Hoi lieve allemaal, afgelopen week is het echt lente geweest. Het weer was warm en ik was vaak in mijn tuintje. Soms lag ik op een tuinstoel met kussen te dutten of ik kroop in mijn bloembak.

Er gaan geen bloemetjes groeien zei mijn vrouw tegen mij. Dat is omdat er geen zaadjes in het zand zitten. Dat vind ik niet zo erg want ik heb overal bloeme staan. Dees bloempot is voor mijn dutjes. Soms was het wat kouder buiten en dan deed ik binnen dutten of spelen. Als mijn vrouw terug komt van de boodschappen inspekteer ik graag wat ze heeft. Dat betekent dat ik wil zien wat ze heeft gekocht en of het voor mij is.

In een tasje

Dees keer waren het appels. Die zaten in een tasje. Een plestiek tasje. Natuurlijk moet ik weten wat het allemaal is en hoe het werkt. Mijn kop is nieuwsgierig, dat is gewoon zo. Allereerst kijk ik er naar. Want ik wil weten hoe het eruit ziet. Plestiek is wit maar toch ook weer niet. Als het recht gevouwen is, kan je er doorheen kijken. Maar niet als het een frommel is. Dat is wanneer het niet netjes recht is. Dan kleurt het wit. Hoe dat gaat snap ik niet helemaal. Daarna, wanneer ik dus weet hoe het eruit ziet, moet ik even ruiken hoe het ruikt. Ruikt het ergens naar of ruikt het naar niks. Er was een geur maar het was niet de geur van mij brokken of sneks. Dees geur leek op de geur uit mijn tuin. Het rook een beetje naar mijn bak buiten, de grond. Ik rook ook een beetje gras maar er was ook een bloeme geur. Mijn vrouw vertelde me dat er een appel in de plestiek tas zit en dat ik daaraan rook. Ik wist niet dat appels naar mijn tuin ruiken.

Met mijn poot

Ik snofte nog een keertje aan de plestiek zak en ik rook de appel nog steeds. Toen tikte ik met mijn voorpoot tegen de zak aan. Het maakte een geluid. Een ritstel geluid. Dit heb ik vaker gehoord. Ik ken het geluid. Mijn voorpoot ging ineens vanzelf naar het plestiek toe en tikte het nog een keertje aan. En toen kwam de andere voorpoot ook meedoen. En toen nog een keer. Plestiek klinkt heel leuk. De ritsel klinkt leuk. Het klinkt niet alleen leuk, het voelt ook nog eens. Het zacht onder de poote. Het lijkt een beetje op flies maar dan een ritstel flies. Het kan ook onder je poot doorglijden. Dat leerde ik toen ik het plestiek wilde fange met mij voorpoot. Het kwam ineens in me op dat ik met mij poot kei hard wilde tikke. Alsof je een prooi vangt met een klap van je poot. Bam! En dan heb je je beestje gewoon gefange alleen bij dit plestiek ging mijn voorpoot een stukje naar voore zonder dat ik iets ekstras deed. Ik kon het niet echt tussen mijn poote krijge in de lucht want het was te glad en te zacht daarvoor. Maar het ritselen van het plestiek vind ik erg leuk en er op lopen ook. Spelen met plestiek vind ik erg leuk. Daarna wilde ik nog even bij de appel zijn. Ik kroop op het plestiek en ging bij de appel liggen. Ik wilde er nog even aan snoffen en toen leerde ik weer iets nieuws. Ik leerde dat plestiek ook keiwarm is als je er even op ligt. Dat vond heel erg fijn. Soms geniet ik van een warm dut plekje. Soms ook niet.

Gefaar

Maar voordat ik de blog ga afsluiten wil ik nog iets vertellen. Mijn vrouw was de hele tijd bij mij toen ik met plestiek aan het spelen was want plestiek is geen speelgoed eigenlijk. Het is voor ons kei gefaarlijk. Mijn vrouw heeft het ook weggedaan toen ik klaar was. Door plestiek kan je stikken of je kan klem komen te zitten en dan kan je zo ineens een ster worden. En dat hoort zo niet. Dus, plestiek was voor heel even fijn omdat mijn vrouw er ook was en zij deed opletten maar het is echt gefaarlijk als je alleen bent. Doen jullie ook foorzichtig met plestiek.
Zachte kopjes van mij, Bram