Gisteren hoorde ik op op mijn Facebook pagina dat er een vriend over de Regenboogbrug is gegaan. Zijn vrouw is nou verdrietig.
Ik probeerde een beetje troostdingen te zeggen en ik vroeg of Loesje dat ook wilde doen en ze deed het en veel beter dan ik.
Helpen
Het was een treurig bericht maar ik vond het toch fijn dat ze het wilde zeggen. Dat ze het met ons allemaal deelde. Dan kunnen we een beetje helpen. Ik heb zachte kopjes gestuurd. Thuis vindt ze dat heel fijn.
Elkaar helpen is belangrijk. Als er wat is, dan ben je niet alleen. Op mijn Feesboek helpen we elkaar.
Tijd
Ik weet niet wanneer ik of mijn vrouw over de Regenboogbrug gaan, ik dacht dat het alleen voor dieren was en dan voor hele sommige mensen. Nou ja dat ontdek ik dan vanzelf wel.
Ik weet wel dat het je tijd is als je gaat. Er is tijd om te leven en dan is die tijd op. Zo gaat dat. En wat dan?
Emo
Toen Tim over de Regenboogbrug ging (Tim is de kater die hier voor mij was) was mijn vrouw heel erg emo. Ook omdat ze hem in huis hoorde en zag en daar werd ze ook weer emo van. Toen ik hier pas was, voelde ik dat Tim nog in de slaapkamer was, dus daar kwam ik liever niet.
Dat snap ik wel als kater zijnde: je wil toch een beetje in de buurt blijven rondhangen zodat je op je vrouw kunt passen. Vooral als ze emo is. Maar kopjes geven dat kan dan niet meer, alleen laten merken dat je er bent.
Samen
En veel later verdween Tim uit de slaapkamer. Ik denk dat hij toen vond dat zijn vrouw nou mijn vrouw mocht worden. En zo is het ook gebeurd, nou zijn zij en ik samen.
Het is best een moeilijk onderwerp maar ook belangrijk.
Hallo Bert,
Ik vind het mooi dat je over dit onderwerp wil schrijven, want voor mens en dier is het heel moeilijk om afscheid te moeten nemen waar je zoveel van hebt gehouden.
Vrouwtje en ik hebben hier heel veel van meegemaakt. Het is een zo intens verdriet en dat is ook heel moeilijk om uit te leggen wat er dan met je gebeurt. Vrouwtje zegt dat de wereld dan stopt met draaien en je in een groot ravijn stort. Het is een zo groot verlies en verdriet dat heel veel pijn doet. Vrouwtje heeft 2X haar man over de regenboogbrug moeten laten gaan en heel plotseling zonder een waarschuwing vooraf. Zij zegt om geen afscheid te nemen is dan nog moeilijker. Ik heb mijn zusje verloren toen ze een half jaar was en toen ik hier bij vrouwtje woonde 4 X een dierbaar vriendje. Ja wij dieren hebben wel degelijk heel veel verdriet en rouwen net als mensen hoor. Je weet toen mijn laatste vriend is vertrokken over de regenboogbrug hen ik er zeker 8 maanden over gedaan voor ik weer gewoon verder kon gaan.
Het klopt echt hoor Bert dan degene die er niet meer is nog heel lang aanwezig blijft, Vrouwtje en ik hebben dat heel veel ervaren en we hoorde en zagen ze ook, Ze waken en zorgen voor ons en als alles goed is en we zelf weer verder kunnen gaan ze weg en vinden de rust.
Troost is heel belangrijk in de rouwfase. Je weet wel er voor elkaar zijn, een poot om elkaar, heen knuffelen, praten en verdriet mogen laten zien.Maar dat zijn ook dingen die men naar elkaar moet doen in de dingen waar we het moeilijk mee hebben.
Veel mensen durven dit niet en blijven dan weg en dat is nog veel erger, Wij dieren hebben dat niet en zullen er altijd zijn hoe moeilijk we het ook hebben.
Bert voor nu een mooie dag samen met vrouwtje en knuffels van mijn vrouw. Poot en kopje van mij.
Je grote vriend Jip.
Jip dat is ook veel emozie geweest voor je vrouw en voor jou, dat zijn allemaal moeilijke gevoelens. Ik vind het super wat je over troost schrijft dat het belangrijk is en ook hoe het moet. Want als je dat niet weet dan zit je met jezelf. Als mijn vrouw emo is wil ik dat ze op de bank gaat liggen bij me maar als ze heel emo is dan vind ik het toch een beetje eng voor mezelf. poot van je vriend Bert
Dit is drietig ????
Mijn liefste zusje catootje ging ook over de regenboogbrug toen ik 12 1/2 was. Ik heb haar heel erg gemist en het personeel trooste mij heel veel. Catootje was heel ziek.
Voor dat wij hier kwamen had het personeel 2 verre nichtjes van mij hier. Poekie en Grietje.
Poekie werd 12 1/2 en kreeg een hele nare ziekte. Het personeel heeft heel hard gevochten om haar te mogen laten blijven,maar die gemene ziekte won????
Grietje is megaoud geworden. Bijna 18 jaar. Grietje was moe zei het personeel. Ze is gaan slapen op 27 december 2001.
Vrouw had ook ooit een blafdier. Die heb ik nooit gekend,griet en poek wel. Hij scheen hun heel leuk te vinden. Hij werd ongeveer 15 jaar oud,hij was een jeweetwel hond en zijn mammie had in de vuilnisbak gekeken toen zijn pappie langskwam. Het personeel had hem overgenomen van mensen die hem niet meer wilden toen hij een jaar was.
Wanneer ik over de regenboogbrug ga hoop ik dat mijn pappie en mammie er zijn. En mijn zusje en broertje. Het personeel hoopt dat ik nog heel lang bij hun mag blijven,en ik hoop het ook. 2 jaar geleden werd ik heel erg ziek,en het personeel was zo bang. Ik was zo ziek dat het personeel nergens naar toe gingen. Ze hadden namelijk maanden voor mijn ziekte kaartjes gekocht voor Ciske de rat. Een mjoesiekul. En ze mocht de kaartjes omruilen voor een andere datum. Zo konden ze bij mij blijven.
Dat van die mjoesikul is belangrijk Katrien want dan weet je dat je op je mensen kunt rekenen. Dat ze bij je blijven als er wat met je is. Ik denk dat ze ook zo waren met Poekie en Grietje en Catootje en het blafdier want dat is hun karakter. poot van Bert
Het is altijd zo verdrietig hè Bert.
En ondanks dat ik zelf katten gedag heb moeten zeggen, weet ik soms niet wat ik tegen een ander moet zeggen. Zo zeg ik zelf nooit tegen iemand als zijn/haar kat ziek is “het komt wel goed”.
Want ik heb 2x meegemaakt dat het niet goed kwam.
De aanwezigheid van een andere kat helpt meestal enorm om het verdriet op te vangen.
Ook dat heb ik nu 2x meegemaakt.
Ik vind kopjes geven altijd belangrijk om te troosten en ik weet ook dat toen ik kwam dat mijn vrouw toen minder emo om Tim was.
Bert , ons vrouwtje las het bericht gisteren en ze heeft gelijk de eigenaar van Joep sterkte gewenst. Afscheid nemen is een moeilijk onderwerp maar helaas ontkomen we er niet aan. Ons vrouwtje heeft het al meegemaakt met de poezen, familie en haar eigen moeder . En soms er zijn momenten Bert dat ze emo is. Ze zegt uit het oog maar voor altijd in haar hart. Het boek over Van Tim naar Bertje heeft ze gelezen en ze vond het mooi emo en herkenbaar. Als ze emo is voelen wij dat en zijn we extra lief met veel knuffels. Net als mensen Bert kunnen wij ook troost bieden want ook.wij hebben gevoel en emotie.
Wat lief dat jullie vrouw haar heeft geschreven. Emo is moeilijk. Dan heb je anderen nodig maakt niet uit of ze mens of dier zijn.