Alle berichten van Chef

Minnie weet dat ze (ook) snel is

Als ik dit miauw dan is Max Verkatten aan het reesen in zijn autootje. Wat een snelle kater is dat zeg. Miew ikke durf echt zo hard niet te rijden hoor. Laat mij maar lekker Purresident zijn. Tuurlijk ben ik soms ook wel een circuspoesje die gekke capriolen uithaalt, maar zo hard gaan vind ik toch wel een beetje eng hihi.
Voor nu denk ik liever niet aan morgen. Want weten jullie wat er morgen in de middag gaat gebeuren? Dan is het weer tijd voor mijn APKat. Oh de horror. En dan wordt het ook niet superwarm dus de kans dat de tuindeur openstaat en ik daardoor kan ontsnappen is ook niet aanwezig.

Purresident

En nu denken jullie hoe ontsnap je dan want volgens mij hebben we op een foto van jou wel eens een hordeur gezien. Ja miauw dat klopt! Maar ikke heb dus ontdekt dat stt als je je nageltje er een beetje tussen frikt je dan als je een beetje goed je best doet die hordeur open kunt krijgen.
Dit werkt het beste als je mens de deur gewoon ff snel dicht heeft gedaan. Helaas voor mij zag ze het mij een keer doen en doet ze nu steeds de hordeur goed dicht. Of nou ja dat denkt ze hihi. Want als ik haar een beetje afleid dan doet ze hem meestal toch weer ff gauw gauw dicht.
Je moet natuurlijk wel een goed scherp en enigzins lang nageltje hebben om dit te kunnen doen of proberen. En een beetje kracht in je pootjes. Dus ik denk dat een kitten dit niet gaat lukken. Nou raad ik een kitten sowieso aan om gewoon lekker binnen bij je mens of mensen te blijven. Als je zo klein nog bent dan moet je nog zoveel leren. Voor je het weet sta je op de grote weg en wat doe je dan. Of je komt een grote boze kater tegen in de steeg en wat doe je dan. Keihard mew roepen? Nee kittens, blijf maar gewoon binnen. Luister voor deze keer maar goed naar deze wijze oude poes die ook nog eens toefallig Purresident is.

Ik denk trouwens dat ik ook maar gewoon thuis blijf en niet ga ontsnappen. Vind de witjas niet leuk maar bij Frau vind ik het wel super leuk. En ik weet natuurlijk niet wat ik buiten tegenkom. Thuis heb ik mijn fijne mand en lekkere noepies en elke avond lekker natfoer. En oh ja dat is ook zo. Als witjas geweest is en ik heb goed meegewerkt dan krijg ik een lekker noepie daarvoor. Miauw misschien als ik een beetje goed onderhandel dan krijg ik wel meer dan een noepie.

Vakansie

Er is ook nog iets anders aan de hand. Want 1x per jaar is Frau een tijdje niet aan het brokjes furdienen. Vakansie noemen die tweebeners dat. En dat heeft zij dus nu. Ze furdient dan wel brokjes alleen hoeft ze er eventjes niks voor te doen. Ook niet vroeg opstaan voor eventjes. Dat wordt lekker lang uitslapen saame! Oh. Ik hoor dat ze zegt dat we dat echt niet elke dag gaan doen. Nou ja daar heeft ze wel een beetje gelijk in. Is ook zonde van je dag. Enne mijn fensterbank controles gaan natuurlijk gewoon door. Dat is een altijd baan. Als ik dat niet doe dan kan het zomaar ineens furrkeerd gaan in de straat en dat kan natuurlijk niet. Ik bedoel stel je voor dat er dan ineens 10 kraaien midden op straat gaan zitten. Of dat er een hondje ergens gaat plassen waar dat niet mag.

Kopje

Ik wil in deze blog ook eefe stil staan bij Bertje, en dat Tica ofer de Regenboogbrug is. Heel feel sterkte foor jullie allebei! Ikke denk aan jullie en stuur een lief kopje. Daarnaast blijf ik natuurlijk mee tetteren voor vrede!

Pootje van Minnie

Ik had zachte sneks met tonijn

“Alweer sneks?” vroeg mijn vrouw toen de post kwam en ik dacht ja zeker weete, ik heb veel meegemaakt toen ik naar de klieniek moest en de dokter zei toen van Bert mag alles eete wat hij wil en Bert hier wilde sneks eete.

Nieuw

Ik wilde nieuwe sneks.
Mijn gewone ken ik al en die lust ik graag maar soms wil je iets anders dan gewoon, en het kan zomaar lekkerder zijn.
Ik bestelde sneks met tonijn en garnaale erin. Dat ken ik van afondeete van Almo en dat lust ik graag, dat is goed spul dus ik dacht hoe zou dit zijn.
Het kwam al heel snel in de post door de brievenbus.

Dik

Het zijn apaarte sneks, dat fiel me meteen op. Ze lijken op likwitsneks die zijn lekker slap en dat lik ik zo helemaal op, maar deze waren niet slap. Een beetje dik. Op mijn bord leken het wel stukjes. Ik keek ernaar en ik dacht wat nou.
Toen roerde mijn vrouw ze door elkaar heen en toen zag ik van o nou is het helemaal zacht. Mijn vrouw deed een beetje op haar vinger om mij te laten ruiken en ik foorzichtig ruiken want je kunt niet weete en toen kon ik het eete, ik had het helemaal op.
Lekker spul.

Gezond

En nou weet ik ook weer dat ik niet goed ben met nieuwe dingen doen. Ik snap niet meteen wat iets is en dan heb ik eefe wat hulp van thuis nodig. Dan kan ik het.
Dus als je afontuurlijk bent met eete vind je dit meteen leuk. Want het is geen likwitsnek en toch weer wel, het is net wat steefiger om te eete, dan heb je wat anders in je beleefing.
Het is fooral als je van tonijn houdt, dat denk ik want er zaten geen stukken garnale in zoals bij afondeten van Almo. Maar lekker was het wel.
En mijn vrouw zei nog van het is best gezond Bert, maar ik find een snek is een snek, dat is voor ekstra en dat is dit.

Wat het is

Wanpy Creamy Lickable Treats Tuna / Shrimp
5 sneks voor 4.09 euro

kijken en dan bestellen: klik hier https://www.catsfavorites.com/product/wanpy-creamy-lickable-treats-tuna-shrimp-14-gr-5-st/

Kever heeft een mening over roetiene

Nau het in mijn tuin zomer is heb ik een zomer-roetiene gekregen, ik hau altijd van roetienes omdat ik dan weet wat er wanneer en waar en hoe gebeurt, ik hoef niet te piekeren over wat er misschien gaat gebeuren, nee ik weet eigenlijk al hoe mijn dag gaat worden, daarom ben ik fen van roetiene, en in de zomer heb ik de allerallerallerfijnste roetiene.

Roetiene

Mijn zomerroetiene gaat zo: in de ochtend sta ik op als mijn vrouw opstaat, als eerste krijg ik knuffels en wat natvoer, en daarna gaat mijn vrouw mensendingen doen, zoals onder dat waater staan, haar tanden poetsen en dat fiese bruine waater maken dat ze Tee noemt, daarna gaan we met zijn tweetjes naar buiten, helemaal naar achteren mijn tuin in, daar is dan nog schaaduw en mijn gras is een beetje fochtig van de nacht, het is een heerlijk begin van mijn dag, en folgens mij findt mijn vrouw het ook fijn, ze roept nau heel hard JA!, dus ik denk van wel!

Buiten

Wat later komt mijn man efentjes naar ons toe, ik spring altijd meteen op om naar hem toe te gaan en natuurlijk krijg ik knuffels, daarna gaan mijn mensen naar binnen en ik blijf in mijn tuin om alles in de gaaten te hauden, als het héél warm is lig ik de hele dag op plekken waar schaaduw is, Mikkie ligt stiekem bij de buren onder de struiken die flakbij bij mijn gaaas staan, of hij ligt ferderop op het dak waar geen zon komt, mijn mensen hebben hem een eigen bakje met water gegeefen en brengen ons af en toe een klein beetje natvoer, of (het allerlekkerste!!) een slurpstik, die we dan deelen met zijn tweetjes, en met Pokon als hij er ook is.

Mijn mensen gaan hun eigen dingen doen, ze gaan soms weg, maar als ze gewoon thuis zijn kom ik tussendoor steeds toeteren voor knuffels, en een brokje lust ik ook altijd, En wel meer brokjes ook hè Keef! zegt mijn vrouw, daar heeft ze gelijk in, in de afond komen mijn mensen soms nog buiten zitten, zelf ben ik in ieder gefal in mijn tuin, net zolang totdat het helemaal donker en stil is, dan ga ik naar binnen om te kijken of mijn vrouw al naar bed gaat, want ik ga ALTIJD tegelijk met haar slapen, omdat ik eerst op het grote bed heel veel knuffels krijg van allebei mijn mensen, je snapt wel dat ik dat niet wil missen!, en zo is er weer een zomerdag foorbij.

Ferrassingen

Nou denk je misschien dat het saai is dat ik presies weet hoe mijn daagen gaan, maar saai find ik het nooit, elke dag zijn er toch kleine ferrassingen, de ene dag ren ik keihard rondjes over mijn gras, de andere dag speel ik met mijn man met een takje van de appeltjesboom, en de dag daarop speel ik met propjes die mijn vrouw gooit, en de dag daar weer na fang ik op het grote bed pluusjen muisjes, dus elke dag is toch weer helemaal anders, maar tegelijk gewoon en hetzelfde.

Gewoon

Zo veel dagen van gewoon, te veel om te tellen, het zijn daagen van zonneschijn en warm gras, van knuffels en me goed foelen, van fertrauwen en feiligheid, ooo het zau van mij wel eeuwig mogen duuren!, ik ferzamel zóveel geluk in mijn hart dat ik bijna niet meer weet waar ik het moet laaten, mijn hart zit te fol, en dat komt goed uit want nau kan ik Tica en Bertje geluk en gewoon en gezond sturen, ze zijn ziekies en kunnen het vast gebruiken, zodat ze weer terug kunnen naar hún roetiene van gewoon, naar gewoon dat eigenlijk juist heel biesonder is.

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik tetter door voor vreede!!!

Joep weet hij is geen kitten meer

Om maar gelijk met het kattenluik in huis te vallen: m’n personeel maakt zich soms een beetje zorgen om me. Omdat ik minder zoomies door het huis maak dan dat ik vroeger deed, omdat ik overdag veel slaap en omdat ik niet altijd elke dag m’n bakje met natvoer helemaal leeg eet.

Maar wat ze vergeten is dat ík, terwijl zij opgekruld in het grote bed bomen liggen om te zagen, de hele nacht aan het werk ben om de buurt veilig te houden. En dat is een grote verantwoordelijkheid, die ik heel erg serieus neem. M’n tuin, ‘t achterpad, ‘t weiland, dat is me nogal een groot gebied. Als ik dan al even een pauze neem op ‘t grote kussen onder ‘t afdak in de tuin of onder m’n kersenboom slaap ik met één oog open, omdat ik wel alert moet blijven natuurlijk. Want dan kan m’n personeel rustig blijven slapen. Dat hebben ze ook nodig, na een dag hard werken om m’n brokjes, natvoer en snekkies te verdienen, het huishouden te doen en m’n voorraadkast gevuld te houden. Ze zijn tenslotte ook al lang geen 20 meer.

Wennen

M’n personeel moet er denk ik gewoon nog aan wennen dat ik, nu het wat minder warm is geworden de afgelopen week, ook overdag best graag veel buiten ben.
Met de hitte die we hadden bleef ik na ‘t ontbijt graag binnen, in de buurt van de kattilator of dat grote zwiepding aan ‘t plafond. Toen was er tijd genoeg voor knuffels, kroelen, eten en spelen, maar nu m’n vakantie weer voorbij is ging ik de afgelopen dagen na m’n ontbijt graag nog even naar buiten in plaats van binnen te blijven dutten. Gewoon om een kletsmauwtje maken met de kat van de overburen, of om te kijken hoe de nieuwe buren bezig waren met het leegtrekken van hun achtertuin. Want zonder ook maar even met me te overleggen hebben ze inmiddels gewoon het beste oerwoud van de hele buurt uit de grond getrokken en in vuilniszakken gestopt…
Gelukkig hebben ze daar wel een paar dagen over gedaan, dus ik heb er nog tot het laatste sprietje de grond uitging van kunnen genieten. Maar nu is ‘t dan écht leeg. Geen hoog gras meer om in te springen, geen kleine bloemetjes meer om aan te ruiken. Maar wat nog veel erger is, er zijn nu ook bijna geen vliegdingen meer om te vangen of spinnetjes om urenlang naar te kijken. Alles moest uit de grond, want volgens de nieuwe buurvrouw was ‘t allemaal onkruid.

Buiten

Zelf zag ik dat toch wel anders, want sinds de vorige buurman in november naar Spanje vertrok begon er van alles in die achtertuin te groeien. En toen ik in maart eindelijk naar buiten mocht werd de buurtuin een heerlijke plek om te spelen en te ontdekken terwijl de nieuwe buren druk in huis aan ‘t klussen waren. Uren heb ik daar doorgebracht, ik heb er geleerd hoe ik me ‘t beste kon verstoppen om vanuit een hinderlaag heel veel vliegen te vangen. Daar heeft Chef Tiga toen nog heerlijke croetons van gemaakt voor in de ketnipsoep.
Ik kon lekker door ‘t hoge gras rollen en me verstoppen als er een vreemde kat over het achterpad liep. Want als kitten vond ik andere katten toen best nog wel een beetje eng, omdat ze véél groterderder waren dan ik. Maar dat is allemaal snel goed gekomen, ik weet intussen wel wie aardig is en bij wie ik beter uit de buurt kan blijven.
Maar nou is m’n speeltuin dus gewoon leeg…
Misschien ben ik daardoor wel een beetje van slag de laatste tijd. Want ‘t was wel iets uit m’n kittentijd dat nu helemaal verdwenen is.

Groterder

Misschien is ‘t ook wel omdat ik merk dat ik eigenlijk ook niet echt meer dezelfde kitten ben die in ‘t voorjaar voor ‘t eerst naar buiten mocht om de buitenwereld te gaan ontdekken. Ik ben groterder geworden, sterker. En ik heb heel veel ontdekt. De schutting in m’n eigen tuin is geen hindernis meer maar een hele brede ladder om op de schuur te komen, waar ik een prachtig uitzicht heb over ‘t weiland. Ik spring met gemak in en uit de grote bloempot waar m’n kersenboom in staat en van de week ben ik zelfs op een oud tafeltje in de tuin gesprongen waar ik nooit op durfde omdat die helemaal vol staat met grote en kleine bloempotten. Niet dat ‘t echt interessant was voor mij, maar ik was gewoon even nieuwsgierig wat daar nou in stond.
M’n volgende uitdaging wordt om vanaf dat oude tafeltje tussen de aardbeienplanten te springen, want die hangen aan kettinkjes in mandjes aan de schuur dus die bewegen. Ik heb er al naar gekeken, maar volgens mij wordt dat een makkie. M’n personeel zegt dat kleine kittens nou eenmaal groot worden. En misschien hebben ze wel gelijk. Want ‘t is niet alleen m’n buitenkant die groterder is gegroeid, ik heb ook al heel veel geleerd waardoor ik nu meer durf dan toen ik nog klein was. Al ben ik nog steeds voorzichtig hoor, want ik loop maar in één sloot tegelijk.

Opgroeien

O wacht, ik hoor dat er verse brokjes in m’n bak geschept worden, dus ‘t is nú tijd om naar de keuken te gaan. En zo te horen is er vandaag mousse uit blik voor ontbijt. Komt mooi uit, want daar heb ik wel trek in. En dan daarna even knuffelen met m’n personeel, mauwen dat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Ze moeten gewoon nog even wennen aan ‘t idee dat ze een opgroeiende katermans in huis hebben.
En na dat knuffelen ga ik misschien nog wel een uurtje ofzo wat puberen. Schijnt er ook bij te horen, dus ik denk dat ik maar verder ga om die afgrijselijke spiegelfolie van ‘t raam af te trekken, om er daarna nog even een rondje mee door ‘t huis te rennen. De hoekjes zitten al los…

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

Toen ik bij de dokter moest blijfe

Kijk nou heb ik een gat in mijn vagt dat heeft de dokter gedaan.

Ik ben er weer en ik ben er eigenlijk alteit gewoon geweest alleen het was fielgoed maandag en toen moest ik in de taksie naar de dokter.
Weeges het kon zo niet langer zei mijn vrouw en ze had met de dokter gebeld en de dokter vond het ook. Dus dan weet je het wel als huiskater. Je moet.

Mijn tip

In de taksie heb ik me flink laten horen. Maar toen we bij de dokter waren zei ik niks meer. Ik moest blijfen en mijn vrouw moest naar huis, ik zag haar weglopen en toen was ik op mezelf.
Mijn tip aan jonge katers en poesen is: als je moet blijfen bij de dokter, dan geef je geen kik en je doet mee met het siesteem. Geefe ze je eete? Jij eet. Willen ze injeksies doen? Laat ze. Scheren ze een heel stuk uit je vagt kaal en willen ze dan een infuus doen? Doe maar. Jij gaat stil op je eigen liggen en denkt van straks mag ik weer naar huis.
De dokter zei dat ik een infeksie had. En dat mijn nieren minder goed waren. Ze knipte mijn nagels, ze kamde mijn vagt, ze deed infuus en injeksie en ik ferdroeg het allemaal en ik gaf geen kik dus. Ze zeiden van wat een lieve kater en dat soort dingen.
Dat weet je nou komen de ekstra knuffels en de sneks.

Roepen

En eindelijk hoorde ik mijn vrouw weer binnenkomen. Toen heb ik keihard en lang MEWWW geroepen, van ik ben hier, kom me halen, ik wil naar huis, en nou meteen.
Dat deed ze. En we gingen weer in de taksie.
Thuis was alles gelukkig gewoon alleen ik had een nieuw matje om op te liggen, dat was poosietief. En ik kreeg heel lekker eete want de dokter had gezegd wat hij lekker vindt, dus nou had ik Whiskas en Sheba, man man man wat eet ik dat graag.

Toestande

Maar de dagen nadat ik thuis was moest ik herstellen daarom zat ik eerst nog in de ziektewet en mocht ik geeneens op Feesboek, en ik miste al mijn vrienden zo!!
Ik kon pas later weer brokjes eete. En mijn gewone eete smaakte anders. Oorzalf hoefde niet meer maar ik kreeg wel nieuw meediesijn en dat zat in een snek. Mijn vrouw zei iets over aanpassen en een plan voor mijn gezond en ik find het best.
Alleen de dokter kwam nog eefe een injeksie geefe, zomaar thuis, niks aan en nou heb ik het meeste zin in gewoon leefe zonder toestande.