik al wat feesboeken. Niet zoveel omdat ik kontakt nog steeds moeilijk vindt. Soms wil mijn kop gewoon niks doen. Maar dat gaat niet als je friende hebt. Dan fraag je ook aan je friende hoe het gaat. Dat doen ze ook bij mij. Zo gaat kontakt nou eenmaal. Bij de blog vertelde Bertje dat de schrijvers het fijn vinden als ze ook een berichtje terug krijgen als ze op de blog hebben gereejageerd. Dat was en is nog steeds heel spannend voor me omdat ik soms niet goed weet wat ik moet terug schrijven. Ik vind het heel erg lief dat ik reejaksies krijg en ik wil ook iedereen kopjes geefe maar soms is het ook moeilijk om een kopje te geven. Dan is mijn kop ergens anders. Nu gaat het iets beter maar ik moet nog zeker door oefenen met reejageere.

3 Kreejatief

Voordat ik deed bloggen was ik wel kreejatief maar niet zo veel. Eerst deed ik niet meehelpen in de keuken maar voor de blog wel. Dus dat is feranderd. Ik ben meer gaan doen. Door de blog neem ik jullie mee op afontuur en dan moet je soms heel kreejatief zijn. Net zoals met het zwembad. Ik wist nieteens dat ik water fijn vind en heel veel andere niet. Ik probeer steeds nieuwe dingen uit. Dat is kreejatief zijn. Er was ook een keertje dat ik op een kamer een kast vond waarvan ik een mooie dut plek zag. Ik wist alleen niet of ik erin kon springen. Maar het lukte me wel en dat heb ik toen ook gedeeld. Dus dat gaat goed.

Overal liefe

Voor mijn volgende bloggen zou ik minder onzeker willen zijn en meer durven. Dus dat er geen schaamte is voor wat ik meemaak en dat ik mijn mening durft geven. Want dat vind ik soms nog moeillijk. Ik vind het fijn dat je de blog hebt gelezen.

Ik wens jullie allemaal een fijn wiekent en een fijne falentijndag. Dat er overal liefe mag zijn foor iedereen.

Bram over zijn oude en nieuwe muis

muis

Hoi lieve allemaal, afgelopen week is er iets gebeurd. Ik was kei fijn aan het spelen met mijn muis. Met mijn poote tikte ik de muis aan en dan beweegt de muis. Soms tikte ik heel hard tegen de muis waardoor de muis door de woonkamer heen ging. Hij floog zelfs een beetje.

muis Tijdens mijn heerlijke speelbui en oer zijn, kreeg ik de muis te pakken tussen mijn poote en ik zette meteen mijn tande in de muis. Dan doe ik schudde met mijn tande alsof het een prooi is die nog beweegt. Dees muis is natuurlijk nep en doet niet beweege van zichzelf maar voor mijn zekerheid vind ik het fijn om de muis te schudde. En toen gebeurde het. Ik deed mij kop naar achteren en mij poote naar voore. Maar de muis zat klem. Toen schoot mij tande los van de muis en nu zit er een gat in!

Poot van mezelf

Het is mijn liefelings-muis en nu zit er een gat in. Mij kop moes even naadenke. Want nu heb ik een kapotte muis. En dees muis vind ik het allerfijnst. Daar speel ik altijd mee. Dees muis is van Whiskas merk. Er zijn ook roze en grijse muisen maar dees paarse is de beste. muis Maar nu kan ik niet meer met de muis spelen. Ik ging stil zitten en mauwen. Diep van binnen mauwen, dat je bijna oer bent maar nog net niet. Mijn vrouw snapt het meteen als ik mauw. Zij weet welke mauw wat is en dat scheelt. Gelukkig was zij al beneden en zag ze meteen wat er is.
‘Oh Brammie, je muis is stuk’ zei ze tegen me. ‘Zullen we samen Whiskas mailen en vragen of ze nog een muisje hebben voor je?’ vroeg mijn aan mij. Dat vind ik een goed idee. Dus mijn vrouw en ik achter de leptop. Saame startte we de leptop op en opende we het internet venster. We bezochten de website van Whiskas en stuurde het bedrijf een meel. In de mail vertelde ik dat ik oer was en dat ik keiveel met dees muis deed spelen en dat, na al die tijd, mijn muis stuk was gegaan en dat ik dit heel erg vind omdat het mijn liefelings-muis is. Op de website kon ik ook foto’s erbij doen en dat heb ik gedaan als bewijs. De meel sloot ik af met een hooge poot van mezelf en hoopte ik dat ik een berichtje terug zou krijgen.

Reejaksie

Een paar uurtjes later kwam mijn vrouw naar me toe. ‘Bram, je hebt mail van Whiskas’. Nou dat is wel heel snel want ik wist niet eens of ik een reejaksie zou krijgen. Mijn vrouw opende de meel op haar telefoon en liet mij het lezen. Het is van mevrouw Whiskas. In de meel zegt ze dat ze het erg leuk vind dat ik nog steeds met hun muisjes speel en dat ze het heel erg jammer vindt dat er nu eentje stuk is. Ook staat er in de meel dat ze meteen een muis op de post zal doen voor mij en dat ze mijn adres nog heeft van de vorige keer. Nou ik kan je mauwen dat ik kei en kei en kei blij ben!
Mevrouw Whiskas stuurt me een nieuwe muis toe! Mijn poote doen trappelen en mijn staart bibbert als ik kei bij ben. Het lijkt op een dansje vind mijn vrouw. Ik moet gewoon vanmezelf trappelen omdat het vanzelf gebeurt. Net als spinnen. Als iets kei fijns gebeurt dan komt dit gewoon in mijn lijf en kop en dat kan ik niet tegenhouden. Nu is het wachten op de duif. Wanneer zal de duif komen?

Whiskas

De dag erna was ik in een diepe dut op mijn faaforiete jas toen de duif al was geweest. Ik werdt wakker en zag een klein doosje voor me liggen. Het is een paars doosje met Whiskas erop. Het is van Mevrouw Whiskas. Ik wilde het meteen openmaken om mijn nieuwe muis te zien. En wat denk je?, krijg ik er zomaar gewoon twee!! Twee muise! Mij kop en lijf waren meteen wakker toen ik de nieuwe muise zag. Mij vrouw haalde er eentje uit de verpakking en gaf die aan mij. Ik wilde meteen bijte!
Dank u wel Mevrouw Whiskas voor het sturen van twee muise. Ik ben dolblij met mij nieuwe muis!

Bram praat met Trudy (van Freek): friende op afstand

friende

Hoi lieve allemaal, fandaag is de blog anders dan mijn gewone roetiene. Meestal schrijf ik in de blog over wat ik meemaak in mijn elke dag roetiene. Nu ook maar een beetje anders.

Meel-frienden

Ik heb namelijk meel kontakt met Trudy. Misschien kennen jullie Trudy nog of misschien ook niet. Trudy is een poesedame en woont bij het asiel waar ik ook heb gewoond. We zijn dus meel-frienden. En ik vroeg haar om een intervjoew van hoe het leven nu is. Ze wilde dolgraag meedoen ook al zit haar bek onder de likwit snek. Prima hoor! Hier is de intervjoew.

Hoi Trudy, wat koel dat je mee doet aan het intervjoew. Wil je iets over jezelf vertellen aan de poesen en katers die nieuw op de blog zijn en jouw nog niet kennen?
Hee Bram mmm… smak smak de likwit snek is fandaag in zallum smaak. Mij bek vin het lekker. Eerst doe ik eefe mij bek schoonmaake voor de frage. Goed. Daar ben ik. Ik ben Trudy en mij leeftijd is oud zeggen de mensen die mij hier eete geefe. Op de paspoort staat dat ik 13 plus ben. Van mij buikmaat klopt dat wel denk ik. Maar van mij jaare weet ik het niet. Froeger was ik een straatpoes met mij friend Freek en nu woon ik al meer dan 10 jaare in het asiel. Ik vin het prima. Mij buik ook. Ik hou van eete en ik ben een maat meer poes.

Hoe ben je in het asiel gekomen?

friende Dat was froeger toen ik nog een straatmeisje was en net furkeer had met Freek. Ik had altijd honger en bij het asiel schooide ik om eete. Dat kreeg ik daar ook meteen. Dus ben ik daar gebleefe. Ik heb Freek meegenomen zodat hij ook kon eete en same woonde we toen op het buiten terrein van het asiel. Dat is jaare goed gegaan tot dat we allebei ouder werden en meer aandacht wilde. Ik vond de kriebels aan mijn kop heel fijn en ik wilde steeds meer. Omdat we niet meer bang waren, besloten de mensen dat we niet meer op straat hoefde te leefe en mochten we binnen wonen. Mij liefe jonge Freek heeft een aantal jaar geleden zijn koffer gepak en is gefloge naar de regeboogland.

Hoe gaat het leven nu zonder Freek?

Ik mis mij friend nog elke dag. Als hij likwit snek op zijn bek had, deed ik het oplikken. Ik hou van eete. Mij dagelijkse roetiene gaat gewoon door zonder Freek ook al is het soms moeilijk. ‘s Morgens als ik wakker ben ga ik naar buiten op de bak. Daarna ga ik eete en rieleksen. Ik woon in een kamer met een grote buitentuin met een hek er omheen. Voor de feilig zeggen ze. Ik vind het best. Als het mooi weer is ben ik graag in de zon en dan loop ik naar mijn zonpaal om te zonnen. Als het slecht weer is dan blijf ik binne slaape en denke over jonges en eete. Na het vertek van Freek wilde ik geen friend meer. Mij hart was gebrooke van hem. Ik was 10 jaare getrouw met hem. Zij aan zij, kont aan kont. Of mag ik dat niet zeggen in de intervjoew? (dat mag!) Eerst vond ik het helemaal niks om alleen te zijn maar naar zofeel jaare maak je dat niet meer uit. In mij kamer wonen ook andere poese en katers maar geen van hen vond ik lief. Ik miste mij Freek heel erg. Nu vind ik het prima als er andere poese of katers zijn.
friende Als ik klaar ben met denke en slaape dan wil ik eete. Lekkere saus en fleesjes. Mij bek heb geen tanne meer dus ik schep het eete met mij onderkaak op en met mij tong. Dat gaat prima. Ik schrok alles op. Dan doe ik uitbuike op een paal binne. Een paal is zo breed dat ik er twee keer op kan, die is het fijnst. Daar kan ik mijn poote strekke als ik lig. Meestal wacht ik op de kriebels van de schoonmaker van die dag. Dat is elke dag anders. Soms krijg ik wel een likwit snek, soms niet. Ligt aan de schoonmaker. Maar meestal zijn mijn daage hetzelfde. In de nacht kijk ik naar de sterren in de lucht. Als ik moe wordt ga ik naar binnen om te slaape. En dan komt de ochtend weer. Ik vind mij leefe goed nu. Ik heb altijd eete en een warm bed. De andere laate mij met rust en dat is fijn. Ik hoef nie meer te schooie en ik krijg ook kriebels.

Wil je in de toekomst een eigen mens met woning?

Nee. Ik woon hier prima. Ik heb moeite met ferrannering dus mij roetiene is het fijnst! Op mij paspoort zeg dat ik hier vast woon en dat ik geen mens hoef. Dat is geluk.

Wil je nog iets kwijt aan de lezers?

Mij likwit snek is op.

Dank je wel Trudy voor het antwoorden van de fraage!

Bram over rausen met de fis

rausen

Hoi lieve allemaal, omdat het buiten nog steeds veel regent, kreeg ik binnen speelgoed. Mijn vrouw had vorig jaar bij de eksjon best veel speeltjes gekocht voor Mila en mij.

De fis

Er waren balletjes die rammelen. Feere met een touwtje eraan en was er een fis. Deze fis is best groot. Hij is bijna de lengte van mijn hele voorpoot. Dat is best groot. En hij is ook wel dik. Van mezelf ben ik een echte muizen-liefhebber. Maar dees fis vind ik heel mooi.

Wiew

Ik was op de zolder bij mijn vrouw. Mijn kop was aan het denken wat ik wilde gaan doen. Ga ik voor een dutje of ga ik even rausen. Rausen is dat je je compleet laat gaan. Dan ren je de trappen op en af en race je keihard door de kamers. Andere noemen het de ‘gekke vijf minuuten’. Dit heb je misschien ook wel eens als je van de bak afkomt. Ik wel. En dan geef rauzen ik vaak een spurt door de kamer. Dat voelt fijn. Alsof je gewoon klaar bent met alles. Soms kan het namelijk ook moeilijk zijn op de bak. Zeker als je wat fla of joggurt hebt gehad. Maar ik zat te denken en ineens kreeg ik een fis! Mijn vrouw rolde die naar mij toe. Eerst wist niet wat ik er mee moest. Ik keek de fis aan toen ik iets bekends rook. Met mijn kop ging ik naar de fis toe en snofte een paar keer. Oooo, dit is wiew. Dit is een wiew-fis. Wiew is ketnip waar je haai wordt en los gaat in je kop.

In mijn kop

Nu weet ik het zeker. Ik ga rausen met de fis. Eerst nog een paar keer goed snoffen zodat ik de wiew goed ruik. Daarna gaat alles vanzelf. Ik pak de fis tussen mijn voorpoote op en laat me op me zij vallen. Niet zo hard hoor. Met mijn nagels heb ik de fis goed vast. Ik lig op de grond en ga met mijn kop langs de fis af. De wiew voelt heel fijn. Mijn kop wil rieleksen en niet meer nadenken terwijl mijn poote in de fis willen zitten en krabben. Ik pak de fis nog beter vast en ga met mijn achterpoote ertegenaan trappen. Ik foel me oer en met mijn kop wil ik ineens bijten. Ik open mijn bek en zet mijn tanden vast in de fis, als een echte prooi. Ik laat de fis niet meer gaan. En nog keer bijt ik er in. Zodat ik zeker weet dat de fis dood is en bij mij blijft. En nog een keer! De fis gaat nergens meer heen. Ik trap met mijn achterpoote nog een keer tegen de fis aan. Dat trappen en bijten maken me wel moe. En de wiew ook. Ik weet niet van welk merk de wiew is maar het is superfijne wiew. Mijn kop snofte de wiew op en word steeds kalmer.

De beste fis

Wat een heerlijke wiew. Mijn lijf en kop willen nu gewoon lekker blijven liggen. Dat je helemaal slapt bent van binnen. Je hoeft nergens heen. Ook niet naar de bak. Je kop denkt nergens aan en je ooge vallen dicht. Dan ben je helemaal zen en rielekst van de wiew. Dit is de beste fis die ik heb gehad. En hij is nog heel door mijn krabben. Als ik oer wordt ga ik bijten en krabben. Soms gaat er dan iets stuk. Meestal een wiewkussentje die mijn vrouw maakt. Ze vind het niet erg zolang ik maar fijn kan wiewen. Deze fis is goed gekeurd want ik foel me zen en rielekst.