Alle berichten van Chef

Mila en het nieuwe jaar

Lieve allemaal, fandaag is het een speesjaale dag want dit is de eerste dag van het nieuwe jaar. Het jaar twee-duizen-en-vijf-en-twinnig is nu hier. In het afgelopen jaar had ik zo heel veel meegemaakt en daaruit kwam een ieboek.

Me eigen is zo heel veel tros dat mij ieboek er was en dat iedereen wat warmte en zachtheid kon foelen. Ik hoop ook dat iedereen bekoome is van al het knal en fuuwerk. Mijn liefe fukeer Kever heeft zo heel veel mooie poosters gemaak met daarop een hele mooie foto van hemzelf en een krachtige stoere tekst zoals: ik find fuurwerk stom! En dat is zo Kever! Me eigen is zo tros op jou als fukeer.

Meer warmte

Nu is het nieuwe jaar en voor het nieuwe jaar doen heel veel mensen nieuwe afspraken maken. Ze maken dan een afspraak waarin ze iets beter willen doen of iets minder en dat proberen ze dan het hele jaar door. Mij vrouw ook zij heeft ook van deze afspraken en toen dacht ik bij me eigen van, dat wil ik ook.
In mij ieboek staat ook dat ik soowiesoo meer warmte wil en veel meer gezelligheid. Waar dat dat dan komt maar niet uit. Het kan in je hartje zijn of in je hoofd, misschien wel bij je teene dat kan ook nog zolang het er maar is. Zo heb ik nog veel meer dingen waar ik aan zat te denken. Ik heb er een lijstje van gemaak zodat het makkelijk te lezen is maar ook dat je denkt van ooo dat kan ik ook of dat kan ook op mijn lijstje. Alles mag want we zijn hier saame.

Hier is mij lijstje

1. Ik wens voor dit jaar betere dutplekjes. Ik ga aktief opzoek naar betere dutplekjes zodat kan wisselen als ik dat wil. Ik denk ook dat ik het zo heel fijn vind als een vriendje in het asiel een fijn dutplekje heeft dus ik wil dan een warme kussen brengen.

2. Dit jaar wil ik ook dat andere vriendjes lekkere sneks hebben net zoals ik dus ik ga met mijn vrouw een pakketje maake voor onze vriendjes in het asiel die nog een huisje zoeken. We doen er ook wat bij voor de woefjes zodat zij ook kunnen snekken.

3. Rieleksen is heel belangrijk en zeker na zo heel veel fuurwerk. Misschien is er behoefte aan rieleksen omdat alles zo heel veel was. Wiew is een hele goede keuse. Ik vind dat ik best zo heel veel wiewzakjes kan maken voor vriendjes die dat niet hebben in het asiel. Mijn vrouw en ik gaan ons best doen om dat dit jaar zo heel veel te maken.

4. Beweege. Dit jaar ga ik aktiefer beweege omdat het goed voor me is. Ik ga meer in de tuin zijn en de kontroole doen over de beestjes die Bram altijd deed. Dat als er iemand ferdwaald is dat ik dan aanwijs waar ze heen moeten. Ik denk dat dat iets heel goed is.

5. En dan heb ik ook nog dat ik voor dit jaar hoop en wens dat ik nog stees een goede mienister van zachte zaake zal zijn. Dat dingen weer in balans komen en dat we een waarom krijgen als iets anders gaat. Dat iedereen welkom is en dat we allemaal friende zijn. Dat de lijn tussen sterren en geen sterren eefeveel is zodat we allemaal saame zijn. Voor mij is Bram nog stees hier al werkt hij in regenboogland. Hij tel eefeveel mee als iemand anners. Ik vind dat daar geen ferschil in is ook al woont hij nou ergens anners. Ook vind ik dat we niet aan pesten moge doen want dat is niet zo heel leuk. Sommige vriendjes hebben een annere kleur van facht en sommige mauwen in een annere taal en weer annere hebben een aparte naam maar we zijn tenslotte allemaal dezelfde. We zijn allemaal friende. Folgens mij vrouw is dat normen en waarde maar die twee ken ik nog niet zo heel goed. Ik doe mij best.

Saame

Ik vind het ook heel fijn dat ik jullie allemaal weer zie in dit nieuwe jaar. Dat we saame met z’n alle nog zo heel veel mooie ferhale en herinneringen mooge deele met elkaar. Dan is het tijd voor de allereerste groet van dit jaar.
Ik wens jullie een fijne week met allemaal liefe mooie dingen en een warm hart. Ik blijf mee mauwen voor freede want die gaat er koome en alles wordt beter!!

Pootgetekend, Mienister van zachte zaake,

Milamuis

Dopey en de dwarse haarbal

Vandaag mag ik, Dopey het verhaal vertellen, een bijzonder verhaal. En met een aantal van ons in huis is het soms voor vrouw ook niet duidelijk wie het gedaan heeft.

Spugen

Jullie kennen het allemaal wel dat je iets eet en dan opeens begint je maag te protesteren. Dan ga je snel een plekje zoeken waar je alles kunt uitspugen.
Die plekjes die we uitzoeken daar is vrouw niet altijd blij mee.
Maar daar hebben wij geen boodschap aan… nee we moeten het kwijt op een plek waar wij dat willen. Dat betekent ook niet op een reclameblaadje dat vrouw, als ze het ziet gebeuren, snel onder onze kop houdt.
Wat wij fijn vinden is onze maag ledigen op een vloerkleed, op de keukentafel of stoel, op de bank, op het dekbed en boven de verwarming als we toevallig op de vensterbank staan. Maar nooit op de stenen vloer in huis.
Onze vrouw moppert dan nooit maar ruimt alles op en maakt alles weer netjes schoon.

Haarbal

Maar een ander verhaal zijn de haarballen die we af en toe moeten uitspugen omdat we teveel haren van onze vacht hebben opgelikt.
Onze vrouw vindt dat echt vreselijk en als ze dat opruimt maakt ze altijd van die rare vreemde geluiden. Wij staan dan altijd bij haar te kijken of er misschien ook een haarbal komt.
En toen gebeurde, zoals onze vrouw zegt, iets vreselijks.
In de winter draagt zij altijd lekker warme sloffen. En als we dan naar bed gaan zet ze die naast het bed zodat ze smorgens weer zo erin kan stappen.
Ze werd wakker, rekte zich uit en gooide de benen buiten het bed en zo met de voeten naar pantoffels in.
Zoals ze toen deed hadden we nog nooit gezien… ze begon te springen en op een been te huppelen en met het andere been probeerde ze de slof uit te trappen. En ze zei steeds: gatver, wat is dat?’
En toen ze eindelijk de slof uit had en zag wat het was begon ze weer die rare vreemde geluiden te maken. Ze hield snel haar voet onder de kraan en de sloffen gingen de prullenbak in.
Wij vonden het toch wel een beetje zielig voor haar want we wilden haar helpen door de haarbal ergens uit te spugen zodat ze het niet zou zien en geen rare vreemde geluiden hoefde te maken.
Tja en nu vragen jullie zich natuurlijk af wie de dader is geweest…
hihihihihihi ik weet het maar ga het niet verklappen. Dat blijft voor altijd een geheim

Dikke knuffel van ons allemaal

Japie heeft een mooie kerstgedachte

Sinds de openingstijden van het vogelrestaurant in onze ieniemienie achtertuin zijn verruimd, is het een drukte van jewelste. Als een lopend vuurtje gaat het nieuws door de wijk: ‘Heb je het al gehoord? De Fly-Inn in de jungle van Japie is deze winter weer non-stop geopend!’ De vleugels kwetteren het aan elkaar door. Van heinde en ver komen ze aanvliegen op de goed gevulde voederplank.

Hongerige koolmezen en vinken doen zich te goed aan de keur van zaden. Duiven schooieren tussen de gevallen pitjes op de grond onder plank. Deugnieten van kauwen eten op het dak van de schuur waar ze hun eigen dis krijgen voorgeschoteld. Mussen nemen de heg in beslag van waaruit ze massaal toeslaan. Vrolijke fluiters met hun felblauwe petjes bepalen vanuit de top van mijn boom hun strategie. Merels en lijsters met holle magen eten liever in het strookje aan de voorkant. In de prikkelbosjes zitten felgekleurde bessen waar ze dol op zijn. Tussen het afgevallen blad woelen ze naar wormen en insecten. Het is de hele dag door een vrolijk gekwebbel. Zelf zit ik op de boomstam in de hoek, de purrfecte plek om vogelteevee te kijken.

Rust verstoord

Alles is pais en vree. Tot buur langsloopt met overvolle boodschappentassen en mij ziet zitten. ‘Ksssst’, schreeuwt buur en komt woest naderbij, ‘ksssst!’ Dapper blijf ik op mijn post. ‘KSSSSST, WEG JIJ DAAR!’ De vogels schieten verschrikt op. Ik hol naar binnen, het kattenluik kleppert luid. Mijn mens komt af op de commotie, ziet boze buur weglopen en maakt de optelsom. ‘Ik deed helemaal niks,’ miauw ik furschrikt, ‘ik keek alleen maar.’ Mo aait over mijn bol en zegt sussend: ‘Dat weet ik toch, jochie. Jij houdt meer van muis dan van mus. Dat is meer iets voor je furkering. In onze tuin komen gelukkig nog vogels.’
Ze loopt naar buur toe. Ik sluip achter haar aan en verschans me tussen uitpuilende kliko’s. Wat er niet meer in past, ligt op de grond. Ik knoop in mijn staart dat ik hier vannacht even terug moet komen. Dat kan nog wel eens wat interessants opleveren. Mo blijft in de poort staan van de verder smetteloze tuin waar een zware azijnlucht op haar longen slaat. Buur heeft de grote tegels grondig geboend. Sprietjes groen krijgen er geen kans. Zandkorrels ontsnappen niet aan de aandacht als de hoge drukreiniger het werk doet. Happend naar adem vraagt ze wat er aan de hand is. ‘Jouw kat loert naar de vogels. Dat is zielig voor die beestjes.’

Natuurliefhebber

Ze kijkt langs de kale omheining die opgeleukt is met fel knipperende kerstverlichting. ‘Tja, dat doen katten soms’, antwoordt ze. Mijn mens heeft allang geleerd om discussies te vermijden over mijn buiten zijn en verandert het onderwerp van gesprek. ‘Komen de kinderen eten met Kerst?’ Buur begint te glunderen. ‘Ja, alle kinderen en kleinkinderen komen. Dochterlief en schoonzoon vliegen over vanuit Verwegistan.’ Het is buur gegund dat het reislustige gezin compleet is om in deze tijd van het jaar Saame te kunnen zijn. Hoewel ze het al weet – de kiloknallers puilen uit de tassen – informeert ze naar het menu.
Na het uitwisselen van de beleefdheden wenst ze buur een fijne tijd met elkaar. Als ze weg wil lopen, voegt buur er aan toe dat ze lekker met zijn allen naar het bos gaan om een frisse neus te halen.

Het gezin is dol op de natuur. Het is gelijk aanleiding om naar de egels te informeren. Want die zijn zo schattig. Ik weet dat de Stekels zich de laatste weken hebben volgevreten en inmiddels tevreden liggen te snurken in hun huisjes. ‘Die zijn pas in winterslaap gegaan’, zegt Mo met een warme glimlach. ‘O, vandaar, ik zag ze al niet meer langs je tuin lopen. Leuke beestjes hoor, maar ja, het geeft wel een hoop troep, hè?! Net als die vetbollen voor de vogels. Geeft dat geen vlekken op je tegels?’ Mijn mens houdt wijselijk haar mond, en glimlacht nog een keer vriendelijk voor ze zich eindelijk omdraait.

Val

’s Avonds ga ik terug naar de etensresten. Ik hoop op een bingo. Het is lang geleden dat ik een sappige muis op heb. Het water loopt me in de bek als ik denk aan zo’n grote bruine knoeperd. Dat zou toch een purrrrfect kerstmenu zijn. Als ik dichterbij kom, zie ik ze al scharrelen. Dat wordt een makkie. Maar dan vanuit het niets opeens een harde klap van dichtslaand metaal. Nog een laatste piep gevolgd door een ijzige stilte. De nietsvermoedende diertjes schieten alle kanten. Ook ik maak dat ik weg kom voordat mijn staart gegrepen kan worden door zo’n gemene klem. Wat is de kerstgedachte toch mooi. Net als de natuur. Al hangt het er wel van af hoe het vogeltje gebekt is.

Koppie van Japie

Kever heeft een mening over fuurwerk

Van forige jaaren weet ik nog dat er vlak na kersmus al weer een ander mensenfeest is, iets met een nieuw jaar, helemaal snappen doe ik het niet want wat is een jaar en wannneer is een jaar af?, dat zijn fraagen waar ik best heel lang over na kan denken en waar ik nog steeds geen antwoord op heb gefonden, toen ik het aan mijn mensen froeg zeiden die dat het nau eenmaal zo is afgesproken tussen mensen.

Feest fieren

Een afspraak maken is prima, ik heb een afspraak met Mikkie en Pokon dat ze niet steeds mijn tuin in komen, met Mikkie werkt die afspraak goed, met Pokon iets minder maar wel een klein beetje, alleen snap ik nog steeds niet waarom je iets over af wilt spreken over jaaren en nieuwe jaaren, dat kan ik echt niet folgen.

Dat mensen feest fieren omdat ze denken dat een jaar is afgelopen find ik op zich nog geen probleem, maar waarom moet er dan zoveel lawaai en vuur en licht en rook bij komen, dat slaat toch nergens op?, mijn vrouw heeft me een keer ferteld dat het van froeger komt en te maken had met booze geesten, dat zijn een soort spooken en die zauden schrikken van harde geluiden en vuur enzo, maar toefallig weet ik dat spooken ferzonnen zijn door mensen, dus dat van dat lawaai slaat dus helemaal nergens op, want als spooken niet bestaat kunnen ze ook niet schrikken.

Vrienden

Maar weet je wie er WEL schrikken?, heel veel van mijn vrienden!, die zijn soms zo bang dat ze ferstopt in de kast of onder het bed zitten te trillen, veel andere dieren worden ook helemaal nerfeus en weeten niet wat ze moeten doen om weer feilig te zijn, sommige dieren gaan keihard rennen zonder dat ze weeten waar ze naar toe rennen, vogels fliegen zomaar heeeeeeel hoog de lucht in en zijn dan te moe om nog ferder te kunnen fliegen, en kleine beestjes kunnen zo bang worden dat hun hartje kapoo gaat.

Jullie weeten dat ik een friendelijke en rustige jongen ben, maar als je aan mijn vrienden komt dan word ik echt wel een beetje heel erg boos, ik find het niet eerlijk dat mijn vrienden zitten te bibberen omdat ze zo bang zijn, dat mag niet!, daarom had ik bedacht dat ik in mijn tuin ga staan als dat lawaai en die knallen er weer zijn, en dat ik dan heel streng ga kijken, en ook nog ga tetteren dat het op moet hauden, dat zau zeker weeten helpen.

Toen ik dat aan mijn vrouw fertelde zei ze No wee dat jij naar buiten gaat, jij moet binnen blijfen, het is buiten veel te gefaarlijk, en ze fertelde me dat mijn deurtje op slot gaat zodat ik ook niet stiekum naar buiten kan gaan, ja en toen wist ik het efentjes niet meer…

Pooster

Gelukkig had mijn vrouw een idee, ze stelde voor dat ik footoos bij mijn blog zet waarop ik boos kijk, iedereen kan er een pooster van maken en die ophangen, of als iemand met fuurwerk beezig is kan je mijn footoo laten zien!, ik fond het meteen een goed plan, dus hier zijn footoos waarvan je misschien een beetje bang wordt, dat hoeft niet hoor, ik keek zo omdat ik het niet leuk findt als mijn mensen footoos maken, maar ik denk dat mensen met fuurwerk snel wegrennen als ze die footoos zien!

Zelf ben ik niet bang voor fuurwerk, mijn mensen zeggen dat ik een rare druif ben omdat ik oferal bang voor ben alleen niet voor iets dat echt gefaarlijk is, maar ze zijn er blij mee, en ik ook natuurlijk, bang zijn is helemaal niet fijn, dus daarom hoop ik dat mijn footoos helpen, en dat niemand bang hoeft te zijn, dat we SAAME frolijk en blij kunnen zijn, of het nau een nieuw jaar is of niet, dat wens ik!!

****

En ik tetter weer voor vreede, doen jullie mee?!?

 

Downlood de posters

Joep denkt na over het nieuwe cijfer

Nog drie nachtjes slapen, en dan is volgens m’n personeel dit jaar alweer voorbij. Gelukkig komt daar achteraan dan wel weer een heel nieuw jaar, alleen het laatste cijfer van de vier is dan anders. En dat is toch een hele geruststelling.

Het is nu maar één cijfer dat anders wordt. Maar het komt, zoals ik het begrepen heb, ook wel ‘s voor dat er twee cijfers veranderen, en heel erg soms drie. M’n personeel zegt dat zij al zó oud zijn dat ze meegemaakt hebben dat er een keer zelfs álle vier de cijfers op nieuwjaarsochtend anders waren dan de avond ervoor. Maar dat kan ik best moeilijk geloven, want volgens mij drijft m’n personeel soms wel ‘s een beetje over. Ze zeggen ook altijd dat m’n etensbak nog vol zit, terwijl ik zelf dan toch echt de bodem al kan zien…

Meer wereld

Eigenlijk zijn die driehonderdzesenzestig dagen van dit jaar echt wel omgevlogen. ‘t Voelt ook alsof ik al heel veel jaartjes meeloop, terwijl dit pas m’n tweede jaarwisseling gaat worden. Maar er is ook zoveel gebeurd.
Stel je voor, vorig jaar om deze tijd bestond mijn hele wereld uit de slaapkamer, de gang, de badkamer, de zijkamer, de woonkamer en de keuken. En heel veel vensterbanken, waar ik toen al heerlijk kon liggen dutten.
En dat ziet er nu heel anders uit, want aan de andere kant van de vensters bleek nog veel meer wereld te zitten! Zo was er ineens een voortuin, een voorpad en een parkeerplaats, waar enge dingen stonden die tweebeners opslokten en die dan een heel vreemd geluid maakten en uit m’n zicht verdwenen. Ik moest daar niks van hebben, want ik ben ook al drie keer opgegeten door zo’n brommend ding.
Gelukkig kan ik het nog namauwen, omdat m’n personeel erbij was. Want als die in de buurt zijn dan durf ik veel meer dan wanneer ik alleen ben. Maar dat blijft tussen ons hè, want ik heb inmiddels wel een naam hoog te houden in m’n buurt.

Hulp

Al snel leerde ik dat er, behalve een voorkant, ook een achterkant bij m’n huis hoorde. En die was zelfs nog veel leuker, want daar kwamen geen enge dingen die tweebeners opaten. Mijn wereld werd nog groter toen ik eenmaal die achterkant ontdekt had, met een tuin waar de zon bijna de hele dag in scheen, een achterpad om lekker over te rennen, een sloot waar ik m’n eerste zwemles nam en daarachter een heel groot weiland. Al duurde ‘t even voordat ik wist hoe ik daar moest komen, maar toen m’n personeel me had laten zien hoe ik dat kon doen ben ik zelf verder op ontdekkingstocht gegaan. Maar ik zorgde er wel voor dat ik m’n eigen huis altijd kon zien, omdat ik wist dat daar m’n eten- en drinkbak stond.
En in het begin kon ik m’n personeel natuurlijk ook niet te lang alleen laten, want die hadden m’n hulp nog met heel veel dingen nodig. Zoals het graven van kuilen in de tuin voor nieuwe plantjes, toezicht houden als ze in de achtertuin zaten, en zorgen dat er geen vreemde katten in m’n tuin of huis kwamen. Ik had daar in ‘t begin toen ik zelf naar buiten ging bijna een dagtaak aan, dus ik bleef nooit lang weg. En als ‘t donker werd wees ik ze de weg naar ‘t grote bed en bleef ik in de buurt als ze sliepen. Dat hoeft tegenwoordig allemaal niet meer want m’n personeel heeft al best veel bijgeleerd sinds ik ze in huis heb genomen.

Plannen

Eigenlijk zou ik volgend jaar een dagboek bij moeten gaan houden zodat ik nog weet wanneer ik wat heb meegemaakt. Net zoals Mila, de zus van mijn vriend Brammiesaurus heeft gedaan. Tsjonge, wat kan die poezendame mooi schrijven, zeg. Ik heb nu nog niet alle verhalen voorgelezen gekregen, maar ik weet zeker dat Bram vanachter de Regenboogbrug  katertrots is op z’n zus.
Voor ‘t geval je het gemist hebt, in haar blog op eerste kerssemussedag schrijft ze erover, en daar kun je ook precies zien hoe je het boek kunt krijgen.
Ik heb al zoveel plannen voor in het nieuwe jaar, maar eigenlijk is er ook nog zoveel wat ik eerst op een rijtje wil krijgen voordat dit jaar voorbij is. Dingen die gebeurd zijn, en die ik al m’n negen kattenlevens lang nooit meer wil vergeten.
Zoals de mooie feesten waar ik dit jaar bij mocht zijn, de vrienden die ik ontmoet heb en alle leuke ontdekkingen in m’n eigen wereld waar ik blij van ben geworden. M’n werk bij Muisbezorgd, waar ik de fijne kneepjes van het muizenvanger geleerd heb van mijn vriend Japie, en alles wat ik van Chef Tiga van Haagse Katers heb mogen leren om de lekkerste muizensateetjes, ketnipsoep en nog zoveel meer lekkers ook zelf te kunnen maken.

Gevoel

Op de valreep van dit jaar wil ik dan ook al m’n vrienden en vriendinnen bedanken dat ze een stukje van m’n leven zijn geworden. Of jullie nu dichtbij op deze wereld of ver weg achter de Regenboogbrug wonen, we raken elkaar hopelijk nooit meer kwijt. En dat is een mooi gevoel om het oude jaar mee af te sluiten en volgende week het nieuwe jaar mee te beginnen. Saame op naar nog heel veel meer mooie momenten om waardevolle herinneringen van te maken!

Veilige jaarwisseling, zachte kopjes en een stevige poot,

Joep