Alle berichten van Chef

Mila ofer een traadiezie

Lieve allemaal, er is zo heel veel gebeurd de afgelopen tijd maar ik ben zo heel erg blij dat we weer woordjes mogen maken.

Liefde

Wat is er allemaal gebeurd? Zo is onze Bert inees een prachtige ster geworden en nou is hij saame met Loesje. Er was zo heel veel verdriet in deze tijd bij iedereen die Bertje of Mevrouw Bertje kent. En het meeste bij Mevrouw Bert. En dat is zo heel normaal want zo foelt dat wanneer een liefde inees een ster wordt. Ik heb het ook meegemaakt van me eigen Bram en ik denk jullie ook. Dan is er tijd voor traane en voor een lange pause want dat heb je gewoon nodig. Je kop en lijf heeft dan eefe rust om alles een plekje te geefe.

Blij

En dan, dan is er een stilte. Een lege plek in je huis waar eerst je vriendje was. Oferal is er stilte. Er is geen miauw of blaf. Geen kopjes of neusjes of een kwispel staartje die op en neer beweegt. Je foelt en merkt het overal. Je mist hem of haar zo heel erg. Soms gebeurt er iets roomanties vanuit Regenboogland en worden er kleine woordjes of berichtjes gestuurd naar een nieuw vriendje. Dat is zo heel erg mooi. Toen was er Wallie, oftewel Waldermar Cornelis, de opvolger van Bertje. Maar ondanks alles was Wallie niet gelukkig. Hij had meer ruimte nodig dan Mevrouw Bert kon geefe. En daar gebeurde iets zo heel moois. Kennen jullie blogger Lucky nog? Zijn oom had een plekje voor Wallie en Wallie mocht meteen verhuizen! Nu woont hij al een tijdje bij Nosy Cat en hij is nou heel gelukkig en dat maakt mij als mienister van zachte zaake heel erg blij. Heel feel plezier liefe Wallie.

Welkom

Nu zijn we een tijdje verder en heeft mevrouw Bert een nieuw vriendje, Ollie. Ollie is vijf van ze eigen en hij is een katermansje. Ollie, van harte welkom! Ollie moet alles nog leren want huiskater ben je niet zomaar maar ik weet zeker dat Ollie een hele goede huiskater zal worden. En ik ben voor mevrouw Bert heel erg blij omdat ik nou mij kipnuggets zelf mag eten. Misschien denk je, waarom noem je mevrouw Bert nog stees mevrouw Bert? Omdat ik dat fijn vind. Ik vind het nog zo heel moeilijk om mevrouw Bert anders te noemen. Het lijkt dan alsof Bertje er niet meer is en dat maakt het een beetje echter en dat vind ik nog heel moeilijk. En zeker omdat dit weer de eerste blog nadat Bertje naar Loesje ging. Dit jaar is zo heel moeilijk voor iedereen geweest want er zijn zoveel sterretjes aan de hemel gekome.

Tradiezie

Vandaag, op de eerste nieuwe blog wil ik een tradiezie doen. Ik doe een kaarsje branden en liefe wensjes maken voor iedereen die het nog moeilijk heeft. Hier komt het: ‘Prrr… ik geef iedereen een zacht neusje waardoor je eefe een warme liefde straal foelt.’ Ik doe elektriek kaarsjes want ik vind echt vuur zo heel gefaarlijk.

Mij hartje foelt zo heel raar want tijdens de woordjes foel ik ferdriet maar ook zo heel veel liefde en warmte en ik ben blij dat we weer hier zijn. Zullen we met z’n allen dit weer een fijne warme plek maken zoals het was? Me eigen heef jullie allemaal heel erg gemist. Mij emoozie is ooferal nou. Ik heb garnaale nodig en kipnuggets. Oh liefe allemaal, nou ben ik zo heel erg blij. Ik ga nog lieve woordjes maken voordat ik naar de fisboer ga.

Liefe Ollie, je bent zo een heel mooie katermans en ik vind het zo heel lief dat ik jou vriendje mag zijn en ik wens dat je nog zo heel veel meer mooie vriendschappen maakt en misschien zelfs een liefe furkeer vindt. Saame met z’n alle kunnen we alles aan!

Liefe mevrouw Bert, ik heb kipnuggets oofer, zullen we die saame eete? Want nou is alles anders maar ook fijn en raar en alles door elkaar maar het komt goed. We zijn hier met iedereen saame en saame is wat telt.

Mij hartje is zo blij en ik heb ferdriet en liefde en alles is tegelijk. Eigenlijk vind ik dat we met z’n alle een piknik moeten houden bij Kever onder de boom want dat verdient iedereen (hap!).
Voor het eerst maar niet nieuw geef ik mijn zachte zaake neusjes…

Poot getekend, Mienister van zachte zaake,

Milamuis

Dopey en de sprinkhaan

Ik heb weer wat beleefd en daar mag ik jullie vandaag over vertellen. Zoals jullie weten hebben wij een grote tuin. En in die tuin zijn heel veel planten en dus ook beestjes.

De beestjes

Dat zijn grote en kleine vogels en bij hun is het leuk om opeens tussen een struik uit te springen zodat ze schrikken en weg vliegen.
Mooie vlinders maar die laten we met rust.
Maar ook beestjes die over de grond kruipen, kevertjes, mieren, slakken met een huisje en slakken zonder een huisje, grote en kleine spinnen.
Maar aan die beestjes is geen lol te beleven daar kun je alleen maar naar kijken.
Dan heb je nog de altijd vervelende vliegen die steeds maar weer op en tegen je aan vliegen net als je lekker ligt te slapen.
Je moet dan altijd met je staart blijven zwaaien om ze van je af te houden… nou ja zo kom je niet aan je rust toe natuurlijk.
Maar als ik wakker ben en ik krijg er een te pakken smaken ze wel wel lekker en ze zijn heel knapperig.
En we hebben zelfs twee egels in de tuin gehad maar daar moet je niet aankomen! Ze zetten uit het niets hun stekels omhoog en dan voel je heel veel prikken in je snuit tenminste dat zegt onze vrouw.
Ik weet niet of het waar is want als de egels tevoorschijn kwamen dan moesten wij meteen naar binnen. En overdag hebben we ze nooit gezien.

Groen

Maar op een dag lag ik op het terras wat te luieren en zag ik in een plant iets bewegen dat mijn aandacht trok.
Een groot groen beest dat ik nog nooit in onze tuin had gezien!
Hij had dezelfde kleur als de plant en ik moest goed kijken want hij bleef helemaal stil zitten.
Zou hij mij ook zien? Ik had een hele tijd zitten kijken en toen dacht ik als ik nou eens met een poot tegen de tak van de plant tik?
Dus ik tikte tegen de tak maar het groene beest kroop alleen maar een stukje omhoog en bleef weer zitten.
Nou daar viel dus geen lol aan te beleven dus ik ging weer lekker op het terras liggen.
En opeens zag ik dat het groene beest op de grond hopte en bleef zitten.
Ik hem een tik tegen zijn achterste gegeven en ooohhhhh hij sprong heel hoog en kwam een stuk verder terecht.

Naar binnen

Dat moest ik aan mijn vrouw laten zien natuurlijk en ik tikte hem een paar keer tegen zijn achterste totdat hij de woonkamer in hopste.
Omdat ik ook snel de woonkamer in moest stootte ik per ongeluk een beeld om en dat trok de aandacht van mijn vrouw.
Ze kwam de kamer in en zei: ‘Dopey wat is dat?’ Ze kwam wat dichterbij en zag wat het was. Een grote sprinkhaan.
En ik vroeg haar nog: ‘Vrouw zal ik hem eens tegen zijn achterste tikken want dan springt hij heel hoog en ver?’
Maar dat wilde ze niet. Ze zei alleen maar: ‘Dopey afblijven, hij moet naar buiten.’
Meneer de sprinkhaan wandelde toen ook weer gewoon naar buiten zonder dat we hem moesten helpen.
Toen ik erachter aan ging zag ik nog net dat hij tussen de struiken en planten verdween.
Ik heb nog naar hem gezocht want ik vond hem wel aardig maar ik heb hem nooit meer terug gezien,

Liefs Dopey

Japie: terug van weggeweest


‘Het is zoooo lang geleden dat we iets van Japie hebben gehoord; bestaat die gozer nog wel?’ Ik hoor het jullie bijna denken. Ik heb destijds een tijdje vrij gekregen van Oom Bert om meowe inspiratie op te doen en omdat er thuis andere prioriteiten waren. Door mijn koudwatervrees voelde het nooit als een goed moment om terug te keren. Maar toen Oom Bert in de ziektewet terecht kwam, dacht ik ‘Waarom niet nu?! Het is nu of nooit weer!’ Ik mailde met Oom Bert en die vond het kattastisch dat ik weer over mijn avonturen wilde gaan meowen. Mijn furhaal stond al klaar. Maar toen werd opeens alles anders. Iedereen weet waarom. Het werd een afscheidsblog op mijn eigen Beestboekpagina die je hier kunt teruglezen.

Saame

Het lijntje met mevrouw Bert bleef. Van de week kreeg ik een meel van haar, speciaal voor mij. Met een vraag van Ollie, of ik weer mee wil doen met de blog. Een blog waarin al het oude en nieuwe Saame komen. Ik keek mijn mens aan die tranen in haar ogen kreeg. De naam van de blog is zooo mooi, zei ze. En ze vertelde over Bolle, die ook voor de blog schreef en al een paar jaar een ster is. Dit miauwde Bolle onder meer over Saame:

Ik heb geleerd dat je er heel veel aan hebt als je samen bent. Niet alleen met mensen, maar ook met katten. Want samen kan je veel meer dan alleen. Als je samen verdriet hebt heeft iedereen een héél klein beetje minder verdriet. Als je samen bang bent is iedereen een beetje minder bang. En als je samen plezier hebt heb je nog veel en veel meer plezier.

Daarom ben ik hier weer. Japie in hoogst eigen kater. Om het Saame te doen. Om mijn poten uit te reiken naar Ollie voor wie alles nieuw en spannend is. Hij laat weten dat hij het moeilijk vindt, dat hij niet geschikt is als asielkater maar ook nog niet gewend is om huiskater te zijn. Lieve, dappere Ollie, misschien helpt het als ik furtel dat ik best een tijdje nodig had om te wennen daar waar ik nu woon.

Leerschool

Net als jij ben ik een kater van de straat. Egels hielpen mij met overleven. Ze leerden me hoe ik mijn stiletto’s kon uitslaan als ongenode gasten tè dichtbij kwamen. Een beetje zoals zij doen met hun grote prikkende stekels. Die les bracht ik in de praktijk toen ik tegen mijn zin in werd gevangen en mee moest naar een dokter. Ik heb die witjas (en iedereen in die kamer) de stuipen op het lijf gejaagd met blazen en sissen en grommen en met heel veel krabben en bijten. Want ook mijn hoektanden zijn vlijmscherp.

Ik was te wild voor in een asiel werd gezegd. Zo kwam ik in een pleeggezin terecht. Dan ben je wel een asielkat, maar toch is het anders. Want het is in een normaal huis waar poezen en mensen samen wonen. In een gastgezin leer je hoe je sociaal kunt doen. Was het toeval dat ik de katten in dat huis al kende van de tijd dat ik door tuinen banjerde? Zij vonden mij wel oké en ik hun ook. Dat was mazzel. Met het mens had ik meer moeite. Zij was degene die me in mijn nekvel had gegrepen en achter tralies stopte. Achteraf gezien kan ik niet anders miauwen dan dat ze best een snelle leerling was. Ze respecteerde de afstand die ik nodig had. En ze bleef lief tegen me praten, ook al maakten m’n nagels overuren. Eerlijk is eerlijk, lekkere hapjes hielpen daar wel aan mee. Iedere keer als ze met een bakje aankwam waarvan het water me in de bek liep, voelde ik van binnen iets veranderen. Het werd zachter, minder boos. En ook een beetje minder bang.

Saame is liefde

Om een lang furhaal kort te miauwen: zij wond mij om haar vingers met smikkels, heel veel lekkere smikkels. Omgekeerd wond ik haar om mijn poezelige poten, gewoon om wie ik was en nog altijd ben: Japie. We besloten zelfs een stap verder te gaan, door samen onze pootafdruk op een speciaal papier te zetten. Daarmee beloofden we voor elkaar te blijven zorgen, zolang als we kunnen. Na bijna drie jaar snappen we elkaar door en door. Af en toe hebben we nog wel eens een kattefietje. Als ze te lang in mijn jas wil kriebelen ofzo. Dan doe ik keihard BAM met mijn poot. Soms schrikken we er allebei van. Maar we maken het altijd weer goed. Dat heet liefde.

Saame komen jullie er wel uit, Ollie. Ik heb mevrouw Bert leren kennen als een mens met heel veel lief en zacht en geduld en nog meer lief. Jullie doen het pootje voor pootje, in een tempo dat bij jou past. Ze houdt echt waar al van jou, geloof me maar.
Saame gaan we er een purrachtige blog van maken, met alle furrienden die op hun beurt ook weer hun furhalen delen. Je zult ontdekken dat we allemaal op onze eigen manier aan elkaar verbonden zijn. Dat is wat Saame doet.

Koppie van je spiksplintermeowe furriend Japie

Wat ik nog wilde zeggen

Hier liggen we saame op mijn matje, en ik knorren natuurlijk

Wat ik nog wilde zeggen dat is dat ik als huiskater zijnde een superfijn leefe heb gehad en ik weet dat dit mijn laatste blog is weeges ik ga straks ofer de Regenboogbrug. Mijn vrouw heeft me alles uitgelegd.

Tim

Ze heeft uitgelegd dat er daar katers en poezen op me wachten, zeker weete Tim, dat is de kater die hier voor mij woonde. Tim heeft erfoor gezorgd dat mijn vrouw en ik elkaar vonden en ik weet dat hij mij straks gaat helpen. En ze zei van Tim is een kleine katerman en je kunt op hem bouwen, hij helpt je met alles. En Amore is er ook, hij is een kater om fijn tegenaan te liggen. En dan zie je ook Joop en Fien en Maische die hebben hier ook gewoond. En mijn vrouw zei ook fan Bert, daar achter de Regenboogbrug, daar heb je je gezond weer terug en dan kun je alles weer.
Want eerlijk waar de laatste tijd kon ik steeds minder. En ik kon weer moeilijker eete en ik wilde alleen op mijn witte kussen hangen Als ik me eefe goed voelde, ging ik op de foto dus daar stond ik alteit goed op.

Ik vond het allerfijnste van mijn leefe:

  • dat ik een thuis had echt een huis dat ook foor mij was en dat ik alles mocht oferal op de bank had ik kussens en dekentjes en ik had een doos met open stukken en dat ik op bed mocht slapen en in de kast en oferal gewoon, ik woonde hier gewoon ook en ik foelde me veilig, ik was een kater met een thuis.
  • dat ik als ex-asieljongen met angstklachten van mijn vrouw durfde te gaan houden en zij van mij en was voor alteit dat wist ik, dat we zo veel knuffels hadden en zo veel gezelligheid, van samen op mijn matje liggen en dat ze dan van alles in mijn vacht zei, ik verstond het nooit weeges ik was dan aan het spinnen maar ik foelde het van binnen het was allemaal liefde, en ik leerde dat ik dat kon erfaren,
    en ik kon ook heel feel liefde aan haar geven, dat had ik in me, en ik zorgde ook voor haar,
    we hoorden bij elkaar, dat wist ik gewoon.
  • en ik had de zon om in te slapen en ik was Controleur Vensterbank ik maakte dat de straat veilig was, en ik keek ook in de boodschappentas voor de controle, ik telde ook mee.
  • dat ik op Faceboek mocht en allemaal vrienden en vriendinnen kreeg en ook dat ik Loesje ontmoette, de mooiste en liefste poes en we kregen verkering en we meelden en we zagen elkaar elke dag op feesboek, ik fond het geweldig, ik werd er gelukkig van. En ik weet achter de Regenboogbrug daar wacht Loesje ook op mij.

Saame

En toen werd ik langzaam ziek, ik moest naar de dokter steeds weer en ik deed eerlijk waar mijn best maar mijn leefes-enerzjie raakte langzaam op. En wat Bolle had gezegd, snapte ik toen, van je leeftijd dat is je tijd van leefe. Ik had zeventien jaar, twee maanden en 24 dagen.
Als je leef-tijd op is dan ga je ofer de Reegenboogbrug, zo gaat het en ik weet dat daar Tim en de anderen op me wachten om me te helpen en later komt mijn vrouw ook, dat heeft ze gezegd en dan zijn we weer saame, dus dan is het goed.

Mila en het mandje

Lieve allemaal, wat waren er allemaal liefe woordjes over de oolimpies gimmen. Zelf had ik niet eens zo heel erg in de gaten dat het oolimpies was. Maar ik denk dat ik wel blijf beweege omdat niet alleen erg leuk is maar ook zo heel erg goed voor je gezond zijn en of je dit nou binnen of buiten doet dat maakt niet uit. Wat daarna zo heel erg belangrijk is, is dutten. En dat kan je werkelijk overal doen.

Het beste

Wat een ontdekking was het om al die liefe dutplekjes te zoeken en te vinden! Zelf had ik niet eens zo heel erg door dat er zoveel plekjes zijn om te dutten, maar ik denk dat het gewoon iets is waar je op moet letten. Soms is het een zacht kussentje op de bank wat je dan nodig hebt of gewoon een hoekje van de vloer waar dan net de zonnestraale zijn.
Het kan ook zo zijn dat je een warm bed fijner vind waar de dekens lekker zacht zijn of dat je op de zolder een geheim plekje hebt wat zo heel erg feilig is. Wat daarna zo heel erg belangrijk is, is natuurlijk het kiezen van het beste plekje.

Eerst ging ik op mijn vrouws oude bed want die is meega groot en die heeft hele super zachte dekens op bed. Er lag zelf een speesjaal dekentje voor mij. Het is van flies en het is zo heel erg super zacht. Eigenlijk was dat dekentje van Bram want Bram vond dat de allerfijnste deken in de hele wereld. En weet je wat nu zo heel erg mooi is? Op dat dekentje staan allemaal flinders in alle kleuren en mijn vrouw heeft het aan zijn beste vriend Kever gegeven. Nu heeft mijn Kever dat speesjaale dekentje en ik ben zo heel blij dat Bram nu ook bij hem is. En er zit ook een beetje van mijn geur aan voor Kever.

Mand

Maar op dat dekentje kon ik niet echt mijn draai in finde. Toen ben ik naar de zolder gegaan. Daar heb ik verschillende plekjes en een daarvan is op tafel naast de naaimasjien. Dat is zo gekoome doordat mijn vrouw daar eerst altijd van die lekker geurende wiewzakjes maakte voor ons en voor andere katten. Daar wilde ik altijd bij zijn voor de gezellig maar ook voor de wiew. Ik hou van wiew en ik word er altijd heel blij van. Maar dat was ook niet het fijnste dutplekje dus daar bleef ik niet zo heel erg lang.

Ik dacht eerst zo van ga ik nog snekken voor dat ik een nieuw plekje ga uitzoeken of ga ik gewoon ergens anders dutten. Met mijn gedachtes zo heel erg op de snek moest ik eerst eefe een kleine snek halen en dan opzoek gaan naar de volgende dutplek. En toen zag ik zo iets heel zachts en dat was de mand van Toby. Daar lag een zacht mandje in waar Toby weleens op ging liggen. Nou daar wilde ik ook wel eefe op liggen. Toby vindt het nooit erg als ik bij hem lig of als ik op zijn mandjes ga liggen en dat vind ik zo heel erg lief van hem. Hij mag ook in mijn mandje liggen op de zolder als hij dat wil. Daar doen we nooit zo heel erg moeilijk over.

Friende

En hoe langer ik zo in zijn mandje lag hoe meer ik merkte hoe moe ik was van alles. Ik had zo heel veel oolimpies gimmen gedaan en ik was het hele huis doorgegaan opzoek naar de fijnste dutplek. Tussendoor nog even een snek en een bak bezoek voordat ik weer verder ging.
En toen ik daar zo lang dacht ik aan al onze friende die zo ziek zijn geweest zoals Tica en Bertje. Er is niks aan als je zo ziek bent of je moet de hele dag bij de dokter zijn. Thuis is het fijnst en zeker wanneer alles zo heel erg gewoon en feilig is, waar je je roetiene hebt en gewoon je leefe. Ik geef jullie extra zachte kopjes voor heel veel beterschap en voor iedereen die het kan gebruiken.

Voor nu ga mijn oogjes echt dicht doen en wensen dat iedereen weer van ze gezond is. Dat er overal freede is en dat iedereen liefde voelt. Poot getekend, mienister van zachte zaake, Milamuis
Toen ik deze blog aan het maken was kreeg ik het verdrietige nieuws dat Tica van mevrouw Ceciel een ster geworden is. Ik wens Tica een zachte feile reis naar regenboogland en de familie van Tica heel veel steun en kopjes en neusjes. Ze zijn voor troost en misschien helpen ze een beetje.