Woef! Hallo allemaal, dit is mijn eerste keer hier op de blog. Mijn naam is Toby en ik ben een hond. Ik ben tien jaar van leeftijd en ik woon al tien jaar bij mijn vrouw. Dat is op 11 oktober. Dat is de ooma van Bram die ook blogt.

Blond

Bertje vroeg aan Bram van ‘weet jij iets?’ en toen zei Bram, nou Toby heeft genoeg te kletsen. Of ik nou een hond of kat ben, maakt niet uit. En andersom ook niet. Dat Bram een kat is maakt voor mij niet uit. Hij mauwt en ik blaf. We verstaan elkaar prima en weten van elkaar wat we aan elkaar hebben als broers want Bram is mijn broer.
Andere katten vind ik ook prima, hoe meer hoe leuker en gezelliger. Oh ja ik ga even verder vertellen. De kleur van mijn vacht is blond en ik heb een lange staart. Soms lijk ik op een vosje als mijn staart beweegt. Bij ons honden hebben we een naam voor hoe je eruit ziet, dat heet ras. Mijn ras zijn er twee. Mijn vader is een Keeshond-ras en mijn moeder een Sheltie-ras. En toen kwam ik. De snoet van een Sheltie en de krulstaart van een Keeshond. Nu ga ik vertellen wat ik allemaal doe en leuk vind.

Routine

Ik vind alles leuk behalve alleen zijn. Maar laten we beginnen met mijn routine. Dat begint als mijn vrouw ‘s morgens opstaat. Als zij wakker wordt en haarzelf gaat aankleden, dan blijf ik nog even op bed liggen. Ik wacht net zolang tot dat we gaan kroelen. Dat wil zeggen dat ik me uitrek en dan allemaal knuffels en kusjes krijg. Daarna gaan we naar beneden voor het ontbijt.
Mijn ontbijt bestaat uit speciale brokken, vlees en medicijnen. Dat komt omdat een van mijn nieren niet helemaal ontwikkeld is en daarvoor krijg ik dit voer. Het zorgt ervoor dat het mijn nieren ontlast met het verwerken van voedingstoffen. Als ik dat niet eet krijg ik hele erge buikpijn en dat wil ik niet.

Ronde

Dan is het tijd voor mijn ronde. We gaan naar buiten en in de ochtend wil ik altijd dezelfde route hebben. Dat is een rondje rond het dierenparkje en weer terug. Jaaaaaaaa leuk! Laten we gaan. Bij het parkje begroet ik iedereen. Woef! Ik blaf een paar keer zodat ik iedereen begroet heb. De kippen vliegen op en kakelen. Wandel waggel eenden snateren naar me. Deze eenden lopen heel raar en ze zijn best lang. Konijnen vluchten hun hol in als ik eraan kom. Ze vinden mijn blaf te hard. En de schapen blaten in volle glorie terug. Ik denk ook vanwege mijn koekjes. Dat zijn van die anti allergie granen dingen die zelf mijn vrouw kan eten omdat er niks in zit. De schapen vinden ze ook lekker.
‘Het ontbijt is er’ blaf ik naar de schapen. ‘Goede morgen mevrouw schaap’ zeg ik als ze dichtbij is. Mijn vrouw deelt de koekjes uit en wij gaan daarna verder. Als ik mijn plas en poep gemaakt heb, gaan we naar huis.

Kijken

Meestal kijk ik of er nog eten in mijn bak zit en dat eet ik dan op. Dan drink ik nog water want van zo’n wandeling krijg ik dorst. Daarna is het dut tijd. Dan plof ik op de bank neer. Er zijn twee banken. De een heeft een deken met kussens erop en de andere alleen kussens. Ik lig graag bij mijn vrouw in de buurt en dat is vaak op de bank met de deken. Tussen mijn buiten zijn ben ik binnen en doe ik raam-controle. Dat wil zeggen dat ik op de bank met kussens ga zitten en naar buiten kijk.
Ik hou in de gaten wie er allemaal voorbij loopt. Dan blaf ik soms. Ik begroet ze dan. De ene keer zeg ‘goedemiddag’ en de andere keer geef ik een compliment zoals ‘wat een mooi vacht heb je daar’. Ik vind mezelf best vriendelijk en ik praat graag. Mijn vrouw vind dat ik weleens te veel praat en dat ik echt niet iedereen hoeft te begroeten.

Vrienden

Spelen vind ik ook leuk en ik heb een krat waar alles inzit. Ik speel het liefst met piepspeeltjes. Het is zo leuk om daar in te bijten en dat het dan geluid maakt. Zo heb ik een eend of een fazant als speeltje. Als je daar keihard in bijt dan maakt het echt een herrie. De piep hierin is heel hoog. Ik vind het een leuk geluid maar mijn vrouw denkt daar anders over. Oh en dan heb ik ook nog een bal. Deze bal is een snackbal. Daar kunnen koekjes in en snacks. Als ik lekkere trek heb dan neem ik de bal mee naar mijn vrouw en dan laat ik haar zien wat ik wil. Ik zie dat ik bijna aan het einde van mijn blog ben en ik heb nog zoveel te vertellen. Mijn middag ronde en mijn avond ronde. Wat ik dan doe en waar ik dan heen ga. Mijn vrienden die ik tegen kom en zelfs mijn grote liefde want die heb ik. Ze is nu een prachtige ster maar ze blijft mijn vriendin. Haar naam is Maddie en ze is van ras een golden-retriever. Samen aten we peertjes bij de boom. Maar deze avonturen vertel ik allemaal in de volgende bloggen. Ik vind het heel leuk dat ik hier mag kletsen en mijn verhaal mag delen want ik praat graag.

Fijne dag allemaal en tot snel,

Toby

Lieve allemaal, me eigen vind het fijn dat ik weer op de blog ben. Er waren ook kei veel liefe reejakzies. Dat maakt me super blij. Als mienister van gefoelige saake raakt me dat heel erg en dan wordt mijn hartje kei warm.

Hoedjes

Wat ik ook biezonder mooi vond en nog steeds vind, is de bekende hoedjessjoow van Loesje, Dorus en Bertje. Eerlijk waar, de allermooiste foto’s kwamen voorbij waarbij iedereen een super mooi hoedje of petje op had. Ik heb kei hard mee geswaait naar alle sterfriende en gewone friende. Ik had kei veel eemoozie en mij tranen kwamen omdat ik iedereen zo mooi vond en ik mistte mij friende heel erg.
Maar in mij hart swaai ik altijd, dan weet ik zeker dat iedereen dat van binnen voelt.

Buiten

In mij kaalender is het herfst. Nou regent het best vaak al en het is buiten ineens frisser aan mijn billen. Dat merk ik wanneer ik naar de buitenbak wil om daar een plasje te maken. Door mijn poote voel ik dat de tegels in de tuin kouder zijn dan eerst toen de zon nog keihard deed straale. Als het droog is dan is het buiten echt fijn. Ik doe meestal frisse lucht snoffen om te ruiken wat er allemaal is.
Soms krijg ik ineens trek van een lekkere lucht omdat dan iemand aan het koken is maar soms ruik ik ook natte blaadjes en dat vind ik niet altijd lekker ruiken. Ik moet er van nieze met mij neus. En als het regent is mijn buitenbak ook nat. Maar toch wil ik dan op de buitenbak. Dat is voor mij iets oers denk ik. Het voelt fijner om buiten op de bak te gaan.

Eefe een vraag

Door dat het nu veel regent is alles soppig nat. Dat is wanneer je met je poote wegzakt in je tuintje of in je buitenbak. Me eigen vind het niet zo erg dat mijn poote een beetje wegzakken. Ik vind het eigenlijk best wel een fijn gefoel. De aarde van mijn buitenbak voelt heel zacht aan, net als een kussen of een flies deken. Wolle deken kan ook nog. Soms wil ik dan ekstra trappelen in het zand omdat het zo fijn is. Ik loop dan meer door het zand heen om een goede plek te vinden voor mij plasje. Ik vind dat dat erbij hoort wanneer je in je oer bent en je in je buitenbak wilt plassen.
Mijn vrouw denkt daar anders over. Zij kijkt me eerst aan en dan zegt ze ‘bekijk je poote eens Brammie’. Nou ik zie niet wat daar mis mee is. Folgens mij wil zij ook mij tuinje trappelen. Als ze een plasje of poepje van mij niet erg vind, mag ze dat wel van mij. Misschien wordt zij dan ook een keertje oer. Oooo nu krijg ik ineens een fieloosoofiese fraag. Kan zij oer worden? Doen manspersonen en vrouwen dat? Wat als zij ineens op de buitenbak moet, en dan bedoel ik niet het plasje. Dees is niet meer fieloosoofies denk ik. Het is beter als zij gewoon binnen op haar eigen bak gaat. Mijn tuintje is denk ik te klein voor haar.

Naar binnen

Maar omdat ik niet snapte wat mijn vrouw nou bedoelde met dat ‘bekijk je poote eens’, heb ik het gefraagd. Mijn poote zijn dus helemaal nat en zwart van het zand. En dan kan je denken, nou dat is toch niet zo erg. Maar mijn poote zijn normaal wit. Dus dees waren kei vies van het zand. Mijn vrouw vind dat vieze poote niet binnen horen. Dees moet ik eerst buiten even schoon trappelen en een beetje uitschudden.
Soms ben ik best lui en wil ik dat niet doen en dees keer wilde ik dat niet doen. Mijn vrouw zag aan mij dat ik zo naar binnen wilde lopen. Ik deed namelijk alsof ik haar niet zag en liep met een boogje naar de deur. Bij de buitentafel bleef ik even staan. Misschien vergeet ze mij wel en ziet ze niet dat ik bij de tafel ben. Als ik dan onder de stoel door loop en zachtjes doe, dan kan ik naar binnen snieken. Snieken is langzaam ontzichtbaar als een nienja naar binnen glippen. Poot voor poot zette ik ze heel zachtjes neer zodat ze me niet hoort. Soms kan ik ook hard lopen, dan hoor je mij bijvoorbeeld van de trap aflopen. Maar nu ben ik ekstra stil en foorzichtig. Mijn kop kijkt richting de deur die op een kier staat. Mijn lijf is in sniekhouding. Poot voor poot ga ik langzaam. Niemand ziet mij.

Eerst de linkerpoot, daarna de linker achterpoot. Dan is rechts aan de beurt. Eerst de voorpoot en als die zachtjes staat, dan komt de achterpoot. Mijn staart is vervelend, die wil bibberen omdat ik het zo spannend vind om te snieken. Dus die moet ik nu heel stil houden anders val ik meteen op en dat mag niet. Langzaam komt mijn kop en lijf onder de tafel uit. Als ik bijna bij de deur ben voel ik ineens een handdoek om me heen. ‘ Eerst de pootjes schoon Brammie, dan mag je verder’. Nou daar gaat mijn snieken.

Warm

Mijn vrouw had me door en heeft eerst mijn poote droog en schoner gemaakt. Ze zijn nog niet helemaal schoon maar folgens mij vrouw moet dat eerst helemaal opdrogen en dan valt het vanzelf uit mijn vacht. Nu ben ik weer binnen lekker warm op mijn paal. Ik wens jullie een fijn warm wiekent met schone poote.

Kopje van mij en tot de volgende blog.

Lieve allemaal, daar ben ik weer, jullie eigenste Brammie. Misschien weet je het nog maar misschien ook niet omdat je hier nieuw bent of het niet gelezen hebt. Ik ben een tijdje afweezig geweest met de blog.

Belangrijk

Eerst deed ik elke Zaterdag bloggen. Ik vertelde over wat ik allemaal mee maak als katermans zijnde met één oog en een vrouw op afstand. Mijn vrouw kreeg na mijn zomerspjesjal op de blog, ineens deeprezzie. Iets met hormoone of zo. Maar dit betekende voor mij, als mienister van gefoelige saake, dat ik heel goed moest nadenke ofer wat nu belangrijk is.
Deeprezzie is wanneer je kop altijd lelijk doet tegen je en dat maakt je gefoel heel ferdrietig maar ook bang. Er komt soms ook paniek bij omdat je kop dan niet weet wat er is. Ik zat op mijn paal toen ik mijn vrouw zo in traane zag en heb ik meteen Bertje gemeeld en vertelt hoe het zat. Ik wilde eefe voor mijn vrouw zorgen zoals zij dat bij mij doet als ik het moeilijk heb. Eerlijk is eerlijk, mij hart deed echt zoveel pijn van ferdriet want ik ging niet meer schrijven ofer mijn leven en wat ik nog veel erger vond, ik miste al mijn friende ineens. De liefe reejakzies op de blog en de warme woordjes. Maar ook dat we elkaar doen helpen als het moeilijk is. Ik vind het ook heel fijn als ik iemand kan helpen met moeilijke gefoelens.

Mantelzorger

Gelukkig heeft mijn vrouw stappen ondernomen en foelde zij zich na een tijdje echt veel beter. Ze zei: ‘Lieve Brammie, wat ben je toch een ontzettend lieve katermans dat je zomaar je blog opgeeft om er voor mij te zijn. Ik hou heel veel van jou en ik vind dat jij weer fijn je eigen dingen mag gaan doen zoals jij het wilt. En ik zal je helpen, stap voor stap weer want zo hoort het.’
Nou mij kop en mij hart waren meteen helemaal ofervol met liefde en warme en ik heb heeeeel lang met mijn vrouw samen geknuffeld en gefriemeld. We hebben samen gepraat en samen gedut. Ze deed zachtjes in mijn oor fluisteren en liefe kusjes planten op mijn kop. En ik vond alles echt heel erg fijn. Ik foelde alleen warme liefe. Toen wist ik ook meteen van Brammie jonge, dit heb je goed gedaan! Dus ik was eefe mantelzorger voor mijn vrouw met een deeprezzie.

In mijn kop

Eerlijk is eerlijk, het was best zwaar. Mijn kop zag dat mijn vrouw heel veel traane had en ik foelde dat ook zo. Ik wilde ook alleen maar traane hebben. Als je je zo foelt, dan eet je geen brokken meer en dan wil je geen sneks of andere lekkere dingen. Soms een slokje water maar meer ook niet. Dat gaat niet. Het is dan alsof je kop gewoon ineens stopt met werken. Dat die zegt: ‘Brammie jonge, nou is het klaar voor eefe’. Dat is was super moeilijk. En ik wist niet meer waar ik heen moest met mijn moeilijke gefoelens. Ik heb ook heel veel gezeurd bij mijn manspersoon waar ik graag op zijn buikslaap en dut. Die begreep het en ook van mijn vrouw dus dat was erg fijn. Na een paar dagen zag ik mijn vrouw ineens geen traane hebben en toen vertelde ze me dat het allemaal weer een beetje beter ging. En dat ik super goed had geholpen. Toen gebeurde er iets in mijn kop. Ik wilde ineens mijn brokjes eete. Ik kreeg intens honger gefoel en ik moest ineens kei zoveel eete. Mijn kop en lijf waren best moe van alle moeilijke gefoelens maar toch moest ik eete. En dat deed ik. Eerst at ik te veel en toen moest ik een beetje spuge. Daarna at ik kleine beetjes en toen ging het.

Liefde is oferal

Ik kreeg van Ooma vlees met saus met spikkeltjes van toomaat omdat ik die het kei lekkerst vind. En toen ik dat ophad foelde ik ook dat mijn kop het weer een beetje kon draage. Ik heb nog nooit deeprezzie gehad maar het is geen leuk iets. En er zijn ook mensen, poese en katers die zich daar voor schaame. Nou, dat hoeft niet. Moeilijke gefoelens zijn er oferal en saame kunnen we dees gefoelens veranderen dat het allemaal weer fijn wordt. Soms is het keihard werken maar liefde is oferal en je heb alleen elkaar. Dus ik ben kei zuinig op mijn vrouw, Ooma en manspersoon, maar ik ben super zuinig op jullie allemaal. Want saame staan we sterk en saame kunnen we alles aan.
Dit is mijn kombek verhaal van hoe het is als je mienister van gefoelige saake bent en je hebt ineens eens seeriejeus spoedgeval zoals mijn vrouw. Ik vind het heel fijn om hier weer te bloggen en jullie reejakzies weer te lezen.

Heel veel kopjes en neusjes van mij,

Brammie en tot de volgende blog.

Lieve allemaal, van me eigen moest ik dees week nadenken ofer wat ik ga zeggen nou mijn zomerserie voorbij is. En vandaag wist ik het.

Grote updeet

Ik ben al een poosje Minister van Gefoelige Saake, dat is dat je kei goed oplet wat er allemaal gebeurt met iedereen en dat je troos biedt en meeleefe dat is belangrijk.
Dus niu heb ik een grote updeet.
Nou is er dees zomer veel gebeurd. Mijn vrouw ging in een eigen wooning woone en ze bleef gewoon mijn vrouw ook al woon ik met mijn manmens. Hij snapt dat gelukkig.
Maar met vrouw heeft veel moeilijke gefoelens ze zegt het heet deepressie. Dat kan iedereen gebeuren en het is kei dapper dat mijn vrouw er eerlijk ofer is.
Alleen ik ben nou heel feel nodig bij mijn vrouw, als ze er is. Dat ik al mijn aandacht foor haar heb. Dan kan ik kopjes en neusjes geefe net wat dan nodig is. Je moet doen wat het belangrijkste is in het leefe en voor mij is dat voor mijn vrouw zorgen.

Dus ik kan nou eefe niet verder met bloggen. En ik weet ook niet hoe lang eefe duurt. Dus dat kom ik nou eerlijk zeggen.
Ik ben een gefoelige katerman dus eerlijk waar dit is best moeilijk.
Maar het is nou eenmaal zo.

Tijd

En het is ook zo dat ik nou ekstraa tijd voor mezelf nodig heb. Dat kan ik een bloemejongen blijfe die blij is en dan heb ik de meeste liefde te geefe. Dus ik moet ook in de tuin naar beestjes kijken en naar de wolken en al die dingen.
Mijn vrouw zegt dat ik zelf moet kieze omdat ik een vrije kater ben en dat ik van binnen moet foelen wat ik wil.
Ik wil mijn vrouw helpen.
En ik wil bloggen.
En ik wil doen wat het belangrijkste is in mijn leefe, en als mijn vrouw zegt Brammie wat ben je lief, en ze kriebelt me en ik hoor dat ze liefe woordjes tegen me zegt, dan weet ik het. Ik wil nou bij haar zijn en zij ook bij mij.

Ik blijf gewoon op Feesboek en misschien dat ik soms reeaageer, dat weet ik nog niet, maar foor nou zeg ik tegen iedereen: tot ziens liefe vriende en vriendinne. Met veel kopjes van jullie eigenste Bram.

Updeet

Dankjulliewel voor de liefe reeaksies dat wilde ik nog zeggen en dat jullie het begrijpen.

Lieve allemaal, het is best even geleden dat ik dees blog heb gemaakt. Het is deel twee van  een zoomerspesjal. Hierin kijk ik terug op hoe het gegaan is. Waarom dees blog? Omdat het laat zien hoe fijn ik mijn roetiene vind. Dat was toen al en dat is nu nog steeds. Ook in de zoomervakanzie vind ik roetiene het beste.

Hoe het nou is

Het warme weer vind ik het fijnst aan mijn lijf en de avondklok is dan langer. Dan mag ik veel langer buiten zijn dan de lampen aan zijn. Als het kouder wordt dan moet ik naar binnen als de buitenlampen aangaan. Dat is zodat ik niet in het donker ben want dat kan best gefaarlijk zijn. Maar in de zoomer is dat niet.
De akwaariejum is er niet meer. Er is nu een andere, eentje waar ik niet op kan slapen. Nu slaap ik veel bij mijn manspersoon op zijn warme buik, dat is ook nog eens zacht. En ik krijg altijd kriebels en kusjes wanneer ik bij mijn mansperoon op zijn buik ligt. Vaak doen we dan saame dutte. Eerst kriebelen en friemele en dan slapen. Heerlijk!
Ik hou nog steeds van de bijtjes en de hommels. Die vind ik gewoon mooi. Van me eigen ben ik een bloemejonge en vind ik natuur gewoon kei mooi. Zeker hommels met van die zachtje kontjes die dan zoemend in een bloem zit.Soms wil ik ze nog wel eens pakken maar dan weet ik ook al weer dat ik dat niet mag omdat ze dat niet fijn vinden.
Aan het eind van dees jaar hoop ik dat er niet zoveel knal spul is, dat vind ik nog steeds heel eng. Net als vele van jullie. Het doet gewoon pijn aan mijn oren. Ik weet wel waar ik me kan ferstoppe, dat is altijd goed om te weten. Gelukkig is het zoomer en kunnen we lekker genieten van het warme weer en de mooie bloemen. Ik hoop dat iedereen een fijne zoomer heeft!

Normaal

Hoi lieve allemaal, het is mijn tweede blog in het nieuwe jaar. En ik vind het heel fijn dat alles weer normaal wordt. Er is geen knal spul buiten want die herrie vind ik echt eng. Het maakt me heel bang. Ik raak dan in paniek en mijn lijf weet dan niet wat het moet doen. Gelukkig past mijn vrouw goed op me dat ik niet buiten ben dan. Ik ben blij dat dat weg is nu.

Warm

Het was heel moeilijk afgelopen periode. Ik lag op de akwaariejum om warm te worden. Deze is altijd aan omdat de visjes warm moeten blijven. Het zijn warmwater visjes. De hele bak wordt dan warm en dat vind ik heel fijn. Vooral als ik het een beetje koud heb. Daar lag ik te denken over van alles en nog wat. Soms doe je dat als katermans zijnde. Dat je even tjekt hoe alles is gegaan en hoe je er voor staat. Een aantal dingen veranderen wat ik heel fijn vind. Ik zal je vertellen wat. Het is zo dat het afgelopen jaar de korste dag heeft gehad. Nou, dat is mooi want dat wil zeggen dat de dagen nu langer worden en dat de zon vaker en langer komt. En dat betekend ook voor mij dat mijn avondklok straks weer soepel wordt. Nu moet ik om zes uur in de avond binnen zijn. Het is dan donker. Binnenkort mag ik langer buiten, tot acht uur in de avond. Dat vind ik fijn. Het weer wordt warmer. Nu nog niet hoor. Eerst is het nog winter. Daar heb ik ook nog wat over te zeggen. Ik was gisteren buiten en toen was het echt kei koud. Er was nog geen sneeuw of ijs maar zo koud was het wel. Over twee maanden wordt het warm. Dat weet ik omdat de kalender elk jaar aangeeft wanneer het lente wordt. Bij mij zegt de kalender dat het Maart moet zijn voor de lente. Het is nu Januari en daarna komt Februari en dan zegt de kalender Maart. Mijn vrouw heeft even geholpen met de spelling omdat het moeilijke woorden zijn.

Roetiene

Zodra het warmer wordt gaan de plantjes ook weer groener worden en dan komen er ook weer bloemetjes. Dat is mooi. Dan zijn er weer kleurtjes en je ziet de bijtjes weer rondzoemen. Ik doe ze niks omdat ik weet dat ze kunnen steken maar ik vindt ze heel mooi om te zien. In onze tuin staat een hele grote struik met roze bloemen. Nu zie je het niet maar als het lente is wel. Daar komen heel veel bijtjes op af. Ze vinden de bloemen lekker ruiken. Dat maakt alles zachter vind ik. Iedereen is dan blij dat er weer zon is en dat er bloemen zijn. Het maakt je vrolijk. Mij ook. Ik mag dan zoveel meer. Ik mag dan langer buiten blijven, in de tuinstoel slapen en gewoon in mijn struik zijn als kontrooleur van de tuin. Voor nu blijf ik nog even op de akwaariejum maar binnenkort kunnen we weer in de tuin. Dat is fijn. Als alles weer normaal is zoals altijd. Daar hou ik van. Normaal en roetiene.